ถึงคนพิเศษ...ของความคิดถึง... ...นอกหน้าต่างบานใสฝนตกปรอย ๆ ด้วยล่ะ ทำให้คิดถึง ใครสักคน แต่กลายเป็นว่าคิดถึงใครทุกคนไปแล้วตอนนี้... คิดถึงคนที่อยู่ไกลแล้ว มันคล้ายล่องลอย คล้ายไม่มีตัวตน คล้ายกับว่าเป็นสายลม สายฝน... ร่วงหล่นลงมาแล้วจางหาย หายไป...
...เพิ่งจะเคยเป็นว่าเมื่อเจอคน คนหนึ่ง ซึ่งน่าค้น น่าติดตามมันเป็นอย่างนี้เอง... แต่ก็รู้ว่าไม่มีสิทธิ์ที่จะคิด บางครั้งเหมือนตัวเองวิ่งตามมากเกินไป... จะว่าไขว่คว้าหรือก็ไม่ ไม่ใช่ แต่อะไรล่ะ คืออะไร? ไม่เข้าใจเลย
...ขอโทษ วันนี้รู้สึกอึดอัดจังค่ะ... ความรู้สึกข้างในมันแปลกนะคะ เมื่อก่อนเคยหวังว่าจะดูแลรักษา ต้นไม้สักต้น ให้งอกงามออกดอกให้ชื่นชม ตัวเองคงจะมีความสุขใจ แต่ ณ ตอนนี้ ไม่แล้ว คงไม่สามารถดูแลต้นไม้ให้งอกงามได้ และคงไม่สามารถดูแลคนพิเศษ แค่หนึ่งคนได้...มีสิ่งหนึ่งนะคะที่ค้างในใจ เป็นคำถาม ที่อยากถามว่าคืออะไร?... ตอนนี้ตัวเองกำลังสัมผัสอะไรอยู่... เริ่มสับสนกับความรู้สึกของตัวเองเริ่มกลัว...พอกลัวก็อยากจะถอยห่างแล้ว
ไม่สามารถเข้าใจตัวเอง ว่าเป็นอะไรไป ยากจะเข้าใจ... คงขี้ขลาด และไม่ฉลาดพอที่จะศึกษาวิธีการดูแลต้นไม้อย่างที่คุณเคยแนะนำ เหมือนกับว่าหัวใจที่ว่างเปล่าอยากเติมเต็ม แต่เมื่อพบใครคนหนึ่ง กับพบว่าต้องการที่จะเรียกร้องสิ่งที่เคยขาดหายไป เรียกร้องมากเกินไป...มากจริง ๆ แต่.... มันเหมือนตัวเองคิดไปฝ่ายเดียว...หรือ คงเป็นเพราะรักตัวเองมากเกินไป จนไม่สามารถรักใครคนอื่นหรือเปล่า? พอคิดจะโทรไปหา มันเหมือนเราวิ่งไล่ตาม แต่พอหยุดนิ่งแต่ทำไม? ในหัวใจกลับร้อนรน...
จากนี้จะไม่ส่งเมลล์หาแล้วนะคะ ความรู้สึก... เหมือนตัวเองไขว่คว้าสิ่งที่ไม่มีจริง เหมือนตัวเองคว้าลม ไม่สามารถจับต้องได้ ไม่สามารถสัมผัสได้ด้วยตา ไม่สามารถสัมผัสด้วยมือ สัมผัสได้เพียงความรู้สึกว่า ตัวเองวิ่งตามคนที่ไม่รู้จัก... *ทรมานค่ะ* หนทางที่จะทำให้ไม่ทรมานคือหยุดความรู้สึก หยุดคิดเข้าข้างตัวเองแล้วมองความจริงตรงหน้า... รู้ตัวเองว่า ความคิดถึงเริ่มมีมากขึ้นทุกวัน... ทั้งที่ความสัมพันธ์เราคล้ายความฝัน ฝันที่เดี๋ยวหลับเดี๋ยวตื่น...
