เพลงรัก เพลงละคร ตอนจบ

เก่งกาจ

วันเสาร์ที่รอคอยก็มาถึง เป็นวันที่สำคัญที่สุดในชีวิตของโดม เป็นวันที่มีค่าที่สุดในความทรงจำของโดม หากวันนี้เขาต้องจากไปแต่ถ้าเขาได้ทำในสิ่งที่เขาต้องการ เขาก็จะไม่มีวันเสียใจเลย
	ณ สวนสาธารณะ โดมรอเค้กด้วยท่าทีที่เหนื่อยล้า หากทว่า หัวใจเต็มไปด้วยความสุขที่จะได้พบเค้ก แม้วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายของชีวิตก็ตาม
	หากแม้ต้องตาย แต่ใช้ลมหายใจที่เหลืออยู่กับคนที่รัก เขาก็ตื้นตันเป็นที่สุด และไม่มีห่วงอะไรอีก
	ณ กลางสวนหญ้านั้นมีเปียโนตัวหนึ่งตั้งอยู่
	สิบปีที่แล้วเขาตั้งใจจะมอบเทปเพลงให้เค้กด้วยมือของเขา
	แต่วันนี้มือทั้งสองของเขา จะเล่นเพลงให้เค้กให้หญิงฟังเป็นครั้งสุดท้าย
	เขาได้แต่หวังว่าแม้บทเพลงนี้จะเล่นเป็นครั้งสุดท้าย แต่หญิงที่เขารักจะจดจำภาพนั้นไปตลอดชีวิต
	เค้กเดินมาที่ทางเข้าสวนสาธารณะ ที่ตรงนั้นมีร้านดอกไม้ขายอยู่
	เธอยิ้ม แล้วเดินเข้าไปซื้อดอกไม้ให้โดม 	และแล้วสายตาก็ไปสะดุดที่กุหลาบแดงช่อหนึ่ง
	เธอเลือกมันมาหนึ่งดอก ที่เธอคิดว่าสวยที่สุด จากนั้นก็จ่ายเงินให้คนขาย
	เค้กรู้ดีว่าความรู้สึกที่แสนพิเศษนี้ ไม่ต่างอะไรจากสิบปีที่แล้ว ที่โดมนัดเธอ หากแต่ก็มีบางสิ่งขวางกั้นไว้  นั่นคือเธอประสบอุบัติเหตุรถชน ทำให้ชะตาเปลี่ยนไป
	แต่วันนี้เธอจะระวังทุก ๆก้าวที่จะไปหาเขา เพื่อไม่ให้มีสิ่งใด มาขวางกั้นหนทางที่เธอจะไปพบเขา
	เธอเดินไปทุกก้าวอย่างแสนสุขเมื่อจะได้ เจอชายที่รัก 
	ไม่นานเธอก็เห็นโดมยืนยิ้มมาให้เธออย่างยินดีเป็นที่สุด 
	ข้าง ๆกายเขามีเปียโนตัวหนึ่งตั้งอยู่
	เธอยิ้มให้เขาเช่นกัน พร้อมเดินเข้าไปหาเขา จากนั้นเค้กยื่นกุหลาบแดงให้โดม
	ฉันให้เค้กกล่าวขณะยื่นให้เขา พร้อมยิ้มให้เขา
	กุหลาบแดงหรือเขากล่าวอย่างแปลกใจ แต่ก็รับมันมาแล้วยิ้มให้
	เธอคงรู้ความหมายของมันใช่ไหมเค้กเอ่ยถาม พร้อมรอฟังคำตอบอย่างตั้งใจ เธอจะจดจำเวลาแห่งมีค่าระหว่างเขาและเธอ
	ไม่รู้ มันหมายถึงอะไรหรือโดมส่ายหน้า พร้อมเอ่ยถามอย่างสงสัย
	รักแท้ไง ฉันตั้งใจจะมอบมันให้เธอตั้งแต่วันนั้น น่าแปลกนะที่ฉันพบรักแท้ตั้งแต่อายุสิบสองเค้กบอกรักโดม เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานยิ่งนัก
	 ฉันมีอะไรจะให้เธอเหมือนกันโดมเอ่ยยิ้ม ๆ	พลางชวนเค้กมานั่งข้าง เขา
	เขาหันหน้ามาพูดกับเค้ก ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวาน
	ฉันไม่มีกุหลาบแดงให้เธอหรอกนะ จะมีก็แต่เพลงFirst love เธอยินดีที่จะรับมันไหม ชายหนุ่มเอ่ยพร้อมยิ้มให้ แต่ใบหน้าของเขาช่างดูดอิดโรยจากโรคที่รุมเร้าเขาอยู่ และมันกำลังจะพรากชีวิตเขาจากโลกใบนี้ไปในไม่ช้า
	เค้กพยักหน้ายิ้มรับทั้งน้ำตา เธอรู้สึกกลัวที่จะสูญเสียเขาไปในพริบตา  และกลัวว่าวันพรุ่งนี้จะหาเขาไม่พบ
	โดมเห็นดังนั้นก็เอามือเช็ดน้ำตาที่ไหลรินของหญิงสาว พร้อมจับเธอเข้ามาสวมกอดเป็นการปลอบประโลมทั้งที่ในใจก็เจ็บปวดกับความจริงที่รู้ว่าเวลาที่ของเขาเหลืออีกไม่มาก น้ำตาไหลออกมาเช่นกัน
	เขาไม่อยากจากผู้หญิงคนนี้ไปเลย
	เธอรู้ไหมฉันเกลียดอะไรที่สุดเค้กสะอื้นออกมาทั้ง ๆที่ยังอยู่ในอ้อมกอด
	อะไรหรือโดมกล่าวเสียงสั่นเครือเช่นกัน เขาเริ่มจะควบคุมความกลัวไม่ได้ เขาไม่อยากจากเค้กไปเลยจริง ๆ
โชคชะตาไง เพราะมันทำให้ฉันสับสนว่าควรเกลียดหรือขอบคุณมันดีเค้กเอ่ยอย่างแผ่วเบา พยายามกลั้นความเสียใจไว้ ไม่อยากให้ชายคนรักเสียขวัญ
ทำไมต้องสับสนด้วยละโดมอดขันไม่ได้ กับพูดของหญิงคนรัก 
มันทำให้ฉันมีความสุขโดยการให้ฉันได้พบกับเธอ แต่มันก็พรากเธอไปจากฉันหยีกล่าวทั้งน้ำตา เธอไม่สามารถหยุดความรู้สึกกลัวการสูญเสียได้อีกต่อไป
โดมเห็นดังนั้นใช้มือทั้งสองข้างจับใบหน้าของหญิงสาวเผชิญหน้า
ฟังฉันนะเค้ก มันพรากฉันไปจากเธอแค่ลมหายใจเท่านั้น แต่มันไม่สามารถพรากหัวใจรักของฉันที่มีต่อเธอไปได้โดมกล่าวทั้งน้ำตา พยายามปลอบประโลมหญิงคนรักทั้ง ๆที่ตนเองก็กลัว
แต่เขาก็บอกกับตนเองว่าแม้เขาต้องตาย แต่ได้อยู่กับคนรักแม้จะแค่หนึ่งวันเขาก็ไม่เสียใจแล้ว
ฟังเพลงของเรากันดีกว่านะโดมพยายามทำน้ำเสียงให้สดใส เพื่อไม่อยากให้หญิงคนรักลืมความเสียใจ	
เค้กยิ้มรับทั้งน้ำตา 
	เค้กเอาศีรษะของเธอทาบวางลงไปที่ไหล่ของโดม พร้อมตั้งใจฟังบทเพลงที่เป็นสิ่งแทนใจระหว่างเธอกับเขา นึกในใจเธอนี่โง่เสียกระไรที่มัวแต่ไปเล่นเพลงนี้ให้คนอื่นฟัง โดยหารู้ไม่ว่ามีใครคนหนึ่งเฝ้ารอคอยมอบเพลงนั้นให้กับเธอเช่นกัน
	ระหว่างที่โดมบรรเลงเพลงFirst love หยีก็ร้องเนื้อร้องที่เธอแต่งขึ้นมาเองตามไปด้วยทั้งน้ำตา
	ที่รัก โปรดอย่ารู้สึกว่าเพลงนั้นก็แค่เพลง  เพราะรักของเรามันหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับบทเพลง  แม้มือฉันเองจะคว้าดวงดาวที่เธอปรารถนาไม่ได้   แต่มือเดียวนี้มีสิ่งมีค่ายิ่งกว่าดวงดาวนั่นคือบทเพลงแทนใจ   ที่รักเมื่อใดที่บทเพลงนี้บรรเลง ลองฟังสิ เธอจะได้ยินเสียงหัวใจของฉันที่ร่ำร้อง โอ้ที่รัก ฉันไม่เคยรู้เลยว่าการที่ได้รักใครสักคน จะมีความสุขแค่ไหน จนเมื่อได้พบเธอ รักแรกของฉัน 
