หัวใจไร้ทุกข์

แม่มดใจร้าย

                           สุขทุกข์อยู่ที่ใจไม่ใช่หรือ ถ้าใจถือก็เป็นทุกข์ไม่สุขใส
                           ใจไม่ถือก็เป็นสุขไม่ทุกข์ใจ ถ้าเราอยากได้สุขไม่ทุกข์เอย
	      จำไม่ได้ว่าปรัชญานี้เป็นของท่านผู้ใด รู้แต่ว่าเป็นปรัชญาที่ช่วยหล่อเลี้ยงหัวใจให้ไร้ทุกข์  อ่านปรัชญานี้ครั้งใด หัวใจก็ให้คิดตามว่า เรื่องราวที่เราประสบพบเจอนั้น ถ้าเราเก็บมันมาไว้กับใจ  หัวใจเราก็จะเป็นทุกข์ แต่ถ้าเมื่อใดเราคิดได้ว่า สุขหรือทุกข์มักจะอยู่กับเราไม่นานแล้วละก็ หัวใจของเราก็จะมีแต่ความสุข
	
	      ชีวิตที่ได้พบเจอผู้คน ได้เห็น ได้รู้จัก  คนบางคนมีเรื่องราวให้คิดมากมายแต่กลับยิ้มได้อยู่ทั้งวัน คนบางคนไม่น่าจะมีเรื่องทุกข์อันใด แต่หน้าตาบึ้งตึงเหมือนคนแบกทุกข์ไว้ทั้งโลก ตัวฉันเองก็เคยเป็นเช่นประการหลัง หน้าตาแบกทุกข์ แถมไม่มีรอยยิ้มบนสีหน้า ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าแบกทุกข์อะไรไว้นักหนา จนผ่านกาลเวลามาเนิ่นนาน หัวใจก็เลยได้สั่งสอนว่าให้หัดปล่อยวางความทุกข์บ้าง ยิ่งได้เห็นชีวิตคนอื่น ก็เลยทำให้คิดว่าชีวิตเรายังดีกว่าคนอื่น ยังมีโอกาสและเรื่องราวดีดีผ่านเข้ามาในชีวิตมากกว่าคนอื่นที่อยู่รอบกาย 
	      ทุกข์ที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิต ก็เลยเป็นเหมือนเรื่องเล็กน้อย ที่เหมือนสายลมพัดผ่านร่างกายไป ถ้าเอาใจไปยึดติดกับสายลมนั้นแล้วตัวเราเองนั่นแหละที่จะร้อนรุ่ม แล้วก็เป็นทุกข์อยู่ทุกวัน แต่ถ้าไม่เอาใจยึดติดแล้วความทุกข์ที่เราเห็นก็จะเหมือนสายลมที่พัดผ่านมาและผ่านไป ไม่สามารถทำอะไรกับจิตใจที่มั่นคงนั้นได้  เปรียบได้ดัง ต้นอ้อ ที่ลู่ตามลมยามลมพัดผ่าน แล้วก็กลับมายืนได้ใหม่เมื่อลมสงบ
	      หัวใจคนเราก็เช่นกันถ้าเราไม่ยึด ไม่ติด กับสิ่งที่มากระทบใจแล้วละก็ หัวใจของเราก็จะไร้ทุกข์ เฉกเช่นเดียวกับปรัชญาข้างต้น  แล้วคุณละอยากเป็นเช่น หัวใจไร้ทุกข์ หรือไม่  ลองเอาปรัชญาข้างต้นไปท่องจำดูซิ แล้วคุณจะรู้ว่าความสุขนั้นอยู่ไม่ไกลจากหัวใจของคุณ