สัญญาเหล็กกับ 2 หัวใจให้แด่เธอ ตอนที่ 6 เกมรุก..

ยัยแว่นน้ำเงิน

พี่จุนตื่นสิคะ  ตื่นสิ  ทำไมวันนี้พี่จุนตื่นสายจัง  ปกติตื่นก่อนเราอีก  พี่จุนต้องมาปลุกเรานี่นา  พี่จุน  ก๊อกๆฉันเคาะประตูห้องพี่จุน  พี่จุนเดี๋ยวไปโรงเรียนสายนะ  อืม  พี่ตื่นแล้ว พี่จุนเปิดประตูห้องนอน พี่ รู้สึกเหมือนไม่ค่อยสบาย  วันนี้พี่ไม่ไปโรงเรียนนะ  เป็นอะไรมากไหมคะ ให้ฮิกิดูแลพี่นะ  หยุดเรียนวันนึงไม่เป็นไรหรอก  อิอิ  หาเรื่องไม่ไปโรงเรียนด้วยแหละ  เปล่านะ  เค้าจะดูแลพี่ชายเค้าต่างหาก  * ไม่เป็นไร  ฮิกิ ไปโรงเรียนเถอะ  พี่โทรไปบอกยามาดะให้มารับฮิกิแล้วนะ  โห  พี่จุน  งั้นพักซะนะคะ  ฮิกิจะรีบกลับมานะคะ  อืม  เย็นนี้ฮิกิทำอาหารให้พี่นะ   แล้วพี่จุนอย่าออกไปไหนนะคะ  
พี่จุนลูบหัวฉัน  ฉันยิ้มให้พี่จุน  นอนนะคะ  แล้วพี่จุนก็เดินเข้าไปนอนที่เตียง  ฉันเลยปิดประตูห้องพี่จุนให้สนิท   
ใช้เวลาไม่นาน  นายยามาดะก็ขับรถสปอตร์สีแดงโฉบเฉี่ยวมาจอดรออยู่ที่หน้าประตูบ้านฉัน  นี่นาย เหาะมาหรือไง  เปล่าหรอก  ขึ้นรถสิ  อืม  ฉันเข้ามานั่งรถของนายยามาดะ  นี่นาย พี่ฮิโรชิ ฮิกิจัง  เธอเป็นแฟนฉันนะ  ถามถึงพี่ชายฉัน  มันน่าเกียจนะ  น่าเกียจตรงไหนล่ะ  ฉันย้อน  ก็ตรงนี้ไง  แล้วนายยามาดะก็ใช้นิ้วชี้ไปที่หัวใจ  แหวะ  ฉะนแค่ถามว่าพี่ฮิโรชิไม่ไปโรงเรียนหรอ  ไปสิ  เขาไปถึงโรงเรียนแล้ว เพราะตอนเช้ามีประชุมที่โรงเรียน  พี่ฮิโรชิต้องเข้าประชุมแทนพี่จุน เหรอ  แล้วนายล่ะ ว่างมากเหรอมารับฉันเนี่ย  ว่างเสมอแหละ สำหรับฮิกิ แฟนฉัน  แฟนหลอกๆต่างหากล่ะ  
นี่นาย  เมื่อไหร่  แผนนี้จะสำเร็จซะที ล่ะ   นายเห็นพี่ฮิโรชิหึงนายบ้างยัง  แล้วเขาลืมแฟนเก่าได้ยังอ่ะ นี่เธอ  หยุดพูดซะที  ไม่อยากเป็นคนรักของฉันมากขนาดนี้เลยเหรอ  รังเกียจเหรอ  เออ เปล่านะ  ก็ก็ ฉันอ้ำอึ้ง..  ไปสิ  เดี๋ยวไปโรงเรียนสายนะ  แล้วนายนั่นก็ออกรถไปจากหน้าบ้านฉัน  
	ถึงโรงเรียน  ฉันรีบลงจากรถของนายยามาดะ  เพราะว่าฉันเริ่มจะอาเจียนกับการขับรถเร็วของหมอนั่น  นี่นาย  จะฆ่าฉันทางอ้อมหรือไง  ก็เธอกลัวมาโรงเรียนสายไม่ใช่เหรอ  งั้นชั้นไปนะ นายยามาดะพูด เดี๋ยวจะไปสายเหมือนกัน  เชอะ  --นายยามาดะ  ก็ขับรถออกไปด้วยความเร็ว  หมอนี่กวนฉันได้ทุกทีสิน่า  ฉันคิดในใจ ไม่เห็นเหมือนพี่ฮิโรชิเลย  พี่น้องกันจริงๆหรือเปล่าเนี่ย  อืมๆ ก็หน้าตาเขาเหมือนกันซะขนาดนี่ แต่นิสัย  ม่ายไหวๆ 
