หน้าส่วนตัว
ความเปลี่ยนแปลงของโลกยุคปัจจุบัน ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไป
ฉันยอมรับสิ่งเหล่านั้นได้นะ แม้บางสิ่งบางอย่าง จะต่างจากความรู้สึกที่ฉันคิดนึกก็ตามที
แต่ใช่ซิ ใครจะย่ำอยู่กับที่ได้ ยุคไอที เราก็ต้องพัฒนาดีกรีให้มีความทันสมัยกันหน่อย
แต่แหม น่าเสียดายนะ ที่ความเป็นจริง สังคมพัฒนาแต่เทคโนโลยี และไอทีต่าง ๆ
ลืมหันมาพัฒนาจิตใจของคน
โอ้ พระเจ้า นี่เราเป็นอะไรไปแล้วเนี่ย เรากำลังจะเป็นคนที่คิดไม่เหมือนคนอื่นหรือเปล่า
ไม่รู้ซิ ฉันไม่รู้เลย ว่าฉันกำลังคิดอะไร และสวนกระแสกับความรู้สึกของใครบ้าง
แต่ที่แน่ ๆ ฉันมีความรู้สึกที่กลัวความกล้าของคนในโลกยุคนี้เหลือกำลัง
ซึ่งความกล้าที่ฉันพูดถึงไม่ใช่ความกล้าในทางสร้างสรรค์ เหมือนดั่งทั่ว ๆ ไปนะ จะบอกให้
แต่ฉันก็รับรู้ว่าโลกใบใหญ่ใบนี้ มี 2 ด้านเสมอ เช่น มีดำก็ต้องมีขาว
มีคนดี ก็ต้องมีคนไม่ดี และที่สำคัญ ไม่มีใครดีไปได้ซะทุกอย่าง
นั่นคือความจริง และเป็นความจริงข้อเดียวที่ฉันยอมรับได้
แต่สำหรับเรื่องเล่าที่ฉันจะเล่าในครั้งนี้
ฉันว่า ความกล้าชนิดนี้ มันน่ากลัวมาก ๆ สำหรับฉัน
คุณคงอยากรู้แล้วหละซิ ว่าฉันหมายถึงอะไร
เอางี้แล้วกัน สมมตินะค่ะ สมมติ
หากคุณกำลังพบคนจมน้ำตาย
คุณไม่รู้จักเค้าหรอก แต่คุณสามารถช่วยเค้าได้
แต่หากคุณช่วยเค้า คุณอาจได้รับอันตราย
หรือคุณอาจจะต้องตายไปกับสายน้ำ
แล้วคุณจะทำอย่างไรในขณะนั้น
ซึ่งมีคนบางคนคงบอกว่า ไม่ต้องช่วยหรอก
ช่วยทำไม เดี๋ยวจะมีปัญหาตามมา
เนี่ยไง สังคมในปัจจุบัน ตัวใครก็ตัวมัน
เรื่องของคนอื่น ไม่เห็นต้องไปสนใจเลย
จะตายก็ตายไปซิ
จริงไหม กับความคิดนี้
(หาคำตอบจากโลกใบนี้ดูนะ)
และนั่นก็เป็นความกล้าที่น่ากลัวอันดับแรก
ต่อมา หากฉันจะขอตั้งสมมติใหม่ว่า
คนที่กำลังจะจมน้ำตายในขณะนั้น
เป็นเพื่อนคุณหละ เป็นเพื่อนที่เคยกิน
เคยนอน และเคยเที่ยวด้วยกัน
คุณจะมองดูเค้าตายไปต่อหน้าต่อตาหรือเปล่า
นั่นแน่ คุณกำลังจะคิดว่า ใครบางหละจะไม่ช่วย
ก็ต้องช่วยไว้ก่อนหละ จริงไหม
แต่นั่นเป็นเพียงคำตอบ หากมีการสอบถาม
เพราะในความจริงแล้ว
สังคมปัจจุบัน มีคนประเภทกล้าที่จะมองดูเพื่อนตายไปต่อตานะเยอะพอสมควร
ซึ่งคนเหล่านั้นคงจะยึดสุภาษิตโบราณที่ว่า รู้จักรักษาตัวรอดเป็นยอดคน กระมั้ง
แต่ฉันก็อยากจะให้คนประเภทที่ยึดสุภาษิตโบราณบทดังกล่าว
มาตอบคำถามของฉันจัง
เพราะฉันอยากจะรู้ว่า
หากเหตุการณ์ที่ผ่านมา
เค้าไม่ใช่คนที่จะต้องไปช่วยผู้อื่น
