ในความน่าจะเป็น..

หมอกจาง

สายลมทะเลพัดแรง ทะเลสีฟ้าใส หากยังแลเข้มกว่าท้องฟ้า..
.
ฟ้ามีเมฆขาวหลายหย่อม ประปราย อยู่ตรงนั้น ตรงนี้
.
วันนั้น ผมนั่งมองฟ้า ดูเมฆขาวก่อตัวเป็นรูปต่างๆ ไอศครีมโคน ปราสาท มังกรตัวยาวๆ
.
จริงๆมันก็ไม่เหมือนนักหรอก อาศัยจินตนาการช่วยเอาเสียเยอะ ปราสาทดูโย้เย้บูดเบี้ยวไม่สมประกอบ มังกรก็ดูคล้ายไปทางกิ้งกือมีหนวดเสียมากกว่า
.
เหมือนบ้างไม่เหมือนบ้าง แล้วจะเป็นไรไป? บางที..ชีวิตมันก็ไม่ต่างจากนี้นักหรอก มีอะไรบ้างไหมเล่าในชีวิตที่ใช่และตรงกับที่เราฝันไปเสียทุกอย่าง
.
บางทีก็แค่คลับคล้าย หากแต่บางทีก็ต้องใช้จินตนาการโขอยู่ ในการที่จะบอกว่าใช่..
.
จนบางครั้งก็ไม่แน่ใจว่าสมควรเรียกมันว่าจินตนาการ หรือการหลอกตัวเอง..
.......................................................................................
ถึงอย่างนั้นผมก็ยังสนุกกับการนั่งมองก้อนเมฆบนท้องฟ้ายามบ่ายเปลี่ยนรูปไปมา ตามแต่กระแสลมเบื้องบนจะพัด
.
ถึงแม้เมฆจะเปลี่ยนรูปไปอย่างไม่มีรูปแบบ ทิศทาง แต่การไม่มีรูปแบบที่แน่นอนนี้เอง ตามกฏของความน่าจะเป็นแล้ว มันก็มีโอกาสหนึ่งในพันหรือหนึ่งในหมื่น ที่จะมีรูปแบบที่ชัดเจนที่เราเห็นแล้วสามารถบอกได้ว่าถ้าจินตนาการดูแล้วมันจะคล้ายกับอะไร..
.
ผมยังคงนั่งดูไปเรื่อยๆ
.
แล้วเมฆก็ค่อยๆก่อรูปขึ้น มีหู มีหัว ขาหน้าและหาง
.
เมฆก่อตัวเป็นรูปแมว..
........................................................................................
ผมนั่งอ้าปากค้างกับสิ่งที่เห็น
.
มันเหมือนแมวจริงๆเสียจนไม่ต้องใช้จินตนาการใดๆ
.
มันคือเมฆรูปแมวที่มีชีวิตเลยนั่นแหละ ให้ตายสิ!!
.
เจ้าเหมียวก้อนเมฆที่มีอวัยวะครบ กำลังนั่งแลบลิ้นเลียเท้าหน้าข้างซ้าย หางงอเล็กน้อยแบบที่เรียกกันว่าหางกวัก
.
ผมตาฝาดไปหรือเปล่าเนี่ย??
.
มองดูคนรอบข้าง บางคนมองทะเล บางคนก็มองท้องฟ้า บางคนมองสาวๆนุ่งบิกินี่
.
แต่เหมือนจะไม่มีสักคนที่เห็นเจ้าเหมียวนั่น เหมือนที่ผมเห็น
.
เจ้าแมวนั่น มันเหมือนจริงเสียจนเกินความน่าจะเป็น!!
........................................................................................
คุณเห็นแมวบนท้องฟ้านั่นไหม ?  ผมหันไปมองที่ต้นเสียง หญิงสาวสูงโปร่ง ผมดำขลับเคลียบ่า ตากลม น่ารัก.. พูดกับผมโดยที่เธอยังคงเงยหน้ามองฟ้าอยู่
.
เธอมาอยู่ใกล้ผมตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ใกล้..เสียจนได้กลิ่นหอมอ่อนๆทีเดียวแหละ
.
เห็น เมื่อกี๊มันเลียขาซ้ายอยู่เลย ตอนนี้เจ้าแมวเหมียวก้อนเมฆมันสลับเอาขาขวาขึ้นมาเลีย
.
มันเกิดขึ้นได้ยังไงนะ ผมเป็นฝ่ายชวนคุยต่อ เมื่อเห็นเธอเงียบไป
.
เรื่องของความน่าจะเป็นมั้ง?  ผมชะงัก เธอตอบเหมือนอย่างที่ผมนึกเมื่อตะกี๊
.