	แล้วฉันก็วิ่งไปหาเพื่อที่รักของฉัน มิเรโกะ  มิเรโกะ ฉันตะโกนรัยกมิเรโกะ  ที่กำลังเดินขึ้นชั้นเรียน  มิเรโกะ  หันหลังกลับมาแล้วยิ้มให้ฉัน  รออยู่ตรงนั้นนะ    หวัดดีมิเรโกะ ในที่สุดฉันก็วิ่งไปถึงมิเรโกะ  ไปห้องเรียนกัน  เดี๋ยวสาย  จ้า  ระหว่างทางฉันก็คุยเรื่องที่ไปเที่ยวกับพี่จุนให้มิเรโกะฟัง  นี่มิเรโกะ  ไรฮิคารุ  ว่ามาสิ เธอว่าฉันเป็นแฟนกับนายยามาดะดีไหม  ว่าไงนะ นี่เธอมีแฟนแล้วไปไม่บอกฉันได้ไง  เบาๆซี่  ไหนเล่ามาสิ เป็นไงมาไงเนี่ย  ก็ไม่มีไรหรอก  ฉันไม่กล้าบอกความจริงที่เป็นความลับระหว่างฉัน  พี่จุน และนายยามาดะ  
(ฮิคารุ  หารู้ไม่ว่า ความลับนี้ เป็นความลับของพี่จุน พี่ยามาดะ  กับนายยามาดะ)
	ในที่สุด  เสียงสวรรค์ก็ดังเสียที  มิเรโกะ จ๋า  วันนี้ฮิกิมาแปลกแฮะ มีไรล่ะ กลับบ้านกับฮิกิหน่อยนะ วันนี้พี่จุนมารับไม่ได้  ฮิกิจะต้องรีบกลับไปดูแลพี่จุน นะนะ  ว้า  วันนี้มิเรโกะต้องไปทำงานพิเศษนะ  มิเรโกะทำงานพิเศษด้วยหรอ  ไมฮิกิไม่เคยรู้เลยล่ะ  ก็เธออยู่ให้ฉันบอกเหรอจ๊ะ  งั้นฮิกิไม่กวนแล้ว  กลับเองก็ได้  ว่าแต่ มิเรโกะทำงานที่ไหนอ่ะ  โรงพยาบาลนะ  ไปช่วยเหลือเล็กๆน้อยๆ  ไม่มีเงินเดือนหรอกนะ  โห มิเรโกะใจดีจัง   สมแล้วที่เป็นเพื่อนฮิกิ  งั้นไปนะ  เจอกันพรุ่งนี้นะ  จ้า  บาย  
	ฉันเดินไปที่หน้าโรงเรียนเตรียมตัวจะ  เรียกรถแท๊กซี่  อยู่ๆก็มีรถสปอตร์สีดำ ขับมาจอดหน้าฉัน  พี่ยามาดะนี่  เออ สวัสดีคะพี่ฮิโรชิ  มีธุระกับฮิกิเหรอคะ  พี่ฮิโรชิยิ้มให้ฉัน  แล้วยังบอกว่าขึ้นมาสิเดี๋ยวจะไปส่ง  ขึ้นมาสิ ฮิกิจัง  พอดีพี่ผ่านมา งั้นเรากลับพร้อมกันนะ  ฉันไม่ปฎิเสธพี่ฮิโรชิ เพราะถึงไม่กลับกับพี่ยามาดะฉันอาจต้องขึ้นรถแท๊กซี่กลับบ้าน  ถ้างั้นคงเสียเวลาไปกับการเรียกรถอีก คะ  ขอบคุณนะคะ  พี่ฮิโรชิขับรถไม่เร็วมาก ไม่เหมือนนายยามาดะ เลย  พี่ฮิโรชิ  ขับรถไปเรื่อยๆ  อากาศกำลังสบายฉันรู้สึกมีความสุขมาก เอ๊ะ  ทำไมเรารู้สึกแบบนี้นะ  ความรู้สึกเหมือนอยู่กับพี่จุนเลย  ไม่นะ  มันน่าจะเป็นแบบอื่นมากกว่า (แต่งเองชักสับสนแล้วสิ)
