รั ต ติ กา ล ต ล อ ด เ ว ลา หากคุณแหงนหน้าขึ้นมาบนเพดานล่ะก็ จะเห็นร่างเล็ก ๆเขียวๆของผมเกาะอยู่ ขอบคุณมากนะครับที่คุณไม่ใช้หนังยางส็อยผมจนร่วง ผมรู้ว่าบางขณะเวลาคุณเองก็อยากเอ่ยปากชวนผมคุย แต่ไม่บ่อยนักหรอกเพราะเวลาส่วนมากของคุณมักจะใช้ร่วมกับเจ้าจอสี่เหลี่ยมเรืองแสงนั่น หรือไม่ก็เจ้าวายร้ายที่ร้องเมี้ยว ๆ ๆหม่าวๆๆนัยน์ตาสีฟ้าคู่รักคู่แค้นของผมตัวนั้น ถึงแม้โลกจะกว้างใหญ่ก็จริงแต่ผมก็ไปไหนไม่ได้ ผมไม่กล้าออกไปนอกบ้าน โลกข้างนอกเต็มไปด้วยแมว และสัตว์ร้ายนานา ต่างจากคุณที่ไม่ได้อยู่ในนี้ตลอดเวลา เจ้าแมวก็เหมือนกัน แต่ผมอยู่ในห้องนี้ตลอด ผมเป็นพลเมืองของอาณาจักรแห่งความกลัว คุณเป็นพลเมืองของอาณาจักรใดล่ะ คุณออกไปข้างนอกได้ก็จริง แต่พอเวลากลับก็เห็นเปิดประตูเข้ามาคนเดียวทุกที บางครั้งเจ้าเหมียวนอนรออยู่ในห้อง บางครั้งคุณเป็นฝ่ายรอเจ้าเหมียว อยากจะลงไปหาคุณที่นั่นแต่ก็กลัว เสียงเจ้าเหมียวที่นอนกรนอยู่ใกล้ๆคุณยังดังชัดเจน ผมจึงทำได้แค่เกาะอยู่บนนี้นิ่งๆแน่นๆ ความมืดของราตรีกาลปกคลุมอยู่โดยรอบ คุณไม่เปิดไฟ คุณไม่จุดเทียน สิ่งที่สว่างอยู่ก็เห็นจะมีเพียงเจ้าจอเรืองแสงของคุณเท่านั้น คุณชอบนั่งอยู่ในความมืดและชอบมองออกไปนอกหน้าต่าง สบตาเศร้าซึ้งกับดาว คุณโรแมนติกชะมัดเหมือนกับผมไม่มีผิด หน้าต่างห้องคุณเปิดตลอดลมพัดเข้าพัดออกตลอด เจ้าแมวเดินเข้าเดินออกได้ตลอด ยุงบินเข้าบินออกตลอด ฉันอยู่ข้างบนนี้ใต้หลังคา หากเธอเงยหน้าขึ้นมามองหาจะแลเห็น จากเช้าสายยันบ่ายจวบเย็น ไม่มีเพื่อนเล่นเกาะเพดานเหงาเปล่าเปลี่ยว นะนะแหงนหน้าขึ้นมาสบตากันหน่อย สักเล็กสักน้อยเพียงแค่แลเหลียว เราอยู่ใกล้ชิดนิดเดียว โดยต่างโดดเดี่ยวเดียวดาย ผมกำลังอ่านบทกวีที่ผมแต่งเก็บไว้ ผมเขียนบทกวีไว้เป็นกะตั้กบนเพดานใช้ลิ้นที่ชุ่มโชกน้ำลายเหนี่ยวๆเหนอะๆนี่แหละเขียน เวลาผมอ่านบทกวีคุณจะไม่ได้ยินอะไรเลย นอกจากเสียง จุ๊ ๆ จุ๊ๆ จ๊กๆๆเป็นจังหวะเป็นท่วงทำนองสูงต่ำ ผมอ่านไปด้วยชำเลืองตามองคุณไปด้วย ดูซิว่าจะมีปฏิกิริยาอย่างไรหลังจากได้ยินบทกวีจากหัวใจของผมเข้า แต่แทนที่จะได้สบตาเศร้าซึ้งของคุณกลับได้สบกับแววตาแวววาวดุร้ายของเจ้าแมวหง่าวนั่น ตาของมันขมกริบชะมัดขาผมสั่นพั่บๆจนเกือบจะตก คุณยังคงไม่สนใจ นั่งปรือตาอยู่หน้าจอเรืองแสง