นายนรเทพ ชื่อเล่น บอย อายุ 23 ปี จบสาขาการตลาด มหาวิทยาลัย ... "โอเคครับคุณนรเทพ แล้วทางเราจะติดต่อกับไปนะครับ" "ครับ แล้วผมจะรอทางคุณติดต่อกลับไป" แล้วก็เดินออกไปจากห้อง ... "เป็นไงบ้างว่ะบอย" "เหมือนเดิมว่ะไอ้ป้อม" "ไม่เป็นไรว่ะเพื่อน ค่อยๆหาไปเดี๋ยวก็ได้เอง" "ขอบใจว่ะเพื่อน" "แล้วจะไปไหนที่ไหนต่อว่ะบอย" "ไม่แล้วว่ะไปมา 3 ที่ พูดเหมือนกันทั้ง 3 ที่" "งั้นข้าขอตัวก่อนล่ะกัน" "ขอบใจว่ะไอ้ป้อมที่มาเป็นเพื่อนข้า" "แล้วเจอกันนะไอ้บอย" "โชคดีว่ะเพื่อน" หลังจากที่ป้อมกลับไป บอยก็รู้สึกว่า ทำไมชีวิตตัวเองมันเป็นแบบนี้ เรียนจบมาก็ยังหางานไม่ได้ เงินที่เก็บก็เหลือน้อยเต็มที และเริ่มรู้สึกท้อแท้กับชีวิต จนเดินมาถึงสะพานแห่งหนึ่ง จึงมีความคิดฆ่าตัวตายผ่านเข้ามาในสมอง ว่าถ้าตายไปก้คงจะดีขึ้น จึงไปเดินไปเกาะที่ราวสะพานพร้อมที่จะกระโดดลง แต่ในเวลานั้นเองบอยก็ตั้งสติได้ว่าเรายังสู้ไม่เต็มที่เลย และก็คิดถึงพ่อแม่ว่าคงจะเสียใจมาก จึงเปลี่ยนใจที่จะไม่ฆ่าตัวตาย และให้สัญญากับตัวเองว่าเราจะต้องสู้ และบอยก็วิ่งออกไปจากสพานอย่างมีความสุข... กริ๊ง ๆๆๆ "ฮาโหลผมนรเทพพูดครับ" "สวัสดีค่ะ ดิฉัน โทรมาจากบริษัท...." "ครับ ไม่ทราบว่ามีอะไรเหรอครับ" บอยถามออกไป "ทางบริษัทเรายินดีรับคุณนรเทพเข้าทำงานคะ " "จริงถึงเปล่าครับ" "ค่ะ คุณนรเพทเริ่มทำงานวันจันทร์นี้ได้เลยนะคะ" "ครับๆๆๆ ขอบคุณมากครับ คุณ.." "ชื่อเพียงดาว ค่ะ ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะคะ สวัสดีคะ" หลังจากที่วางโทรศัพท์ เสียงของบอยก็ดังขึ้น "ไชโยกูได้งานทำแล้วโว้ย" และบอยก็รีบโทรไปบอกป้อม "ฮาโหล ไอ้ป้อมเหรอ ข้าได้ทำงานทำแล้วนะโว้ย" "จริงเหรอ ยินดีด้วยว่ะไอ้บอย แบบนี้ก็ต้องฉลองสิว่ะ" "ได้ๆๆๆ เจอกันที่เดิมนะโว้ยไอ้ป้อมข้าเลี้ยงเอง" ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง "ไม่ทราบว่าจะสั่งอะไรดีครับ" "เดี๋ยวก่อนน้องพี่รอเพื่อนก่อน" เวลาผ่านไป10นาที "ป้อมๆๆๆ" บอยเรียกออกไป "ยินดีอีกครั้งว่ะเพื่อนที่ได้งานทำว่ะไอ้บอย" "เออๆๆ " "เกือบลืมไปนี่ น้องสา แฟนข้าเอง" "สวัสดีครับคุณสา" "สวัสดีคะ" และทั้ง 3 คนก็นั้งทานอาหารและพูดคุยกันอย่างสนุกสนานจนป้อมถามว่า "ไอ้บอยเมื่อไหร่แกจะมีเพื่อนซ่ะทีตอนเรียนก็ไม่มี" "ข้ายังไม่เจอคนที่ถูกใจว่ะ" "แล้วไอ้คนที่ถูกใจมันเป็นยังไงว่ะไอ้บอย" "ข้าก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่ะ ถึงเวลาก็มาเองมั่ง" "งั้นแกก็รอไปเถอะ" อยู่ๆก็มีเสียงแทรกเข้ามา "พี่ครับร้านปิดแล้วนะครับ" "ขอโทษทีว่ะน้องพี่คุยเพลินไปหน่อย" "ขอใจมากว่ะไอ้ป้อมที่มาวันนี้" "ไม่เป็นไรข้าขอให้แกโชคดีในการทำงาน" "ขอบใจว่ะไอ้ป้อม" "แล้วเจอกันว่ะเพื่อนข้าจะไปต่อกับน้องสาต่อ" "เที่ยวให้สนุกนะโว้ย" แล้วทั้งสองคนก็แยกย้ายจากกันไป บอยก็กลับบ้านและรอให้ถึงวันจันทร์เร็วๆ ช่วงเวลานั้นบอยตื่นเต้นมากๆ เพราะจะเป็นวันแรกในชีวิตของการทำงาน ในสุดเช้าวันจันทร์ที่บอกรอคอยก็มาถึง.....โปรดติดตามตอนต่อไป
15 กันยายน 2549 13:12 น. - comment id 92754
เนื่องจากว่า ข้อความมีน้อยเกินกว่าที่จะวิจารณ์อะไรมากไปกว่านี้ ขอรออ่านต่ออีกหน่อยดีกว่า แต่วิธีเขียนอ่านง่าย และเข้าใจได้รวดเร็วดี แต่ยังไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไรแค่นั้นเองจ๊ะ จะรออ่านตอนต่อไปเด้อ
15 กันยายน 2549 14:27 น. - comment id 92757
อิออิ เพียงดาวนี้ชื่อเพราะนะพี่ ชื่อสาวที่ไหน หรือเปล่า อิอิอิอิอิ รีบแต่งๆๆอีกนะพี่ เดียวเข้ามาอ่าน คิดค่าอ่าน บรรทัด ละรูป ไปละ
21 กันยายน 2549 14:51 น. - comment id 92812
อยากอ่านต่ออ่ะ.....ลีบลีบเขี่ย เอ้ยเขียนเร็วๆน้า
25 กันยายน 2549 10:22 น. - comment id 92850
อยากอ่านตอนต่อไปเร็ว ๆ นะ
26 กันยายน 2549 11:30 น. - comment id 92857
ก็ดีนะคุงพี่ ตอนต่อไปขอหนุกๆๆๆๆๆ