	เค้กร้องตลอดเพลงด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ  เธอพยายามร้องจนถึงท่อนสุดท้ายของเพลงทั้ง ๆที่ยังเอาใบหน้าหนุนไหล่ชายคนรักอยู่อย่างนั้น
	เมื่อบทเพลงจบ  โดมหยุดบรรเลง พร้อมพูดกับเค้กอย่างเล่น ๆว่า
	เธอขี้โกงจังโดมกล่าวพร้อมยิ้มให้เค้กซึ่งกำลังน้ำตาเอ่อล้นอยู่
	ขี้โกงยังไงหรือเธอกล่าวเสียงสั่นพร้อมเอามือปาดน้ำตา พยายามทำตนเองให้สดใสทั้งที่ยากเย็น
	เวลานั้นใกล้มาถึงแล้ว โดมในเวลานี้ดูอิดโรย และอ่อนเพลียเหลือเกิน ชะตากำลังลิขิตให้เขาพรากจากเธอ
	ตั้งแต่เด็กฉันเป็นฝ่ายเล่นให้เธอฟังตลอด แต่เธอไม่เคยเล่นให้ฉันฟังสักครั้งเขาพูดพร้อมยิ้มให้เธอ ยิ้มนั้นช่างดูอ่อนหวานยิ่งนักในสายตาเธอ
	เค้กพยักหน้ารับทั้งน้ำตา 
	ไม่นานเธอก็บรรเลงเพลงนั้นให้ชายคนรักฟัง 
	โดมเห็นดังนั้นเอาใบหน้าไปวางบนไหล่ของหญิงสาวเช่นเดียวกับที่เค้กทำเช่นกัน เขาตั้งใจบทเพลงที่หญิงสาวบรรเลงเพื่อเขา  
	จากนั้นโดมก็พูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยอ่อนว่า
	เธอต้องสัญญากับฉันนะเขาพูดทั้ง ๆที่หน้ายังอยู่บนไหล่
	สัญญาอะไรเค้กเอ่ยพยายามพูดให้น้ำเสียงไม่สั่นเครือ แต่ก็รู้ว่ายากเย็น
	สัญญาว่าจะเล่นเพลงนี้ให้ฉันฟังทุกวัน นะเขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเหนื่อยอ่อน 
	ในใจโดมนึกรู้ว่าเวลาคงเหลือไม่กี่นาทีข้างหน้า ชะตากำลังพลัดพรากลมหายใจของเขาไปจากเธอ
	แต่ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรเขาจะจดจำเค้กหญิงที่เขารัก และบทเพลงที่แสนมีค่านี้ไปตลอดนิรันดร์
	จ๊ะสัญญา แต่เธอห้ามหลับเด็ดขาดนะเค้กกล่าวสะอื้นไห้ นึกรู้ว่าเขากำลังจะจากเธอไป
	ได้ฉันไม่หลับหรอก เพลงเพราะออกอย่างนี้ฉันหลับไม่ลงหรอกเขากล่าวอย่างอิดโรย พร้อมยิ้มอย่างมีความสุขที่ได้อยู่กับหญิงที่รักจนวาระสุดท้าย
	เท่านี้ก็เพียงพอสำหรับเขาแล้วจริง ๆ ลมหายใจของโดมเริ่มโรยริน เพราะโรคร้ายรุมเร้า 
	ไม่กี่วินาที เขาก็นิ่งไม่ไหวติง 
	เค้กนึกรู้ว่าวินาทีแห่งการพลัดพรากมาถึงแล้ว 
	โดม อย่าหลับสิ ได้ยินไหมตื่นขึ้นมานะ ฉันยังเล่นไม่จบเลยเค้กสะอื้นไห้  พร้อมสวมกอดชายคนรักไว้ ที่นอนแน่นิ่งไปนั้นพยายามจะยื้อชีวิตเขา ทั้ง ๆที่รู้ว่าทำไม่ได้