จิ้มอะไรก็ไม่รู้ต๊อกๆแต๊ก ๆ หรือไม่ก็ดูภาพอะไรก็ไม่รู้ไม่เห็นคนในรูปจะใส่เสื้อผ้า ผมอยากจะย่องเข้าไปดูใกล้ๆเหมือนกันแต่กลัวตาเป็นกุ้งยิง ถ้าลองจิ้งจกเป็นตากุ้งยิงขึ้นมาเมื่อไหร่ล่ะก็หมดท่าเลยล่ะ ถ้าผมจะไปเกาะรอแมลงอยู่ที่หน้าจอนั้นไม่รู้คุณจะว่าอะไรหรือเปล่า ถึงแม้คุณจะไม่ว่าแต่เจ้าเหมียวจะต้องว่าแน่ ก็เจ้าเหมียวตัวนี้แหละที่เป็นสาเหตุแห่งความโดดเดี่ยวของชีวิตผม พ่อ แม่ พี่น้อง เพื่อนๆ ญาติ ๆ ต่างพากันย้ายไปอยู่ในท้องของเจ้าเหมียวนั่นจนหมด ทุกตัวแล้ว เหลือแต่ผมนี่แหละที่เกาะเพดานได้แน่นกว่าใคร จึงทำให้เจ้าเหมียวรอเก้ออยู่ข้างล่างไม่มีโอกาสได้ตะครุบ ผมรู้ว่ามันกำลังรอวันนั้น เหมือนกับที่ผมกำลังรอคุณให้หันมาทางนี้สักหน่อยตลอดมา ผมได้แต่เฝ้ารอคุณจนลืมใส่ใจแมลงที่โฉบผ่านหน้าไปมา แผล็บ ผมตวัดลิ้นไปที่ยุงตัวหนึ่ง เอาล่ะเป็นไงเป็นกัน ผมตัดสินใจที่จะทำอะไรสักอย่างหนึ่งแล้ว เสียงเจ้าเหมียวยังนอนกรนครืดคราดๆ เสียงต๊อกๆแต๊กๆ ที่สัมผัสปลายนิ้วคุณยังดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ เสียงหัวใจเต้นตุ้มๆต่อมๆกล้าๆกลัวๆ ผมกำลังปฏิบัติการเสี่ยงตาย ผมอยากจะรู้ว่าคุณกำลังทำอะไรกันแน่อยู่ที่หน้าจอเรืองแสง ผมอยากให้ตาเราสบกันสักพักสักครั้ง ชีวิตในครั้งหนึ่งครานี้ ดำเนินโดยที่ไม่มีสหาย ความเศร้าเซาะไซ้หัวใจจะวาย ระหว่างเกิดถึงตายว่ายวน ฉันกำลังจะเขยิบเข้าไปใกล้ๆเธอแล้ว แม้จะเสี่ยงกับการกลับมาแกร่วเก้อเมื่อเธอไม่สน ก็ไม่เป็นไรแค่ได้กระทำตามเสียงกระซิบเรียกร้องของกมล ระวังให้ดีชีวิตล่องหนกำลังปรากฎตัว ผมค่อยๆกระดืบคืบคลานเข้าไป คุณไม่ได้ยินไม่รับรู้ถึงความเคลื่อนไหว คุณคงเห็นแต่ความเคลื่อนไหวของนิ้วตัวเอง ผมกำลังไต่ลงไปตามข้างฝาช้า ๆต่ำลงไปเรื่อย ๆ หัวใจเต้นแรงขึ้นๆ ตื่นเต้นที่กำลังจะให้ได้ประจันหน้ากับคุณใกล้ ๆจะๆจังๆ แต่ก็กลัวเหลือเกินกลัวเจ้าเหมียวจะได้ยินได้กลิ่น ถึงอย่างนั้นก็เถอะผมยังกัดฟันแน่นสาวเท้าอันหนักอึ้งมุ่งไปข้างหน้า เหลืออีกเพียงก้าวเดียวก็จะจ๊ะเอ๋คุณอยู่แล้ว ก้าวเดียวเท่านั้น ถึงแล้ว แต่แล้วก็ แว๊บ โอ ไม่ หน้าจอที่เมื่อก่อนหน้านี้สว่างไสวพลันดับวูบแว้บ ความมืดไหลเข้ามาแทนที่ในชั่วกะพริบตา ได้ยินเสียงคุณหาวหวอดๆ ผมไต่กลับไปบนเพดานด้วยความผิดหวังแต่ก็รู้สึกโล่งใจอย่างประหลาด