หลายคนที่ผ่านเข้ามา ... มีบ้างที่ยังคงอยู่ และมีบ้างที่พวกเขาจากไป .. ถึงแม้ว่าเราจะไม่สามารถรู้เหตุผลทั้งหมด .. แต่..บทเรียนที่ผ่านมาทำให้เราเรียนรู้ว่า .. ไม่มีสัญญาใด ที่จะรักษาสิ่งที่มีอยู่ ให้เสถียรอยู่ โดยปราศจากเงื่อนไข ..
จ ะ มิ ย้ อ น ท บ ท ว น ห รื อ ค ร ว ญ ค ร่ำ ค ว า ม ท ร ง จำ ทั้ ง ห ม ด เ ร า ป ล ด ป ล่ อ ย คื น แ ล ะ วั น ผ่ า น ไ ป ไ ม่ ห ล ง ค อ ย ใ จ ด ว ง น้ อ ย เ ลิ ก ท้ อ ท ร ม า
ข อ สิ้ น สุ ด เ รื่ อ ง ร า ว ที่ วุ่ น ว า ย ผ ล สุ ด ท้ า ย คื อ จ บ มิ ค บ ห า ป ร า ศ จ า ก เ ยื่ อ ใ ย ใ น แ ว ว ต า คำ อำ ล า อ า ลั ย เ ร า ไ ม่ มี
มิ ต ร ภ า พ ข อ ง เ ร า ก่ อ น เ ก่ า นั้ น จ า ก ร่ ว ม ฝั น ร่ ว ม ส ร้ า ง ม า ร้ า ง ห นี ต ร า บ สิ้ น ฟ้ า อ น า ถ ห น อ พ อ กั น ที ชั ง ค น ที่ พ ลิ ก ลิ้ น ต ร า บ สิ้ น ใ จ
ใครจะไปรู้ได้ว่า .. โดยภาระหน้าที่การงาน ซึ่งอยู่ในสายโดยตรงของเทคโลโลยีชั้นสูงนี้ .. เราจะได้เห็น และ สัมผัส สิ่งที่ปรากฏในเส้นใยแก้วมากมาย .. ไม่ว่าจะสารพันปัญหาที่ยุ่งเหยิง จนทำให้เรารู้สึกเบื่อหน่ายบ้าง .. สืบเนื่องจากบรรดาผู้คน ซึ่งต่างก็มีจุดมุ่งหมายแตกต่างกัน .. พยายามส่งผลกระทบมาถึงเรา ..
แต่กระนั้น เรายังก็พบอีกว่า .. ถ้าหากเราไม่สนใจตัวแปรใด .. ความสุขยังคงอยู่กับเราตามอัตภาพ .. เราดูแคลนด้วยซ้ำไป .. หากปล่อยให้โดยครอบงำ .. เรายังสังเกตุอีกด้วยว่า .. น้อยครั้งมาก ที่เราหวนระลึกถึงคนที่จากไป .. โดยเฉพาะบางคน เราไม่มีจิตสนใจไยดีด้วยซ้ำไปว่า เขาจะอยู่ หรือ จะไป ..
เราถือคติที่ว่า .. ในขณะที่พวกเขาตัดสินใจเองว่า จะอยู่หรือจะไปนั้น .. เขามีสติสัมปชัญญะครบถ้วน .. ซึ่งเราเองก็สมควรที่จะยอมรับในสิ่งที่เขาเลือก .. และก็ .. ป่วยการใดที่จะปล่อยให้สิ่งที่ผ่านมารบกวนจิตใจ .. หากมีโอกาสที่จะได้พบกัน หลังจากลากจากกันไป .. เราอาจไม่หลงเหลือความรู้สึกคุ้นเคยใด ๆ .. สำหรับคนแปลกหน้า ที่เคยคุ้น กลับกลายเป็นคนอื่น .. ที่เราต้องไต่ตรองอีกหน สำหรับความคิดที่จะเริ่มต้นสานสัมพันธ์ ..
ค น ที่ เ ลื อ ก ห า ย ไ ป ใ น ชี วิ ต เ ร า จ ะ ข อ ถื อ สิ ท ธิ์ ไ ม่ คิ ด ถึ ง ป่ ว ย ก า ร เ สี ย เ ว ล า ม า คำ นึ ง แ ม้ เ สี้ ย ว ห นึ่ ง ข อ ง ใ จ ก็ ไ ร้ ร อ ย
อัลมิตรา 10 ก.พ. 2549 13:45 น. - ID 6430 
2199
4
0
10 กุมภาพันธ์ 2549 18:34 น. - comment id 89447
อาจเป็นได้ว่า เราเดินกันคนละเส้นทางแล้ว ไฉน.. จะกลับมาผูกพันกันได้อีก.. ก็คงจะไม่แปลกใจเลย ถ้าหากไปพานพบเธอโดยบังเอิญระหว่างทาง ไม่มีรอยยิ้ม ไม่มีคำทักทาย จากเธอ.. จากฉัน... มีเพียงแต่สายตาที่มองกันอย่างไม่กระพริบ.. แต่หาความอ่อนโยนนั้นยากยิ่ง.... จำมาจากที่ไหนสักที่ หรือหนังสือเล่มไหนสักเล่ม .. น า น ม า แ ล้ ว ...
