เป็นวลีหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับการตัดสินใจ ซึ่งมีความหมายลึกซึ้งว่า แต่ละครั้งของเหตุการณ์สำคัญในช่วงวัยของแต่ละคน จะมีสัญญาณบอกเตือน โดยอุปมาดังเส้นด้ายสีแดงกางกั้นไว้ในบางหนทางที่เราไม่ควรที่จะเลือกเดิน ทั้งที่มีเส้นทาง หรือโอกาสที่ดีกว่าให้เราได้เลือกสำหรับ ชีวิต อันแน่นอนว่า ผลลัพธ์ที่ได้ไม่มีใครมาหารสองรองรับ ร่วมสุขสันต์ แสบทรวง ดังนั้น เราจึงพึงต้องเฝ้าฟังเสียงภายในจากดวงใจเรามากกว่า แรกทีเดียวเราเริ่มจากการสำเร็จการศึกษาระดับสามัญบัณฑิต ย่อมหมายความว่า เราคือผู้มีปัญญาพร้อม เราจึงมีเกียรติในการงานสาขาวิชาชีพตามแต่เราถนัด จากนั้นประสบการณ์ตรงจากมหาวิทยาลัยชีวิตก็ทยอยมาทดสอบให้เราแก้สมการชีวิตอย่างเต็มกำลังความสามารถ จนผ่านช่วงวัยหนึ่งคือการผสมผสานระหว่างหลักสูตรในตำราเรียน กับกระบวนวิชาเสริมสร้างประสบการณ์ กลายมาเป็นเราอีกคนที่รู้ถึงคุณค่าแห่งการศึกษาที่พัฒนาเราจากเด็กวัยรุ่น สาววัยรัก สู่สุภาพสตรีชุดขาวผู้มีวุฒิภาวะด้านการรักษาพยาบาล แม้ค่าครองชีพจะทะยานขึ้นสูงตามวงจรเศรษฐกิจ นั่นเป็นเรื่องรูปธรรม แต่กระบวนทัศน์ภายในของเธอนั้นยังควรต้องทดลองกับกระบวนการทางศึกษาที่เรียกว่าบัณฑิตศึกษา หรือที่แม่ค้าตลาดสด กระเป๋ารถเมล์รู้จักกันดีว่า ปริญญาโท นั่นเอง อย่าคิดว่าคนเรียนสูง เรียนไปเพื่อขย่มหัวคนจริงอยู่ก็อาจมีบ้างสำหรับมหาบัณฑิตจำพวกกิ้งก่าได้ทอง และคางคกขึ้นวอ เป็นธรรมดาสำหรับสังคมที่คละเคล้าไปด้วยทองคำแร่รัตนชาติ และขยะมูลฝอยปฏิกูล เพียงรำลึกถึงความภูมิใจจากพ่อแม่ของเธอที่เห็นบุตรหลานเจริญก้าวหน้าทั้งการงาน และการศึกษา ที่จะกลายเป็นต้นแบบสู่ลูกหลานรุ่นต่อไป ใช่จะเหนื่อยยากปานเข็นภูเขาลงครก...หรือใช้เงินเข้าแลกแบบตำแม่น้ำละลายน้ำพริก ลองหลับตานึกภาพข่าวในสำนักพระราชวังฉายภาพพระกรณียกิจแห่งสมเด็จพระเทพฯ เจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดินที่ทรงศึกษาไม่รู้จักจบสิ้น พร้อมประกอบพระกรณียกิจอย่างไม่ทรงย่อท้อ ควบคู่กันไป ( มีต่อ ด้านหลัง เขียนติดลม ขอบอก ) ลองหลับตาดูว่า วันที่เธอกำเงินค่าสมัครสอบ ทากาวยู้ฮูแปะรูป อ่านหนังสือเตรียมตัวสอบ เสียค่าน้ำมันแพงโคด ตาเขม็งกาข้อสอบด้วยดินสอ 2 B จนวันนี้สิทธิ์ของเธอเขยิบมาอีกขั้นหนึ่งแล้ว เรื่องหาเงินนั้นเป็นเรื่องรอง เพราะการศึกษาที่แท้ไม่ใช่การสร้างรายได้ แต่ควรจะหมายถึงการสร้างคุณค่าตัวเองให้สังคมได้จิกหัวใช้ เป็นโอกาสดีที่จะได้พลีชีพเพื่อชาติแล้ว โอกาสของเธอมาถึงแล้ว ลองคิดถึงคนที่สอบไม่ได้ในสนามสอบเดียวกันทั้งที่พยายามเฉกเช่นเดียวกัน วันและวัยเธอก็มีครบถึงพร้อมกับการก้าวเข้าสู่ความเป็นมหาบัณฑิตแล้ว ใช่จะไปฟังเสียงนกเสียงกาภายนอกให้ระงมหู ทองคำมีค่าแค่ไหน กว่าจะได้ครอบครองเพียงสวมคอเท่านั้น กับวิชาความรู้ที่กว้างไกล ลึกล้ำ เอาไว้พัฒนาทั้งตัวเองและถิ่นฐานบ้านเกิด ถามตัวเธอเองแล้วกัน หากจะต้องจำนำทองมาเล่าเรียน ฉันยินดี แต่ถ้าจะละโอกาสในการเรียนรู้เพื่อสะสมเงินซื้อทอง ฉันยินดี (ปล้น) มหาวิทยาลัยมหิดลนั้นคือพระนามราชบิดา