ความกลัวสามารถตีเสมอความกล้าได้ในนาทีสุดท้าย หัวใจกลับมาเต้นในจังหวะปกติ มองกลับลงมาเห็นคุณกำลังนอนพลิกซ้ายพลิกขวาอยู่บนที่นอนนุ่ม คงกำลังนอนนับแกะ ไม่รู้ว่าคุณเลี้ยงไว้กี่ตัวกัน ผมอ่านบทกวีให้คุณฟังอีกสักบทดีกว่า จุ๊ ๆ ๆ จ่กๆๆ จุ๊ๆๆๆ จ่กๆ เสียงผมทำให้เจ้าเหมียวตื่นมันอ้าปากหาวหวอดบิดขี้เกียจ ก่อนแหงนจ้องมองมาด้วยดวงตาคมวาวเขม็ง ทำเสียงหม่าว ๆจนผมรู้สึกเย็นยะเยือก แต่เมื่อเห็นว่าผมอยู่สูงสุดเอื้อมมันก็เลิกสนใจ กระโดดแผล็วขึ้นไปบนเตียง ปีนขึ้นไปนอน บนหน้าอกคุณ ผมเขม้นมองในความมืดเห็นคุณเอื้อมมือลูบหัวเจ้าเหมียวเบาๆ เกาคางให้จนมันส่งเสียงครวญครางอย่างแสนสุข ผมเห็นตาคุณมองเพดานปริบๆ แต่ไม่มีวี่แววว่าคุณจะเห็นผม ทะเลความมืดเวิ้งว้างกั้นขวางเราไว้และผมอยู่ในเกาะน้อย แสนไกลไร้ความเจริญ ไม่เคยปรากฎมาก่อนเลยในแผนที่ชีวิตของคุณหรือใคร คุณนอนไม่กางมุ้งคุณปล่อยให้ยุงเลือกกัดตามเนื้อตัวคุณได้ตามใจชอบโดยไม่ปัดป้องตบตี คุณแปลกชะมัด คุณนอนฟังยุงร้องเพลงไปด้วยนับแกะไปด้วยจนหลับใหลไปแล้ว ผมกลับไปนับแกะของผมดีกว่า ผมฝันถึงพ่อ แม่ พี่ น้อง เพื่อน ๆ ญาติ ๆผู้ล่วงลับอีกแล้ว พวกเขาต่างกำลังวิ่งเล่นอยู่ในพุงเจ้าแมวอ้วนวายร้ายนั่นอย่างสนุกสนาน ในฝันผมมองเห็นพวกเขาแต่ไม่มีวี่แววว่าพวกเขาจะแลเห็นผมเลย แต่ความจริงก็คือความจริง ในโลกที่สรรพสิ่งเสมือนเลือนลางสลัว วิถีของเราอยู่กันคนละขอบละขั้ว ความระแวงหวาดกลัวเป็นรั้วกั้น กลับไปอยู่มุมเก่า มุมเปลี่ยวมุมเหงาซึมเซาหนาวสั่น ลอบชำเลืองแลไกลๆกลางคืนกลางวัน อยู่นอกความฝันไกลจากความจริง อรุณรุ่งเสียทีผมเปิดคอกแกะ แกะทยอยเดินเรียงแถวไปที่ทุ่งหญ้า เจ้าเหมียวไม่ได้อยู่ในห้อง มันนั่งเลียเนื้อเลียตัวอยู่บนหลังคาของบ้านหลังถัดไป เจ้าแมวไม่ชอบเข้าตามตรอกออกตามประตูมันชอบออกทางหน้าต่าง ส่วนผมไม่กล้าออกไปทางไหนทั้งนั้น ผมกลัวถูกหนีบ แสงสีทองตองอ่อนฉาบอยู่บนเส้นขนสามสีของแมว มันเหลือบตาคมวาวเขม้นมองนกตัวหนึ่งที่ยืนร้องเพลงอยู่บนเสาสัญญาณโทรทัศน์ คุณยังไม่ตื่นเลย เสียงกรนเบา ๆของคุณขับคลอขณะที่ผมกำลังเขียนบทกวีอยู่บนเพดาน อย่างขะมักเขม้น สายแล้วแต่คุณก็ยังไม่ยอมลุกขึ้น ผมได้ยินเสียงแกะในคอกคุณกำลังร้องหิวโหย เมื่อเจ้าเหมียวไม่อยู่ในรัศมีที่จะเป็นอันตรายต่อชีวิต