*ฝนตกกระหน่ำคล้ายท้องฟ้าร่ำไห้ คร่ำครวญ ฟ้าคงเจ็บปวดน่าดูสินะ ถึงได้ปล่อยให้น้ำตาไหลหลั่ง จนนองไปทั่วทุกแห่งหน...* สายตาที่ทอดผ่านกระจกหน้าต่างบานใสออกไป ไหวหวามตามสายฝน ที่โปรยหล่น ดูเหงา เศร้าหัวใจ น้ำตาของหญิงสาวไหลพรั่งพรูออกมาเป็นสาย... *อย่าทำให้รัก เดี๋ยวมันหลงเดี๋ยวมันรัก ชั้นตั้งหลักไม่ทัน เดี๋ยวจะรั้งไว้ไม่ไหว รักมันปักหัวใจทำไง จะดึงออกไปก้อดึงไม่ออก* เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ขัดจังหวะการไหวหวามของหัวใจ ที่กำลังล่องลอย ออกไปท่ามกลางสายฝนที่โปรยปราย....อยู่นั้น หญิงสาวละสายตามจากขอบหน้าต่างบานใส ดูหมายเลขที่โทร.เข้ามา... หล่อนมองโทรศัพท์อย่างตัดพ้อ แววตาน้อยอก น้อยใจ...พร้อมกับเสียงสะอื้นเบา... คล้ายจะร้าวรานหัวใจเหลือเกิน แล้วก็มีเสียงร่ำไห้สะอึกสะอื้นอยู่อย่างแผ่ว แผ่ว... *คนใจร้าย จะโทรมาทำไม?* เสียงบ่นพึมพำของหญิงสาว พ้อออกมาเมื่อรู้ว่าใครโทรมา *อย่าทำให้รัก เดี๋ยวมันหลงเดี๋ยวมันรัก ชั้นตั้งหลักไม่ทัน เดี๋ยวจะรั้งไว้ไม่ไหว รักมันปักหัวใจทำไง จะดึงออกไปก้อดึงไม่ออก* เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง กลับยิ่งทำให้หญิงสาวร่ำไห้ ฟุบหน้ากับหมอน สะอึกสะอื้นอยู่อย่างนั้น... *เป็นอะไรของเขานะทำไม? ไม่รับโทรศัพท์* เสียงนพฤทธิ์ บ่นหงุดหงิดอารมณ์ไม่ค่อยจะสู้ดีเท่าไหร่ *คนใจร้ายจะโทรมาทำไม? ฉันเกลียดคุณแล้ว ฮือ ฮือออ.... * เสียงหญิงสาวตัดพ้อกับเสียงโทรศัพท์ โดยที่เจ้าตัวนั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไม? คนรักจึงไม่รับโทรศัพท์ของตน... ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง (แถวบางเขน) อิอิ *ข้าวแกเป็นอะไรทำไม? ตาแกบวมเบ่งแบบนั้น หึ...* นิชาทำเสียงดังพร้อมกับทำหน้าตาตื่นตระหนก *เมื่อคืนชั้นนอนไม่ค่อยหลับ ไม่มีอะไรหรอก* ต้นข้าวรีบตอบ กลัวเพื่อนจะเป็นห่วง... *แกก็ถามไปได้ ไอ้ข้าวมันไม่มีอะไรหรอก นอกจากต้นไม้มันตายมันจึงจะเศร้า..* เสียงก้อยแทรกมา... *ต้นไม้เหรอ? นั่นสิชั้นไม่รดน้ำสองวันแล้ว แต่ก็ช่างเถอะ* ต้นข้าวพูดไปหน้าก็ไม่หันไปมองใครกลับเหม่อลอย ทำให้เพื่อนสาว ตะลึงตาค้าง ต่างพากันสงสัยว่าทำไม? เพราะต้นไม้ ต้นนั้นสำคัญสำหรับข้าวมาก... *หา !! อะไรนะ ไอ้ข้าวแกไม่ห่วงต้นไม้แกแล้วเหรอ?* สามสาวพูดขึ้นพร้อมกันโดนไม่ได้นัดแนะ... เป็นเรื่องที่ผิดปกติอย่างมา จนสร้างความแปลกใจให้เพื่อน ๆ *อื้อ...* ต้นข้าวมองเพื่อน ๆ น้ำตาก็พาลจะไหลออกจากตาแดง ๆ *แกมีอะไรข้าว ทะเลาะกับพี่นพเหรอ?* มิ้นถามพร้อมกับเอามือมาจับมือของต้นข้าว *เปล่าหรอก * ต้นข้าวตอบ หน้าก็ฟุบลงกับโต๊ะอยู่อย่างนั้น เดี๋ยวเพื่อน ๆ จะเห็นน้ำตาที่ไหลไม่ยอมหยุด เพื่อน ๆ ต่างพากันทำหน้างง ๆ *แล้วแกเป็นอะไร ไหนบอกมาสิ ชั้นรู้แล้วที่ตาแกบวม แกร้องไห้ทั้งคืนใช่มั้ย แกบอกพวกชั้นมาเดี๋ยวนี้ไอ้ข้าว...ได้ยินเปล่า?* ก้อยทำเสียงขู่ให้เล่าเรื่องราวให้ฟัง *พวกแกจะเอาอะไรกับฉันล่ะ ฮือออ * ต้นข้าวตอบเพื่อนไป แต่ก็ยังนั่งท่าเดิม... *แล้วเป็นอะไร แล้วพวกชั้นจะช่วยแกยังไง* นิชาถามขึ้นบ้าง... *เดี๋ยวจะกลับแล้วนะ วันนี้ไม่เรียนแล้ว แลคเชอร์ให้ด้วยนะ* ต้นข้าวบอกเพื่อนเสร็จหยิบกระเป๋าถือกับหนังสือ แล้วปล่อยให้เพื่อนงง กับเรื่องที่เกิดขึ้น... ...พอถึงบ้านต้นข้าว ไปที่ระเบียงนอกห้องนอน เธอคิดถึงต้นไม้ที่ ไม่ได้รดน้ำมานานสองวันแล้ว... ต้นไม้ที่คนรักให้เธอในวันสำคัญ เป็นของขวัญในวันครบรอบคบกัน... เป็นต้นมะลิลา ดอกสีขาวเล็ก ๆ ที่จะมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ โชยเมื่อมีลมพัดเย็น ๆ ต้นข้าวตั้งใจ วางกระถางไว้ที่ระเบียงห้องนอน เพื่อจะได้เห็นก่อนนอน และหลังตื่นนอน... ...ฝนตกอีกแล้ว ต้นไม้ต้นนี้คงอยู่ได้เพราะละอองฝนสินะ ต้นข้าวพลางนึกในใจ มือก็ถือโทรศัพท์ไว้ แต่สายตากลับเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง...ท่ามกลางสายฝน... แล้วเหลียวมองต้นไม้ที่เฉา อยู่ที่ระเบียง... พี่นพ : พี่ว่าคนเรานะคบกันแล้วก็เหมือนปลูกต้นไม้ต้องดูแลอย่างใกล้ชิดน่ะ.. ต้นข้าว : แต่การดูแล และเรียนรู้คน คนหนึ่งต้องมีมากน้อยแค่ไหน? อันนี้ไม่เคย และไม่เข้าใจ พี่นพ : ไม่ใช่ปลูกทิ้งปลูกขว้างเหมือนต้นไม้ข้างถนน ฝนไม่ตกก็ตาย... พี่นพ : หรือว่าจะเป็นไปเองเมื่ออยู่ในสถานการณ์นั้น ๆ พี่นพ : ปลูกต้นไม้ต้องหมั่นรดน้ำพรวนดินเป็นประจำ.. ต้นข้าว : แล้วการมีคนรัก หรือว่าการมีคน คนหนึ่งเข้ามาในชีวิตต้องดูแลอย่างไร ? มันต้องยากกว่าดูแลต้นไม้แน่ ๆ เชียว.... ? พี่นพ : ตรวจดูทุกรายละเอียด...ดินเสื่อมหรือเปล่า..ต้นและใบแข็งแรงหรือไม่ ต้นข้าว : แล้วคน ไม่เหมือนต้นไม้ นี่คะ การดูแลมันยากกว่ากันนะคะ พี่นพ : ไม่ยากอย่างที่คิดหรอกเมื่อเรารู้จักรักอย่างถ่องแท้ รักคนอื่นไม่ใช่รักตัวเอง.. ต้นข้าว : *รักอย่างถ่องแท้..* ? พี่นพ : เพราะการเอาใจใส่จะออกมาเอง...