Unseen in Ranong

เพียงพลิ้ว

เสียงหวานๆจากสาวเมืองระนองเชิญพี่ๆน้องๆไปเยี่ยมบ้าน ทำให้พวกเราคนชอบเที่ยวอดใจอ่อนไม่ได้ตกปากรับคำสาวกะล่อนว่าจะไปเยี่ยมบ้าน (ที่จริงรอให้ชวนนานแล้ว) นัดกันเป็นที่เรียบร้อยว่าจะออกเดินทางวันเย็นวันที่ 23 มีนาคม แล้วเจอกันที่นครปฐมเพื่อพบพี่สาวและค้างที่บ้านคุณยายใจดีของพี่สาวคนโตของพวกเรา ในที่สุดสี่สาวจากสี่จังหวัดก็มาพบกัน และแล้วเรื่องมันส์ๆก็เกิดขึ้น				

หลังจากรับประทานอาหารที่พี่สาวคนสวยเมืองส้มโอหวานจัดไว้ให้อย่างเอร็ดอร่อยแล้ว เราก็พักผ่อนเตรียมออกเดินทางในวันรุ่งขึ้น คืนนั้นกว่าจะนอนได้ก็ปาเข้าไปดึกดื่น จะนอนได้อย่างไร นานเจอกันที ต้องคุยกันนานเป็นธรรมดา ปล่อยให้คนขับรถแสนสวยใจดีนอนตามสบาย แล้วอีกสามตัวป่วนก็คุยกัน แกล้งกันเป็นที่สนุกสนาน สลับกับเสียงโทรศัพท์จากเพื่อนพ้องโทรมาบอกว่าอิจฉาบ้าง เที่ยวเผื่อบ้าง แต่ทุกคนก็ตื่นแต่เช้ากันทุกคนเรียงตามลำดับอายุ ดีใจที่สุดที่เราตื่นและอาบน้ำเป็นคนสุดท้าย อิอิ 

เจ็ดโมงเช้าออกเดินทางจากนครปฐม พี่สาวคนสวยแห่งเมืองระยองจอดรถให้ซื้อของไปรับประทานบนรถเป็นระยะ ทั้งส้มโอ มะพร้าว กล้วย จนผู้โดยสารท้องจะแตกตายไปตามๆกัน พอถึงเขาย้อยก็พักรถพักคน รับประทานข้าวแกงกัน อาหารอร่อยมาก (ใครทำอาหารแล้ว เพียงพลิ้วว่าไม่อร่อย หยุดทำอาหารได้เลย อิอิ)				

พี่สาวคนโตของพวกเราขับรถไปเรื่อย จอดให้ผู้โดยสารน่ารักแวะเข้าห้องน้ำเป็นระยะๆ และจอดให้ถ่ายรูปเวลาที่เจอวิวสวยๆ และแวะสถานที่น่าสนใจต่างๆ จนมาถึงประตูสู่ภาคใต้..เมืองชุมพร				

ถึงทับหลี มองเห็นร้านซาลาเปา ขนมจีนเต็มไปหมด มีหรือที่พี่สาวของเราจะไม่พาน้องๆไปชิม ป้ายบอกว่าที่นี่ได้รับรางวัลชนะเลิศในการแข่งขันเสียด้วย ต้องลองชิมกันเสียหน่อย อีกทั้งสาวเมืองกาหยูหวานแอบกระซิบพี่สาวว่าอยากกินซาลาเปาทับหลี มีหรือที่พี่สาวจะไม่แวะซื้อไปฝาก แล้วเราก็เดินทางต่อ จนไปถึงคอคอดกระก็จอดพักรถพักคนอีกครั้ง พร้อมทั้งรับประทานขนมจีบ-ซาละเปาที่แสนอร่อย (มีอะไรบ้างไหมเนี่ยที่ไม่อร่อย อิอิ) มองไปทางตะวันตก เห็นประเทศพม่าอยู่แค่เอื้อมเอง ข้ามแม่น้ำไปก็เป็นพม่าแล้ว มีเรือแล่นริมชายแดนฝั่นโน้นเป็นระยะๆ แล้วเราก็ไปถ่ายรูปกัน				

หลังจากถ่ายรูปที่ส่วนที่แคบที่สุดในประเทศไทยแล้ว พวกเราก็มุ่งหน้าสู่เมืองระนอง ขับรถไปเรื่อยๆไม่รีบร้อน คุยกันอย่างสนุกสนานเล่าเรื่องตลกๆให้กันฟัง ระดับสาวจากเมืองลิงมาด้วย มีหรือที่จะเงียบได้ และแล้วในที่สุดเราก็มีถึงจุดนัดพบกับสาวเจ้าถิ่น ผู้หญิงไร้เงาจอมกะล่อนเลิกงานพอดี ขับรถแมงกะไซด์คู่ชีพมาพบกับพวกเรา เพื่อพาเราไปตระเวณเมืองระนอง อิอิ เพียงพลิ้วน่ารักเกินไปเลยถูกไล่ไปซ้อนท้ายผู้หญิงไร้เงา				

