รักครั้งแรก (ต่อ)

ฟ้าสวย

อัศนารถเธอทนไม่ไหวแล้ว เธอเลยร้องไห้ออกมา....ทันใดนั้นเองก็มีใครคนหนึ่งมาแย่งแว่นตาจากสุชาติมาส่งคืนให้แก่อัศนารถ แล้ววิ่งไปต่อยเพื่อนของสุชาติเพื่อให้กันยาพรออกมาได้  แก๊งค์สุชาติวิ่งหนีไป อัศนารถเช็ดน้ำตาแล้วสวมแว่น เธอเห็นกันยาพรกำลังเดินมาหาเธอ อัศนารถหันมามองอีกทางหนึ่ง ก็เห้นสุภาพบุรุษรูปงามยืนอยู่ตรงหน้าเธอ เธอหลงไหลในตัวของชายคนนี้มาก เธอมองเหม่อลอยไปที่เขาอย่างจงใจ กันยาพรเห็นอัศนารถมองเขานานเกินพอแล้ว จึงเรียกอัศนารถ ให้ตื่นจากการเหม่อลอย  อัศนารถตกใจเธอเซล้ม สุภาพบุรุษรูปงามคนนั้นควัาเธอไว้ทันจากการล้ม  อัศนารถเขิน เธอรีบลุกขึ้นและกล่าวขอบคุณหลายยกเลยทีเดียว เขาบอกไม่เป็นไร กันยาพรเลยรีบพาอัศนารถไปจากตรงนั้น  เย็นวันนั้นหลังจากที่อัศนารถนอนหลับไป  ก็มีเสียงคนเรียกเธอ เธอตื่นขึ้น เธองงมากเพราะมีคนเรียกเธอว่า ซิลเดอเรลร่า และเธอยังใส่ชุดราตรีที่สวยมากๆอีกด้วย เธอเงยขึ้นมองไปที่บันได เธอไม่เชื่อสายตาตัวเองว่า สุภาพบุรุษรูปงามคนนั้น เป็นเจ้าชายที่แสนงดงาม  อยู่ที่ที่เธออยู่ด้วย   เมื่อเขาเห็นอัศนารถเขารีบเดินลงมาหาเธอ  แล้วขออัศนารถเต้นรำ  อัศนารถยินดี เธอมีความสุขมาก  ระหว่างที่เต้นรำไปเพลงก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ  เพลงนี้เป็นเพลงซึ้งมาก อัศนารถชอบเพลงนี้  สุภาพบุรุษคนนี้ถามอัศนารถว่า เธอชอบไหม โอ้ย!!!! เจ็บนะ ทำไมถึงทำอย่างนี้ล่ะคะ อัศนารถตื่นขึ้น  อ้าวฝันไปหรอนี่เสียดายจัง  ......ตอนเช้าเมื่ออัศนารถไปถึงห้องเรียน  เธอเห็นกระดานเขียนว่า "   ยัยแว่นหนา อัศนารถ มีแฟนแล้วล่ะ " อัศนารถตกใจมาก เธอรีบวิ่งมาลบกระดาน  เธอตะโกนถามทั้งห้องว่า ใครเป็นคนเขียน   เธออายมาก เธอนึกถึงนายสุชาติ  เธอวิ่งไปหาสุชาติ สุชาติกำลังหัวเราะกับเพื่อนอย่างเมามัน  อัศนารถตบหน้าสุชาติ บอกว่าทำไมนายนิสัยดีๆ สักวันไม่ได้หรอ  เมื่อพูดจบอัศนารถวิ่งไปหากันยาพร เธอบอกว่าเธอได้ทำในสิ่ที่อยากทำแล้ว กันยาพรกับอัศนารถหัวเราะกันยกใหญ่  ก็ได้ยินเสียงคนตะโกนเรียก นพพน  อัศนารถดีใจมาก เมื่อเธอหันไปเห็นสุภาพบุรุษรูปงามคนนั้นชื่อ นพพน นี่เอง เธอรีบวิ่งเข้าไปคุย กับเขา นพพนเห็นเธอเลยเดินเข้ามาคุยด้วย " สวัสดีนะ เธอชื่ออัศนารถใช่ไหม " อัศนารถพยักหน้า  อัศนารถถามนพพนว่า     "  ฉันเห็นเธอไปตีเทนนิสที่ยิมทุกวันเสาร์  เอ่อ...ฉันขอไปด้วยได้ไหม " 
นพพนยิ้มแล้วหัวเราะ  " ได้อยู่แล้ว ที่ยิมเขาเปิดให้เล่นได้ทุกคนอยุ่แล้ว  "  อัศนารถดีใจมากเธออยากให้ถึงวันเสาร์เร็วๆ  .........