ไม่จำเป็นต้องบังคับให้มันออกมา... ต้นข้าว : ต้นไม้ที่ข้าวดูแลไม่รู้ว่ามันจะงอกงามมั้ย ? พี่นพ : มันอยู่ที่เราเองว่าจะดูแลมันได้ดีขนาดไหน.. ต้นข้าว : เพราะไม่รู้ว่ารดน้ำอย่างไร ใส่ปุ๋ยมากน้อยแค่ไหน? จึงจะงอกงาม ทั้งที่เราก็อยากให้ต้นไม้นั้นงอกงาม เติบโต พี่นพ : เรื่องนี้ต้องค่อยๆ เรียนรู้และทำความเข้าใจไปเรื่อยๆจนชำนาญแหละครับ ต้นข้าว : *จนชำนาญ* ? พี่นพ : มีความรู้ในการให้น้ำให้ปุ๋ย เวลาไม้ออกดอกใช้ปุ๋ยอะไร.. ต้นข้าว : เคยคิดอยากจะมีต้นไม้สักต้นไว้ดูแล แต่ก็กลัวจะดูแลไม่ได้ กลัวต้นไม้จะเหี่ยวเฉาตาย พี่นพ : ก่อนดูแลก็ต้องรู้สิครับว่าต้นไม้ต้นนั้น ชอบปุ๋ยอะไรชอบน้ำมากน้ำน้อย ชอบสภาพแวดล้อมแบบไหน.. ต้นข้าว : งั้นก็ต้องศึกษา เรียนรู้วิธีที่จะดูแลรักษา เพื่อให้ต้นไม้นั้น งอกงามอย่างที่เรามุ่งหวังไว้ พี่นพ : ทุกสิ่งทุอย่างมันมีวิถีทางและบทสรุปอยู่ในตัวมันเองทั้งนั้น... อยากให้ต้นไม้งอกงามก็ต้องดูแลรดน้ำ..อยากให้เขารักเราเราก็ต้องรักเขาก่อน. .อยากให้เขาใส่ใจเราเราก็ต้องใส่ใจเขา..เป็นสิ่งที่ปฏิบัติตอบแทนซึ่งกันและกัน ต้นข้าว : ทุกอย่างต้องเริ่มที่ตัวเราเองก่อนเสมอ ใช่หรือป่าวคะ พี่นพ : เราอยากได้สิ่งไหนตอบแทนเราก็ต้องปฏิบัติกับเขาก่อน..เพื่อเป็นแนวทางให้เขาได้ซึมซับความรู้สึกที่มี ต้นข้าว : ถ้างั้นเราอยากได้ความรัก เราก็ต้องรักเขาก่อนงั่นเหรอ? คะ... พอนึกถึงสิ่งที่เคยคุยกัน กลับทำให้น้ำตาร่วงพราวราวกลับไม่เคยไหลมาก่อน...(โอเวอร์เนาะ) พร้อมกับกดโทรศัพท์ไปเบอร์ที่เธอคุ้นเคย...เป็นอย่างดี *สวัสดีครับ* เสียงส่งมาตามสาย ทุ้ม นุ่ม อบอุ่น (จริ๊ง จริง ๆ ) *พี่นพ ข้าวขอโทษ* ต้นข้าวพูดไปน้ำตาไหลไป เสียงที่ส่งไปตามสายสะอื้นไห้... *เป็นอะไรเด็กดื้อ ทำไมขี้แยอย่างงี้นะ เราโตแล้วนะ* เสียงเขาบอกคนรัก เหมือนจะเอ็ดแต่ไม่ใช่ *ไม่ร้องก็ไม่ร้องค่ะ หายแล้ว* เสียงตอบกลับไป มีทั้งเสียงหัวเหราะปนเสียงสะอื้น....จากการร้องไห้ *เดี๋ยวเลิกงานแล้วพี่จะไปทำโทษคนดื้อซะหนอ่ยนะ* นพฤทธิ์เย้าคนรักเล่นอย่างอารมณ์ดี *ค่ะ * ต้นข้าวตอบรับพร้อมกับรอยยิ้ม *จ๊ะเดี๋ยวพี่ทำงานก่อนนะจ๊ะเด็กดื้อ* แล้วนพฤทธิ์ก็ว่างสายไป... ---------------------------------------------- พักสายตา --------------------------------------------------- แล้วความรักของคุณล่ะคะ มีนิยามคืออะไร ท้องฟ้า ท้องทะเล หรือจะทุ่งหญ้าที่กว้างงงงง... หรือว่าจะเป็นต้นไม้อย่างความรักของต้นข้าว อิอิ... คุณรู้มั้ย ต้นข้าวเป็นอะไร ให้ทายค่ะ... ทายเล่น ๆ ลองดูกันค่ะะ.. ขอบคุณนักแสดงกิตติมศักดิ์ทุกท่านค่ะ...อิอิ นพฤทธิ์ [พระเอก] ต้นข้าว [นางเอก] ก้อย, มิ้น, นิชา เพราะร่วมก๊วนของต้นข้าว พี่ต้นกล้า [พี่ชายของต้นข้าว] ยังไม่ปรากฏตัวเลยอ่ะ ไว้ม้วนสองน๊า อิอิ...
แมงกุ๊ดจี่ 28 มิ.ย. 2549 16:41 น. - ID 6895 
1599
3
0
28 มิถุนายน 2549 17:44 น. - comment id 91392
มาใส่ปุ๋ย พรวนดิน
28 มิถุนายน 2549 23:06 น. - comment id 91396
พี่ไอซ์ มาใส่ปุ๋ย พรวนดิน เหมียวเอาน้ำมารดให้นะค อิอิ มีความสุข ๆ มาก ๆ นะพี่สาว... ความเหงานะมีทุกที่ทุกแห่งหน.. ไม่ว่าอยู่ไหนก็เหงาได้.... ไม่ได้คุยกันนานนะคะ.. ก็คิดถึงเหมือนกัน.... รักษาสุขภาพด้วยนะคะ... เหงา...ตอนนี้กำลังจะเอาชนะมันคะ เอาชนะใจตัวเองให้ได้....จงอดทนบอกตัวเอง อย่าหวั่นให้มากนัก เข้มแข็งเข้าไว้... บ่นอะไรเนี่ย อิอิ ไปดีกว่า อิอิ เทกแคร์นะคะ น้องสาวคนไกลสบายดี พี่สาวสบายดีนะคะ... วันเหงา ๆ ฟ้าสีชา ๆๆ..จะมีใครคิดถึงกันไหม อิอิ ไปดีกว่า อิอิ ....
29 มิถุนายน 2549 08:28 น. - comment id 91399
อิอิ แอบมาอมยิ้ม ขอมีส่วนร่วมบ้างสิ อิอิ เป็นพี่สาวนางเอกก็ได้นะคะ อิอิ ปลูกรักเหมือนปลูกต้นไม้ ขึ้นอยู่กับดินกับน้ำ กับคนปลูก แต่ดูเหมือนพี่กานต์จะมือร้อน ปลูกไม่ขึ้นสักอย่าง อิอิ
29 มิถุนายน 2549 11:54 น. - comment id 91406
อ่านม่วนนัก ว่าแต่ว่า โทรศัพท์เบอรไรล่ะ จะได้โทรไปบ้าง อิอิ
29 มิถุนายน 2549 20:57 น. - comment id 91422
โห้ยย!.. ยัยต้นข้าวเป็นนางเอกจริงๆหรอคะ.... อิอิอิ ..
