เพราะรักเพียงเพราะอยากได้เป็น ผู้รับ (รักแท้-ไม่มีข้อแม้) ความรัก สอนให้คนเรารู้จักกับการเป็น ผู้ให้ ทั้งให้อะไรหลาย ๆ อย่าง เช่น ให้อภัย ให้ความเข้าใจ ให้กำลังใจที่จะสร้างความหวัง ให้สิ่งดีดี ให้ทุกสิ่งที่จะทำให้คนที่ตัวเองรักมีความสุข ให้...... .... แต่เราก็มักจะลืมนึกไปว่าในฐานะของการให้ (โดยความบริสุทธิ์ใจอย่างแท้จริงแล้ว) มันก็ไม่น่าจะมีข้อแม้ว่าถ้าเราให้อะไรใครไป เรา (ควรจะ) ต้องได้อะไรกลับคืนมาบ้าง เพราะถ้ามันเป็นเช่นนั้น จะคาดหวังให้ความรักของตัวเองยิ่งใหญ่ หรือบริสุทธิ์งดงามเหมือนอย่างที่คิดคงเป็นไปไม่ได้หรอก อย่างดี.. มันก็เป็นได้เพียงแค่การซื้อขายแลกเปลี่ยนอะไรบางอย่างที่ไม่มีเงินทอนเท่านั้น มีผู้ชายคนหนึ่งเคยตั้งคำถามกับฉันว่า ในหนึ่งชีวิตนี้ ฉันรักเขามากแค่ไหน เท่ามหาสมุทร เท่าผืนฟ้า เท่าจักรวาล หรือเท่ากับที่ฉันรักตัวฉันเอง ฉันก็รักเขาเท่า ๆ กับที่เขารักฉันนั่นแหละ ฉันตอบ ผู้ชายคนนั้นยักไหล่ก่อนส่งยิ้มอุ่น คงจะนึกปลาบปลื้มใจอยู่ในที หากทว่าความหมายโดยนัยในหัวใจของคนที่เฝ้าโหยหาแต่ความเสมอภาค และปราศจากความเชื่อมั่นกับคำว่า รักแท้ อย่างฉัน ได้แต่บอกตัวเองว่า เพราะวันนี้เขารักฉัน ฉันจึงรักเขา แต่ถ้าหากวันพรุ่งนี้ไม่ใช่.. เขาไม่ได้รักฉันอีกต่อไปแล้ว ฉันก็จะไม่มีความรักให้เขาเช่นกัน มันไม่ยุติธรรมเลยสักนิด ถ้าจะให้ฉันต้องงมงายหรือทุ่มเทใจให้ใครฝ่ายเดียว ฉันไม่ แฟร์ ขนาดนั้น บนโลกที่เต็มไปด้วยความสุขฉาบฉวยจอมปลอม ค่านิยมที่ยึดติดอยู่กับวัตถุหรือความเชื่อผิด ๆ ถูก ๆ ที่มีต่ออะไรหลายสิ่งหลายอย่าง อันมักมีอิทธิพลให้เกิดปฏิกิริยาทางความรู้สึกได้อย่างง่ายดาย เพียงแค่แรงกระตุ้นที่เกิดจากรูป รส กลิ่น เสียง ทำให้คนเราส่วนใหญ่ มักจะเอาอะไรแน่นอนกับตัวเองไม่ได้ ยิ่งสิ่งที่อธิบายยากและดูเป็นเรื่องของนามธรรมล้วน ๆ เช่น ความรู้สึก ความผูกพัน คำมั่นสัญญา คำสาบาน รวมไปถึง ค ว า ม รั ก ยิ่งไม่ต้องพูดถึง และนี่ก็คือเหตุผลที่ทำให้ฉันไม่ค่อยนึกอยากจะเชื่อถือหรืองมงายกับคำว่า รัก ของใครมากมายนัก จนบางครั้งก็ดูเหมือนว่าฉันสร้างกำแพงแห่งกฎเกณฑ์ร้อยแปด ขึ้นมาปกป้องตัวเองเอาไว้ ด้วยหวังว่าจะรักษาหัวใจให้ไม่ต้องเจอกับอะไร ที่จะมาทำให้มันบอบช้ำจนเล่าให้เธอฟังไม่จบ หากแต่เมื่อการไม่เชื่อ แปรเปลี่ยนเป็นการต้องพิสูจน์ จนเผลอคาดหวังว่าตัวเองจะต้องได้รับสิ่งนั้นสิ่งนี้จากใคร มันก็ทำให้ฉันต้องเอื้อมมือคว้าลม จากคนที่คิดว่า น่าจะใช่ (แต่สุดท้ายก็ไม่ใช่) อยู่เรื่อย
