คำท้า(ตอนที่3 ภาคจบ)

เมฆฟ้า

สักพัก ไอ้สืบ มันก็สงบลง เพื่อนๆพากันแบกไปนอนพักแล้วกินเหล้ากันทั้งคืนเฝ้ามันกลัวว่ามันจะลุกขึ้นมาอาละวาดอีกพร้อมทั้งวิจารณ์ วิเคราะห์เหตุที่เกิดขึ้นไปต่างๆนานา
           พอตอนเช้ารุ่นพี่สืบได้ว่ามีการเล่นผีถ้วยแก้วกัน เราสามคนโดนลงโทษกันเป็นแถวๆ โดยเฉพาะ เพื่อนที่ชื่อ นนท์ โดนพี่พจน์ ตบหน้าไป 1 ที มันก็ร้องไห้แต่ก็ไม่กล้าที่จะพูดคำใดๆออกมาจากปากเลย ประมาณว่ายอมรับผิดแต่โดยดี
        ตอนนั้นประมาณ  สิบโมงเช้า ทุกคนเตรียมตัวจะกลับบ้านจึงได้ให้คนไปปลุกไอ้สืบ ซึ่งยังไม่ตื่น เพื่อเตรียมตัวกลับบ้าน ไอ้สืบตื่นขึ้นมางัวๆ เงีย ๆล้างหน้าล้างตา พร้อมกับถามว่าเมื่อคืนมันเป็นไรหรือเปล่า รู้สึกเมื่อยมาก แต่ตามคาดครับ ไม่มีใครยอมพูดให้มันฟังซักคน บอกแต่เพียงว่ามันเมามาก เลยน็อกไปก่อนเพื่อน  มันถามต่อไปว่า  นี่รอยอะไร 
( มันเป็นรอยที่เกิดจากการฟัดเหวี่ยงกันเมือคืนนั่นแหละ )  พี่คนหนึ่งบอกว่าจะไปรู้เหรอะ 
           เองไปฟัดอะไรมาเอ็งยังไม่รู้ตัว แล้วคนอื่นจะรู้ได้ไง ถามแปลก 
           ก็เลยทำท่าว่ากลายเป็นเรื่องโจ๊กไปเลย มีรอยเต็มตัวแต่ไม่รู้ว่ารอยอะไร คนหัวเราะกันใหญ่เหมือนกับว่าเมื่อคืนไม่ได้เกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นเลย
           ขากลับเราพากันไปไหว้พระตามวัดต่างๆ หลายที่   พี่อ๊าครุ่นพี่คนที่เป็นเจ้าถิ่นคนนึง บอกว่าจะพามาดูของดี ไอ้เราก็นึกว่านึกว่าอะไร ที่แท้ก็ร่างทรงนี่เอง
           พอเราเข้าไปยังไม่ได้พ้นแม้แต่ธรณีประตูก็ต้องหยุดชะงัก เพราะว่ามีเสียงๆหนึ่งตวาดด้วยความดังอย่างมากว่า
         ไอ้พวกจัญไร !  พวกมึงไม่ต้องเข้ามาในบ้านกู      ออกไป      
  ชาวบ้านคนนึงถามว่ามีอะไรเหรอครับ 
        ร่างทรงร่างนั้นตอบมาว่า  พวกนี้มันกินเนื้อหมามา มันเป็นเสนียด 
 พวกเราประมาณ  6 - 7 คนก็เลยต้องรออยู่ข้างนอก ปล่อยให้คนส่วนใหญ่เข้าไปข้างใน พร้อมกับงงเล็กน้อย  ผมได้ถามตัวเองเบาๆว่ากูกินหมาแต่เมื่อไหร่ว่ะ 
รุ่นพี่คนนึงตอบว่า  เนื้อที่มึงกินเมื่อคืนนั้นแหละ เนื้อหมา 
 อ้าว ไหนบอกเนื้อกระจง พี่เค้าเอามาให้
          กระจง  จงใจจะหลอกมึงไง  
จากนั้นแหละ น้ำตาแทบไหล เหมือนว่ามันจะอ๊วก ซะให้ใด้เลย แต่มันก็อ๊วกไม่ออกซะงั้น
สักพักก็เอะใจได้ พร้อมอุทานขึ้นมาว่า  เขารู้ได้ไงว่าเรากินหมามา ขนาดเรากินเรายังไม่รู้เลย
ไม่มีคำตอบจากใครเลย นอกจากใบหน้าอัน มีเครื่องหมายคำถามแทบทุกคน
พวกเรารอได้สักพัก ไอ้สืบ ก็เดินออกมา พร้อมกับบ่นเล็กน้อย เพื่อนก็เลยถามว่าเป็นอะไรมันตอบว่า
                         ร่างทรงตวาดกูว่ะ บอกวากูปากเสียให้ระวังตัวไว้ แม่งโม้ชัดๆ
รุ่นพี่คนนึงบอกว่า   เชื่อไว้มั่งก็ดีไม่เสียหาย เดี๋ยวออกจากนี่ไปทำสังฆทานร่วมกันไหนๆก็มากันแล้ว
        หลังจากตระเวนทำบุญกันอยู่หลายวัดก็กลับมาที่กรุงเทพอันเป็นที่พำนัก ของพวกเรา ก็ฉลองกัน อีก 1 คืนเต็มๆ น็อกกันไปตามๆกัน 
       หลังจากนั้น 3 วัน ต่อมาสืบ รู้สึกว่าจะไม่สบาย เพื่อนๆก็พากันดูแลกันไป นึกว่าไม่มีอะไร แต่ที่รู้สึกแปลกก็คือวันที่ 5 หลังจากกลับจากรับน้อง สืบ มันมีอาการเพ้อในเวลาหลับ เวลาตื่นก็เงียบไม่ค่อยพูดอะไร ผิดกับสืบคนเดิมคนเดิมอย่างมาก หลังจานั้นอีก 1 วัน สืบลุกขึ้นเก็บกระเป๋า เพื่อนถามว่าจะไปไหน มันบอกว่า
         กูจะกลับบ้าน  กูอยากกลับบ้าน
         รอหายก่อน ดิ ค่อยกลับ
         กูหายดีแล้ว 
เพื่อนๆพากันทัดทาน อย่างไรก็ไม่ฟังบอกอยากกลับบ้านอย่างเดียว  ก็เลยสุดจะทัดทาน จะไปส่งก็บอกว่าไปเองได้โตแล้ว พวกเราก็เลยต้องปล่อยไปทั้งๆที่ไม่อยากไห้ไปสักเท่าไหร่
      หลังจากนั้นประมาณ 1 เดือนแม่สืบได้โทรมา ถามข่าวลูกชาย เป็นอย่างไรมั่งไม่โทรกลับบ้านเลย
พวกพี่ได้ตอบกลับไปว่า สืบกลับไปบ้านแล้วที่ครับ  ไปตั้งนานแล้ว 1 เดือนได้แล้วมั้ง
แม่       พวกเธอเอาอะไรมาพูด สืบกลับมาก็ต้องเห็นสิ 
หลังจากนั้นก็เป็นเรื่องราวใหญ่โต แม่ของบสืบได้ขึ้นมาจาก นครสวรรค์ ก็ได้สอบถามพวกเราเป็นการใหญ่
ผมก็สุดที่จะตอบได้   เพราะ สืบเขาได้กลับบ้านไปแล้วจริงๆ ก็เลยพากันไปแจ้งความกับตำรวจไว้ ตอนนั้นผมตอบตัวเองได้อย่างเดียวว่า พี่ไม่น่าปล่อยสืบกลับบ้านเลย ผมรู้สึกแย่มาก แย่ขนาดว่ากินข้าวไม่ได้ไปหลายวันเลย
       เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ เวลา มันก็ค่อยๆสานความรู้สึก ให้กลับมาเป็นปกติ  ถ้า วิทย์ เพื่อนคนนึงซึ่งอยู่จังหวัดเดียวกันกับ สืบ ได้บอกข่าวว่า  เจอ สืบแล้ว ที่โรงพยาบาลบ้าแห่งหนึ่ง ได้ข่าวว่าถือมีด ถือไม้ไปไล่ฟันชาวบ้าน  ตำรวจก็เลยจับส่งโรงพยาบาลบ้า แม่เขาพึ่งรู้เมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่เองตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล ผมใจมากจะเป็นไปได้อย่างไร ตอนไปเขาก็ดีๆอยู่ บอกตามตรงว่าผมแทบจะเป็นลม ล้มทั้งยืน  1 ปี เศษ ที่สืบหายไป เขาหายไปไหน พี่เกือบจะลืมไม่แล้วด้วยซ้ำ   พี่บอกตัวเองว่ามันเป็นไปไม่ได้  ผมพยายามถามตัวเองว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร  เป็นไปได้หรือ มันเกี่ยวอะไรกับคืนรับน้องใหม่หรือไม่ หรือว่าแค่ความบังเอิญเท่านั้น และสิ่งที่ได้ยินมาในคืนนั้นมันเชื่อได้แค่ไหน หรือว่าแค่ นนท์ต้องการแกล้งเพื่อนเล่นเฉยๆหรือเปล่า  แล้วนนท์เขาจะรู้สึกอย่างไรถ้ารู้ว่าเรื่องว่าสืบหายไปไหนใน 1 ปีนี้         กับเหตุการณ์ในคืนนั้นมันเกี่ยวข้องกัน แต่คงจะถามนนท์ไม่ได้ แล้วเพราะหลังจากสืบหายตัวไปได้ไม่นานนนท์ก็เกิดอุบัติเหตุทางถยนต์ ต้องเข้าโรงพยาบาลและหลังจากนั้นก็ไม่มีใครได้เจอนนท์อีกเลย				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน