ทำไมวันนี้ ข้าพเจ้าและอีกหลายท่านทั้งหลาย กำลังกลายเป็นกวางน้อยให้เสือหิวขย้ำหรือ ทั้งที่หนองน้ำนี้ เคยเป็นทิพยสวรรค์ของข้าพเจ้าและท่านทั้งหลาย หลายปีมานี้ กวางน้อยหลายตัว ต่างโห่ร้อง ยินดี ยกย่องพญาเสือผู้มีอำนาจและมีเงิน มากกว่าการยกย่องให้เกียรติคนดี คนกล้า คนเสียสละ และคนที่ตั้งใจทำงานด้วยความซื่อสัตย์สุจริต จึงไม่แปลกที่ "คนไม่โกงกิน" จะถูกเสียดสีว่าเป็น "พวกโง่เขลา" คนรุ่นหลังเองก็แทบมองไม่เห็นแบบอย่างของวีรบุรุษที่ยึดมั่นในอุดมการณ์ ทุกวันนี้หลายคนในคนรุ่นใหม่เริ่มคิดและเชื่อ จึงพูดกันเกลื่อนเมืองว่า "อุดมคติกินไม่ได้" หลายครั้งหลายหน ข้าพเจ้าเคยสะดุ้งกับบางคำในบางใครนั้น ที่อาจเป็นเพราะได้ยอมจำนนแล้วต่อความหมดหวังที่มีต่อสังคมนี้ ในระนาบของความรู้สึกของตัวเอง เลยเผลอเอ่ยบางประโยคและบางคำซึ่งล้วนน่าเศร้าใจเมื่อคิดไปถึงลูกหลานในกาลโพ้น โกงบ้าง แต่ทำงาน ดีกว่าคนดีแต่พูดแต่ไม่เคยทำอะไร เป็นแค่บางตัวอย่างของทัศนคติที่เริ่มน่าเป็นห่วง แม้แท้แล้ว เมื่อพิจารณาลึกลงไป ในหลักการและเหตุผลของขอบข่ายความรู้สึกนึกคิดที่สมควรเป็น ข้อความดังกล่าวไม่น่าจะสอดรับและแก้ต่างให้กันได้ ทำไมสังคมจึงลืมความเชื่อที่ว่า คนเก่งต้องมีคนดี คนกล้าต้องมีคนเก่ง คนดีต้องไม่โกง คนโกงมันไม่ดี แล้วคนพูดดีและทำดีต้องมีอยู่ ซึ่งความเชื่อเหล่านี้ น่าจะเป็นพื้นฐานในความรู้สึกนึกคิดที่ถูกต้องมิใช่หรือ คืนก่อน ได้ยินคำเตือนสติ ของรัฐบุรุษฯ ผู้ซึ่งข้าพเจ้าเชื่อมั่นในความจงรัก และภักดี อย่างสิ้นสงสัย การขาดคนเก่ง ไม่น่ากลัวเท่าขาดคนกล้า คนที่กล้าพอจะปฏิเสธความไม่ถูกต้อง แหละห้าวหาญพอจะเชื่อมั่นว่าสิ่งที่ถูกต้องยังต้องมีอยู่ในสังคมนี้ ให้ตายซิ ข้าพเจ้านึกอยากเป็นคนกล้าจริงๆ พับผ่า !! คำท่าน ทำให้ข้าพเจ้านึกไปถึงความจำนนของบางใครบนแผ่นดินนี้ แล้วได้แต่ตั้งคำถามกับตัวเองว่า วันหน้าเราจะเปิดจริยธรรมส่วนใดในมโนสำนึกสอนลูกหลานให้เชื่อมั่นถึงสังคมในอุดมคติที่ควรเป็น จริยธรรมและมโนสำนึกส่วนใดหนอ ที่จะพาสังคมเราไปสู่ความสุขที่แท้ในภายหน้า เมื่อวันนี้ เราต่างยอมจำนนต่อความถูกต้องที่ไม่บริสุทธิ์นั่นเสียแล้ว ขณะที่ข้าพเจ้าเขียนบทความฉบับนี้ ในความห่างไกลข้อมูลข่าวสาร ความยากไร้ ความสับสน บางงความเป็นไปอาจกำลังพูดประโยชน์ที่ตัวได้รับ อย่างที่ไม่เคยมีใครคนไหน กล้าให้มาก่อน ใช่แล้ว....