เรื่องราวของพระเอกนานาชาติ 14042549

ผู้ไม่มีหัวใจ

เรื่องราวของพระเอกนานาชาติ 
ผู้ไม่มีหัวใจ 
พระเอกกระบี่เย้ยยุทธจักร ขณะกำลังนั่งโซ้ยสุรานารีแดง ก็บังเอิญให้เหลือบแลเห็นเจ้ามังฉงายผ่านมา ก็เลยทักเข้าว่า ไงท่านเกลอมังฉงายจะรีบร้อนไปไหนหรือท่าน เจ้าจะเด็ดผู้ชนะสิบทิศ ก็ทักทายตอบว่า เออเกลอเรา เรากำลังจะหลบเจ้าสอพินยาจากตองอู 
เหล็งฮู้ชง ก็เลยเชิญเจ้ามังฉงายมานั่งร่ำสุรานารีแดง
เจ้าจะเด็ดความจริงไม่ชอบดื่ม ชอบแต่หลีอย่างเดียว บอกปัดน่าเกลียดจึงยอมทนอยู่ แต่ก็ระแวงว่า ไอ้คนคู่แค้นจะตามมา
จอมยุทธเหล็ง เห็นก็หัวเราะว่า ท่านมัง ท่านจะไปกังวลทำไม ผู้ไม่มีหัวใจเขาเขียนเรื่องนี้ขึ้น ให้ชื่อว่า เรื่องราวของพระเอกนานาชาติ ดังนั้นไม่มีตัวร้ายหรอง
เจ้าจะเด็ดรับฟังก็หันหน้าขึ้นมาถามคนไม่มีหัวใจๆก็ตอบว่า เป็นอย่างนั้นจริงๆ เจ้าจะเด็ดเลยยกเหล้าให้แก่ผู้ไม่มีหัวใจจอกหนึ่ง แต่ผู้ไม่มีหัวใจ กล่าวขอบคุณ เนื่องจากกำลังพิมพ์เรื่องของพวกท่านอยู่
ทั้งสองจึงกลับเข้าสู่เรื่องของมันต่อไป
จะเด็ดเริ่มคุยว่า ได้ข่าวว่า ท่านรักแล้วศิษย์น้องท่านไม่รัก ท่านจึงต้องเสพสุราจนเมามาย
เหล็งฮู้ชงตอนนี้เมามายแล้ว หลี่ตาพยักหน้าแล้วส่งเสียงอ้อแอ้ว่า จริงอยู่นะท่าน วันนี้ท่านมาก็ดีแล้ว ท่านจงบรรยายให้ข้าฟังหน่อยว่าท่านทำอย่างไร ถึงมีสาวๆหลงท่านเต็มแดนพุกามประเทศ
เจ้าจะเด็ดหัวร่อ งอหาย แล้วว่า ปู้ดโธ่ ไม่ใช่เรื่องยากอะไร แล้วจะเด็ดก็สาธยายไปเรื่อยๆจนกระทั่ง จอมยุทธจีน ยกมือว่า เดี๋ยวๆท่าน ข้าว่าท่านอย่ายกแม่น้ำทั้งห้า จนยาวยืดเลย เอาแบบสรุปๆได้ไหม เพราะตอนนี้ข้าฟังแล้วเวียนหัวมาก
จะเด็ดก็ว่า อะไม่ได้ซิท่าน ลีลาของจะเด็ดก็เป็นอย่างนี้แหละ น้ำท่วมทุ่ง จนคนฟังงง แล้วก็เคลิ้มตามเองแบบงง 
จอมยุทธกระโดดขึ้น สุดตัว ตะโกนร้องว่า ไอซี ๆ แล้วก็วิ่งจากไป
เจ้าจะเด็ดส่ายหน้า กูว่าแล้วมันต้องมาแบบนี้อีกแล้ว ไอ้พวกจอมยุทธ กินแล้วชอบชักดาบ ว่าแล้วเจ้าจะเด็ดก็จ่ายค่าเหล้าแล้วเดินออกจากร้านมา
เดินมาได้สักพัก เอาละวะเจอเข้าแล้ว พระเอกจากเรื่องเจาะเวลาหาจิ๋นซี เซียงเส้าหลง ไอ้นีก็จอมยุทธเหมือนกัน ดังนั้นต้องระวังมันจะชักดาบเอาอีก
