"เรื่อยเปื่อย"

น.นิรัติศัย

"เรื่อยเปื่อย"
การเดินทางที่ยาวนาน เสียงกระซิบไหลรินดุจหยดน้ำปลายใบไม้
แรมปี เดือน สัปดาห์ ย่างเลยวัน ที่เอื่อยเฉี่อย บนถนนสายเก่ากระทบสายตา
เสียงรถราเงียบสนิทพร้อมเขม่าควันอ้อยอิ่งกระทบใบหน้า
ไรผมเปลี่ยนสีโดยพลัน เป็นชาวต่างชาติในเวลาชั่วครู่ ฝุ่นฟุ้งกระจายร่วงจากเรือนผม สลัดมันด้วยฝ่ามือ
มาทำอะไรที่นี่หรือพ่อหนุ่ม เสียงชายเฒ่าผมขาวโพลน ทักทายด้วยร้อยยิ้มกรุ่น ดวงตาประกายแห่งความใคร่รู้
มาพักผ่อนครับลุง... 
มาผิดฤดูแล้วหละพ่อหนุ่ม... นี่มันใกล้หน้าฝน เดี๋ยวก็หมดสนุกอีกทั้งจะป่วยง่ายด้วยนะ... อาการเป็นห่วงเป็นใยปรากฏเด่นชัด
ว่างครับเลยมา...
อ่อเหรอ...
ชายเฒ่าเดินจากไปพร้อมเสียงนกร้องทางทิศตะวันตก...
ลมพัดแรง กระต๊อปสะเทือนไหวเยือก...
ใจสลัดทุกโดยพลัน ดวงตาตื่นจากภวังค์ยามโดดเดี่ยว...
ผมมาทำอะไรที่นี่...
				
comments powered by Disqus
  • อากาศ จากใบหญ้า

    28 สิงหาคม 2549 01:34 น. - comment id 92365

    ขอโทษนะคะ  ไม่ทราบว่าเคยเอางานเขียนลงที่เวบใบหญ้าใช่ไหมคะ
  • เดอะ เคิร์ก

    1 กันยายน 2549 13:40 น. - comment id 92440

    นั่นนะสิ  ผมมาทำอะไรที่นี่  แต่ก็นั่นแหละชีวิตคนเรามันก็เรื่อยเปื่อยบ้าง  แต่ผมรู้ว่ามีปรัชญาแฝงอยู่นะ  ชอบครับชอบ  แต่งอีกนะ
  • น.นิรัติศัย

    10 มิถุนายน 2551 23:57 น. - comment id 100473

    สงสัยสายไปเสียแล้วคิๆๆ
    
    จำศีลในใบหญ้าพอสมควรคับ
    หลังจากนั้นก็ไม่ได้เวียนว่ายไปเลย

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน