คำสารภาพ..จากผู้ชายเลวๆ

zilver

กับวันเวลาที่ผ่านมาจากประสบการณ์จากความรู้สึกที่ผ่านเข้ามาในชีวิตทำให้ฉันได้เรียนรู้แล้วว่าอะไรคือความรักที่แท้จริง
ฉันเฝ้าถามใจตัวเองมาตลอดว่าเธอคือคนที่ใจบอกว่าใช่รึเปล่า ฉันถามใจตัวเองว่าคนที่ฉันคบอยู่ทุกวันในวันนี้ใช่คนที่รักรึเปล่าคำตอบที่พบอยู่ในใจก็คือ ความลังเล ความสับสน ความไม่แน่ใจ ฉันไม่แน่ใจว่าฉันจะให้ความรักเขาคนนั้นได้ดีแค่ไหน ฉันจะทำให้เธอสุขใจได้รึเปล่า ในขณะที่เราห่างกันอยู่อย่างนี้ ฉันไม่เคยที่จะให้ความรักที่แท้จริงกับเธอเลยจากที่ผ่านมา ความรักที่แท้จริงเป็นอย่างไรฉันไม่เคยรู้  แต่ที่ฉันรู้เพียงอย่างเดียว ทุกครั้งบที่ฉันสับสน เธอจะเป็นคนแระที่มาอยู่เคียงข้างฉันเสมอไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงแค่เสียงที่ได้ยินทางโทรศัพท์ก็ตาม ทุกครั้งที่มีปัญหาฉันมีเธอเป็นที่ปรึกษาคอยอยู่เคียงข้าง เวลาที่ฉันเสียใจฉันจะมีเธอคอยปลอบใจฉันทุกครั้ง...อย่างอ่อนโยน และเธอจะคอยบอกว่าไม่เป็นไร...
 ฉันเคยทำผิดกับเธอ..โดยการทิ้งเธอไป..ทำให้เธอร้องให้..ทำให้เธอเสียใจ...ทำให้เธอผิดหวัง...ฉันเคยคิดที่จะทิ้งเธอไป..โดยไม่กลับมาเหลียวแล...แต่พอเสียเธอไปฉันกลับรู้สึกอ้างว้าง..เหงา เสียใจอย่างบอกไม่ถูก....ฉันจึงซมซานกลับไป....หาเธออีกครั้ง...เธอไม่เพียงแต่ไม่ว่าแต่เธอกับยินดีที่จะให้อภัยเพราะรักที่เธอให้เป็นรักที่แท้จริง...ฉันรู้สึกว่าตัวเองโง่มากๆที่ทิ้งเธอไปได้ลงคอ
ที่รักของฉัน ...ในวันนี้ฉันได้รู้แล้วว่าความรักที่แท้จริงเป็นอย่างไร รู้แล้วว่าใครที่เป็นคนที่ใช่ ฉันจะกอบเกี่ยวความรักที่ฉันมีไว้ให้นานเท่านานและไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นฉันก็จะเคียงข้างเธอเสมอ....จะป็นแรงใจให้เธอต่อสู้และฝ่าฟันกับชีวิตจะไม่ทำให้เธอเสียใจ .....และฉันกล้าพูดได้อย่างเต็มปากว่า ฉันรักเธอ มากมากเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะให้ได้....อยากให้เธอให้อภัยกับผู้ชายเลวๆ คนนี้ คนเลวที่รักเธอคนนี้ ...... คนไม่ดีคนนี้...ที่รักเธอถึงแม้ว่าเป็นความรักจากจิตใต้สำนึกที่เพิ่งคิดได้....ก็ตาม
ที่รักของฉันถึงแม้วันนี้จะมีอุปสรรคมากมายเพียงใดมีความลำบากมากมายแค่ไหน แต่ฉันจะอดทนเพื่อรอวันที่เราจะมาอยู่ด้วยกันแม้ว่าจะเป็นการรอที่นานเพียงใด ก็ตาม ฉันระรอเธอเสมอ เพราะความรักที่มีให้เธอตอนนี้ มันล้นใจ รักเธอ ที่รักของฉัน