ด้วยเราเป็นพสกนิกร นอกจากการเสียภาษีให้รัฐแล้ว การได้เป็นลูก(ศิษย์)มหิดลก็เป็นมงคลยิ่งแล้ว ฉันยินดีส่งเสริมให้ทุกคนที่มีกำลังทางสติปัญญา แม้จะอับจนทางทุนทรัพย์ ก็คงพอถูไถไปได้ แล้วจะลึกซึ้งกับกระบวนการเจียระไนถ่านบ้านนอกของมหาวิทยาลัยมหิดลให้พอเป็นเพชรเม็ดงามได้ไม่ยาก ในฐานะที่ฉันเป็นนักกระตุ้นฝัน จึงขอแนะนำว่า ไม่ง่ายนักที่เราจะผ่านการคัดเลือก และไม่ยากที่เราจะตัดสินใจไม่หันหลังกลับ หรือเดินฝ่าเส้นบาง ๆ ที่เรียกว่า เงินออมสะสมเพื่อความมั่งคั่ง แล้วเธอจะพลาดไปว่า ศักยภาพที่เธอมีนั้นคนละชนิดกับที่โลกย์บงการ เมื่อเธอรักที่จะเรียนรู้ เธอจะร่ำรวยวิชา แต่เมื่อใดที่เธอหยุดเรียนรู้เพียงเพราะวัตถุนอกกายที่ไม่คงทน อวิชชาจะทำให้เธอแร้นแค้นในทรัพย์อันลวงตา ฉันยังคงมุ่งมั่น บากบั่น ในเส้นทางการศึกษา เพื่อเรียนรู้ถึงปัญญาหลบในที่ฉันมีอยู่ จนผ่านถึงวันหนึ่งที่เข้าใจว่า การเรียนรู้คือการงอกงามออกมาให้ร่มเงา การเรียนรู้คือการบุกเบิกป่ารกตัณหา ดงดิบกิเลสเพื่อแผ้วถางทางให้คนรุ่นหลังได้เดินทางสู่อนาคตอันเปี่ยมวิสัยทัศน์ มิใช่ร่ำเรียนเพื่ออวดตัว ฉันจึงรู้ว่า การศึกษานั้นคือกิจของคนผู้รักในความเจริญงอกงามของวัฒนธรรม ไม่เช่นนั้น ฉันคงรับราชการไป แล้วทำการค้าเสริมรายได้ประจำ ก็ไม่เห็นจะลำบากเลย ก็แค่เส้นบาง ๆ ที่ฉันหันหลังให้ เพราะฉันอยากเป็นอาจารย์ข้างรั้วมหาวิทยาลัยแก่ๆคนหนึ่งที่จะแอบบรรจุเอาเมล็ดอุดมคติปลูกลงในเนื้อสมองของลูกศิษย์ ดังเช่นที่ฉันได้รับจากสถาบันการศึกษาที่ผ่านมาตั้งแต่เยาวภาพ ซึ่งวันนี้เธอเองก็คงเห็นเส้นบาง ๆ ที่ต้องตัดสินใจว่าจะเลือกเดินผ่าน หรือหาทางอื่นแล้วล่ะ โชคดีนะ...เธอ นางฟ้าชุดขาวพราวเสน่ห์.
pigstation 17 ก.พ. 2549 02:16 น. - ID 6463 
1274
1
0
17 กุมภาพันธ์ 2549 07:47 น. - comment id 89599
ชีวิตที่เหมือนก้าวเดินสู่บันไดในแต่ละขั้น บางทีมันยังไม่ใช่บรรทัดฐานวัดค่าของความเป็นคน เราคนหนึ่งล่ะ ที่ไม่ค่อยสนใจในการไต่ขึ้นสูง จะว่าไปแล้ว แต่ละเม็ดเงินที่สะสมไว้เพื่อเป็นค่าสร้างตึกให้พวกเขา แต่อย่างน้อย มันก็คุ้มแล้วกับใบประกาศความเป็นปัญญาชน เรายังมองภาพของสถาบันของเราอย่างลางเลือน ช่วงเวลาแค่ ๕ วัน เท่านั้น ที่เราอยู่ในบริเวณค่ายขอบรั้ว มันยังไม่พอเพียงที่จะทำให้เราจดจำได้ในทุกๆสิ่งทุกๆอย่าง ทุกๆครั้งที่ลงทะเบียนทางไปรษณีย์ ก็ผ่านมือแมสเซนเจอร์ เราขอแบ่งส่วนความสำเร็จนี้ให้เขาละกัน
17 กุมภาพันธ์ 2549 20:15 น. - comment id 89638
มากคนมากความ เรามีความฝันคนละรูปทรงแต่ภาชนะเดียวกันตรากิเลส ไม่อนาทรร้อนใจว่าใครจะเหมือนเรา หรือเราไปต่างจากใคร เห็ดก็คือเห็ดจะเห็ดโคนแพงจัด หรือเห็ดชิตาเกะอะไรนั่น ก็เห็ดละว้า... เรียนสูงเรียนต่ำไม่ได้เรียนก็แค่บทบทาสมมุติ มิตรภาพก็สมมุติ ไม่มีอะไรจีรัง ขอเพียงสุขใจตามอัตภาพล่ะคร้าบ เฮียกนกพงษ์ ซีไรต์ไม่น่าเลย สุขคตินะครับ งานของพี่ไม่อมตะ ก็แค่กระดาษพิมพ์หมึกปึกนึงสำหรับนกเพนกวิน เฮ้อ...ปลดปลงคงเจริญ เป็นบัณฑิตก็โดนค่อนขอด หันมาเป็นโจรซะดีมั้ง..อิ อิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