คุณ...นับว่าเป็นคนพิเศษไม่เหมือนใคร ... แต่คุณ...ก็ไม่พิเศษไปกว่าใคร... อยากให้เป็นคนในฝัน แท้จริงแล้วก็เป็นคนในฝัน...ฝันดีได้ไม่นานก็ตื่น... ตื่นมาพบก็ความร้าวรานว่าไม่มี ความจริงอยู่ตรงหน้า... ขอให้พี่พบแต่ความสุข และมีแต่สิ่งที่งดงามผ่านเข้ามานะคะ
แมงกุ๊ดจี่ 4 ก.ค. 2549 11:50 น. - ID 6918 
2376
4
0
4 กรกฎาคม 2549 13:56 น. - comment id 91480
รู้ใจตัวเองดีขนาดนี้ ยังสับสนอีกเหรอคะ เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเองนะคะน้องสาว เวลาน้องสาวเจ็บ พี่สาวก็เจ็บไม่ได้ครึ่งของหนูหรอกนะคะ ถึงพี่จะเข้าใจและห่วงใยแค่ไหน คนที่เจ็บคือเรานะคะน้องรัก แอบมาอ่านจดหมายรักค่ะ อิอิ เก็บค่ารูปด้วยดีไหมน้า อ่อนหวานและอ่อนไหวจังนะคะน้องสาวใครหว่า
4 กรกฎาคม 2549 17:45 น. - comment id 91484
ผู้หญิงมีความอ่อนไหวมากกว่าที่ผู้ชายคิดไว้มาก ผมก็เคยเฝ้าเรียกร้องสิ่งที่ขาดหายไป ผมพยายาม พยายาม อยากกลับไปดูแลต้นไม้ของผม วันแล้ววันเล่า เฝ้าโทษตัวเอง แล้วว้นนึงความเจ็บของผมก็หายไป เมื่อเค้ากลับมา ช่างมีความสุขมา ผมเชื่อว่าเค้าต้องกลับมา เชื่อเถอะครับ
4 กรกฎาคม 2549 18:48 น. - comment id 91485
หน้าส่วนตัว
...
^ ^\" ฝนตกได้ตกดีทุกวันนะครับ ไปนั่งมองมันนานๆ ก็มีเหงากันบ้างละ คนเรา...เอางี้สิ คุณมะกรูด ลองเปลี่ยนจากนั่งมอง เป็นยืนมอง เอ๊ะ...เกี่ยวไรกัน ม่ายช่ายแระ แหะๆ .. ลองเดินตากฝนดูซักวันสิ อาจจะเปลี่ยนจากนั่งเหงา เป็น เดินหนาวกลางสายฝนแทน แฮะ..เข้าท่าดีอะ แล้วพอวันรุ่งขึ้นก็ จะเปลี่ยนจาก นั่งเหงา เป็น นอนซมเพราะเป็นหวัด ฮ่าๆๆๆๆ ... ล้อเล่นนะครับ อย่าทำจริงๆล่ะ เดี๋ยวผมจะเป็นบาป 
...
5 กรกฎาคม 2549 02:10 น. - comment id 91486
น้องสาวที่รัก.................. ในชีวิตคนหนึ่งคน เราจะมีคนพิเศษสีกกี่คน อย่ากลัวถ้าเราแน่ใจว่าเขาคือ\"คนพิเศษ\"สำ หรับเรา...หากโชคดีพานพบความสุข สุขนั้นจะทำให้น้องอิ่มเอมแสนสุข.....เช่นเดียวกันหากโชคร้ายพานพบความผิดหวัง ฝันไกลเท่าไหร่จะยิ่งไกลออกไปทุกทีทุกที......รักมากเท่าไหร่จะยิ่งเจ็บช้ำมากขึ้นเท่านั้น....ความรักจำเป็นต้องมีนิยามของเราเอง เพื่อให้รักมีตัวตน และสามารถสำผัสจับต้องได้......น้องสาวอย่ากลัว.....................% ..............................
............................
5 กรกฎาคม 2549 05:11 น. - comment id 91488
แวะมาทักทาย... พี่สาวสบายดีนะคะ...