เพราะนั่น เขาคนนั้นคือคนกล้าของผู้ยากไร้ เมื่อไหร่หนอ คนกล้าที่ดี และคนดีที่กล้า จะมาถึงยังสังคมที่เต็มไปไปด้วยความยากไร้นี้สักที อย่าให้คนโกง ที่กล้า มาเข่นฆ่าจริยธรรมที่ดีงามของคนในสังคมแห่งอุดมคติไปมากกว่านี้เลย ท่านทั้งหลาย จากหัวใจข้าพเจ้า อย่าตอบตัวเองว่า เราได้อะไรจากเขาบ้าง จงตอบตัวเองว่า จากการตัดสินใจวันนี้ เราได้ให้อะไรกับสังคมในอุดมคติและลูกหลานในภายหน้า กับการที่เราให้เขามาเป็นชนชั้นอภิสิทธิเหนือจริยธรรมที่ควรเป็นในสังคมนี้บ้าง นี่เป็นปรารถนาในใจลึกๆของข้าพเจ้า น้อยคนนักที่จะกล้าบอกใคร ๆ ว่าตัวเองเป็นคนเช่นไร คิดเห็นอะไร คนไม่พูด ดูเหมือนอมภูมิอย่างไรชอบกล แม้ แท้แล้วในใจเอาใจช่วยมวยรอง ในเวทีต่อสู้ไม่เคยมีคำว่าแพ้สำหรับนักสู้ สู้เถิดตามที่ใจศรัทธา เพื่อบอกว่าเราเป็นคนเช่นไร... เพราะโลกทุกวันนี้ ขาดคนกล้า ที่ไม่บ้าอำนาจ และขาดชัยชนะที่บริสุทธิ์ เพราะความกลัว มักจะข่มโอกาสต่าง ๆ ที่พึงมี พึงได้ของเรา ท่านทั้งหลาย อย่ากลัวที่ปฏิเสธความไม่ถูกต้อง อย่าขายจิตวิญญาณและจริยธรรมส่วนรวม ซึ่งนำเผ่าพันธุ์และเป็นศาสตราอันทรงพลานุภาพที่ดำรงความเป็นชาติของเรามาหลายกัลป์ เพียงเพื่อประโยชน์ส่วนตัว ถึงเวลาที่เราต้องก้าวข้ามไปในแดนประชาธิปไตย เพื่อรับรู้ข้อมูลที่แตกต่างจากสองฝ่าย เปิดโอกาสให้ประชาธิปไตยได้ทำงาน ภายใต้ขอบฟ้าเดียวกัน แม้ภาพข้างหน้า เสือหิวกำลังจะตะครุบกวางน้อยเป็นเหยื่อ ข้าพเจ้ายังต้องเลือกระหว่างปล่อยให้เป็นไปตามกลไกธรรมชาติอย่างที่เคยเป็นคนดู หรือเลือกที่จะช่วยกวางน้อย เพื่อบัญญัติกฎใหม่ๆ ให้โลกนี้ ในโลกที่มีมนุษย์อาศัยอยู่ร่วมกับซาตาน คำตอบของพระเจ้า อยู่ไกลจนใจข้าพเจ้าไม่อาจสัมผัสถึง แต่คำตอบของวันพรุ่ง และอนาคตของลูกหลาน อยู่ใกล้เพียงจริยธรรมและมโนสำนึกเราทั้งหลาย หลอมรวมกัน lovemommam@hotmail.com / แทนคุณแทนไท
1 สิงหาคม 2549 14:27 น. - comment id 91994
ตราบที่เรายังพอใจกับสิ่งที่ได้มา โดยไม่คำนึงว่าต้องเสียอะไร เราจะไปหา สังคมในอุดมคติ ได้ที่ไหน ไม่ต้องรอ.. คนเก่งที่กล้า คนกล้าที่ดี มาพลิกแผ่นฟ้าให้หรอก แค่แยกแยะให้ได้ ว่าอะไรเป็นอะไร แล้วช่วยกันทำในสิ่งที่ถูกต้อง ก็เท่านั้น แต่ก็ไม่รู้อีกนะว่า สำนึกของคำว่า ถู ก ต้ อ ง.. ของคนที่ร่ำร้องหา สังคมในอุดมคติ จะเหมือนกันหรือเปล่า