สาวเสื้อเหลืองพาพวกเราตรงไปยังบ่อน้ำร้อนซึ่งเป็นทางผ่านไปบ้านคุณผู้หญิงไร้เงาเพื่อรอพี่ชายจากเมืองสุราษธานีที่เดินทางเพื่อมาร่วมอวยพรวันเกิดผู้หญิงไร้เงาเป็นกรณีพิเศษ บ่อน้ำร้อน-สวนสาธารณะรักษะวาริน มีบ่อน้ำร้อนสามบ่อหลักๆคือบ่อพ่อ บ่อแม่ และบ่อลูกสาว เพียงพลิ้วชอบลองของ เอาขาหน้าจุ่มลงบ่อน้ำร้อน ดึงขึ้นแทบไม่ทัน ร้อนจริงๆ นี่แค่ 65 องศาเซลเซียสเองยังร้อนขนาดนี้ หลังจากถ่ายภาพกันเรียบร้อย เราก็แช่เท้าในบ่อน้ำร้อนกัน มีจุดบริการให้แช่ขาฟรีประมาณ 6-7 บ่อ มีผู้ใช้บริการมากพอสมควร				

สวนสาธารณะรักษะวาริน-บ่อน้ำร้อนแห่งนี้มีจุดบริการอบซาวน์น่าแบบพิเศษฟรี มีลานปูด้วยซีเมนต์โล่งเพื่อให้ผู้ใช้บริการปูเสื่อเพื่อรับไอความร้อนใต้พื้นดินมา ส่วนใหญ่จะเป็นสาวที่มานอนคว่ำหน้าเพื่อลดไขมันส่วนเกิน จากสภาพที่มองเห็นมีเหงื่อออกมาเต็มตัวคนที่นอนอยู่ ทุกคนลองจับๆดูก็รู้ว่าร้อนจริงๆ เพียงพลิ้วว่าจะลองนอนบ้างแต่เสียดายไขมันที่อุตส่าห์สะสมไว้มานาน ส่วนสาวเมืองลิงบอกว่า เดี๋ยวอย่างอื่นจะลดตามหน้าท้องไปด้วย เลยได้แต่ถ่ายรูปอย่างเดียว				

รอแล้วรอเล่า พี่ชายเมืองไข่เค็มไชยาไม่มาสักที พี่สาวจากเมืองฮิกับเมืองลิงตัดสินใจไปนวดแผนโบราณเพื่อฆ่าเวลา ร้านสปาร้านนี้มีผู้ใช้บริการชาวต่างชาติมากเป็นกรณีพิเศษ ชุดที่ร้านนี้น่ารักจัง เห็นแล้วอยากนวดด้วย แต่เจ็บ ไม่เอาดีกว่า อิอิ 

"สองเสือสาวเปลี่ยนเสื้อผ้าคราเตรียมนวด
เพราะเมื่อยปวดอยากพักกันสักหน
พูดเสียงดังไปนิดติดวังวน
ฝรั่งบ่น..เวอร์รี่กู๊ด...พูดเสียงดัง... 


ฮะ ฮะ ฮ่า...เมื่อสองสาวเล่าเรื่องโจ๊กให้กันและกันฟัง
สี่คนร่วมหัวเราะเสียงดังไปนิด ( หมอนวดอีกสอง ร่วมผสมโรงด้วย )
ฝรั่งเตียงข้างๆ แค่ฝาห้องบางๆ กั้นบ่นมา ..เวอรรี่ๆ กู๊ด".....ลอกพี่สาวมา อิอิ				

ระหว่างที่รอพี่ชายเราก็ไปเดินเล่นกันกับสาวเมืองสมุทรสงคราม ปล่อยให้สาวเจ้าถิ่นจอมกะล่อนไปรับพี่ชายคนพิเศษ เดินไปรอบสวน หาของกินก็แล้ว เดินเล่นก็แล้ว ไม่มีใครมาสักที ก็เลยไปไต่สะพานเล่น มองดูเด็กๆเล่นน้ำใต้สะพาน น่าสนุกดี แล้วเพียงพลิ้วก็ได้ลูกชายตัวใหม่ เจ้าโดโด้แสนรู้พันธุ์ไทยหลังอาน เกือบมืดแล้วพี่ชายจึงมาสมทบ น้องสาวก็เลยทำตัวเป็นกองขี้ควายกองโตสักหน่อย อิอิ				

