.. สัตว์เลี้ยงของฉัน ..

keekie

"มาอีกแล้ว .. "   เสียงแม่บ่นตั้งแต่ฉันเปิดประตูก้าวเข้าบ้าน 
	"เอามากองเต็มบ้าน .. ซื้อมาทำไม .. เปลืองเงิน .."  บ่นต่ออีก ..
	ฉันชินเสียแล้ว .. 
	เพราะทุกครั้งที่ฉันหอบตุ๊กตาเข้าบ้านแม่จะบ่นประโยคเดิมทุกครั้ง ..
	"อีกหน่อยคนคงออกมานอนข้างนอก เพราะตุ๊กตาเต็มห้อง .. 
	นี่มันลามมาห้องฉันแล้วนะ .. เดี๋ยวมาขนไปไว้ห้องเธอด้วยแล้วกัน .. "  แน๊ะยังมีบ่นต่ออีก				

ฉันทำไม่รู้ไม่ชี้ ลากเจ้าตัวนี้ .. 				

มือขวาจับแขนเจ้าตัวนั้น .. (ความจริง เจ้าตัวเนี้ยฉันซื้อมาฝากใครบางคน .. แต่ถ้ายังไม่มาเอา .. ฉันยึดไม่รู้ด้วยนะ .. )				

มือซ้ายหยิบเจ้าตัวโน้น .. 				

ปากก็คาบเจ้าตัวนี้ขึ้นบันไดมาถึงห้องนอนฉันจนได้ .. 				

แล้วฉันก็ปล่อยเจ้าบรรดาสมาชิกลงบนพื้นกลางห้อง .. 
	เมื่อยจัง .. 

	เออแฮะ .. เต็มห้องจริงด้วย .. 
	สงสัยฉันจะเป็นโรคภูมิแพ้ เห็นตุ๊กตาทีไรเป็นอดไม่ได้ที่ต้องหิ้วมันกลับมาบ้านทุกที 
	ถ้าตังค์ในกระเป๋ามีพอนะ .. 

	มองไปรอบห้อง .. เหล่าบรรดาสมาชิกยังอยู่ดีมีสุข .. 
	ไม่เคยมีสักวันที่พวกมันจะทะเลาะกัน .. 
	ฉันแอบไปเที่ยวหลายวันมันก็ไม่เคยบ่น .. 
	ฉันไม่เคยดูแลมัน ไม่เคยหาข้าวหาปลาให้มันกินมันก็ไม่ยักกะเป็นอะไร .. 
	จะทำเสียงดัง .. จะร้องไห้ .. จะหัวเราะ .. พวกมันก็ไม่เคยถามไถ่ให้รำคาญ ..	
	พวกมันได้แต่นั่งมองฉัน .. ส่งสายตาให้กำลังใจ .. ปลอบประโลมไปตามเรื่อง .. 
	แล้วจะไม่ให้รักพวกมันยังไงไหวเล้าาาา .. 				

เจ้านี่ .. เพื่อนรักให้มาเป็นของขวัญวันเกิดเมื่อปีโน้นนนนน ..
	โทษฐานที่รู้จักกันมาสิบสี่ปีมันเลยบอกว่า .. 
	"ตัวนี้เหมือนแกมากที่สุด .. ฉันเลยซื้อมาฝาก .."  
	เออ .. ขอบใจมากเพื่อน .. และเพราะแกบอกว่ามันเหมือนฉันนั่นแหละ .. 
	ทำให้มันไม่ค่อยได้รับการเหลียวแลจากฉันเท่าไหร่ .. แม่คงสงสารมันมั้ง 
	เลยจับมันมานั่งบนจอมอนิเตอร์ .. ทุกครั้งเวลานั่งเล่นคอม .. เหมือนนั่งส่องกระจกเลย .. 
	ให้ตายสิ .. 				

ส่วนเจ้านี่ .. 
	ฉันไปเจอมันนั่งอยู่ท้ายปิคอัพคันหนึ่งในตลาดนัดแถวบ้าน .. 
	รู้สึกถูกชะตากับมันชอบกล .. "ตัวนี้เท่าไหร่??? .. " ฉันถามคนขายซึ่งเป็นหนุ่มรุ่น .. 
	"99 บาทครับพี่ .. "  เขาตอบ .. ฉันสบตาเจ้าขนยาวอีกครั้ง ดูเหมือนมันจะทำแววตาออดอ้อนชอบกล 
	"ของผมเองครับพี่ .. "  เขาโฆษณาเพิ่ม .. "ทำไมถึงขายซะล่ะ? .. มันน่ารักดีออก"  ฉันถาม
	"ก็กิ๊กให้มาพี่ .. ตอนนี้เขาทิ้งผมไปแล้ว .. ผมทนเห็นมันไม่ได้ .. พี่ช่วยสงเคราะห์ผมหน่อยเหอะ .." 
	อ้าวเป็นซะงั้น .. ไม่รู้เพราะสายตาออดอ้อนของเจ้าขนยาวหรือเพราะเรื่องราวอันน่ารันทดของเจ้าของ
	ทำให้ฉันควักกระเป๋าแล้วหิ้วมันขึ้นรถกลับบ้าน .. 				