          เมื่อวันเสาร์ อัศนารถรีบค้นหาชุดที่สวยมากที่สุดของเธอมาใส่  
เธอรีบออกจากบ้านตั้งแต่ 7.30 นมานั่งรอนพพน  จน 9.00 น นพพนก็มา 
นพพนชวนอัศนารถไปตีเทนนิส  อัศนารถตีไม่เป็น นพพนอาสาจะสอนอัศนารถเอง  นพพนชมอัศนารถว่าเรียนเร็วดี  เมื่อถึงเวลาพัก  อัศนารถเอาขนมที่เธอทำเองให้นพพนทาน นพพนชมว่าอร่อย อัศนารถยิ่งดีใจเข้าไปใหญ่  เธอยังไม่อยากกลับบ้าน แต่มันก็เย็นมากแล้ว  นพพนบอกว่าต้องรีบไปอ่านหนังสือต่อ ... เมื่ออัศนารถถึงบ้านเธอรีบอาบน้ำแล้วเข้านอน.................
  วันนี้เป็นวันอาทิตย์  อัศนารถไปเดินชอปปิ้งห้างแห่งหนึ่ง  เธอเห็นเสื้อผ้าที่ถูกใจเธอมาก เธอรีบวิ่งไปที่ๆเขาแย่งซื้อกันอยู่  อัศนารถชนเข้ากับผุ้หญิงคนหนึ่ง ต่างฝ่ายต่างขอโทษกัน  อัศนารถยิ้มให้กับผู้หญิงคนนั้น  แล้วก็เดินไปซื้อของที่ตัวเองต้องการ ......วันจันทร์นะ อัศนารถ ตื่นได้แล้ว "ฮ้าว.....ง่วงจังเลย"
อัศนารถวิ่งเข้าห้องน้ำแล้วรีบอาบน้ำอย่างเร็วไว  เธอรีบไปโรงเรียน..............
ช่วงพักกลางวันเธอเห็น นพพน อ่านหนังสืออยู่ เธอจึงขอเข้าไปอ่านด้วย  เธอไม่เข้าใจคณิตศาสตร์ นพพนจึงสอนให้ นพพนกับอัศนารถติวกันช่วงพักกลางวันอย่างนี้กันเกือบทุกวัน กันยาพรเข้าใจเพื่อน เพราะเพื่อนกำลังมีความรักครั้งแรก............วันหนึ่งขณะที่อัศนารถกำลังติวกับนพพนอยู่นั้น ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งมานั่งคุยกับนพพน   นพพนแนะนำให้อัศนารถรู้จักกับแฟนของเขา  อัศนารถตกใจมาก ผู้หญิงคนนั้นคือคนที่อัศนารถชนกันที่ห้างสรรพสินค้านั่นเอง  อัศนารถทนฝืนยิ้มคุยกับนพพน และแฟนของนพพน ทั้งๆที่ในใจเธอเจ็บยิ่งกว่าอะไรเสียอีก.....เย็นวันนั้นอัศนารถร้องไห้ไม่หยุด กันยาพรปลอบใจอัศนารถ  และบอกว่า อัศนารถอย่าไปเสียใจกับรักครั้งแรกเลยนะ กันยาพรบอกว่าก็เคยมีรักครั้งแรก และก็ต้องเสียใจเหมือนอัศนารถเหมือนกัน  อัศนารถกอดกันยาพรแน่น อัศนารถหัวเราะ แล้วบอกว่า "เรายังเด็กกันอยู่เลยนะ แฟนหาเมื่อไหร่ก็ได้ แต่เพื่อนนะสิ เราต้องรักษามันเอาไว้ให้นานที่สุด"  กันยาพรยิ้มที่อัศนารถคิดได้ ทั้งสองเดินกอดคอกันกลับบ้านด้วยรอยยิ้มของความเข้าใจซึ่งกันและกัน......