วันว่าง

ผู้หญิงสีรุ้ง

ท่านคือ คนละเมอ 
           ดึกดื่นค่อนคืนลุกขึ้นมา
          ก่อกำแพงปิดล้อมตัวเอง     
             ครั้นพอตอนกลางวัน 
               ท่านก็นึกฉงนใจ 
     เหตุไฉนไม่มีผู้ใดแวะมาเยือน
       โลกอันอ้างว้างของท่านเลย
 
    *************************************************************
 
   จาก "นับกลีบดอกไม้ " ของ ซาง ฌือ อิน
 
   มันเป็นหนังสือที่อ่านยากเสียจริงๆ ยิ่งอ่านก็ยิ่งต้องคิดลึกๆ  จะมีก็แต่บทนี้แหละ ที่อ่านเข้าใจง่ายหน่อย 
   บังเอิญว่า ไปเจอมันกองรวมอยู่กับหนังสือเก่าๆ ที่รอคนผ่านไปมามาหยิบไป ราคาก็ไม่สูงเท่ากับข้อความในหนังสือสักนิด.... 
 
       ________________________________________________________
 
27-5-49  
สวนจตุจักร/บ่ายแก่ๆ
 
สองคน ริมถนน ไวโอลิน กีตาร์ 
คนมากมาย ผ่านไปมา หรือแม้ว่าหยุดฟัง
รอยยิ้มทาบทา ฉายพร้อมกับเสียงดนตรี
เหงื่อชุ่ม ยิ้มยังคง
 
ชายแปลกหน้า ต่างภาษา
สนทนาผ่านจังหวะดนตรี
จากไปเมื่อบทเพลงจบลง
 
ฉันนั่งตรงนี้ มองผ่านแผ่นหลังของนักดนตรี 
ดูกริยาผู้คนรายรอบ คนมากมาย มีจุดมุ่งหมาย
เพื่อจับจ่าย จึงมาที่นี่
 
จุดหมายของฉัน เพียงชาเย็นๆสักแก้ว 
กับเสียง กีตาร์ ไวโอลิน จากสองคนแปลกหน้าเหล่านี้ 
ก็เพียงพอ  นี่หล่ะที่พักของฉัน
 
    ^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^