	นี่ฮิกิจัง  จุนไม่สบายมากไหม  เออ  คงไม่มากมั้งคะ ฮิกิคิดว่าพักผ่อนก็หายนะคะ อืมๆ   ตอนนี้ผมที่ยาวประบ่าของพี่ฮิโรชิ  ปลิวไปกับสายลม  อืมดูดีจัง  แล้วพี่เขายังหันมามองฉันอีก  เขินแล้วนะ  ถึงฮิกิจังจะยังรักใครคนอื่นนอกจากพี่จุนไม่เป็น แต่ความรู้สึกหวั่นๆมันก็เกิดขึ้นได้นะ 
	ขอบคุณมากนะคะ  พี่ฮิโรชิ  พี่ฮิโรชิใช้มือลูบหัวฉัน  จนฉันนิ่งไปสักพักหนึ่ง พี่เขาก็พูดขึ้นว่า  พี่อยากจดูแลฮิกิจังนะ  อะ อะไรนะคะ  พี่ฮิโรชิว่าไงนะคะ   พี่ฮิโรชิยิ้มให้ฉันจนฉันหน้าแดง  พี่ไปนะ  ไว้ถ้าพี่ว่างจะไปรับนะ  พี่อะไรโทรบอกพี่ได้นะ นี่เบอร์พี่  พี่อิโรชิยื่นกระดาษมีเบอร์โทรให้ฉัน  01-*******
	นี่ยายเซ่อ เอ้ย  ฮิกิจัง  เธอไปไหนมา  ฉันไปรับเธอที่โรงเรียนแล้วนะ  อ่าวไหงมถึงก่อนหว่า  นายว่าไรนะ  ทำไมนายต้องมารับชั้นล่ะ  แล้วพี่จุนล่ะ  พี่จุนนอนอยู่  เธออย่าลืมสิ เธอเป็นแฟนฉันนะ  นายามาดะ นายหยุดพูดไปเลยนะ เรื่องนี้  ฉันจะกลับ กับใครก็เรื่องของฉันสิ  แล้วก็ไม่แปลกที่ฉันจะกลับกับพี่อิโรชิ  ตามแผนไง  เธอว่าไงนะ ก็ฉันบอกว่าพี่อิโรชิมาส่งฉันน่ะสิ  ทำไมนายนี่ต้องหน้าแดงด้วยเนี่ย  แล้วนายยามาดะก็ผลักฉันเข้าบ้านไป  นาย เบาๆหน่อยซี่  ทำไม  นายยามาดะพูด  ทำไมนายต้องถามว่าทำไมด้วย แล้วนายมาอยู่นี่นานยังล่ะ  ฮิกิจัง  เธอคิดยังไงกับฉัน  ฉันอยากรู้ ทำไมนายถามอย่างงี้ล่ะ  ก็ฉันบอกว่าทำตามแผนที่นายบอกไว้ไง  นายลืมแล้วเหรอ  เธอไม่ได้ตอบคำถามฉัน เลยนะ  (ไม่รู้จะเอาอะไรกับเด็กอายุ 14 นะเนี่ย เฮ้อ)  ก็นายถามว่าทำไมนี่  นายเป็นไรไป โกรธเหรอ  เปล่า  แต่เธอน่าจะคอยฉันนะ  ทำไมล่ะ ก็เหตุผลง่ายๆ เธอ   เป็น แฟน  ฉัน ไง  นาย ฉันเริ่มเบื่อคำนี้แล้วนะ ฉันย้อนนายยามาดะไป  เธอ ออกไปข้างนอกกับฉันหน่อย ไม่ ฉันพูด  ฉันจะดูแลพี่จุน  พี่จุนนอนอยู่ ไม่ต้องให้เธอมาดูแล พี่จุนสั่งว่า ห้ามใครมารบกวนด้วย  ยังไงฉันก็ไม่ไป  ฉันแลบลิ้นใส่นายยามาดะ  คนอะไร โตซะเปล่าชอบบังคับเด็กอยู่เรื่อย