ทุกๆอย่างในโลก บางทีอาจเกิดจากความน่าจะเป็นทั้งนั้นแหละ เธอพูดต่อ หรือที่เราเรียกว่าความบังเอิญไง
.
บังเอิญเป็นแมวเนี่ยนะ? ชัดขนาดนี้เนี่ยนะ?
.
อื้อ เธอผงกหัว บางทีอาจจะแค่หนึ่งในล้าน แต่มันก็เป็นไปได้ เป็นไปแล้ว เธอละสายตาจากก้อนเมฆบนท้องฟ้า หันมาสบตาผม ฟันขาวเป็นระเบียบ สวยทีเดียว..
.
คุณไม่คิดว่ามันคือปาฏิหารย์บ้างหรือ เธอส่ายหัว
.
มีอะไรแตกต่างกันล่ะ ระหว่างปาฏิหารย์กับความบังเอิญ เธอว่า บางทีปาฏิหารย์อาจเป็นแค่หนึ่งในความน่าจะเป็นล้านอย่างที่อาจเกิดขึ้นในวันใดวันหนึ่งก็ได้โดยที่เราไม่คาดคิดมาก่อน
.
เป็นเรื่องธรรมดาสามัญเหมือนความน่าจะเป็นอื่นๆ เพียงแต่เราเรียกมันว่าปาฏิหารย์เพราะเราใช้ใจไปยึดถือมันไว้ เราคว้าความน่าจะเป็นหนึ่งในล้านนั้นไว้ เพื่อนำการเปลี่ยนแปลงมาสู่เราต่างหาก
.
ผมอึ้งไปกับสิ่งที่เธอพูด..
.
ยอมรับว่าผมไม่เข้าใจ
...........................................................................................
ต่อจากนั้น เราคุยกันมากมายหลายอย่าง
.
เรื่องโน้น เรื่องนี้..
.
ยิ่งคุยกับเธอมากขึ้น ผมก็ยิ่งรู้สึก ว่าผู้หญิงคนตรงหน้านี้ น่าสนใจกว่าไอ้เจ้าแมวเหมียวบนท้องฟ้าเป็นไหนๆ
.
.
.
ฉันต้องไปแล้วหละ เธอบอกง่ายๆ นัดเพื่อนไว้บ่ายสาม
.
อืมม ผมใจหาย ไม่รู้ทำไม แล้วผมจะได้เจอคุณอีกไหม ?
.
ไม่รู้สิ.. อาจจะก็ได้นะ เธอยิ้มใส่ตาผม ตาเธอเป็นประกาย ซุกซน 
แต่มีอะไรบางอย่างที่ลึกซึ้ง
.
 มีความน่าจะเป็นทุกอย่างอยู่ในชีวิตเรานั่นแหละ
...........................................................................................
วันนี้ ผมมานั่งที่เก่า นั่งมองก้อนเมฆอยู่เหมือนเดิม
.
เวลาผ่านไปแล้วสามเดือน
.
ผมเพิ่งเข้าใจคำว่าปาฏิหารย์ที่เธอพูด..
.
ในความน่าจะเป็นทุกอย่าง มีปาฏิหารย์
.
แต่มันจะไม่มีทางเกิดปาฏิหารย์ได้ หากเราไม่รู้จักที่จะฉวยความน่าจะเป็นนั้นไว้..
.
ทำไมผมไม่ถามชื่อเธอ ทำไมผมไม่ขอเบอร์โทร หรืออะไรก็ได้ที่จะทำให้เราติดต่อกันได้
.
ทั้งๆที่เป็นครั้งแรกในชีวิต ที่ผมรู้สึกว่า ผมเจอคนที่ ใช่
.
การที่เราพบกันอาจเป็นแค่ความน่าจะเป็น แต่เรื่องที่เรา ทำ ต่อจากนั้นต่างหาก ที่จะทำให้เราบอกได้ ว่าความน่าจะเป็นอันไหน.. คือปาฏิหารย์
.................................................................................
ผมนั่งมองท้องฟ้า ดูเมฆเปลี่ยนรูปไปเป็นรูปร่างต่างๆ
.
หวัง ว่าอาจมีอีกสักครั้ง ที่เมฆจะก่อตัวขึ้นเป็นเจ้าแมวเหมียว
.
ถึงแม้ว่ามันจะมีความน่าจะเป็นแค่หนึ่งในล้านก็ตามที
.
แต่ถ้ามันเกิดขึ้นอีกครั้ง
.
ผมสัญญากับตัวเอง
.
ว่าครั้งนี้ ผมจะทำให้มันเป็นสิ่งที่เรียกว่า
.
 ..ปาฏิหารย์..
................................................................................