1 สิงหาคม 2549 15:10 น. - comment id 91995
คำที่พ่อ-แม่เคยสอน ทัศนะคติท่าน ไม่มีเทา มีแต่ขาวกับดำ คนดีต้องไม่โกง ฯลฯ ท่านไม่เคยสอนให้ลูกก้มหัวให้กับความไม่ถูกต้อง แต่... สอนให้รู้จักปฎิบัติตัวกับสิ่งไม่ถูกต้องนั้น โดยที่ตัวเราไม่สูญสิ้นความดีของตัวเอง... เชื่อค่ะว่า... คนไม่น้อยพื้นฐานความรู้สึกนึกคิดนั้นเป็นคนดี แต่ว่า.. คนกว่าครึ่งที่คิดและยึดมั่นในสิ่งดี ไม่มั่นใจที่แสดงตัวตนดี ๆ ที่มีอยู่ออกมา เพราะอะไร? คำตอบทั้งหลาย มีให้ได้เห็นกันอยู่มากในกาลนี้ และเอวังก็มีด้วยประการฉะนี้แล.. พี่แทนคะอยากจะยอมแพ้จัง! แต่ไม่ควรเลยใช่ไหมคะ
1 สิงหาคม 2549 14:43 น. - comment id 91996
.. ..
1 สิงหาคม 2549 14:55 น. - comment id 91997
ทำไมถึงได้ทำหน้า แบบนั้นเล่า เสือโหย หรือว่า หิวจนตาลาย
1 สิงหาคม 2549 14:58 น. - comment id 91998
และเมื่อถึงวันที่เราได้รู้ว่าได้เสียอะไรไป เกรงเหลือเกิน ว่าจะสายเกินไปแม้แต่จะคิดแก้ไข... สำนึกในคำ และความถูกต้อง ของจิตใจอันบริสุทธิ์ มิได้น่ากลัวอะไรนัก แต่รู้สึกแบบ ถูกต้อง อันยอมจำนน น่ากลัวนัก อย่ากลัวตายจนฆ่าตัวตาย จะตายช้าตายไว ไม่มีอะไรน่าจดจำ แต่ตายทำไม น่าสนใจกว่า ใช่หรือไม่ เสือโหย
2 สิงหาคม 2549 05:48 น. - comment id 92005
แวะมาอ่าน ความรู้สึกที่ไม่ต้องตอบค่ะ
2 สิงหาคม 2549 08:31 น. - comment id 92007
นั่นหละครับคุณฟา สิ่งที่คุณว่า คนดีต้องไม่โกง ฯลฯ ท่านไม่เคยสอนให้ลูกก้มหัวให้กับความไม่ถูกต้อง แต่... สอนให้รู้จักปฎิบัติตัวกับสิ่งไม่ถูกต้องนั้น โดยที่ตัวเราไม่สูญสิ้นความดีของตัวเอง... นำความชุ่มชื่นมาสู่ความรู้สึกนึกคิดได้มากเชียวครับ ปล.อย่ายอมแพ้นะครับ คนเก่งที่ไหนยอมแพ้ง่ายๆ
2 สิงหาคม 2549 08:32 น. - comment id 92008
หวังว่าจะสบายอารมณ์นะครับคุณ ทิกิ ขอบคุณที่มาเยือน
3 สิงหาคม 2549 20:53 น. - comment id 92051