พี่ชายมา พี่สาวสองคนยังนวดไม่เสร็จ เราสี่คนจึงไประบายสีตุ๊กตาเพื่อรอบ้าง ไม่กล้าเอางานที่เสร็จแล้วมาให้ดู กลัวสวยถูกใจผู้ชม อิอิ เมื่อพร้อมหน้าพร้อมตากัน ก็ไปรับประทานอาหารเย็นที่ร้านสวนตอกัน อาหารอร่อยจัง(อีกแล้ว) คั่วกลิ้งไก่รสจัดถูกใจเพียงพลิ้ว ส้มตำปูม้าถูกใจพี่สลักเสลา ตับหวานของโปรดเจ้าบ้าน (น่ากลัวจริงๆ) ส่วนคนอื่นๆท่าจะชอบทานทุกอย่าง เมื่อรับประทานอาหารเสร็จก็เดินทางไปพักผ่อนที่บ้านของผู้หญิงไร้เงา				

และแล้วเราก็ถึงที่พัก คุณพ่อคุณแม่ของผู้หญิงไร้เงาน่ารักมาก เป็นกันเองให้การต้อนรับพวกเราอย่างดี พร้อมกับหลานสาวผู้น่ารักของเจ้าบ้าน น้องใบหม่อน ตัวเล้กแต่ซนน่าดู น่ารักมาก เหล่านางงามรักเด็กผลัดกันเล่นกับน้องใบหม่อนอย่างสนุกสนาน มาถึงที่พักดึกแล้ว ก็ผลัดกันอาบน้ำ บางคนก็กินยำแมงกะพรุนรสจัดที่คุณพ่อเตรียมไว้ให้พร้อมกับปูต้มที่เจ้าบ้านแกะให้เอง ส่วนเพียงพลิ้วก็เล่นเกมตามประสา เสียงพี่สาวแซวมา "มาเล่นเกมไกลจังนะเจ้ากานต์ อิอิ" คืนนั้นกว่าจะได้นอนก็ดึกตามระเบียบ นานเจอกันทีต้องคุยกันหน่อย อากาศดีจังแฮะคืนนั้น				

"ใครจะไปตลาดบ้าง" เสียงเจ้าบ้านเจื้อยแจ้วแต่เช้า เอาน่าบำเพ็ญตนเป็นคนตื่นเช้าสักวันน่า ไปเที่ยวตลาดเมืองระนองหลายแห่ง อาหารทะเลสดๆทั้งนั้นเลย อากาศก็ดี กลับบ้านมาพร้อมปูม้าสดๆที่จะเป็นอาหารเย็นวันนี้ ถึงบ้านมีข้าวต้มและปลาทูสดน่ากินๆรออยู่ พี่ๆแต่งตัวเสร็จแล้ว สวยเช้งกันทุกคน เพียงพลิ้วหิวจัง อ้อนคุณแม่ผู้หญิงไร้เงาสักหน่อย ในที่สุดก็ได้ทานข้ามต้มกุ้งชามโตเป็นรางวัล พี่ๆก็เลือกทานอาหาร กาแฟกันตามใจชอบ แล้วก็ออกเดินทางเที่ยวเมืองระนองกัน สาวสวยมักจะใจบุญ พี่สาวจึงพาน้องๆไปทำบุญที่วัดบางบอน ที่นี่กำลังก่อสร้างบางส่วน แต่ไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อการไปทำสังฆทานแต่อย่างใด				

ออกจากวัดบางบอน เราก็มุ่งหน้าไปที่วัดหาดส้มแป้น ต่างจินตนาการว่าต้องชายหาดสวย ทรายขาวให้เราไปนั่งเล่นกัน พอไปถึงทุกอย่างผิดคาดไปหมด ไม่มีหาดเลย มีแต่แม่น้ำเล็กไว้ให้นั่งท่องเที่ยวให้อาหารปลา ขำกลิ้งเลย แต่พวกเราไม่ลืมที่จะทำบุญกันด้วยการให้อาหารปลาและปล่อยปลาไหลและปลาดุก เสียงอ่านคัมภีร์ก่อนปล่อยปลาดังก้องไปแปดคุ้งน้ำ อิอิ แม่ค้ารับประกันได้				

