เรื่องแย่ ๆของเมเม่

นายเม

ตอนเด็กนั้นมักจะได้ยินเสียงเพลงเสมอ ๆจนชินหูทำให้เป็นคนติดเสียงเพลง  เสียงดนครีมักกล่อมจิคใจ  ทั้งที่ไม่รู้ว่ากล่อมจิตใจมักมีความหมายยังไง  รู้แต่ว่าเวลาได้ยินเพลงที่รู้สึกว่าชอบ ...ใจบอกว่าเพราะ   การหลับตาเพื่อฟังความลื่นไหลอารมณ์เพลง สิ่งเหล่านั้นมันช่างเหมือนกับเวลาที่ได้มองวิวทะเลแห่งหนึ่ง ทุกอย่างที่ตาเรามองเห็นจะเป็นท้องฟ้า  เส้นขอบฟ้าฟองของน้ำทะเลที่ไหลมากระทบ แนวของทิวเขาที่มีขึ้นมีลงราบ โค้ง  ทุกสิ่งเป็นอารมณ์ที่เกิดขึ้น เมื่อไหร่ที่อารมณ์นั้นเกิดขึ้นความสบายใจ ความหลงใหล มักเกิดขึ้น เสมือนได้รับความรักจากคนที่เรารักที่สุด นั่นคือความสุขของการได้ฟังเพลงที่ซึ้งหรือชอบ  เมื่อย้อนกลับไป 8 ปีที่แล้ว กีต้าร์ตัวแรกได้ถูกซื้อโดยตัวของเมเม่เอง  มันคือกีต้าร์คลาสสิคตัวไม่กี่บาท แต่เมก็รักมันมากและเอามานอนกอดเสมอในสมัยที่ยังเรียนศิลปะปี 1 เตียงบนของหอรวมคือที่นอนของเมเม่  ที่ๆแห่งนี้คือสิ่งที่เรียนรู้ชีวิตของลูกผู้ชายมาขึ้นนั่นเอง  เอาเป็นว่าถ้าเมนอนเมื่อไหร่ก็จะมีเจ้าก๊ต้าร์ตัวนี้เป็นหมอนข้างเสมอ  อารมณ์ของความวุ่นวายจากภายนอกไม่มีสิ่งใดล่อม...จิตใจ
	การหยิ่งผยอง
....ใช้คำน่ากลัวมาก  ....เป็นการเริ่มต้นของการเรียนรู้จักเพื่อนใหม่ที่ไม่อยากให้ใครมายุ่ง(หวงกีต้าร์นั่นเอง ก็ของ ๆเมนี่นา) การเริ่มฝึกเล่นโดยมีหนังสือ 1เล่ม กับกำลังใจและความหยิ่งที่ไม่ยอมให้ใครสอน  มันเป็นอาไรที่แย่มาก ๆ 2 อาทิตย์ผ่านไปแล้ว เมเม่ก็ยังไม่ได้เรื่องเลย นิ้วที่อุตส่าห์กัดฟันทนเจ็บกดจนนิ้วบุ๋ม เป็นนิ้วที่ขี้เหร่มากๆ แต่ก็ไม่ได้เรื่อง กำลังใจเริ่มหดหาย  อารมณ์เริ่มขึ้น กีต้าร์ได้ถูกจับยกขึ้นจะทุบด้วยอารมณ์ของคนบ้าที่อยากร้องไห้ เพราะโกรธที่เล่นไม่ได้ แต่ต้องวางลงพร้อมถอนหายใจยาวๆด้วยความรัก และบอกตัวเองว่าเราจะเริ่มใหม่ 
	ในค่ำคืนหนึ่งได้แอบดูเสียงดังๆ ของคนกลุ่มหนึ่งมีเสียงเพลงที่เกิดจาการเล่นกีต้าร์และร้องเพลง ช่างมีความสูข ทำให้ต้องเดินคอตกขึ้นเตียงนอนไปเปิดกระเป๋ากีต้าร์มาดีด ตองแนง ตองแนง อย่างเรื่อยเปื่อย