	นายยามาดะจูงฉันออกจากบ้านไป  จะเรียกว่าจูงก็ไม่ถูกนายนั่นลากฉันไปมากกว่า  นายจะพาฉันไปไหนนะ   ไปบ้านฉัน  ไปทำไมล่ะ  พี่ฮิโรชิอยู่ไหม  นี่อยู่กับฉันอย่าพูดถึงพี่ชายฉันนะ  ฉันไม่เข้าใจนายเลย  ทำไมนายต้องบังคับฉันไม้ให้พูดถึงพี่ชายนาย  ในเมื่อนี่มันเป็นสัญญาที่นายกับพี่จุนให้ฉันทำ  ก็ก็ ฉันชอบเธอนี่  นายนั่นตะโกนใส่ฉัน ได้ยินไหม ฉันชอบเธอ  นายว่าไงนะ  นายยามาดะหยุดรถกะทันหัน  นายหยุดรถทำไม น่ะ  ฉันถาม  เขาจ้องมาที่หน้าฉัน ฮิกิ เธอรู้ไหม ตอนนี้ฉันชอบเธอเข้าแล้วนะ  จะเรียกว่าชอบก็ไม่ถูกสิ  เรียกว่ารักดีไหมล่ะ นายบอกว่านายรักฉันเหรอ  นายนั่นสบตามาที่ฉัน  นายพูดเล่นแน่ๆเลย  งั้นแผนการก็  พี่ฮิโรชิล่ะ นายไม่ห่วงเขาหรอ  แล้วเธอล่ะ เคยห่วงฉันบ้างไหม  เออ ฉันอ้ำอึง  ฉันยอมรับ  ฉันไม่เคยห่วงนายเลย  แล้วเธอเคยคิดถึงฉัน จำฉันบ้างไหม  เออ ฉันยอมรับว่าบางครั้ง น้อยมากที่ฉันคิดถึงนาย  เขาจ้องเขม็งมาที่ฉัน จะหยุดพูดหรือพูดต่อดีเนี่ย  แล้วเธอคิดยังไงกับพี่ชายฉัน  เออ ฉันไม่ขอตอบนะ  ก็คนมันขี้เกียจหาเรื่องใส่ตัวแล้วนี่  เรื่องไรเล่า นายยามาดะคนบ้า ฉันคิดในใจนะ  ในใจฉันนะ รักแต่พี่จุนคนเดียว  บอกนายยามาดะดีไหมเนี่ย  เธอ นายนั่นใช้มือเสยผมให้ยุ่งเหยิงยิ่งขึ้น  เขานั่งเงียบ อยากรู้จังว่าเขาคิดอะไร  นายไม่ไปแล้วเหรอ  นายนั่นมองมาทีฉันแล้ว โน้มตัวมาหา ฉัน  ฮิกิจัง ฉันรักเธอจริงๆนะ  นายนั่นใช้มือจับแขนของฉันแล้วโน้มหน้ามาใกล้ๆ  เขาใช้ริมฝีปากจูบที่ริมฝีปากของฉัน  ฉันพยายามขัดขืน แต่ไม่เป็นผล  (แรงผู้ชายกับแรงเด็กผู้หญิงนี่นะ)  เขาเริ่มพรมจูบไปทั่วใบหน้า  นาย  นายยามาดะ  หยุดนะ  ฉันตะโกน  ข้างทางไม่มีบ้านคน  อากาศรอบกายก็เริ่มเย็นลง  ความมืดเริ่มมาเยือน   ฉันสั่นไปทั้งตัว  นายนั่นก็ยังไม่หยุด  ฮือ ๆแนร้องไห้ นายหยุดเถอะ  ฮือ พี่ยามาดะหยุดเถอะ ฉันหลุดปากพูดคำว่าพี่ออกไป  จนนายยามาดะชะงัก เขามองที่ใบหน้าฉัน  แล้วยิ้มให้ฉัน  แล้วพูดว่า ขอโทษที่ทำแบบนี้  อย่าโกรธกันนะ ฉันรักเธอนะ  ฉันแค่อยากดูแลเธอแล้วอยากให้เธอให้เกียรติฉันเหมือนกับที่เธอให้เกียรติพี่ฉัน  รับปากฉันสิ สักวันเธอจะรักฉัน  ฉันไม่ตอบ แล้วหลบสายตานายยามาดะ   เขาใช้นิ้วบาดน้ำตาที่ใบหน้าของฉัน ฉันเมินหลบ  ผมสัญญาหากคราวหน้าคุณไม่ยินยอม  ผมจะไม่ทำ  (ตาบ้าแล้วใครจะยอมนายกันเล่า) เอ๊ะ นายพูดคำว่าผม แล้วก็คุณด้วย  แปลกๆจัง