ส่วนเจ้าสีเทานี่ .. มันเป็นหมีในฝันเลยเชียว .. ชอบมาก ..
	แต่ฉันจำต้องสลัดมันทิ้งไปจากความฝันเมื่อไปเห็นราคาของมันในห้างสรรพสินค้า
	เจ้าตัวจิ๋วนี่ฉันไปเจอมันอยู่ในถุงกระสอบที่สำเพ็ง .. อย่างไม่ต้องคิดนาน ..
	คว้ามันมาจนได้ .. 				

เจ้านี่มาอยู่กับฉันได้สามสี่ปีแล้วมั้ง ..
	นายใหญ่ให้มาตอนไปทำค่าย .. ยังกะรู้ว่าฉันชอบเลย .. 				

เจ้านี่ก็เป็นของขวัญวันเกิดอีกเช่นกัน .. 
	มันอัดเสียงได้ .. พอบีบมือซ้ายของมัน .. มันก็จะพูดว่า .. "รักคุณจัง .. "  
	ถ้าใครได้มาดูมือซ้ายของมันจะพบว่า มันมีรอยฟกช้ำดำเขียวเต็มไปหมด ..
	เพราะฉันบีบมันทุกบ่อย .. จนมันแทบจะร้องว่า .. "เจ็บโว้ยยยยย .. " 

	เฮ่ออออ .. หมดหรือยังเนี่ย .. ?? ชักเหนื่อยซะแล้ว .. 				

อ้อ ตัวนี้ฉันรักมาก ไปพบมันนั่งอยู่ซอกตึก SCB รู้สึกเหมือนเจอพวกไงไม่รู้ 
	ไม่ใช่ถูกโฉลกที่หน้าตาหรอกนะ .. ที่เขาของมันตะหาก .. 				

เจ้าหนูตัวน้อยนี่มาไกล จาก อ๊อด-สะ-เต-เลีย .. มันเป็นหนูออสซี่ .. 
	ที่เพื่อนหิ้วมาเป็นของฝากตอนกลับมาจากเรียนจบ .. 				

เจ้าสี่สหายนี่ฉันไปคว้ามันมาได้จากหน้าเมอร์รี่คิงส์ วังบูรพา .. 
	รีบแทบตายเพราะกำลังจะสาย .. แต่ยังอุตส่าห์ไปสะดุดตามันเข้าจนได้ .. 
	คว้ามันไปคุยเรื่องงานกับลูกค้าด้วย .. 5555
	งานนั้นประสบความสำเร็จก็เพราะพวกมันนี่ล่ะมั้ง .. 				

คู่นี้ก็มาไกลอีกเช่นกัน .. 
	ไม่รู้เหมือนกันว่าป่าร้อยเอเคอร์อยู่แคนาดาหรือป่าว? .. 
	แต่เจ้าสองตัวนี้มาจากโตรอนโต .. เพื่อนที่รู้จักกันในเนทน่ะ .. 
	คุยกันพักใหญ่จนเขารู้ว่าฉันหลงรักบรรดาสมาชิกในป่าร้อยเอเคอร์ .. 
	เมื่อเขามาเที่ยวเมืองไทยคราวโน้น .. เลยหิ้วเจ้าคู่นี้มาฝาก .. 

	เฮ้ .. เอริค .. ยังขาดอีกหลายตัวนะ .. โดยเฉพาะเจ้าพระเอกน่ะ ไม่มีไม่ได้นะ .. 
	อาล์ว ฉันก็ชอบเป็นพิเศษ .. ทิกเกอร์ก็น่ารักชะมัด .. ได้ยินหรือป่าวเอริค? .. 
	ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ... 				

"กีกี้ .. มาหอบเจ้าพวกนี้ไปไว้ห้องเธอเลย .. เกะกะ .. "  เสียงท่านแม่ดังทะลุมาถึงห้องนี้ .. 
	"แต่ห้องหนูเต็มแล้วนะคะแม่ .. "  ฉันตะโกนตอบกลับไป .. 
	"ไม่รู้ล่ะ .. ขยันซื้อมาเพิ่มดีนัก .. ฉันไม่รับฝากแล้ว .. "  แม่ตะโกนตอบมาจากห้องโน้นนนน	
	"แล้วคืนนี้หนูจะนอนยังไงล่ะคะแม่? .. "  ฉันตะโกนถามกลับไป
	"จะรู้เร๊อะ .. มาเร็วอย่าโยกโย้ มาหอบไปซะ หรือจะให้เอาทิ้ง .. "  โฮ .. แม่ใจร้าย .. 
	
	ไว้มีโอกาสจะพาเจ้าตัวอื่นๆ มาแนะนำให้รู้จักต่อไป .. 
	ตอนนี้ฉันต้องขอตัวลุกจากตรงนี้ไปหอบพวกมันมาก่อนนะ .. 
	ก่อนที่แม่จะเอามันทิ้งจริงๆ .. ฉันรู้แม่ไม่ได้ขู่หรอก .. เพราะแม่เคยทำมาแล้ว .. 	

	.. เห็นมะ บอกแล้วเจ้าตุ๊กตาพวกเนี้ยมันไม่เคยบ่นเลยซักคำ .. 
	คราวนี้รู้หรือยัง .. ทำไมฉันถึงหลงรักตุ๊กตานัก ..