"ไม่ว่าเธอจะเป็นอย่างไร เธอคือคนที่ฉันเลือก เลือกที่จะรัก และจะรักตลอดไป" "แอน เราเลิกกันเถอะนะ" นี่เป็นประโยคเดียวที่เขาพูดกับฉัน ฉันไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเพราะเหตุผลอะไร เขาถึงบอกเลิกฉัน ฉันทำผิดอะไรกับเขามากนักหรือ ฉันทุ่มเท่ให้เขาทุกอย่าง เขาต้องการอะไร ฉันหาให้เขาหมด แต่มาวันนี้ เขากลับทำแบบนี้กับฉัน นี่มันอะไรกัน "เอ ทำไมล่ะ แอนทำอะไรผิด เอถึงบอกแบบนี้" ถ้อยคำที่พูดออกไป พร้อมทั้งน้ำเสียงที่สะอื้นของฉัน "ไม่ แอน ไม่ผิดหรอก แต่เราคงไปด้วยกันไม่ได้อีกแล้ว หวังว่าแอนคงเข้าใจนะ" แค่นี้จริงๆ เพราะเขาพูดจบ เขาก็เดินจากไป ไม่แม้แต่จะหันมามองฉันสักครั้ง ฉันต้องเสียเขาไปจริงๆเหรอ 2 ปีที่คบกันมา ไม่มีความหมายกับเลยใช่ไหม ไม่มีความหมายกับเขาเลยใช่ไหม ฉันไม่เข้าใจเขาเลยสักครั้ง ว่าเขาคิดอย่างไรกันแน่????? .............................................. "แอน เราเลิกกันเถอะนะ" ผมพูดคำนั้นออกไป ทั้งๆที่ผมก็เจ็บ เจ็บเหลือเกินที่ต้องพูดมันออกมา ผมไม่ได้บอกเหตุผลเธอ เธอไม่ผิดเลย เธอทุ่มเทให้ผมทุกอย่าง เธอตามใจผมทุกอย่าง แต่วันนี้ ผมกลับใจร้ายกับเธอ "เอ ทำไมล่ะ แอนทำอะไรผิด เอถึงบอกแอนแบบนี้" นั่นซินะ เธอทำอะไรผิด เธอไม่ผิดเลยสักนิด ผมเอง ผมเองที่ผิด ผิดที่ไปทำเล-ว ผิดที่ไม่ซื่อสัตย์กับเธอ ผิดที่หลงระเริงไปกับใครอีกคนที่ไม่ใช่เธอ "ไม่ แอน ไม่ผิดหรอก แต่เราคงไปด้วยกันไม่ได้อีกแล้ว หวังว่าแอนคงเข้าใจนะ" บางทีมันก็คงจะดี หากเธอได้เจอกับคนที่เขาเหมาะสมคู่ควรกับเธอ แต่ผมก้ยังรับไม่ได้ ยิ่งผมเห็นน้ำตาของเธอ ผมทำใจไม่ได้เลย ดังนั้น ผมจึงเลือกที่จะเดินจากมา จากมาพร้อมกับน้ำตาลูกผู้ชาย ผมจะไม่ยอมให้เธอต้องมาแปดเปื้อนกับผม ผมต้องยอมรับในสิ่งที่ตัวเองกระทำลงไป ............................................. " แอน เธอรู้หรือเปล่า เอ เขาจะแต่งอาทิตย์หน้าแล้วนะ" เหมือนฟ้าผ่าลงมาตรงหน้า 'เอกำลังจะแต่งงานหรือ' เธอไม่ได้พูดอะไรอีกเลย ยืนอึ้งจริง ไหนที่เขาบอกว่าเขารักฉัน ไหนที่เขาเคยบอกว่า เขาไม่มีใคร ไหนที่เขาเคยบอกว่า จะอยู่กับฉันตลอดไปยังไงล่ะ ทำไม????? "ดีใจด้วยนะ เอ" "แอน" ผมได้แต่ยืนอึ้ง ไม่คิดว่า เธอจะมาในงานวันนี้ "ไม่เห็นบอกแอนเลยล่ะ ว่าเอจะแต่งงาน ใจร้ายมากเลยนะ" ผู้หญิงตรงหน้าผมเขายิ้มให้ผม แต่ผมรู้ว่า ข้างในเขาเจ็บเพียงไหน "เอ ขอโทษ" ผมได้แต่ก้มหน้ายอมรับความผิดครั้งนี้ "ขอโทษทำไม เอไม่ได้ทำอะไรผิดนี่ แอนเสียอีกที่อาจทำผิดต่อเอ ทำให้เอ เลือกที่จะไป ทำให้เอบอกเลิก เพราะแอนทั้งนั้น" ยิ่งพูดเธอยิ่งร้องไห้ ผมทนไม่ได้ ผมจึงได้แต่ดึงเธอมากอด ปลอบโยนอย่างที่เคยทำทุกครั้ง แม้ครั้งนี้ มันอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วก็ตาม