ท่ามกลางกระแสความขัดแย้งหลังทริประยองของคนไทยโพเอ็ม เราได้พบผู้ชายคนนี้ ดินถล่ม ณ เสาไห้ เขาแทรกตัวมาบนเอ็มเอสเอ็ม กลางกระแสการพูดคุยที่เข้มข้น การหาคนถูกคนผิด ความไม่เข้าใจ การแบ่งค่าย สารพัดที่คนกลางอย่างเราสุดแสนจะอึดอัด กระป๋องเบียร์ที่เหวี่ยงออกไปวันนั้น ตาเฒ่ารับไปเต็ม ๆ ด้วยความยินดี หลายวันที่วนเวียนอยู่กับสารพัดวิพากษ์ ตาเฒ่าโผล่มาเป็นกระสายยาทุกวัน จากรำคาญ นำไปสู่ ยังไงหว่า แล้วหลังจากกระแสความขัดแย้งบรรเทาลง เราซึมซาบความเป็นตาเฒ่า คนกลางที่เป็นคนกลาง เหมือนเราเลย ตาเฒ่าเอ๊ย นานมากที่ไม่ได้เข้าแวะเวียนทักทายเพื่อน ๆ น้อง ๆ พี่ ๆ (มีคนเดียวคือพี่แก้วประเสริฐ) งานการรุมสุมจนโงหัวไม่ขึ้น หลายเดือนที่นอนไม่หลับ กังวลกับงาน ต้องพึ่งพาหมอ หายาคลายเครียดมากิน ทุกวัน เวลาแย่มาก ๆ เราจะโทรหาตาเฒ่า ผู้ชายคนนี้ที่ตอบรับโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงร่าเริง อ้า เป็นไงบ้างครับ.... อ้า สบายดีหรือเปล่า วันนี้ ............... อ้า งานหนักไม๊ พักบ้างนะคุณ..... จนหลายอ้าเข้าวันหนึ่งเราบอก ตาเฒ่า หุบบ้างก็ได้ เราไม่เคยเห็นหน้าค่าตาตาเฒ่า รู้แต่ว่าเป็นผู้ชายคนหนึ่ง ที่หลงใหลคอมพิวเตอร์เป็นชีวิต อืมมม...... หลงใหลจนขนาดยอมเอาคอมเป็นเมียซะมากกว่า ใช่ไม๊ตาเฒ่า จากการโทรระบายทุกข์ กลายเป็นความเคยชิน อย่าแปลกใจว่าทำไมเราเป็นฝ่ายที่ต้องโทรหาก่อนไม่มีอะไรมาก แค่เพราะเตาเฒ่าไม่เคยมีตังค์ค่าโทรศัพท์ ถ้าวันไหนตาเฒ่าโทรมา นั่นคือโทรจากตู้สาธารณะ ไม่ว่ากันนะตาเฒ่าที่เอามาเผาซะขนาดนี้ วันคืนผ่านไป ตาเฒ่ากลายเป็นความเคยชินที่ขาดไม่ได้ แต่ความรู้สึกที่มี เป็นความรู้สึกที่เพื่อนมีต่อกัน ไม่มีอารมณ์ของผู้ชายผู้หญิงมาเกี่ยวข้อง วันที่กลุ้มใจกับการทำงานครั้งแรกกับยูนิเซฟ ต้องบริหารเงินเป็นล้านกับผู้เข้าอบรมหลากหลายประเทศที่เป็นแขกรัฐบาล เรามีตาเฒ่าเป็นเพื่อนคุยแก้เครียด เราแค่ต้องการคนรับฟังนะ เรื่องงานน่ะ ทำได้ แต่บางครั้ง คนเราให้เก่งแค่ไหน มันก็มีเวลาที่อยากเล่า อยากระบาย ฝากภาระหนักหนาบนไหล่ให้คนอื่นช่วยมาแบกสักแป๊บเพื่อขอตัวไปเข้าห้องน้ำ นะตาเฒ่า แล้ววันหนึ่ง เราก็รู้สึกว่า เราต้องการเห็นหน้าผู้ชายคนนี้ มันถึงเวลาที่จะต้องพบกัน