5 กรกฎาคม 2549 11:13 น. - comment id 91489
สวัสดีค่ะ พี่สาวจ๋า... มะกรูดอาจเป็นคนขี้กังวล...และไม่มั่นใจในตัวเองหรือเปล่า.. ความเจ็บปวด มันเป็นอย่างไรรู้และเข้าใจดี ว่าเป็นอย่างไร อีกอย่างไม่ใช่เพราะใครหรอก เพราะตัวเอง ต่างหากจึงเจ็บ เพราะอุปนิสัยส่วนตัว รู้ว่าตัวตน ของตัวเองเป็นยังไง? ดื้อ รั้น ดันทุรัง คอยเอาแต่ใจใครที่ไหน? จะทนได้ล่ะคะ ถ้าไม่ถอยห่าง ปล่อยให้เวลาดำเนินไป เราอาจหลงรักเขา มากขึ้นทุกวัน... ผูกพันขึ้นเรื่อย ๆ และเรียกร้องมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเขาให้ไม่ได้ เราก็กลายเป็นผู้หญิงที่ไม่ใช่ ในความรู้สึกของเขา เจ็บคะ พี่สาวเจ็บ เจ็บปวดมาก... ยอมรับว่าน้องอ่อนไหว แต่จะคงมั่นก็ความคิดตัวเอง... ค่ารูปไม่ใช้หร๊อก เค้าอุตสาห์ขมายมาแล้ว อิอิ ********************************************************* สวัสดีค่ะ นายเมเม่... ความอ่อนไหว มีกันทุกคนคะ (ความคิดเห็นส่วนตัวนะ ) ไม่ว่าหญิงหรือชาย ทุกคนมีความต้องการ เรียกร้องหาความรัก และสนองความต้องการทั้งนั้น เพราะเมื่อได้รัก และได้เป็นคนที่ถูกรัก ต่างสุขใจ แต่เมื่อไม่ได้กลับเจ็บปวดทรมาน และได้รู้ว่าความเศร้าเป็นอย่างไร? การกลับมาของคนรัก อาจไม่ได้ทำให้เราเป็นเหมือนเดิม แต่สำหรับมะกรูดอยากให้คน คนหนึ่งกลับมา แล้วพูดคุยเรื่องที่เราและเขา เคยใช้ชีวิตผ่านมาในช่วงเวลาที่ไม่มีกันและกัน นั้นเป็นอย่างไร?..... ถึงแม้ ณ วันนี้ไม่ได้เจอเขา ก็ขอให้เขามีแต่ความสุข.... ********************************************************* สวัสดีค่ะ ปักษาฯ ...ที่สกลนคร ฝนตกทุกวัน เวลากลางคืนฝนก็ตก ฟังเสียงฝนก็เพลินดีนะคะ และที่ดีกว่านั้นคือ..... การได้ปล่อยความคิดถึงใครคนหนึ่ง ล่องลอยไป พร้อม ๆ กับเสียงฝนมันก็สุขใจดีนะคะ การนั่งมองฝนที่โปรยปราย เป็นความสุขใจของมะกรูดคะ ถ้าให้ยืนคงเมื่อยแย่คะ เอาเป็นว่านั่งทำงาน เคลียด ๆ ก็ลองมองออกไปนอกหน้าต่าง และปล่อยให้ใจล่องไปตาม สายฝนที่โปรยหล่น เป็นเส้นสวย มันทำให้อารมณ์ดี และสดชื่นนะคะมะกรูดว่า... ...อิอิ ถ้าปักษาฯ ตากฝนแล้วเป็นไข้ใครมาดูแลคะ ยิ่งปวดร้าวใจนะคะ เมื่อตากฝนแล้ว ไม่มีใครดูแล และแสนจะทรมาน เมื่อคิดถึงคนที่รัก คนที่เคยเคียงข้าง คอยเอาใจใส่...แล้ว ณ วันนี้ไม่มีเขา... ไม่เป็นไรคะ มะกรูดอ่านข้อความที่ปักษาฯ ฝากไว้ก็ทำให้ยิ้มแล้วละ ไม่เหงาเท่าไหร่หรอกนะคะ รักษาสุขภาพนะคะ ตากฝนมากไม่ดี เดี๋ยวเป็นไข้ ********************************************************* สวัสดีค่ะ พี่ชาย(กุมภ์) ...