	ในใจคิดว่าตอนนี้เธอเหลือเพียงแค่ร่างที่ไร้ลมหายใจ และความรักของเขาเท่านั้น
	
	ณ สุสาน ที่ฝังร่างของโดมตามพิธีศาสนา 
	ทั้งเค้ก กริชและหยี ยืนไว้อาลัยให้กับโดม 
	ไปสู่สุขคติเถอะนะ ขอให้เราเกิดมาเป็นเพื่อนกันอีกหยีกล่าวพร้อมวางช่อดอกไม้ลงที่สุสาน
	หยีมองรูปเพื่อนเป็นการอำลาการครั้งสุดท้าย
	หยีหันไปมองกริช เป็นเชิงชวนกันกลับ
	กลับด้วยกันไหมเค้กหยีชวนเค้ก ที่ยืนมองดูสุสานของชายหนุ่มด้วยสายตาที่เศร้าโศก
	หากแต่เค้กก็ฝืนยิ้มแล้วตอบว่า
	ไม่ละ ฉันต้องร้องเพลงให้เขาฟังก่อนเค้กกล่าวด้วยน้ำเสียงสดใส 
	เค้กไม่ต้องการให้ใครเป็นห่วงเธอ จึงฝืนความเศร้าไว้ข้างใน
	กริชกับหยีเห็นดังนั้น จึงไม่ว่าอะไรเดินจากออกไปอีกทาง
	เค้กหันไปมองรูปของชายคนรักที่กำลังยิ้มมาให้เธอ น้ำตาเธอเอ่อล้นขึ้นมาอีก แต่เธอก็เงยขึ้นมองบนฟ้าเหมือนต้องการให้มันไหลกับไปส่วนลึกของหัวใจ เพื่อฝังความเศร้าโศกทั้งมวล
	จากนั้นก็หันไปมองรูปของโดมอีกครั้ง พร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงร่าเริงว่า
	ฉันมาร้องเพลงให้เธอฟังตามสัญญาแล้วนะเค้กกล่าวพร้อมยิ้มให้รูปนั้น 
	เธอนำวิทยุที่อัดเสียงเพลงที่เล่น เปิดให้ชายคนรักฟัง แม้รู้ว่าวันนี้เขาไม่อาจอยู่เคียงข้างเธอ แต่ความรักของเขายังคงอยู่
	รอฉันก่อนนะ อีกไม่นานเราคงได้พบกัน
	เค้กยิ้มให้โดมนึกในใจ สักวันหนึ่งเธอจะพบกับเขาเมื่อเวลาของเธอมาถึง อีกไม่นานหรอกนะ 
	เธอคงได้พบกับเขา ชายคนที่เธอรักที่สุดในชีวิต
	
	ทันทีที่กริชขับรถมาถึงบ้านของหยี เขาได้เดินไปเปิดประตูให้หยี 
	หยีเดินลงมาจากรถ จะเข้าบ้าน โดยไม่ทันสังเกตว่ากริชมีบางอย่างจะให้เธอ
	เดี๋ยวสิหยีกริชเรียกไว้  ทันทีที่เห็นหยีจะเดินเข้าบ้าน
	อะไรหรือหยีเอ่ยถามอย่างสงสัย พร้อมยิ้มให้เขา
	บัดนี้กำแพงหัวใจเธอพังทลายลงแล้ว ไม่มีสิ่งใดมาขวางกั้นความรู้สึกของเธออีกต่อไป
	กริชทำท่าจะพูดบางสิ่ง หากแต่ก็เปลี่ยนเป็นเรื่องอื่น
	เอ่อ.. เธอยังไม่ขอบใจฉันเลยกริชแสร้งเปลี่ยนเรื่อง เริ่มกลัวที่จะพูดบางสิ่ง
	อ๋อ ขอบใจนะหยีกล่าวพร้อมยิ้มออกมา 
	จะหันหลังกลับเดินเข้าบ้าน หากแต่กริชก็เรียกเธอไว้อีก
	หยีกริชเรียกเธอ พร้อมมองเธอเหมือนต้องการพูดบางอย่าง
	อะไรหรือหยียังหันมามองเขาเหมือนรู้ว่าเขาจะพูดอะไร แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้
	กริชลังเลก่อนพูดออกมาว่า