ความคิดที่จะลงไปหาคุณจึงกลับมาอีก ครั้ง คราวนี้ผมไม่ได้ค่อย ๆไต่ลงไปแล้ว ผมปล่อยเท้าที่เกาะเพดานทิ้งตัวลงไปลังกาเกลียวสองรอบกลางอากาศ ก่อนตกลงมาสู่พื้นอย่างสวยงามเสียดายที่คุณมองไม่เห็น เจ้าเหมียวจะเห็นหรือเปล่านะ ผมตกตุ่บลงไปกลางที่นอนนึกว่าจะทำให้คุณตื่นซะแล้วแต่คุณก็แค่พลิกตัว ส่งเสียงเคี้ยวปากจับ ๆ ๆ จับ ๆ ๆเหรอ ให้ตายเถอะ คุณเกือบจะพูดภาษาผมได้แล้วนะนั่น เจ้าเหมียวยังคงนั่งเลียขนง่วนอยู่บนหลังคา เสียงกระพรวนของมันดังกรุ๋งกริ๋งๆแข่งกับเสียงนกข้างนอก ผมโล่งใจ คุณยังคงหลับสนิท ผมค่อยๆคลานเข้าไปใกล้ ๆไต่ขึ้นไปบนตัวของคุณ ปล่อยให้ความอบอุ่นแผ่เข้ามาในความเหน็บหนาว ผมเข้าใจแล้วล่ะว่าทำไมเจ้าเหมียวนั่นถึงชอบมานอนเบียดเนื้อตัวคุณนัก คุณนอนอ้าปากน้ำหลายไหลไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองอะไรเลย ถ้าคุณสะดุ้งตื่นขึ้นมาล่ะก็บางทีร่างผมอาจจะถูกเหวี่ยงจนปลิวหวือไปติดข้างฝานั่น และถ้าเจ้าเหมียวกลับเข้ามาพอดีล่ะก็...โอยผมไม่อยากจะนึกภาพ อยู่ตรงนี้ผมได้ยินเสียงหัวใจคุณเต้นด้วยล่ะ ตึกๆ ๆ ๆ อื้อหือผมได้ยินเสียงหัวใจคุณเต้นแล้วอยากจะกลับขึ้นไปบนเพดานแฮะ กลับไปเขียนบทกวีอีกสักบท แต่ก็ต้องเบรกตัวเองเอาไว้ก่อนเพราะมีภารกิจหนึ่งที่ผมจะต้องลงมือกระทำให้สำเร็จเสร็จ สิ้น ผมไต่มาถึงใบหน้าของคุณ สัมผัสกับผิวหน้านุ่มเนียน กลิ่นลมหายใจคุณหอมละมุนละไมแปลกประหลาด จนผมอยากจะเกาะอยู่ตรงนี้นิ่ง ๆ นาน ๆ ไม่อยากให้คุณตื่นขึ้นมา ผมเหลือบตาไปทางเจ้าเหมียวมันยังนอนไม่รู้ไม่ชี้ ที่หัวตาคุณปรากฎขี้ตาแห้งๆโผล่ขึ้นมาก้อนหนึ่ง ผมค่อยๆคลานเข้าไปใกล้ๆตวัดลิ้นเลียทำความสะอาดให้ ตวัดก้อนขี้ตากลืนลงท้อง อ่า...อร่อยจัง ได้ลิ้มรสของอร่อยๆ แบบนี้ตายไปก็ไม่เสียชาติเกิดแล้วล่ะ บางทีวันพรุ่งผมอาจจะลงมากินอาหารเช้าที่นี่อีกก็ได้ถ้าคุณไม่ว่าอะไร ถ้าเจ้าเหมียวเผลอ คุณอาจจะแปลกใจที่ตื่นมาไม่พบขี้ตาเหมือนทุกวัน คุณอาจจะนึกขอบใจ คุณอาจจะโกรธ คุณอาจจะใช้เวลาตลอดวันออกตามหาขี้ตาก้อนนั้น ผมปีนขึ้นไปที่ปลายจมูกและเบ่งก้อนสีดำๆกลิ่นตุๆมีสีขาวขุ่นตรงขั้วออกมาทางก้น มันเป็นสิ่งเดียวในขณะนี้ที่ผมพอจะมอบให้คุณเป็นการแลกเปลี่ยน จากนั้นผมก็ค่อย ๆไต่ขึ้นไปบนหน้าผากที่เริ่มมีรอยย่นบ้างเล็กน้อยแล้ว แผล่บๆๆ ลงมือตวัดลิ้นเขียนบทกวีขึ้นบทหนึ่งเพื่อบอกใบ้กับคุณว่าบนเพดานเหนือหัวคุณขึ้นไป มีอีกอย่างน้อยก็ชีวิตหนึ่งกำลังเฝ้ามองคุณอยู่ด้วยความห่วงหาอาวรณ์ มีบทกวีที่ถูกเขียนทิ้งไว้เต็มไปหมด และอยากให้คุณมีโอกาสได้อ่านนัก อยากให้คุณช่วยสะท้อนความรู้สึกวิจารณ์วิพากษ์ อยากให้คุณนำไปรวมเป็นเล่มโดยที่ผมไม่คิดค่าเรื่องค่าลิขสิทธิ์จากคุณสักแดงสักเก๊ เพราะในโลกของจิ้งจกเงินเป็นสิ่งที่ไม่มีค่าอะไรอยู่แล้ว ให้ตายเถอะเจ้าเหมียวกลับมาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เจ้าเหมี่ยวตะปบหน้าคุณเสียเปิดเปิง ที่จริงเจ้าเหมียวจะตบผมน่ะ แต่ดันพลาดไปโดนคุณเข้า คุณตกใจตื่นขึ้นมาร้องเอะอะโอดโอยโวยวาย ผมสงสารคุณเหลือเกินเจ้าเหมียวไม่น่าทำอะไรรุนแรงถึงขนาดนั้น ผมรู้สึกผิดที่เป็นสาเหตุให้คุณต้องเลือดตกยางออก เจ้าเหมียวเองก็ร้องเมี้ยวเมื่อเห็นคุณเจ็บ แล้วมันก็ต้องร้องเมี๊ยววววเมื่อถูกคุณฟาดซะ เต็มแรง จากนั้นคุณก็ร้อง อูยๆๆสะบัดมือเร่า ๆ คุณโมโหร้ายจนผมรู้สึกหวาดหวั่น จ๊ากกก!! เจ้าเหมียวตะปบถูกผมขาดไปครึ่งตัวแน่ะผมคลานต่อไปข้างหน้าอย่างเชื่องช้าเจ็บเจียนใจ จะขาด เหลี่ยวกลับไปเห็นตัวอีกครึ่งหนึ่งของผมกับหางกำลังสะบัดดิ้นกระแด่ว ๆ แต่ก็ดิ้นได้ไม่นานเพราะเจ้าเหมียวพุ่งปราดตามมาตะปบซ้ำอย่างรวดเร็ว เสร็จกัน! ครึ่งชีวิตของผมลงไปอยู่ในท้องเจ้าแมวอำมหิตเรียบร้อย ยังไม่พอแมวบ้านั่นยังไล่กวดตามร่างโชกเลือดอีกครึ่งของผมมาอีก คงจะโกรธจะแค้นที่ผมเป็นเหตุให้มันต้องถูกตีจนร้องเมี๊ยววว คุณครับ ผมไม่ไหวแล้วล่ะ ผมกำลังจะตายแล้ว ผมหายใจไม่ออกเลย หนทางข้างหน้าเลอะเลือนลิบลาง ผมเริ่มมองอะไรไม่เห็นเลย มองหน้าคุณไม่เห็น โลกกำลังจะระเบิด ให้ตายเถอะผมลงไปอยู่ในท้องเจ้าเหมียวเรียบร้อย ความเหงาไม่ได้ตามลงไปด้วย เราแยกทางกันตั้งแต่บัดนั้น ผมเพียงภาวนาว่าตอนที่คุณส่องกระจกคุณจะเห็นบทกวีที่หน้าผาก บทกวีบทสุดท้ายในชีวิตของผม ขอให้คุณได้พบบทกวีบนเพดานที่ผมใช้เวลาทั้งชีวิตขีดเขียนขึ้น เพี้ยง!