กระต่ายสัมผัสกับสังคมนี้โดยตรงด้วยงานบางครั้งเบื่อมากๆการทำอะไรสักอย่างที่ถูกต้องและยุติธรรมเราต้องใช้เวลากล่อมเกลาลบล้างสิ่งเดิมๆนานมากแต่ถ้าเราถอดใจตามคนหลายคนที่ถอดใจว่าทำเพื่ออะไรนับวันถอยหลังทุกวันความยุติธรรมอยู่ตรงไหนกัน แต่ถ้าคนหลายคนไม่ปลุกจิตสำนึกแล้วแนวทางไปทางไหนกันเจอผู้มีอิทธิพลก็หลายครั้งดีใจที่เรายังมีชีวิตอยู่ได้ไปจังหวัดไหนล้วนแอบแฝงไปหมดด้วยผลประโยชน์อิทธิพล ขอเพียงเราคิดว่าสิ่งที่เรทำมีประโยชน์เป็นตัวอย่างที่ดีขอให้แข็มแข็งและทำให้ดีที่สุดก็เท่านั้น ชีวิตเราทำให้มีคุณค่าถ้าเรากล้าที่จะทำ
28 กุมภาพันธ์ 2551 19:18 น. - comment id 99202
ทำไมวันนี้ ข้าพเจ้าและอีกหลายท่านทั้งหลาย กำลังกลายเป็นกวางน้อยให้เสือหิวขย้ำหรือ ทั้งที่หนองน้ำนี้ เคยเป็นทิพยสวรรค์ของข้าพเจ้าและท่านทั้งหลาย หลายปีมานี้ กวางน้อยหลายตัว ต่างโห่ร้อง ยินดี ยกย่องพญาเสือผู้มีอำนาจและมีเงิน มากกว่าการยกย่องให้เกียรติคนดี คนกล้า คนเสียสละ และคนที่ตั้งใจทำงานด้วยความซื่อสัตย์สุจริต จึงไม่แปลกที่ "คนไม่โกงกิน" จะถูกเสียดสีว่าเป็น "พวกโง่เขลา" คนรุ่นหลังเองก็แทบมองไม่เห็นแบบอย่างของวีรบุรุษที่ยึดมั่นในอุดมการณ์ ทุกวันนี้หลายคนในคนรุ่นใหม่เริ่มคิดและเชื่อ จึงพูดกันเกลื่อนเมืองว่า "อุดมคติกินไม่ได้" หลายครั้งหลายหน ข้าพเจ้าเคยสะดุ้งกับบางคำในบางใครนั้น ที่อาจเป็นเพราะได้ยอมจำนนแล้วต่อความหมดหวังที่มีต่อสังคมนี้ ในระนาบของความรู้สึกของตัวเอง เลยเผลอเอ่ยบางประโยคและบางคำซึ่งล้วนน่าเศร้าใจเมื่อคิดไปถึงลูกหลานในกาลโพ้น โกงบ้าง แต่ทำงาน ดีกว่าคนดีแต่พูดแต่ไม่เคยทำอะไร เป็นแค่บางตัวอย่างของทัศนคติที่เริ่มน่าเป็นห่วง แม้แท้แล้ว เมื่อพิจารณาลึกลงไป ในหลักการและเหตุผลของขอบข่ายความรู้สึกนึกคิดที่สมควรเป็น ข้อความดังกล่าวไม่น่าจะสอดรับและแก้ต่างให้กันได้ ทำไมสังคมจึงลืมความเชื่อที่ว่า คนเก่งต้องมีคนดี คนกล้าต้องมีคนเก่ง คนดีต้องไม่โกง คนโกงมันไม่ดี แล้วคนพูดดีและทำดีต้องมีอยู่ ซึ่งความเชื่อเหล่านี้ น่าจะเป็นพื้นฐานในความรู้สึกนึกคิดที่ถูกต้องมิใช่หรือ คืนก่อน ได้ยินคำเตือนสติ ของรัฐบุรุษฯ ผู้ซึ่งข้าพเจ้าเชื่อมั่นในความจงรัก และภักดี อย่างสิ้นสงสัย การขาดคนเก่ง ไม่น่ากลัวเท่าขาดคนกล้า คนที่กล้าพอจะปฏิเสธความไม่ถูกต้อง แหละห้าวหาญพอจะเชื่อมั่นว่าสิ่งที่ถูกต้องยังต้องมีอยู่ในสังคมนี้ ให้ตายซิ ข้าพเจ้านึกอยากเป็นคนกล้าจริงๆ พับผ่า !! คำท่าน ทำให้ข้าพเจ้านึกไปถึงความจำนนของบางใครบนแผ่นดินนี้ แล้วได้แต่ตั้งคำถามกับตัวเองว่า