วันที่พบกันครั้งแรก พายุตั้งเค้า เรามาในชุดทำงานสุดสวย ดูดี รอตาเฒ่าหน้าร้านอาหารด้วยความรู้สึกไม่สบายใจ กลัวเปียกฝน กลัวคนมาเห็น เพราะนัดกันใกล้ที่ทำงาน พอฝนเริ่มลงเม็ด เราเจอใครคนหนึ่ง ที่ไม่แน่ใจว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย แต่เสียงที่ทักมา คือเสียงที่คุ้นหูมาตลอดเวลา ตาเฒ่ามาแบซกมกสุด ๆ รองเท้าแตะ กางเกงยีนส์ เสื้อยืด มีหนุ่มหน้าตี๋เหน็บมาด้วยคนหนึ่ง ซึ่งตาเฒ่าบอกว่าเป็นเพื่อน มาหาพอดี เลยพามาด้วย ยอมรับนะ ว่ารู้สึกผิดคาดกับตัวตนจริง ๆ ของตาเฒ่า แต่มื้อนั้น อาหารอร่อยตรงหน้ากับท่าทีสนิทสนมของตาเฒ่า เราก็ว่ามันไม่เลวร้ายนักหรอก แม้เราจะต้องออกตังค์ก็เหอะ นะตาเฒ่า เราพูดคุยกันทุกวัน เวลาเราทะเลาะกับคนที่บ้าน เราก็โทรไปร้องไห้กับตาเฒ่า เวลา เรามีปัญหาหน้าเน็ตกับใครบางคนที่เราให้ความสำคัญทั้ง ๆ ที่มันไม่รู้ตัว เราก็เล่าให้ตาเฒ่าฟัง กลางป่าเขาจากเชียงดาว กลางแดดเปรี้ยงจากสันป่าตอง กลางแดดจ้า หน้ากระทรวง ยามค่ำหลังร่ำน้องสิงห์ที่บ้าน หน้าห้องคอนเวนชั่นวันจัดประชุมรัฐมนตรีพม่า แม้แต่กลางเขื่อนศรีนครินทร์ เราก็เล่าให้ตาเฒ่าฟังว่าสนุกกันมากน้อยเพียงใด อย่างไร ตาเฒ่าจะมีคำปลอบประโลมซ้ำ ๆ อยู่สองประโยค ไม่เอานะคุณ อย่าร้องนะ ไปพักผ่อนนะ .... กับ ..... อืมมม น่าสนุกนะคุณ อย่าดื่มมากล่ะ ..... สารพัดหัวข้อที่จะพูดคุย เราไม่เคยเบื่อที่จะโทรหา เราคุยกับตาเฒ่า แล้วเราก็นึกถึงใครบางคนที่จากโลกเน็ต จากชีวิตเราไปแล้ว แต่ช่างมีบางอย่างที่เหมือนกัน คำปลอบประโลม อารมณ์ขัน และ กำลังใจที่รินหลั่งให้ไม่มีวันหมดสิ้น ผู้ชายตัวเล็ก ๆ คนนี้ กับน้ำใจมหาศาลไร้เงื่อนไข ทำให้วันทุลักทุเลของเราผ่านไป เมื่อวันวาเลนไทน์ที่ผ่านมา ตาเฒ่าโผล่มาที่ออฟฟิศ มาชวนไปกินก๊วยเตี๋ยวเป็ดวัดราชา ดันมาแต่ไก่โห่ ใครจะหิวตอนนั้นนะ แต่เราก็ไปกับเขานะ ไปเดินเล่นในตรอกวัดราชา ให้ตาเฒ่ารำลึกความหลัง แล้วก็ไปเขาดิน ถิ่นโปรดของเรา สองเฒ่าคือเรากับเขา ไปเดินดูเด็ก ๆ พรอดรักกันตามสุมทุมพุ่มไม้ แล้วก็หันหน้ามาบอกกันและกันว่า ดีนะ ที่เราสองคนไม่มีลูกผู้หญิง เมื่อวานตาเฒ่ามาที่บ้าน เพราะโดนบังคับแกมขู่เข็ญ ให้มาซ่อมคอม ทุกข้อความ ทุกรูปภาพที่เพียรเก็บมาสามปี ถูกล้างจากเครื่อง