นกอินทรี

วิญญาณศิลา

นกอินทรี 
มีเรื่องที่เล่าถึงชาวไร่ผู้หนึ่ง วันหนึ่งขณะเดินเล่นที่ตีนเขาได้พบกับไข่ของนกอินทรีทองใบหนึ่งที่ตกลงมาแต่ยังไม่แตก เขาก็เลยเก็บมันกลับไปที่ไร่ให้แม่ไก่ที่กำลังกกไข่ของมันอยู่ลองฟักดู 
ในไม่ช้าแม่ไก่ก็ฟักลูกนกอินทรีทองออกมาจากไข่พร้อม ๆ กับลูกของมัน ทั้งหมดจึงเติบโตมาด้วยกัน ลูกนกอินทรีทองจะร้องเช่นเสียงร้องของลูกไก่ตัวอื่น ๆ ที่เดินตามแม่ของมัน และจะหัดคุ้ยเขี่ยดินเพื่อหาอาหารหาแมลงไส้เดือนไปตามเรื่องของไก่ พอโตขึ้นมาอีกหน่อยหนึ่งลูกนกอินทรีก็ขยับปีกได้เช่นไก่กระทงทั้งหลายที่พยายามหัดบิน 
และมันก็เหมือนพี่น้องของมันที่สามารถบินได้เพียงช่วงสั้น ๆ และต่ำเรี่ยดิน
หลายปีต่อมา วันหนึ่งขณะที่ลูกนกอินทรีทองเติบใหญ่แล้วกำลังเดินคุ้ยเขี่ยดินหาอาหารกินอยู่นั้น 
ได้มองขึ้นไปแลเห็นนกตัวใหญ่ที่สง่างามกางปีกบินร่อนถลาลมอยู่บนท้องฟ้าอย่างไม่กลัวเกรงต่อกระแสลมแรง ปีกสีทองที่กางอ้าสะท้อนแสงตะวันเห็นเป็นประกายเจิดจ้าอย่างน่าประทับใจเป็นที่ยิ่ง
"แม่เจ้าโวย.. ช่างสง่างามอะไรยิ่งนัก ใครรู้บ้างว่านั่นเป็นสิ่งใด ? " ลูกนกตะโกนถามขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น
"นั่นคือ เจ้าแห่งฟากฟ้า พญาอินทรีทอง" ไก่หนุ่มตัวหนึ่งที่อยู่ใกล้ ๆ ร้องตอบขึ้น 
"พญานกอินทรีย่อมอยู่แต่บนฟ้า...ส่วนเราที่เป็นเพียงไก่กระจอก ๆ มีสิทธิเพียงเดินดิน อย่าได้คิดโบยบินเหินหาวห้วงเวหา"
ลูกนกอินทรีทองจึงกลายเป็นไก่ นาน ๆ เข้าก็แก่ตัวลงไปอย่างไก่ และสุดท้ายก็ตายไปอย่างไก่ เพราะตัวมันเองเท่านั้นที่คิดอย่างเชื่อมั่นว่าตนเองเป็นไก่