วันหน้าเราจะเปิดจริยธรรมส่วนใดในมโนสำนึกสอนลูกหลานให้เชื่อมั่นถึงสังคมในอุดมคติที่ควรเป็น จริยธรรมและมโนสำนึกส่วนใดหนอ ที่จะพาสังคมเราไปสู่ความสุขที่แท้ในภายหน้า เมื่อวันนี้ เราต่างยอมจำนนต่อความถูกต้องที่ไม่บริสุทธิ์นั่นเสียแล้ว ขณะที่ข้าพเจ้าเขียนบทความฉบับนี้ ในความห่างไกลข้อมูลข่าวสาร ความยากไร้ ความสับสน บางงความเป็นไปอาจกำลังพูดประโยชน์ที่ตัวได้รับ อย่างที่ไม่เคยมีใครคนไหน กล้าให้มาก่อน ใช่แล้ว....เพราะนั่น เขาคนนั้นคือคนกล้าของผู้ยากไร้ เมื่อไหร่หนอ คนกล้าที่ดี และคนดีที่กล้า จะมาถึงยังสังคมที่เต็มไปไปด้วยความยากไร้นี้สักที อย่าให้คนโกง ที่กล้า มาเข่นฆ่าจริยธรรมที่ดีงามของคนในสังคมแห่งอุดมคติไปมากกว่านี้เลย ท่านทั้งหลาย จากหัวใจข้าพเจ้า อย่าตอบตัวเองว่า เราได้อะไรจากเขาบ้าง จงตอบตัวเองว่า จากการตัดสินใจวันนี้ เราได้ให้อะไรกับสังคมในอุดมคติและลูกหลานในภายหน้า กับการที่เราให้เขามาเป็นชนชั้นอภิสิทธิเหนือจริยธรรมที่ควรเป็นในสังคมนี้บ้าง นี่เป็นปรารถนาในใจลึกๆของข้าพเจ้า น้อยคนนักที่จะกล้าบอกใคร ๆ ว่าตัวเองเป็นคนเช่นไร คิดเห็นอะไร คนไม่พูด ดูเหมือนอมภูมิอย่างไรชอบกล แม้ แท้แล้วในใจเอาใจช่วยมวยรอง ในเวทีต่อสู้ไม่เคยมีคำว่าแพ้สำหรับนักสู้ สู้เถิดตามที่ใจศรัทธา เพื่อบอกว่าเราเป็นคนเช่นไร... เพราะโลกทุกวันนี้ ขาดคนกล้า ที่ไม่บ้าอำนาจ และขาดชัยชนะที่บริสุทธิ์ เพราะความกลัว มักจะข่มโอกาสต่าง ๆ ที่พึงมี พึงได้ของเรา ท่านทั้งหลาย อย่ากลัวที่ปฏิเสธความไม่ถูกต้อง อย่าขายจิตวิญญาณและจริยธรรมส่วนรวม ซึ่งนำเผ่าพันธุ์และเป็นศาสตราอันทรงพลานุภาพที่ดำรงความเป็นชาติของเรามาหลายกัลป์ เพียงเพื่อประโยชน์ส่วนตัว ถึงเวลาที่เราต้องก้าวข้ามไปในแดนประชาธิปไตย เพื่อรับรู้ข้อมูลที่แตกต่างจากสองฝ่าย เปิดโอกาสให้ประชาธิปไตยได้ทำงาน ภายใต้ขอบฟ้าเดียวกัน แม้ภาพข้างหน้า เสือหิวกำลังจะตะครุบกวางน้อยเป็นเหยื่อ ข้าพเจ้ายังต้องเลือกระหว่างปล่อยให้เป็นไปตามกลไกธรรมชาติอย่างที่เคยเป็นคนดู หรือเลือกที่จะช่วยกวางน้อย เพื่อบัญญัติกฎใหม่ๆ ให้โลกนี้ ในโลกที่มีมนุษย์อาศัยอยู่ร่วมกับซาตาน คำตอบของพระเจ้า อยู่ไกลจนใจข้าพเจ้าไม่อาจสัมผัสถึง แต่คำตอบของวันพรุ่ง และอนาคตของลูกหลาน อยู่ใกล้เพียงจริยธรรมและมโนสำนึกเราทั้งหลาย หลอมรวมกัน แทนคุณแทนไท