ขอให้คุณอ่านภาษาจิ้งจกออก คุณจะรู้สึกอย่างไรกับรักที่ผมได้ฝากไว้ที่ปลายจมูกก้อนนั้นก็ไม่รู้ คุณจะรู้สึกอย่างไรที่ขี้ตาของคุณหายไป แต่คุณคงไม่รู้สึกว่าผมหายไปเพราะผมไม่เคยมีอยู่แต่ไหนแต่ไรมาแล้ว ป่านนี้คุณจะค้นพบความจริงหรือยังว่าเคยมีผมอยู่บนนั้น เวลานี้คุณกำลังทำอะไรอยู่นะยังนั่งอยู่ด้านหน้าเจ้าจอเรืองแสงอยู่แทบจะทั้งวันทั้งคืน เหมือนเดิมไหม บางทีอาจจะกวาดตาหาผมไปเสียทั่วเพดานด้วยความแปลกใจระคนห่วงใยห่วงหา คุณจะลงโทษเจ้าฆาตรกรที่คุณคิดว่าน่ารักตัวนั้นหรือไม่อย่างไร ถ้าคุณกำลังคิดถึงผมอยู่ล่ะก็ ผมอยากจะบอกกับคุณเหลือเกินว่าไม่ต้องเป็นห่วงหรอก เพราะเวลานี้ผมได้พบกับพ่อแม่พี่ๆน้อง ๆเพื่อน ๆญาติ ๆขอผองผมแล้วล่ะ ทุกตัวกำลังเฝ้ารอผมอย่างใจจดใจจ่ออยู่ในท้องเจ้าเหมียวนี่เอง ยามใดที่คุณกำลังกอดจูบลูบคลำเจ้าเหมียวผมก็เหมือนกับพลอยได้รับสัมผัสนั้นไปด้วย ผมได้ใกล้ชิดคุณมากกว่าตอนอยู่บนเพดานเสียอีกแน่ะ เมื่อไรที่คุณเกาคางเจ้าเหมียวถ้าเงี่ยหูฟังดี ๆจะได้ยินเสียงครางของผมคลอตามออกมา ผมจะหาทางเข้าไปในหัวใจของเจ้าเหมียวให้จงได้ เพื่อยึดหัวใจของมันมาเป็นของผมสักห้อง ห้องเดียวก็พอแล้ว เพื่อใช้เป็นสถานีที่สำหรับเขียนบทกวีไปตลอดราตรีกาลของชีวิต ที่นี่ไม่มีตะวัน ไร้จันทร์ไร้ดาวแต่ก็อบอุ่นดี คุณคงไม่เชื่อล่ะสิว่าจิ้งจกอย่างผมจะเขียนอะไรแบบนั้นได้ คุณคงไม่เชื่อว่าเรื่องราวของผมจะเป็นความจริง ในช่วงแรกๆคุณคงตกใจมากที่บางขณะเจ้าเหมียวก็ไม่ได้ร้อง เหมียวๆๆๆหม่าวๆๆๆ แต่ร้องจก ๆ ๆ ๆ ๆๆ ๆ คุณนอนหลับแล้ว เสียงหัวใจเต้นตะหลึกตึกตักสม่ำเสมอ ราตรีสวัสดิ์นะครับคุณที่รัก ผมอาจจะเข้าไปปรากฏตัวในฝันของคุณก็ได้ในค่ำคืนหนึ่งในค่ำคืนใด. ฉันอยู่ข้างบนนี้ใต้หลังคา หากเธอเงยหน้าขึ้นมามองหาจะแลเห็น จากเช้าสายยันบ่ายจวบเย็น ไม่มีเพื่อนเล่นเกาะเพดานเหงาเปล่าเปลี่ยว นะนะแหงนหน้าขึ้นมาสบตากันหน่อย สักเล็กสักน้อยเพียงแค่แลเหลียว เราอยู่ใกล้ชิดนิดเดียว โดยต่างโดดเดี่ยวเดียวดาย ชีวิตในครั้งหนึ่งครานี้ ดำเนินอยู่โดยที่ไม่มีสหาย ความเศร้าเซาะไซ้หัวใจจะวาย ระหว่างเกิดถึงตายว่ายวน ฉันกำลังเขยิบเข้าไปใกล้ๆเธอแล้ว แม้ต้องกลับมาแกร่วมาเก้อเมื่อเธอไม่สน ก็ไม่เป็นไรแค่ได้กระทำตามเสียงกระซิบเรียกร้องของกมล ระวังให้ดีชีวิตล่องหนกำลังปรากฎตัว แต่ความจริงยังเป็นความจริง ในโลกที่สรรพสิ่งเสมือนเลือนลางสลัว วิถีของเราอยู่กันคนละขอบละขั้ว ความระแวงหวาดกลัวเป็นรั้วกั้น กลับไปอยู่มุมเก่า มุมเปลี่ยวมุมเหงาซึมเซาหนาวสั่น ซุ่มลอบชำเลืองกลางคืนกลางวัน อยู่นอกความฝันไกลจากความจริง.
กรกฎายน 25 ก.ย. 2549 14:55 น. - ID 7174 
1092
6
0
25 กันยายน 2549 16:48 น. - comment id 92856
อา !!! ... ตอนที่ขาดท่อนหาง แล้วงอกใหม่ได้ .. ดีจังเนอะ ทีนี้ ถ้าท่อนหัวไปอยู่ในท้องแมวหง่าวแล้ว ก็น่าจะงอกได้อีกเนอะ โห .. โรแมนติคชะมัด มีการฝากบทกวีที่หน้าผากได้ แล้วคุณเธอก็นอนน้ำลายไหลอีกต่างหาก .. ฮา จัง ค่ะ
28 กันยายน 2549 10:45 น. - comment id 92859
ขอบคุณคุณอัลฯนะครับ เข้ามาเสียเวลาอ่านงานของผมแท้ๆเชียว ผมเข้ามาอีกครั้งเอารูปประกอบมาลงด้วยแก้ไขปรับเปลี่ยนอีกเล็กน้อย ไม่รู้เละตุ้มเป๊ะหรือเปล่า ผมรู้สึกกล้าๆกลัวๆทุกครั้งที่ลงมือเขียนเลย
28 กันยายน 2549 12:10 น. - comment id 92860
จิ๊กจกปากยาวเท่าหางเลยค่ะ มองจากรูปนะ เวลาเขียนไม่เห็นจะต้องกล้า ๆ กลัว ๆ เอาเป็นว่า เขียนแล้วคนเขียนรู้สึกสุขใจ เท่านี้ก็น่าจะเป็นเกณฑ์เพียงพอนะคะ
30 กันยายน 2549 14:40 น. - comment id 92876
อิอิ ผมวาดรูปไม่เป็นหรอกครับ ลองหัดวาดเล่น ๆ ฝีมือตอนอยู่ประถมยังไงเด๋วนี้ก็ยังหยั่งงั้น
5 ตุลาคม 2549 13:54 น. - comment id 92929
ฉันอยู่ที่นี่ อยู่ใน ตัวเธอ
6 ตุลาคม 2549 10:53 น. - comment id 92937
ไม่นึกว่าจะได้มาอ่านเรื่องราวที่น่ารัก ๆ แบบนี้ค่ะ ประทับใจมาก ๆ เขียนได้ดีจริง ๆ ค่ะ ขอให้เขียนผลงานที่ดี ๆ แบบนี้ออกมาอีกเรื่อย ๆ นะคะ จะคอยเป็นกำลังใจเล็ก ๆ ให้เสมอค่ะ
8 ตุลาคม 2549 22:28 น. - comment id 92952
เหอๆ..ชอบเรื่องนี้จัง แต่อย่าให้เรื่องราวแบบนี้เกิดขึ้นกะตัวเราเลยจะดี จิ้งจกจ๋า อย่ามารักฉันเลยยยยยยย...อิๆ>>คุณคิดอะไรอยู่ตอนแต่งเรื่องนี้..แหวกแนวดีอ่ะชอบๆ
9 ตุลาคม 2549 16:00 น. - comment id 92956
ขอบใจเจ้าแมวเซาวิน อย่ากินตับไตไส้พุงกันซะหมดล่ะ แหะๆขอบคุณคุณสาครับผมก็ไม่นึกมาก่อนว่าจะเขียนได้เหมือนกัน ขอบคุณคุณdec_sirที่มาอ้วกให้ผมเช็ด ขอบคุณที่ชอบครับผมอยากจะชอบงานของตัว เองเหมือนกับที่คุณๆชอบจัง ไม่รู้เมื่อไหร่
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