เพื่อลงโปรแกรมใหม่ทั้งหมด เราได้ตระหนักว่า ความทรงจำนั้น อยู่ในใจ แม้ไม่มีตัวอักษรให้เห็นอีก เราก็ยังจำได้ เครื่องคอมเป็นปกติแล้ว ทำงานไวขึ้นมาก หลังจากข้อมูลรกเรื้อถูกลบออกไป แต่ความทรงจำของเรายังกระจ่างกลางใจ ไม่ว่ากับใคร คุณ น้อง ๆ เพื่อน ๆ หรือตาเฒ่า สามปีเต็มบนโลกเน็ต วันนี้แล้วซินะ ที่เราได้รู้จักโลกอินเตอร์เน็ตมา โลกที่อาจสร้างศัตรูหรือมิตรก็ได้ วันนี้ เรารู้ว่า สิ่งที่เราได้จากโลกเน็ต คือโลกใบใหญ่กับ ผู้คนหลากหลาย ที่คงจะต้องใช้ความจริงใจนำทาง เมื่อวาน เราส่งตาเฒ่าขึ้นรถแท็กซี่ที่เรียกมาจากศูนย์ เมาหรือเปล่าไม่รู้ แต่เรายังรู้สึกถึงจมูกใครบางคนแตะแก้มเรา และเรารับรู้ถึงมิตรภาพระหว่างเราสองคน มันจะเป็นเช่นนี้เสมอ นานเท่านาน ใช่ไม๊ตาเฒ่า เพราะอะไรรู้ไม๊ เพราะเรารับเธอได้ในแบบที่เธอเป็นอย่างเต็มใจ และตาเฒ่า เธอล่ะ รับเราแบบที่เราเป็นได้ไม๊ เรารู้คำตอบ เรารู้ว่า ได้แน่นอน
พระจันทร์เศร้า 16 ก.พ. 2549 12:53 น. - ID 6458 
2067
5
0
16 กุมภาพันธ์ 2549 13:04 น. - comment id 89555
:) เพราะเขาเป็นเพื่อนของคุณพระจันทร์เศร้า เขาก็เลยเป็นเพื่อนของอัลมิตราด้วยค่ะ ไม่รู้ว่าจะเหมือนกันหรือเปล่ากับที่ อัลมิตราเป็นเพื่อนของนายพระจันทร์ อัลมิตราก็เลยเป็นเพื่อนของคุณพระจันทร์เศร้าด้วย
16 กุมภาพันธ์ 2549 13:30 น. - comment id 89558
คงเป็นเช่นนั้น อิม
16 กุมภาพันธ์ 2549 14:10 น. - comment id 89559
มิตรภาพก็ยังเป็นมิตรภาพครับ รักกันจริงรักษาสุขภาพด้วยนะ ทานเบียร์ยี่ห้อใหม่หรือยัง \"bear band\"ของแท้ต้องสีฟ้านะ
16 กุมภาพันธ์ 2549 14:30 น. - comment id 89561
ตาผีบ้า แล้วเจอกัน ตาบ๊อง ดีใจนะที่ได้เขียนถึงคุณซะที แล้วคุยกัน
16 กุมภาพันธ์ 2549 14:35 น. - comment id 89563
ไปก่อนนะพระอินทร์มาชวนไปเล่นสกาแล้วไปหละค่อยคุยช่วงเย็นๆนะ ไปหละสหายและหมู่เหล่าชาวthaipoem
16 กุมภาพันธ์ 2549 15:04 น. - comment id 89565
สวัสดีค่ะ มะกรูดอ่านแล้วรู้สึกเหมือนได้สัมผัสมิตรภาพงาม....... และทำให้คิดถึง มิตรภาพที่สร้างจากโลกอินเตอร์เน็ต บางครั้งก็ต้องการที่จะเอาตัวเองจริง ๆ ให้มาอยู่ซะในโลกนี้ เพราะเหมือนมะกรูดจะมีความสุขมากกว่าความทุกข์ รักษาสุขภาพนะค่ะ ด้วยคิดถึงเสมอ..
