ต้นไม้แห่งชีวิต

Silky

ฉันเคยมองต้นไม้ในทุ่งกว้างใหญ่    ยืนดูแล้วครุ่นคิดเพียงลำพัง ต้นไม้ยืนตายซาก   แผ่กิ่งก้านโกร๋นเกรียม   ระเกะ  ระกะ    ปานจะวิงวอนร้องขอชีวิตจากฟ้า    อย่างออ่นระโหยโรยแรง      เสียงครวญของสายลมดังสะท้อนสะเทือนทั่วสารทิศ   ฉันได้แต่มองละไล่สายตาตลอดแนวเส้นเขาเทือกเขาบางด้านยังทาบทอแสงอัสดง   แต่ยังมีอีกด้านถูกแสงนิลฉายฉาบบางๆ
                       ยามฉันสิ้นหวัง  เจ็บทั้งกาย  ปวดรวดร้าวทั้งใจ  ความเป็นความตายเคยผ่านเข้ามาในชีวิต  ฉันได้แต่ส่งใจไม่อนาคตกาลยังเส้นขอบฟ้าความตายไม่น่ากลัวสักนิด เพียงแต่รุ้สึก....เหนื่อยท้อถอย   กับปัญหาที่รุมเร้ามีคนบอกหลายคนบอกว่า....ฉันแกร่งและเก่ง...นั้นเป้นเพียงภาพภายนอกเท่านั้นที่เราต้องสร้างขึ้นมาเป็นเกราะป้องกันตัวเองก็เท่านั้น...คนเรายิ่งขึ้นสูงยิ่งหนาวคำนี้ไม่ผิดสักนิดขึ้นขี่หลังเสือแล้วลงไม่ได้นี่คือคำพูดที่เป็นจริงเช่นกัน
                     แต่ฉันก็แค่ผู้หญิงบางครั้งทุกข์ท้อกับปัญหากับโชคชะตาที่มักเล่นตลกอยู่ร่ำไปโรคภัยที่รุมเร้ามักจะทำให้เราขาดกำลังใจเหนื่อยหน่ายต่อชีวิตเคยคิดว่าคุณหมอผ่าตัดรักษาชีวิตฉันได้แต่ฉันอยากหลับสนิทจากไปอย่างเงียบสงบ
                     แดดบ่ายออ่นแสงโรยรา   กลายเป็นแดดบางยามเย็นที่ออ่นหวานแต่ซ่อนรอยเศร้า  ฉันมองดูต้นไม้อีกครั้ง  ต้นไม้แห้งแล้งโดดเดี่ยวไร้คนสนใจแต่ยังอยากมีชีวิตอยู่แล้วตัวเราหล่ะทำไมถึงท้อถ้อยเหลียวมองรอบตัวสิ....ยังมีสิ่งที่ให้เราค้นหาและเรียนรู้อีกมากมายคงเหมือนต้นไม้ต้นนี้ที่ดูเหมือนอ้างว้าง  โดดเดี่ยว      อยู่เพียงลำพังมันยังยืนต้นอยู่ได้...จงยิ้มรับกับปัญหาแม้จะมีคราบน้ำตาปนเปื้อนบ้างก็ตาม