30 มิถุนายน 2549 09:28 น. - comment id 91428
สวัสดีค่ะ คุณไอซ์ ความรู้สึกดีดี จะมีในหัวใจ... และงดงามในหัวใจเสมอนะคะ... คิดถึงนะคะ คุณไอซ์ ดูแลรักษาสุขภาพนะคะ --------------------------------------------------------------- สวัสดีค่ะ น้องเหมียว... ค่ะเราจะช่วยกันดูแลรักษา ความรักความรู้สึกที่ดีร่วมกันค่ะ จุ๊ ๆ พี่มะกรูดไม่เหงาหรอกคะ คนดี แล้วน้องเหมียวก็อย่าเหงานะ พี่เป็นห่วง.. รักษาตัวนะคะ น้องสาวคนไกลในขอบฟ้า... --------------------------------------------------------------- สวัสดีค่ะ พี่สาวจ๋า.. อิอิ ไม่ให้เป็นหร๊อก พี่สาวนางเอก อิอิ เพราะนางเอกมีพี่ต้นกล้าแล้วนินา... ถ้าอยากเป็นพี่สาวเก๊าะต้องเป็นแฟนพี่ต้นกล้า... มะกรูดก็มือร้อน แต่เขายืนว่าถ้าศึกษาให้เข้าใจ ก็ต้องดูแลต้นไม้ให้งอกงามได้ อิอิ... เขาอยากให้ดูแลต้นไม้ให้อีกนะ ไม่กลัวไม่เฉารึไงนะ อิอิ คิดถึงและเป็นห่วงเสมอนะค่ะ --------------------------------------------------------------- สวัสดีคะ พี่ฤกษ์ อ่ะ เลียนแบบพี่นพ ในเรื่องสั้นไม่ได้นะ อิอิ เพราะพี่นพ เขาไม่เจ้าชู้ อิอิ... ไม่ให้หร๊อก รอให้คุณพฤหัสฯ ดีกว่า แต่สงสัยงานยุ่งมาก เหมือนยุงตีกัน รักษาสุขภาพนะค่ะ พี่ฤกษ์ห่วงใยเสมอ.. --------------------------------------------------------------- ---------------------------------------------------------------
30 มิถุนายน 2549 09:35 น. - comment id 91429
สวัสดีค่ะ น้องเรน.. อืม...เอางี้มั้ยค่ะ พี่มะกรูดเขียนเรื่องใหม่ น้องชื่อน้องฝนดีมั้ยจ๊ะ อิอิ จะจับเด็กกาละแม มาเป็นนางเอก อิอิ ไหวป่าวร่า....อิอิ บอกแล้วนะ อิอิ เรนน้อยจะได้เป็น นางเอกกิตติมศักดิ์ ของพี่มะกรูดด้วยน๊า อิอิ คิดถึงนะคะ หน้าฝนดูแลรักษาสุขภาพนะคะ คนดี...
2 กรกฎาคม 2549 01:36 น. - comment id 91448
น้องมะกรูดเขียนเรื่องสั้นหนุกดีเนอะ แหมจินตนาการซะไม่มี!!! ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องจริงหรือปล่าว? (สงสัยน่าจะมีเรื่องจริงปนอยู่หน่อยๆ)ว่างๆเขียนมาอีกนะพี่จะรออ่านครับ.............. ความรักของพี่ถ้าจะเปรียบคงเหมือนแผ่นกระดาษที่มีคนเขียนไปแล้วครึ่งแผ่น มีข้อความให้อ่านอยู่บ้างแต่ยังมีที่ว่างอีกครึ่ง จับปากกาได้อีกครั้ง ส่วนที่เหลือคงหมด............ ช่วงนี้ฝนตกบ่อยมาก ระวังจะไม่สบายนะน้องสาว.................%55...................................%
3 กรกฎาคม 2549 14:03 น. - comment id 91456
สวัสดีค่ะ พี่ชาย (กุมภ์) อ่านแล้วรู้เลยเหรอ? ว่าเป็นเรื่องจริง อิอิ รู้ได้ไงหว่า... ความรักในหัวใจของมะกรูด ไม่มีนิยามหรอกคะ... นิยามของความรักไม่มีสำหรับหัวใจนี้ นอกจากว่าใครจะมาสร้างนิยามขึ้นใหม่ สำหรับเรื่องที่เขียนมีส่วนหนึ่งที่เป็นเนื้อหาที่เกิดขึ้นจริง และเจ้าของเรื่องราว(พระเอก) เขาอนุญาตแล้ว มันเป็นเพียงนิยามที่คน คนหนึ่งซึ่งเคยพบ เขาพูดถึง ความรัก และการทำให้คนอื่นรัก นั้นต้องทำอย่างไร เพราะว่ามะกรูด... รักใครไม่ค่อยเป็น นอกจากรักตัวเอง เพราะชินซะแล้ว ก็การเอาตัวรอด....จนทำให้ลืมคิดถึงคนอื่น... พี่ชายก็รักษาสุขภาพนะคะ ฝนตกบ่อยดูแลตัวเองน๊า...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