16 กุมภาพันธ์ 2549 16:17 น. - comment id 89571
ช่ายเลย ทำให้นึกถึงนายพระจันทร์ เจ้าแมวน้ำจอมทะเล้นขึ้นมาทันที เคยแต่งกลอนกันสนุกดี งูๆ ปลาๆ แต่เขาก็ไม่เคยหัวเราะเราเลย อิอิ มิตรภาพที่ไม่เห็นหน้า มีค่าในความทรงจำของเราเสมอ..
16 กุมภาพันธ์ 2549 17:14 น. - comment id 89574
ดีจังพี่จิ๋ง ความรู้สึกแบบนี้ แต่สำหรับตัวเองตอนนี้ ตอนนี้ คงต้องขอห่างๆสักนิด เพื่อฟื้นฟูชีวิตให้มันสมบูรณ์เช่นเดิมก่อน
16 กุมภาพันธ์ 2549 22:21 น. - comment id 89586
ไร้สาระ
17 กุมภาพันธ์ 2549 11:41 น. - comment id 89588
อืม ดีใจด้วยค่ะที่มีเพื่อน
17 กุมภาพันธ์ 2549 05:24 น. - comment id 89595
17 กุมภาพันธ์ 2549 07:40 น. - comment id 89598
,มาอ่านแล้ว ขอร่วมแสดงความรู้สึกจากการที่ได้อ่าน ทั้งคำ ตา คำ เฒ่า ใครจะเท่า เอื้อเฟื้อเจ้า ทุกครา ที่ ปร่า หนอ โชคได้ดี มีมิตร คอยฟังท้อ วันไม่รอ ตระหนักใด ใจเจ้าเอง
17 กุมภาพันธ์ 2549 09:45 น. - comment id 89602
ดูซินั่นพระจันทร์สวยเด่น ฟังเพลงนี้แล้วชอบนะตอนเด็กๆเราชอบร้องแหย่เพื่อนเวลาเขาโกรธ แต่เราก้มีความรู้สึกถึงมิตรภาพนะ ถ้าสาละเป็นต้นไม้ในพุทธศาสตร์ และสาระเป็นคำๆหนึ่งของอาชีพผมว่ามันแปลกคำว่าสาระไม่ต้องการความรู้สึกนะแต่กับคำว่าสาละมันตรงข้ามกันครับคำว่ามิตรภาพไม่ต้องการคำจำกัดความนะ มันอบอุ่นดีคุณเคยมีไหมหละ
17 กุมภาพันธ์ 2549 10:11 น. - comment id 89603
อ่านแล้วรู้สึกดีค่ะพี่จิ๋ง ตอนนี้โงหัวไม่ขึ้นเหมือนกัน บางเวลาเราก็ไม่ใช่คนแข็งแกร่งอะไร มีเพื่อนน้อยแต่สบายใจ ดีกว่ามีเพื่อนมากแล้วลำบากใจ นะคะ คิดถึงพี่นะ
17 กุมภาพันธ์ 2549 15:19 น. - comment id 89615
อัลมิตรา ตอบแล้วนะ มาแถมหน่อยว่าวันหนึ่งอิมคงได้รู้จักตาเฒ่า เหมือนที่พี่ยังหวังว่า วันหนึ่งพี่จะเจอคุณสารพัดช่าง.... นายพระจันทร์เพื่อนเรา น้องมะกรูด ขอบคุณค่ะ มิตรภาพบนเน็ต ถ้าจริงจัง ตั้งใจ วันหนึ่งก็จะกลายเป็นมิตรภาพในโลกจริง เอ ชักไม่แน่ใจกับบางกรณีเหมือนกันค่ะ เอาเป็นว่า ขอให้ได้เจอแต่สิ่งดี ๆ นะคะ คุณกุ้งฯคะ ดีใจที่คุณเอ่ยชื่อพ่อยอดขมองอิ่มจอมซ่าส์คนนี้ ไม่มีสักเวลาที่เราจะลืมนายพระจันทร์ อยากให้เห็นกลอนชุดนั้น สามสี่เดือนที่ต่อกลอนกับเขาทุกวัน หายไปหมดแล้ว ตอนล้างเครื่อง แต่ยังจำบางบทได้ค่ะ ไอซ์ ไม่สบายใจซินะ ขอให้ฟื้นฟูชีวิตให้สมบูรณ์ได้โดยเร็วนะน้อง ขอบคุณค่ะคุณแสงไร้เงา ขอบคุณค่ะคุณอาภาภัส เมื่อไหร่จะได้เจอกันอีกล่ะคะ ตาเฒ่า ไปเดือดร้อนทำไมนะ ไปอธิบายให้เสียเส้นเปล่า ๆ จุ้นเกินระดับ เขาเรียกอะไรรู้ไม๊ตาเฒ่า เอาแล้วไง อืมม ปากฉันนะ ปากฉัน อ้อย พักบ้างนะ พี่เข้าใจ คนเรียนหนังสือน่ะ ต้องอดทน แล้ววันนู้น วันที่ทุกอย่างเป็นไปตามที่หวัง อ้อยจะได้ภูมิใจไง ตาเฒ่าก็เพื่อนคุณกิ่ง ไม่ใช่เหรอคะ ขอบคุณค่ะที่ผ่านมาทักทาย
17 กุมภาพันธ์ 2549 19:58 น. - comment id 89633
อ่านแล้วให้ความู้สึกที่แตกต่างหลายแบบค่ะ ดีนะมีความสุขนะคะ
17 กุมภาพันธ์ 2549 21:16 น. - comment id 89643
ขอบคุณค่ะ คุณทางแสงดาว
17 กุมภาพันธ์ 2549 23:08 น. - comment id 89648
ซึ้งสุดใจค่ะ
18 กุมภาพันธ์ 2549 11:53 น. - comment id 89662
ขอบคุณค่ะคุณพุด ที่แวะมาทักทายกันทุกคราวที่เปิดกระทู้ มีความสุขมาก ๆ นะคะ
19 กุมภาพันธ์ 2549 19:20 น. - comment id 89686
เป็นเพื่อนรักไม่ได้ ขอเป็นน้องที่น่ารักแทนก็แล้วกัน แต่ว่าไม่รู้จะเป็นได้หรือเปล่าหนอ อิอิ
19 กุมภาพันธ์ 2549 19:45 น. - comment id 89687
เป็นได้ และ เป็นเสมอ เชื่อไม๊ ตูน ดูแลสุขภาพนะน้อง
21 กุมภาพันธ์ 2549 11:46 น. - comment id 89713
อาเจ้....ทายจิว่าคราย...ย....เหอ ๆ มาตามกลับบ้านค่า..า...า ตอนนี้ บ้านขุนแผนปลวกจาขึ้นแล้วนะค๊า
23 กุมภาพันธ์ 2549 18:04 น. - comment id 89747
อื้อฮือ อาโมะเอ๊ย มาได้ไงหว่า ยังกลับไม่ได้นะอาโมะ กำลังตกห้วงรักเหวลึก 555 กับตกห้วงแค้นแสนเข็ญ หุ หุ หุ
27 กุมภาพันธ์ 2549 14:10 น. - comment id 89794
อาเจ้...ครายบังอาจทำอาเจ้ บอกโม๊ะมา โม๊ะจาปายจัดการ ตัดหั้ยขาดเลย ชั๊บ ๆๆ เหอ ๆ
27 กุมภาพันธ์ 2549 14:16 น. - comment id 89795
อาเจ้...ครายบังอาจทำกับอาเจ้แบบนี้ บอกโม๊ะมา โม๊ะจาปายจัดการ ตัดหั้ยขาด เลย ชั๊บ ๆๆๆ เหอ ๆ
27 กุมภาพันธ์ 2549 14:21 น. - comment id 89796
อ้าว....คิดว่าไม่ไป สองเด้งเลยทีนี้ ขออภัยค่า มือใหม่...
27 กุมภาพันธ์ 2549 17:01 น. - comment id 89797
กลับไปแล้วนะ อาโมะ ตกห้วงรักกับงานจ้ะ ตกห้วงแค้นกับสังขารที่ชราภาพ แค่ย้ายของ เปลี่ยนที่ทำงานใหม่ ปวดซะทั่วตัว ไปคุยกันบ้านนู้นนะโมะเอ๊ย มาอยู่ตรงนี้นาน ๆ เด๋วทำเค้าวงแตก
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