แต่กลับกันเค้าเป็นคนที่กำลังจะจมน้ำตายเสียเอง
แล้วเค้าจะรู้สึกอย่างไรหนอ
หากมีคนพอที่จะช่วยเค้าได้
เฝ้าแต่ยืนดูเค้าตายไปต่อหน้า โดยบอกว่าธุระไม่ใช่
และยิ่งไปกว่านั้น
เค้าจะรู้สึกอย่างไรบ้างนะ
หากคนที่ยืนดูเค้าอยู่ในขณะนั้น เป็นเพื่อนเค้าเอง
เอาหละ ใครจะรู้สึกอย่างไร ฉันไม่อาจจะรู้ได้
แต่ที่ฉันรู้ หนูยังเคยช่วยชีวิตราชสีห์มาแล้วนะ
ฉะนั้น การช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน
เป็นสิ่งที่คนเราทุกคนนั้น ไม่ควรจะละเลยนะจ๊ะ จะบอกให้ อิอิ
ผู้หญิงไร้เงา 29 ส.ค. 2549 19:05 น. - ID 7099 
3689
10
0
29 สิงหาคม 2549 19:25 น. - comment id 92381
เพื่อนตาย หายากครับ แต่ถ้าเจอ พบเพื่อนตายสักคน คุณจะทำอย่างไร ?
29 สิงหาคม 2549 19:49 น. - comment id 92386
Dead Friends
ก็ไปงานศพเค้าสิครับ ไม่เห็นจะยากเลยครับ จริงไหมครับ
29 สิงหาคม 2549 20:45 น. - comment id 92389
คนเราเกิดมาจำนวนเพื่อนมากน้อยไม่สำคัญนะคะ สำคัญที่ว่าจะมีเพื่อนสักกี่คนที่จริงใจ และช่วยเหลือเราได้ในยามตกทุกข์ได้ยาก เพื่อนแท้แม้มีน้อย แต่ก็คุ้มแล้วที่เกิดมาได้เจอน้ำใจงาม ๆ เอาใจเค้ามาใส่ใจเรา แบ่งปันสิ่งดีดี โลกนี้ก็งดงาม ถ้าพอช่วยเหลือกันได้ ช่วยกันเต็มที่คะ อิอิ คิดถึงพี่สาวคนนี้จังเลย สบายดีป่ะคะ
29 สิงหาคม 2549 22:47 น. - comment id 92390
โดยส่วนตัวเป็นคนขี้กลัวผสมขี้ขลาด เลยชอบหลบๆเลี่ยงๆ แต่ถ้าใครจะจมน้ำต่อหน้า เราไม่ปล่อยให้เขาตายหรอกนะ เพราะเราเป็นคนดี อิอิ (ขอชมตัวเองนะ ตูน เพราะไม่ค่อยมีคนชม เรียนจบแล้วดีใจด้วยจ้ะ)
29 สิงหาคม 2549 22:53 น. - comment id 92391
คนเรา เวลาได้อะไรแล้วก็มักจะลืมอีกอย่างเสมอเลยนะค่ะ โลกไม่ได้ก้าวไปข้างหน้าหรอกค่ะ แต่จิตใจของเราต่างหากค่ะ ที่ถ่อยหลังกลับ กลับมาเจอกับเรื่องพี่ไม่ดี ไม่ไหวเลยนะค่ะ
29 สิงหาคม 2549 23:17 น. - comment id 92392
เคยมีเพื่อนรักต่ายคนหนึ่งช่วยต่ายจากการจมน้ำทะเล...จนทุกวันนี้....ยังไม่เคยลืมวันนั้นค่ะ...คนสุโขทัย....มีพระคุณต่อชีวิตจริงๆๆ
29 สิงหาคม 2549 22:00 น. - comment id 92393
จ้างก็ไม่มีวันจมน้ำ เราไขมันเยอะ
29 สิงหาคม 2549 23:53 น. - comment id 92394
ตายไปเถอะจะไปตายที่ไหนก็ไสหัวไปๆๆๆๆๆๆๆๆ หญิงชั่วชายเลวทั้งนั้นแหล่ะ ไปๆๆๆๆๆๆๆๆๆไสหัวไปตายสะไปๆๆๆๆๆๆ
30 สิงหาคม 2549 00:09 น. - comment id 92395
ถึง คุณปลายขนนก(1)
30 สิงหาคม 2549 10:37 น. - comment id 92400
ใช่ คนเดี๋ยวนี้คิดอะไรสวนทางกับศีลธรรมพอดู ที่ว่ารู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี กลายเป็นไม่เลือกวิธี และพ้นไปในขอบเขตที่เรียกว่ากะล่อน หรือไม่ก็ โกหกพกลมไปซะแล้ว ดูเหมือนอะไร ๆ ก็กลับตาลปัตร
30 สิงหาคม 2549 11:57 น. - comment id 92403
พี่ตูนค๊า เปิ้ลสบายดีคะ กลับมาอ่านคอมเม้นท์ของพี่ตูนแล้วยิ้มแก้มปริเลย ดีใจ กับทุก ๆ ความรู้สึกที่ส่งถึงกัน เปิ้ลเองก็ไม่เคยลืม ว่าเราสองคนเกิดวันและเดือนเดียวกัน แม้เราไม่ใช่สายเลือด แต่เราก็มีสายใยผูกกันคะ อบอุ่นในทุกถ้อยคำ รู้สึกดีเป็นที่สุดเลย เหมือนว่าโลกนี้ยังไม่ใครที่ห่วงใยเราอยู่ห่าง ๆ แต่ก็รู้ว่ายังมีใครที่แสนดีส่งกำลังใจมา ยินดีด้วยยนะคะกับบันไดอีกขั้นที่ก้าวข้ามผ่านขึ้นไป ยินดีกับการเรียนจบ ดูแลสุขภาพด้วยนะคะพี่สาว เปิ้ลก็รักพี่ตูนเหมือนพี่สาวแท้ ๆ เลย จริง ๆ นะ คิดถึงมาก ๆ ด้วยคะ อิอิ
30 สิงหาคม 2549 12:27 น. - comment id 92404
คนกล้า..ที่น่ากลัว
30 สิงหาคม 2549 14:27 น. - comment id 92409
กล้าแบบหัวชนฝา สู้ตายๆๆๆ ก็ไม่ใช่สัจจธรมแน่...แถมยังเป็นบาปด้วย หากคิดแบบนั้น มันไม่ใช่ทางบรรลุ. กล้าแบบช่วยเพื่อนที่ยกมา บางทีต้องดูเหตุผลข้อเท็จจริงที่มาด้วยว่าเพื่อนตกไปในน้ำได้อย่างไร เพราะอะไร... กล้าแบบตามใจกัน ทำตามสังคมที่เลอะเทอะ กล้าแบบความเชื่อผิดๆ ก็ไม่ใช่สรณะได้....จริงไหม ต้องมีสติ ใช้ปัญญาและยึดศีลเป็นกรอบสำหรับคำว่า คน... มิใช่คลั่งหลงกับความเชื่อที่ตามกันมา สู้ตายๆๆๆ ...ตนเองได้อะไร ครอบครัวได้อะไร และประเทศชาติบ้านเมืองเล่า คลั่งและรักชาติ/สถาบัน/พวกพ้อง มันต่างกันตรงนี้เอง......
30 สิงหาคม 2549 17:41 น. - comment id 92413
... สวัสดีครับ สบายดีอยู่รึเปล่า เนี่ย ... โลก ปัจจุบัน มันเปลี่ยนไปเยอะจริงๆ ครับ เยอะจนน่ากลัวอย่างที่คุณ ว่านั่นแหละ. ...
31 สิงหาคม 2549 00:01 น. - comment id 92417
ถึง คุณละอองน้ำ
31 สิงหาคม 2549 11:01 น. - comment id 92423
สวัสดีค่ะ พี่หญิง อิ อิ อิ
3 กันยายน 2549 16:06 น. - comment id 92589
ถึง คุณบัว
7 กันยายน 2549 09:19 น. - comment id 92628
ความกล้า ที่จะเห็นคนตายไปต่อหน้าต่อตา โดยสามารถที่จะช่วยเขา ได้แต่ไม่ยอมช่วย ภาพที่ติดตาจะติดใจเขาไปจนวันตาย คงต้องรู้สึกผิดไปอีกนาน
4 มกราคม 2550 22:27 น. - comment id 92631
ถึง คุณแค่ผ่านมา
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