(ตอนนั้นยังไม่รู้จักใครไม่มีเพื่อน และเกลียดความวุ่นวาย ) ในขณะที่เล่นกีต้าร์ แต่เหมือนไม่ไช่เสียงกีต้าร์เลย  ถ้าเมเห็นตัวเองตอนนั้นก็คงแซวว่าเล่นหมอลำเหรอ  แล้วก็ได้มีคนตัวเล็กๆเท่า เม็ดขนุน พูดเล่น เขาคือเพื่อนคนแรกตัวเล็กๆ หน้าตาไร้ซึ่งอารมณ์ทั้งปวง (เคยแอบเห็นมันยิ้มครั้งนึง ช่างโชคดีจริง ๆ)  นายเพิ่งหัดเล่นต้าร์เหรอ คำแรกที่เพื่อนคนนี้ทัก แต่เมกลับไม่พูดกับเค้าพร้อมกับหันหลังให้  เล่นกีต้าร์ต่ออย่างเซ็ง ๆ  แล้วเค้าเดินก็จากไปเตียงของอีกห้องนึง  ตรึ้ง ..ตึง ..ดึง ดึ่ด ตึง ตึ้งดึงดึ่ง......เสียงใครเล่นกีต้าร์ มันทำให้เม่พลิกตัวจากท่าตะแคงนอนลุกขึ้น  เม ลงจากเตียงเดินเข้าไปหาเสียงเพลงนั่น นายขึ้นมาสิ เต๋อคือชื่อของเขา คนที่มาทักว่าเพิ่งเล่นกีต้าร์เหรอ นายสอนเราเล่นกีต้าร์ได้มั๊ย คำทักทายที่สำนึกผิดเมื่อตอนหัวค่ำ  เราสอนใครไม่เป็น อยากเล่นเป็นก็ดูเอง จะเล่นให้ดูช้าๆ
ช่างเป็นคำที่เต๋อให้กำลังใจมากว่ะ แล้วจาดูยังไง มืดตื๊ดตื๋อ คืนนั้นนั่งฟังเต๋อเล่นจนดึก ก่อนขึ้นนอนเสียงยังวิ๊งอยู่ในหัว  จาทำยังดีน๊าเราถึงจะเล่นได้เก่งๆเหมือนเต๋อ แล้วเสียงในหัวนั้นก็กล่อมเมเม่จนหลับ
	ช่วงเวลาผ่านไปการเล่นกีต้าร์ให้เป็นเพลงจึงไม่ไช่เรื่องยาก  แต่วันนึงก็ค้นพบว่ายังมีการเล่นและเทคนิคอีกมากมายน่าสนใจเช่นเดียวกับลูกอมมีหลายรสแน่ะ หลายรูปด้วย  การเริ่มสะสมหนังสือจึงเป็นหนหางแก้ไขความอยากรู้ของเมเม่ เต๋อและเมเม่จึงเริ่มแกะเพลง และแต่งเพลงเล่นกัน เสียงเพลงกีต้าร์ และเต๋อผู้แสนดี ตอนนั้นเต๋อเริ่มมียิ้มเป็นของตัวเองแล้ว แม้จะเป็นยิ้มแห้ง ๆก็ตาม  
	วันที่น่าเศร้า
