ความรักของฉัน

ทะเลไม่เคยหลับ

ความรัก....ไร้ตัวตน....แต่มีน้ำหนัก
ความรักเป็นสิ่งที่ไม่มีตัวตน ไม่มีเหตุผล มันค่อยๆ เกิดขึ้นกับฉัน
ความรักเป็นได้ทั้งน้ำหวานที่สดชื่น...
และเป็นยาพิษที่คร่าหัวใจของฉันในเวลาเดียวกัน
ทำให้ฉันนึกถึงตัวเองน้อยลง   และยอมเปลี่ยนแปลงตัวเองในทุกๆ ด้าน
เพื่อให้คนที่ฉันรักพอใจ   ทำให้ฉันสามารถคุยกับตัวเองได้ทั้งวัน....
ทำให้ฉันนึกถึงคนที่ฉันรักได้ตลอดเวลา   ทำให้ฉันกลายเป็นคนขี้น้อยใจ
และกลายเป็นคนไม่มีเหตุผลในที่สุด
ทำให้ฉันเจ็บปวด เมื่อคนที่รักอยู่ใกล้ๆ ใครก็ตาม
ทำให้สายตาของฉันไม่สามารถละไปจากคนที่ฉันรักได้
ทำให้ฉันขาดความมั่นใจ....และทำให้ใครบางคนอ่อนแอ
ใครบางคนนั่งร้องไห้....เศร้าใจ...ทั้งวันอย่างไม่มีเหตุผลใดใดเลย
ความรัก...ทำให้ใครบางคนนั่งคิดถึง  ทำให้ใครก็ตามที่มีรัก
กลายเป็นตัวตลกที่หลั่งน้ำตา  จุดความหวังให้คนๆ หนึ่ง
และทำลายความหวังในที่สุด ทำให้โลกที่เงียบเหงามีชีวิต
ทำให้โลกที่สดชื่นกลับกลายเป็นแห้งแล้ง  ทำให้ใครคนหนึ่งตาบอด
ทำให้คนๆ หนึ่ง สิ้นหวัง..แต่รอคอย  ทำให้เราทำอะไรที่ไม่เคยทำ
เพื่อให้คนที่เรารักมีความสุข  แม้เราจะมีความทุกข์ก็ตาม
ความรักมีอานุภาพต่อใครคนหนึ่ง และอีกหลายๆ คน
และความรักทำให้เขียนสิ่งนี้ขึ้นมา  ......เพื่อคุณ
ฉันไม่เข้าใจตัวฉันเองว่า...ทำไมฉันต้องรักคุณ
รู้ทั้งรู้ว่ามันต้องเจ็บปวด....สิ้นหวัง.....เหงา
แต่ทำไม......
ฉันถึงตัดใจไม่ได้......  ฉันควรทำอย่างไรดี
บอกฉันได้ไหม...รู้ไหมตอนนี้..เวลานี้...ฉันเหงา  
เหงามาก...ฉันเป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว....
อาการแบบนี้...ฉันไม่ต้องการ....
ฉันต้องร้องไห้...เสียน้ำตา..น้อยใจ...
ฉันไม่ต้องการกินยา...ฉันไม่ต้องการแสดงความอ่อนแอให้ใครๆเห็น
ฉันไม่อยากให้ใครๆ เห็นน้ำตาของฉัน
คุณรู้ไหม..ว่าฉันเหงา..เหงามาก...ฉันไม่มีใคร
ฉันมีคุณคนเดียว....
ฉันจะทำอย่างไรกับชีวิตของฉันดี...ฉันจะจัดการอย่างไร
ฉันสับสน...ฉันต้องอยู่กับความเศร้า...รอคอย..แบบนี้
...อีกนานแค่ไหน...
ฉัน...อยากได้คำตอบ..มันคงต้องใช้เวลาในการตัดสินใจ..ใช่ไหม?
ฉัน..เป็นคนผิด...ฉันเป็นคนเลว
แล้ว...ฉัน...จะมาเรียกร้องอะไรจากคุณ
รู้ว่าไฟ..ยังก้าวไปอีก...เห็นไหม..ว่ามันเจ็บ...ว่ามันปวด
แล้วก็...ก็เป็นแผล..แผลที่เคยโดน... โดนที่เดิม
ฉันไม่ต้องการ...ฉันเจ็บปวด...ฉันทรมาน
ฉันอยู่ไม่ได้...ฉันอ่อนแอเกินไป
                                                                     ทะเลไม่เคยหลับ
                                                               6 เม.ย. 2549 เวลา 11.30