นิทาน....เมื่อวันวาน

เศษทาน

นิทาน..เมื่อวันวาน
      ไก่ย่าง
ไก่ครับไก่  ซื้อไหมครับจะกลับแล้วไก่  ไก่ขายถูกๆแถมกระดูกกับไม่เสียบไก่   .....
ไม่รู้ว่ามีใครเคยได้ยินเพลงนี้กันบ้างไหม  แต่สำหรับผมแล้วเมื่อตอนวัยเด็กถ้าได้ยินเพลงนี้แล้วละก็จะรีบวิ่งลงจากบ้านทันที  เพราะจะต้องมายืนรอรับกลิ่นเจ้าไก่ย่างที่รถเร่ขายกำลังจะขับผ่านหน้าบ้านไป  ประมาณว่าไม่ได้กินหอมกลิ่นก็ยังดีอะไรทำนองนี้แหละ   สำหรับบ้านนอกยี่สิบปีที่แล้วนะตอนนั้นผมยังเป็นเด็กอยู่เลย  ถ้าเอ่ยถึงไก่ย่างแล้วน้ำลายมันหกเลยแหละ  ไก่ย่างไม้ละสองบาทนี่แหละชวนให้น้ำลายไหลยิ่งนัก  รสชาติไก่ย่างสมัยนั้นอร่อยจริงๆนะไม่รู้ว่าเขาหมักแบบไหน  หากใครเคยได้กินคงจำได้ดีว่ารสชาตินั้นอย่าบอกใคร เอาว่า เคเอฟซี สมัยนี้เทียบไม่ได้ว่างั้นเถอะ   
กว่าจะได้กินไก่ย่างแต่ละทีนะ  ลำบากยากเย็นจริงๆสมัยนั้น  ถ้าแม่ไม่ให้ตังค์ไว้นะไม่ได้กินหรอก  เงินก็หาเองไม่ได้   ไอ้ที่ได้ไปโรงเรียนวันละ สอง บาท  ก็หมดตั้งแต่เที่ยงแล้วหล่ะ   วันไหนรถขายไก่ย่างมาตรงเวลาเลิกเรียนแล้วมีเฮเลยนะกะเพื่อนๆ   ไปยืนรอกันเป็นกลุ่มกะเพื่อนๆแล้ววิ่งตามรถไปกันเป็นขบวนไล่ดมควันไก่ย่างกัน  นึกแล้วก็สนุกแอบขำ  ไม่น่าเชื่อว่าเราจะทำไปได้ แต่อย่างว่าแหละเด็กนี่รู้อะไรมากเล่า  กินเล่นนอน  แค่นั้นเอง
แต่ไม่รู้ว่าสมัยนี้ยังรถขายไก่ย่างแบบนี้อีกหรือเปล่าไม่รู้นะ  ไก่ย่างสูตรไทยๆที่ขายไม้ละสองบาท   สามไม้ห้าบาท   มีข้าวเหนียวห่อใบตองด้วยห่อละสองบาทอีกเหมือนกัน     กินไก่ย่างหมดแล้วก็นึกเพลงอีกท่อนนึงที่เรียกว่า ท่อนฮิตติดหูเลย ที่ว่า......กระดูกเอาไปชิงโชคไปเที่ยวรอบโลกกับคนขายไก่...............ใครเคยได้กินไก่ย่างและได้ยินเพลงนี้บ้าง  ลองมาเล่าสู่กันบ้างสิว่ามีใครแอบวิ่งตามรถดมควันไก่ย่างแบบผมกันบ้าง    ไม่น่าอายที่จะเล่าสู่กันฟัง  แต่เป็นวันวานอีกวันหนึ่งที่น่าจดจำ       
                                                      สวัสดี            
                                   นาย   นิทาน               ป่านไหม
                                   ๔   มิถุนายน    ๒๕๔๙