ฉันรู้.. สิ่งที่ฉันคิด คงไม่ได้ถูกต้องไปทั้งหมด และคำว่า ฉันไม่แฟร์ขนาดนั้น ก็ไม่ยุติธรรมกับความรักเลยสักนิด สาเหตุที่ทำให้ รักแท้ กลายเป็นเพียงแค่คำ ๆ หนึ่ง ที่เหมือนจะมีอยู่แค่ในนิยาย มันก็เป็นเพราะการที่ฉันไม่กล้า ที่จะให้ใจใครโดยไม่หวังถึงสิ่งใดตอบแทนจริง ๆ สักทีนั่นแหละ แต่หากจะถามว่าผิดมากไหม ในการที่คนหนึ่งคนจะรู้สึกหรือมีมุมมองต่อความรัก เหมือนเป็นเพียงแค่เกมแห่งการต่อรองแลกเปลี่ยนอะไรบางอย่าง สำหรับตัวฉันเอง มันก็ไม่ได้เลวร้ายนักหรอก เพราะลึก ๆ แล้ว ด้วยเหตุผลของการกระทำทั้งหลายทั้งปวง นั่นก็เป็นเพราะว่าเราต่างก็รักตัวเองทั้งนั้น ต่อให้บางช่วงขณะในชีวิตเรา อาจจะเคยบอกว่ารักใครบางคนมาก และมากยิ่งกว่าที่เรารักตัวเราเอง แต่จริง ๆ แล้วมันก็ไม่ใช่ เหตุผลของมันก็คือ เพราะเรารักตัวเอง เราจึงรักเขา เร า รู้ ว่ า อ ะ ไ ร ที่ จ ะ ทำ ใ ห้ เ ร า มี ค ว า ม สุ ข เราก็จะทำอย่างนั้น คงไม่มีใครรักใครทั้ง ๆ ที่มันจะทำให้ตัวเองต้องเจ็บปวดหรอก ยกเว้นแค่ว่า บางคนอาจจะยอมเสียน้ำตาเป็นถัง เพื่อแลกกับการได้มีใครสักคนวนเวียนอยู่ในชีวิต... เ พ ร า ะ ก า ร เ สี ย เ ข า ไ ป .. มั น เ สี ย ใ จ ม า ก ก ว่ า ตราบใดที่ไม่ว่าเราจะทำอะไรเพื่อใคร ให้อะไรเพื่อใคร เราต่างก็ต้องหวัง ว่าสิ่งที่เราอยากจะเห็น หรือสิ่งที่เราอยากให้มันเป็น มันควรจะเป็นอย่างไร นั่นก็หมายความว่า เราไม่ได้อยากจะเป็นผู้ให้แค่เพียงฝ่ายเดียว ฉันไม่ถือว่ามันเป็นเรื่องแปลกอะไรเลย เพราะในขณะที่เรากดเล็บจิกเนื้อตัวเองแล้วยังเจ็บ โดยที่ไม่ได้มีใครมารู้สึกเจ็บไปกับเรา นั่นก็น่าคิดว่า... ไม่ว่าจะเป็นความสุขหรือความทุกข์ เราต่างก็ต้องคิดถึงตัวเองก่อน.. จ ริ ง ไ ห ม... เพราะฉะนั้น ก่อนที่เธอจะบอกว่ารักใคร หรือทุ่มเทอะไรเพื่อใคร โดยไม่หวังถึงสิ่งตอบแทนใด ๆ กล้าบอกและกล้าสัญญากับตัวเองก่อนไหม.. ว่าถ้าใครคนนั้นไม่มีความรัก ไม่ได้มีเยื่อใยใด ๆ ตอบแทนกลับมา เ ธ อ จ ะ ไ ม่ เ สี ย ใ จ.. อย่าหลอกและอย่าโกหกตัวเองว่า เธอพร้อมจะเป็นผู้ให้ ทั้ ง ๆ ที่ ห ย ด น้ำ.. มั น ล้ น ป ริ่ ม อ ยู่ ต ร ง ป ล า ย ด ว ง ต า .................................................... ความรักเกือบฆ่าฉันตาย : มาบุชี่
รวี นิชา 29 มิ.ย. 2549 19:04 น. - ID 6900 
1371
2
0
30 มิถุนายน 2549 08:25 น. - comment id 91425
เพียงพลิ้วไม่ใช่ผู้ให้จริงค่ะ อยากเป็นผู้รับจัง... แวะมาเยือนเพราะความรักนะคะ....