.....เม เราฝากกีต้าร์หน่อยนะ คำสุดท้ายของการจากไปของกีต้าร์เต๋อ ทำไมไม่เป็นกีต้าร์เม  เมไม่อยากเห็นเพื่อนร้องไห้เลย วันนั้นกีต้าร์ 2 ตัวถูกตั้งให้อยู่ด้วยกันบนเตียงนอนของเม  เมไม่อยู่ดูกีต้าร์  แค่ออกไปข้างนอกตอนเย็น ทุก ๆอย่างกีต้าร์เต๋อแตกสลายไปพร้อมกับใจของเมเม่ที่ตกหล่นลงมาที่เท้า  ใคร  ใครกันมาทำแบบนี้  สีหน้าของรุ่นพี่  3 .4 คนยืนหน้าเศร้า เกี่ยงกัน เค้าก็รู้ว่าเต๋อและเมรักกีต้าร์แค่ไหน ไม่อยากพิมพ์ต่อเลยจาร้องไห้ ...ตอนนั้นน้ำตาลูกผู้ชายที่เคยกลั้นเริ่มซึมออกนิด ๆ  ในใจก็คิดว่าหากเป็นกีต้าร์เมก็เป็นเมที่เสียใจคนเดียว แต่นี่เต๋อฝากไว้และเต๋อก็ต้องเสียใจที่ถูกไป  กีต้าร์เต๋อเสียงดีกว่า ใช่ แต่ทำไม ทำไมถึงไม่แตกไป2ตัวเลยละ  เมโมโหมากเดินไปเอากีต้าร์มาให้รุ่นพี่  ทำไมพี่ถึงต้องกินเหล้าในหอล่ะ แล้วทำไมถึงเอาต้าร์เต๋อมาเล่น พี่ทุบดิ เมยื่นกีต้าร์ให้ทั้งน้ำ้ตา ทุกคนเข้าใจความรู้สึก ไม่มีใครพูดคำปลอบใด ๆ  หลังจากเหตุการณ์วันนั้นผู้ทุบกีต้าร์ (ป๋าคนดูแลหอ) ได้เข้ามาคุยและเมก็เข้าใจการเป็นผู้นำ ความเด็ดขาด กฎ  และเค้าก็สัญญาจะชดใช้ให้  การชดใช้กับการทดแทนไม่ได้ช่วยให้อะไร ๆดีขึ้นเลย  7 วันที่เต๋อซึม 7 วันที่ เมไม่จับกีต้ร์ 7วันที่ ไม่ ..มีเ...พื่อน  
.....แล้วเวลาก็ช่วยทำให้เต๋อเข้าใจ เต๋อมีกีต้าร์ใหม่ และเราจบเรียนแยกกันไป เต๋อเป็นคนดี และมีชีวิตที่แย่ ๆมาโดยตลอด การเดินทาง ของเค้า  เคยคิดว่าชีวิตแย่ ๆ มาก ๆอย่างเต๋อก็มี   เพื่อนคอยปลอบใจในเรื่องการใช้ชีวิตด้วยเรื่องราวชีวิตของเค้า  ชีวิตแย่ๆ ของนายช่วยเราให้เราเข้มแข็ง  เราดีใจที่นายมีรอยยิ้ม....
       หลังจากที่เราไปเป็นทหาร กีต้าร์เราก็ถุกทุบนะเต๋อ เป็นเรื่องเดียวกันกับนายเลย แต่เกิดต่างสถานที่เท่านั้น  แต่เราก็ไม่เสียมาก(ทั้งที่เส๊ยใจแทบบ้า) ตอนนี้กีต้าร์เราก็อยู่บนสวรรค์คู่กีต้าร์นายแล้ว  ตอนนี้เราปลดทหารออกมาเรียนเรามีกีต้าร์ตัวใหม่แล้ว เราเคยแต่งเพลงให้นาย เราอาจจะเล่นเก่งกว่านาย หรือนายเล่นเก่งกว่าเรา เราคงได้เจอนายในซัวันบนโลกกลม๐ที่ยังไม่ขาดเสียงเพลง....เราจะเล่นคู่กันอีกครั้ง......  เพื่อนรัก. 
   
แรงบัลดาลใจที่ทำให้ต้องเขียนเรื่องนี้มาจากสมุดบันทึกของนายเมเม่ แค่ลองเปิดมันอ่านก็ทำให้นึกถึงกีต้าร์ตัวแรก และนาย  ....เต๋อ