(เรื่องราวจะเป็นอย่างไรไม่มีใครทราบ โปรดติดตาม ไม่เกินสัปดาห์หน้า รับประกัน สาบาน) 
ว่าไงท่านเส้า ดูท่าท่านจะรีบร้อนยังไงยังไงอยู่นา
อ้า ท่านจเด็ด ไม่เจอนานคิดถึงจัง
จะเด็ดก็เอามือลูบหนวดแล้วก็หัวเราะฮาๆ แล้วกล่าวว่า ข้าคิดว่าเจ้านะยิ่งกว่าข้าที่ได้ชื่อว่าผู้ชนะสิบทิศอีก
เซี่ยงเส้าหลง ทำท่าทางไม่รู้เท่า  แล้วว่าแก่จะเด็ดว่า ข้าคงจะอยู่คุยกับเจ้ามากไม่ได้จะต้องรีบไปรับเด็กใหม่
อิ้อฮิอ ท่านเส้าหลง ข้านับถือด้วยความจริงใจ
ท่านก็กล่าวเกินไป ว่าแล้วก็ใช้วิชาตัวเบากระโดดสามวูบก็หายสาบสูญไป
ว่าแล้วเจ้ามังฉงายก็เริ่มไปวางแผนบุกประเทศไทยต่อไป
กล่าวถึง เจ้าเสมา เรื่องขุนศึก ณ ตอนนั้นหลังจากที่ได้ย่องออกจากห้องของแม่หญิงเรไรแล้วก็ค่อยๆเดินกลับบ้าน ท่าทางจะกระปกกระเปลี้ยอยู่บ้าง ก็พอดีพบกับ เซียวฮื้อยี้ และ บ่อข่วย นั่งก๊งสุราอยู่ เจ้าเสมาก็เลยเข้าไปถามว่า เอ้าพี่ท่านสบายดีเหรอ ทั้งสองพี่น้องเห็นไอ้เจ้าเสมาทักทายก็ทักทายตอบ ว่า มาๆเชิญนั่งท่านเสมา ไปไหนมาหละ เสมาก็อึกอักๆแต่ยังไม่ยอมตอบ สองพี่น้องเห็นก็หัวเราะงอหายแล้วกล่าวว่า ไม่ต้องอายพวกเราหรอพี่เสมา พวกเราสองพี่น้องรู้ดีว่าพี่ไปทำไรมา มาๆพี่มาซดกันซักจอกสองจอกก่อน แต่เสมาเนื่องจากวันรุ่งขึ้นต้องไปออกศึก ดังนั้นจึงขออนุญาต กลับบ้านก่อน ทั้งสองจอมยุทธเห็นดังนั้นก็ไม่ว่าอะไร วิถึคิดของคนแต่ละคนยากหยั่ง แต่ละคนมีอุดมการณ์ ใยต้องขัดขวางกัน ทั้งสองจอมยุทธกล่าวว่า พบกันใหม่ก็แล้วกันจะพี่ท่าน
เจ้าเสมา ก็ยิ้มแล้วโบกมือ วิ่งหายไปในความมืด
เซียวฮิ้ยยี้ คุยกับบ่อข่วยต่อว่า เอพี่เรื่องนี้นี่ไม่ค่อยมีสาระเลยนะพี่
บ่อข่วยว่า เออ ข้าก็คิดแบบเดียวกะเอ็งเหมือนกันละว่ะ
เอไอ้เจ้าคนเขียนเนี่ยะ วันๆมันคิดแต่เรื่องนี้อย่างเดียวจริงๆหรือ
ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงของผู้ไม่มีหัวใจ ตอบว่า ตอนนี้มันเกริ่นนำโว้ย เข้าใจไหม เข้าใจไหม 
ทั้งสองจอมยุทธได้ยินดังนั้น ก็เริ่มรู้แล้วว่า ผู้ไม่มีหัวใจ เริ่มฉุน แล้วดังนั้นขยิบตาแล้วตีลังกากลางอากาศหลบหนีไป
(ตอนต่อไป อีกไม่นานนะครับ)