ผมจะไม่มีวันยอมให้เธอ ต้องเสียน้ำตาให้กับคนอย่างผมอีก "แอน อย่าร้องไห้นะ เอขอร้อง เอไม่อยากเห็นแอนร้องไห้อีก นิ่งซะนะคนดีของเอ ฟังเอนะ แม้ว่าเอกับแอนจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่เออยากบอกแอนไว้ว่า ในนี้ ในใจของเอ มีเพียงแอนเท่านั้นที่เป็นที่หนึ่ง มีเพียงแอนเท่านั้นที่เอ รัก แม้เอจะแต่งงานแล้ว แต่เอก็จะรักแอนตลอดไป เพราะ แอนเป็นคนที่เอเลือกแล้วที่จะรัก เลือกที่จะรักอยู่อย่างนี้ ตลอดไป"ผมพูดในสิ่งที่เป้นความจริงที่สุดเท่าที่ผมเคยพูดมันออกมา เธอสบตาผม สายตาเต็มไปด้วยความรักเปี่ยมล้น รวมถึงความสับสนที่เห็นในสายตาของเธอ "อย่าถามว่าทำไม เอต้องแต่งงานกับเขา อย่าถามว่าทำไมเอถึงบอกเลิก ขอให้แอนรู้เอาไว้ว่า เอ จะไม่ยอมเป็นคนเล-ว รักกับแอน โดยทิ้งเขา แต่เออยากจะเป็นคนดีที่แอนเห็นเสมอ ว่าเอเป็นคนมีความรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองทำ แม้มันไม่ใช่ความสุข แต่มันเป็นสิ่งเดียวที่เอจะทำได้ตอนนี้ เอเลือกที่จะรับผิดชอบเขา แต่เอเลือกที่จะรักแอนตลอดไป เข้าใจเอนะครับคนดี นิ่งซะนะ" แล้วมือผมก็ช่วยเกลี่ยน้ำตาบนแก้มเนียนนั้นอีกครั้งก่อนที่จะตัดใจปล่อยเธอไป เธอเงียบ ผมเงียบ ผมรู้สึกว่าบรรยากาศ มันช่างวังเวงเหลือเกิน "เอ ขอบคุณนะ" ฉันพูดกับเขา ในใจฉันเริ่มเข้าใจอะไรหลาย ๆ อย่าง เข้าใจว่าทำไมเขาถึงต้องทำเช่นนั้น แม้ฉันจะสับสนตกใจ แต่ฉันก็ดีใจที่เขาเลือกทำเช่นนี้ เขาทำถูกแล้วล่ะ เพราะหากเขายังคบกันฉันอยู่ ถ้าฉันมารู้ทีหลัง ฉันคงรับไม่ได้ "เอ ฟังแอนนะ แอนไม่เคยโกรธเอเลย เพราะถึงอย่างไร เอก็คือคนที่แอนเลือกที่จะรักเหมือนกัน แอนเข้าใจเอทุกอย่างนะ และก็ดีใจมากด้วยที่เอเป็นคนรับผิดชอบ แอนจะรักเอตลอดไป และเอก็จะอยู่ในใจแอนตลอดไป ไม่มีทางเปลี่ยน แม้วันนี้เอจะมีใคร หรือวันข้างหน้าแอนจะมีใคร แต่เราสองคนก็อยู่ในใจของกันและกันตลอดไป เพราะยังไง เราก็เลือกที่จะรักกัน ขอให้โชคดีกับความชีวิตนะ" แล้วฉันก็ยิ้มให้เขา อย่างที่ไม่เคยยิ้มให้เขามาก่อนเลย ตั้งแต่ที่บอกเลิกกับเขา ฉันหันหลังกลับ เดินจากเขามา ฉันไม่รู้ว่าเขาหยุดยืนมองฉันหรือไม่ ฉันรู้เพียงว่าตอนนี้ หัวใจของฉันนั้นอิ่มเอมกับความรักของเขาแล้ว แม้ฉันจะไม่ใช่คนที่เขาเลือกที่จะแต่งงานด้วย แต่อย่างน้อย ฉันก็คือ คนที่เขาเลือกที่จะรัก... ตลอดไป ...............
ลอยไปในสายลม 23 เม.ย. 2549 15:52 น. - ID 6675 
1690
1
0
23 เมษายน 2549 16:39 น. - comment id 90524
..เรนรู้สึกเศร้าจัง.... เก๊าะมัย? ต้องเป็นแบบนั้นคะ.. .. ความรักและความรับผิดชอบ.. บางครั้งเรนก็ไม่เข้าใจนะคะ.. ..
24 เมษายน 2549 09:11 น. - comment id 90534
เศร้าจังนะคะน้องแวว ยังดีที่เขาเลือกรักเรา อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