30 มิถุนายน 2549 18:00 น. - comment id 91433
ก็ ... เป็นความจริงอย่างที่คุณว่า และคิดเช่นนั้นตลอดมาว่า เรารักคนอื่น เพราะเรารักตัวเอง เราต้องการให้เรามีความสุข ถ้าหากเราไม่มีความสุขกับความรักแล้ว นั่นคือ ... ปัญหาที่เราจะต้องหาทางออก ให้ตัวเองหลุดพ้นจากวงจรแห่งทุกข์โดยไว แต่จะออกทางไหนได้บ้าง ... นั่นสิ ... ยังเป็นปัญหาอยู่เหมือนกัน รักที่ไร้การติดข้องใน \"อัตตามานะ\" เป็นรักที่ \"ให้\" อย่างแท้จริง ... คือ การแผ่เมตตาออกไป เราจะพบความสุขที่ยิ่งใหญ่ แต่หากรักที่ยังคงไว้ซึ่ง \"อัตตามานะ\" ตัวใหญ่ๆ นั่นคือ บ่อเกิดแห่งทุกข์อย่างแท้จริง คุณให้คำตอบดิฉันหลายเรื่องในข้อเขียนของคุณ ขอบคุณค่ะ ... คุณรวี นิชา : )
2 กรกฎาคม 2549 19:12 น. - comment id 91449
ทำไงดี ตอนนี้ เราแอบรักรุ่นพี่จนหมดใจ ไม่เหลือให้ใคร รักมากๆ แต่รุ่นพี่คนนั้นไม่รู้หรอกว่าเราแอบรักอยู่ เรารู้จักพี่เขา แต่พี่เขาไม่รู้จักเรา เราไม่เคยพูดกัน แต่ทำไมใจมันรักยิ่งกว่าสิ่งใดเล่า เอาแต่คิดถึง แต่ไม่กล้าบอก แอบมองพี่เขาทุกๆวัน จนจะบ้าตาย แต่ทำไมฟ้ากลั่นแกล้งไม่ให้เราได้คุยกันสักที ไม่รู้ว่าถ้าพี่เขารู้ เขาจะรักเราไหม ปีนี้พี่เขาอยู่ ม . 6 แล้ว พอถึงวันสุดท้าย จะมีการมอบดอกไม้แก่รุ่นพี่ เราคงไม่กล้าให้หรอกเพราะกลัวเขารู้ว่าเราแอบรัก
17 สิงหาคม 2549 20:29 น. - comment id 92232
อ่านเรื่องนี้แล้วทำให้เราเข้าใจคำว่ารักมากขึ้นและรู้จักการให้............................
........Good
3 พฤศจิกายน 2549 12:23 น. - comment id 93309
เท่ห์จัง ...คนที่คิดได้แบบนี้น่ะ เพราะไม่กี่คนนักหรอก ที่จะยอมรับสันดานของตัวเอง ที่ต้องการ ต้องการ และต้องการ แต่ว่าความต้องการของเขา แนบเนียนด้วยการให้ก่อน สุดท้ายก็เพื่อรับ เราก็คนนึงล่ะ อย่าคิดจะมาเอาอะไรจากฉัน อิอิ (เหมือนนางมารเลยเนอะ)
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