ดอกชบาหลังบ้านบานสวย

หมอกจาง

ใกล้เที่ยง
นั่งเล่นอยู่หลังบ้าน
มีเก้าอี้ มีโต๊ะ มีกาแฟหนึ่งแก้ว
แดดยังอ่อน อุ่น ยังไม่ร้อน
ลมพัดเย็น
นั่งหันหลังให้ดวงอาทิตย์ ในมือมีหนังสืออยู่เล่มหนึ่ง
ถือไว้ พลิกมา พลิกไป แต่ไม่อ่าน
คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย 
ต้นชบาริมรั้วออกดอกสีแดงสะพรั่ง
เหมือนจะเพิ่งสังเกตเห็น ว่าริมรั้วบ้านมีต้นชบา
พูดให้ถูก คงต้องพูดว่าเคยเห็น แต่ไม่ทันได้สังเกตมากกว่า
ฟ้าสีฟ้า ดอกชบาสีแดง 
หญ้าสีเขียวสด
.
.
เอนตัวบนเก้าอี้ เด็ดใบหญ้าวางบนพุง
ลมพัด ใบหญ้าที่วางไว้ขยับริกริก หากแต่ไม่ปลิว
ขนเป็นขุยๆเล็กๆบนเสื้อช่วยกันยึดใบหญ้าไว้
.
.
โลกหมุนได้ด้วยการเปลี่ยนแปลง
นี่เป็นความจริง..
แต่ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกก็เหมือนล้วนแล้วแต่พยายามที่จะต้อต้านการเปลี่ยนแปลง
นี่ก็เป็นความจริงอีกเช่นกัน..
บางทีระหว่างการเปลี่ยนแปลง และการต้อต้านการเปลี่ยนแปลง คงมีจุดสมดุลอยู่จุดหนึ่ง
จุดไหนล่ะ?
จุดที่เรายืนอยู่กันนี่แหละมั้ง..
.
.
ขุยเสื้อยังเกาะใบหญ้าแน่น
ลมก็ยังคงเพียรพัด
.
.
ด้านนอก วุ่นวาย สับสน
หลายการเปลี่ยนแปลงคงขยับกายเพื่อจะขับหมุนเคลื่อนโลก
และแน่นอนที่ย่อมชักนำให้หลายการต่อต้านนั้นลุกฮือ
.
.
ตรงหลังบ้าน
ฉันเอนตัวลงนอนมองท้องฟ้า ที่มีดอกชบาสีแดงทาบตัด
วันนี้ ดอกชบาที่บ้านฉันบานสวย