	เธอเคยสงสัยไหมว่าทำไมเด็กชายคนนั้นถึงไม่ยอมมอบช็อกโกแลตกับมือเธอสักทีกริชเอ่ยถามเหมือนต้องการบอกบางอย่างกับหญิงสาว เขาต้องการบอกในสิ่งที่ค้างคาใจมานาน
	ไม่รู้  ทำไมเหรอหยียังคงแกล้งทำเป็นไม่รู้ รอบางอย่างที่เขาต้องการให้เธอ
	เพราะเขากลัวนะสิหยีเขายังกังวลกลัวไปสารพัดว่าหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าจะปฏิเสธ
	กลัวอะไรหยีเอ่ยอย่างสงสัย พร้อมมองเขาอย่างรอคำตอบอย่างตั้งใจ
	เขากลัวว่าพอเขาให้ช็อกโกแลตกับมือเธอแล้ว เธอจะไม่ต้องการมันนะสิเขาเผยความกลัวในใจที่อัดอั้นมาสิบปี  บัดนี้เขามีความกล้าที่จะให้มันแก่เธอ
	รอแต่ว่าหยีจะต้องการมันไหม
	ถ้าฉันบอกว่าฉันต้องการ เขาจะกล้าให้มันไหมล่ะหยีกล่าวอย่างมีความหมายซ่อนอยู่ เธอต้องการให้ชายคนรักมีความกล้าเสียที
	คำตอบของหยีทำให้กริชยิ้มออกมาอย่างยินดี	ชายหนุ่มหยิบช็อกโกแลตที่ซ่อนไว้ข้างหลัง
	ฉันให้เขากล่าวพร้อมยิ้มให้หญิงสาวด้วยหัวใจที่เปี่ยมสุข หยีก็เช่นกัน
	ขอบใจจ๊ะ กินเลยนะหยีรับช็อกโกแลตมา แล้วเปิดกล่องออก หยิบช็อกอันหนึ่งขึ้นทาน
	เธอยิ้มอย่างมีความสุข เมื่อทานมัน
	อื้อ เป็นช็อกโกแลตที่หวานและอร่อยที่สุด อย่างนี้ต้องให้รางวัลหญิงสาวเอ่ยยิ้ม ๆ เหมือนมีแผนในใจ
	 จากนั้นเธอก็ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ชายหนุ่ม จากนั้นก็หอมแก้มชายหนุ่มฟอดใหญ่
	กริชตะลึงไปชั่วครู่ ก่อนยิ้มออกมาอย่างยินดีกับจูบนั้น
	เขายิ้มให้เธอ พร้อมยื่นหน้าไปใกล้หญิงสาวจากนั้นก็ก้มลงหอมแก้มฟอดใหญ่เป็นการเอาคืน
	หยียิ้มให้เขาอย่างอ่อนหวานที่สุดในความคิดของกริช
	กริชมองหยีแล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า
	ให้รางวัลแค่นี้ไม่พอหรอกเขาพูดด้วยท่าทางขึงขัง ก่อนมองหญิงสาวเป็นเชิงอ้อน ๆ
	ไม่พอหรือ งั้นจะเล่นเพลงFirst Loveให้ฟังเอาไหมหยีเอ่ยเหมือนรู้ทัน
	เท่านั้นเองชายหนุ่มก็ยิ้มออกมาอย่างยินดี
	ดี เล่นให้ฟัง....ตลอดชีวิตเลยนะกริชกล่าวอย่างจริงจัง พร้อมหยีด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหมายเหมือนมองสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิต
	ได้ เล่นให้เธอฟัง .....ตลอดชีวิตของฉันเธอกล่าวด้วยน้ำเสียงและร้อยยิ้มที่อ่อนหวานที่สุด เหมือนสัญญาว่าจะอยู่เคียงข้างเขาตลอดชีวิต
	จากนั้นทั้งคู่ก็จูงมือเข้าไปในบ้าน ไม่นานบทเพลงรักก็บรรเลงขึ้น 
	ทั้งคู่บอกกับตนเองว่าจะไม่ยอมให้เพลงแห่งรักในใจสิ้นสุดลง สัญญาด้วยหัวใจของเราสองคน....
จบ