แล้วเราจะไปไหนต่อกันดี เสียงเจ้าบ้านตกลงกับหวานใจว่า ไปน้ำตกหงาวก่อนดีไหม พี่สาวคนโตของเราบอกว่าเห็นป้ายระนองแคนยอน อยากไปดูจัง แล้วเราก็ไปที่ระนองแคนยอนกัน ดูเอาเองนะคะวาเป็นอย่างไร อากาศดีเชียวค่ะ เงียบสงบ ไม่ค่อยมีคนมากนัก				

ว่าจะไปเล่นน้ำที่น้ำตกหงาวสักหน่อย ว้า เสียดายจัง ไม่มีน้ำให้เล่น อดเลย เจ้าบ้านจึงพาไปถ่ายรูปที่ภูเขาหญ้า บรรยากาศดีจัง แต่ร้อนสุดๆเพราะแดดจ้า เลยไม่ค่อยได้ถ่ายรูปกันมากนัก				

อยากข้ามไปเกาะสอง ไปซื้อของฝากจัง แต่ไปแล้วกลัวกลับไม่ได้ เลยอดเที่ยวเลย				

ไม่ได้ไปก็ถ่ายรูปนี่แหละ สนุกดี มองไกลๆจากจุดชมวิว เห็นเกาะคาสิโนลิบ ถ่ายรูปกันสนุกสนาน ก่อนกลับบ้านสวนของพี่ชายของผู้หญิงไร้เงาซึ่งเป็นที่พักคืนนี้				

ไปถึงที่พักบ้านสวนแบบโอมเสตย์ อากาศดีจัง ไปถึงยังไม่ค่ำมากนัก จึงมีโอกาสได้ไปชมวิวอีกครั้ง มือใหม่หัดถ่ายรูปอดไม่ได้ที่จะถ่าย โดยไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองถูกแอบถ่ายเข้าแล้ว				

เพิ่งจะมีโอกาสได้เห็นต้นสะตอที่นี่เอง				

ใกล้ค่ำแล้ว เข้าที่พักดีกว่า อากาศท่าจะไม่ร้อน ลองนอนเต๊นท์กันดีกว่า แล้วพนักงานจำเป็นที่อุตส่าห์หอบหิ้วเต๊นท์มาไกลถึงสุราษก็ลงมืองกางเต๊นท์ให้ทุกคนได้นอนพักผ่อน "เฮ้อ หอบมาแล้วยังต้องมากางให้นอนอีก" เพียงพลิ้วแอบได้ยินเสียงพี่ชายบ่นในใจ อิอิ				

เย็นแล้ว หิว ตั้งวงกันดีกว่า ปู ปลา มากมายให้เลือกทาน แถมมีเรื่องดื่มตามใจชอบ แล้วก็เล่นผีไฟฉายกัน ใครกันหว่าผีตนนี้				

ดึกดื่นค่ำมืดแล้ว หลังจากอิ่มหนำสำราญ ต่างก็แยกย้ายกันมุดเต๊นท์ของตัวเอง ทีแรกสามสาว สลักเสลา เพียงพลิ้ว คนเมืองลิง จะนอนเต๊นท์เดียวกัน แต่อากาศร้อนสุดขีด ทาแป้งเย็นก็แล้ว ทำอะไรก็แล้ว ประกอบกับเพียงพลิ้วหวังดี เห็นคนเมืองลิงร้อน จะทาแป้งเย็นที่คอได้ แต่ที่ไหนได้เทแป้งเย็นลงไปเต็มๆที่หน้าของเธอ โชคดีที่มีแว่นตา ไม่งั้น ปรื๋อ ซวยแน่เจ้ากานต์เอ๊ย พี่หยีคนสวยเห็นท่าไม่ดีกลัวสุดขีด รีบชิ่งไปนอนกับผู้หญิงไร้เงาอย่างรวดเร็ว อิอิ เพิ่งรู้ว่าตัวเองน่ากลัวนี่นี่

กว่าจะนอนได้คืนนั้นก็ดึกตามเคย คนอื่นหลับหมด แต่คนสองคนชมดาวกัน คุยกัน หยอกล้อกันจนดึกค่อนดึก จนหลับไหลไปตามๆกัน วันรุ่งขึ้นตื่นเช้า กลับเข้าบ้านผู้หญิงไร้เงาอีกครั้ง เพื่อร่ำลาคุณพ่อคุณแม่ผู้หญิงไร้เงา พอไปถึงก็พบอาหารน่ารับประทานเตรียมไว้รอแล้ว พวกเราทานข้าวกันแล้วก็ได้เวลาอำลาเมืองระนองพร้อมของฝากมากมาย ขอบคุณนะคะคนเมืองระนอง				

ลาก่อนนะเมืองระนอง ไว้งานสำคัญของเจ้าของบ้านเราจะกลับมาเยือนอีกครั้ง อิอิ