การพบใครแล้วมีความพิเศษ...แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเป็นคนที่ใช่ นี้คะ ทำอย่างไรจะแน่ใจว่าเขาคือ *คนพิเศษ* ที่ใช่สำหรับเรา ถามใจแล้ว มันยัง งง ๆ ว่าใช่หรือไม่ใช่ การได้พบใครนั้นเป็นเรื่องพิเศษ ความโชคดี นั้นน้องต้องการจะมี แต่ว่าคงไม่เกิดกับน้องหรอกคะ *พี่ชาย* คุยแบบเปิดใจนะคะ ...การพบคนพิเศษในโลกออนไลน์ มันไม่มีน้ำหนักมากพอที่จะทำให้เราปักใจรักได้ เขาพิเศษในความรู้สึกจริง แต่เมื่อซึมซับมากขึ้นเรื่อย ๆ เราอาจหลงรักเขามากขึ้นทุกวัน... ผูกพันขึ้นเรื่อย ๆ และเรียกร้องมากขึ้นเรื่อย ๆ ในเมื่อทุกอย่างคล้ายเป็นความฝัน... ที่ไม่สามารถไขว่คว้าได้ แล้วเราจะทำให้ตัวเองเจ็บทำไม? คล้ายเพ้อพร่ำบ้าคลั่งคนเดียว... พี่ชายบอกว่า*ความรักจำเป็นต้องมีนิยามของเราเอง เพื่อให้รักมีตัวตน และสามารถสำผัสจับต้องได้* ในมุมมองของมะกรูด รักมีตัวตน สัมผัสได้ด้วยหัวใจ *เพราะเรารัก* แต่ไม่สามารถสัมผัสความรักของคนที่เรารักได้... คนพิเศษคนนั้นเขาเคยบอกว่า * ถ้าอยากได้ความรักจากใครต้องมอบรักให้แก่ผู้นั้นก่อน* ซึ่งมันไม่เข้าใจว่าสิ่งที่ทำกับคำพูดของเขามันหมายความว่าอย่างไร? *ความกลัว* ที่เกิดขึ้น คือกลัวใจตัวเอง... ขอบคุณพี่ชายนะคะ ที่ให้แนวทางการมองมุมใหม่ของความรัก... รักษาสุขภาพนะคะ พี่ชาย... ********************************************************* สวัสดีค่ะ น้องเหมียว... พี่สบายดีค่ะ ขอบคุณนะคะที่คิดถึงกัน... พี่ไม่ได้เหงา ๆ ไม่ได้ เศร้า ๆ อะไรหรอก ก็แค่ปล่อยใจล่องลอยออกไปนอกหน้าต่างตอนฝนตก มันก็ทำให้มีความรู้สึกอยากเขียนเรื่องราวที่พบเจอ... น้องไม่เหงาหรอก...รักษาสุขภาพนะค่ะ คิดถึงเป็นห่วงเสมอ คนไกลในขอบฟ้าของพี่...
5 กรกฎาคม 2549 12:20 น. - comment id 91493
คิดจะโทรหาเขา แสดงว่ามีเบอรเขาแล้วสินะ ต่างกับเรามากเลยไม่มีสักอย่าง
5 กรกฎาคม 2549 13:11 น. - comment id 91494
สวัสดีค่ะ คุณพฤหัส สระบ่ดี...ไม่มีอะไรดีแล้วคะ ไม่ต้องมีหรอก... หายไปนานนะคะ งานยุ่งมากเหรอ... รักษาสุขภาพนะค่ะ
5 กรกฎาคม 2549 13:29 น. - comment id 91495
ขอบคุณที่แนะนำ
22 กรกฎาคม 2549 16:16 น. - comment id 91812
ค่ะ เป็นจดหมายที่อบอุ่นจังค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