10 กุมภาพันธ์ 2549 20:07 น. - comment id 89449
ค่ะ การเดินจากมาหรือการเดินจากไปของใครๆก็ตาม พอมาพบกันเราคุยกันคนละภาษา เหมือนแยกโลกกันอยู่เจ็บตรงหัวใจแต่ไม่มี คำกล่าวใดๆออกมาแล้วต่างคนก็แยกกันเดินจากไปเหลือรอยแผลจางๆมิลบเลือน
10 กุมภาพันธ์ 2549 20:58 น. - comment id 89450
เธอประดุจยอดหญิงผู้หยิ่งศักดิ์ ทิ้งความรักความลวงที่ถ่วงถือ สายสัมพันธ์พังครืนยากฟื้นรื้อ สาดน้ำทิ้งกับมืออย่าหมายมอง...
11 กุมภาพันธ์ 2549 08:21 น. - comment id 89454
ผ่านไป แล้วก็ผ่านมาค่ะแวะมาเยี่ยมค่ะ ภาพสวยมากค่ะ
11 กุมภาพันธ์ 2549 14:48 น. - comment id 89465
ค ว า ม จำ พ ร า ก มัก ทำ ใ ห้ ช้ำ จิต แ ต่ ชี วิ ต มี ผั น เ ช่ น วั น ใ ห ม่ อ ยู่ ก็ ดี ไ ป ดี ถ้ า มี ใจ แ ต่ ห า ก ไ ม่ ไป ห รื อ อ ยู่ อ ด อู้จั ง
11 กุมภาพันธ์ 2549 20:33 น. - comment id 89471
วันนี้หากจำต้องจากเป็น .. มันก็คือจาก .. แต่หากยังอยู่เคียงข้าง .. สุดท้าย .. ก็ต้องจากตายอยู่ดี .. .... เศร้าชะมัด ..
13 กุมภาพันธ์ 2549 09:40 น. - comment id 89484
สักวันหนึ่งเขาคงกลับมาหา รับยอดขวัญชีวานะคนดี เพื่อนคนนี้จับมือขวัญฤดี ต่อแต่นี้อย่าเศร้าเหงาอีกเลย เข้าใจในความรู้สึก ส่วนลึกที่นึกถึงนะทรามเชย ว่าบางคำมิอาจเอื้อนเอ่ย กล่าวถ้อยเฉลยไปให้ใครฟัง คิดถึงใครคะ..ลิง..สายน้ำผึ้ง
13 กุมภาพันธ์ 2549 09:48 น. - comment id 89485
14 กุมภาพันธ์ 2549 00:11 น. - comment id 89493
เศร้าจัง คุณอิม ของแจม .. พึ่งเสียคุณยายไปด้วยวัย 100 ปีเมื่อ 26 มกราคม ที่ผ่านมา ถึงแม้ว่าจะเวลาขอยายจะยาวนาน แต่แจมก็อดเห็นแก่ตัวไม่ได้ ว่าเขาอยู่กับเราเพียงแค่ไม่กี่ปีเท่านั้นเอง เฮ้อ.. เศร้า ค่ะ .. เศร้า
16 กุมภาพันธ์ 2549 20:31 น. - comment id 89582
คุณผู้หญิงช่างฝัน .. ค่ะ เมื่อตัดสินใจแล้วก็อย่าได้ผกผันอีกต่อไป อัลมิตราค่อนข้างจะดูแคลนผู้ที่กลับคำตนเอง ดูวกวนไร้จุดยืน หากแม้นว่าไม่แน่ใจ .. ก็อย่าได้เอื้อนเอ่ยบางสิ่งบางอย่าง แต่ถ้าออกปากไปแล้ว การคืนคำ บางทีอาจทำให้สิ่งที่ควรจะเหลืออยู่ กลับกลายเป็นว่า ไม่ควรที่จะหลงเหลืออยู่เลย ก็เป็นได้ หากพบพานกลางทาง .. สิ่งที่อัลมิตราเห็น อาจเทียบเท่าแค่ต้นไม้เดินได้เท่านั้นค่ะ คุณกัณมัทรี .. ตราบใดที่เรารักษาหัวใจของเราไว้ เราก็จะไม่ต้องเจ็บปวดต่อไปค่ะ คุณ dark side of mind .. :) ดั่งกรวดน้ำคว่ำขันมิหันมอง เรื่องทั้งผองขอจบมิคบหา ปราศจากคำพร่ำกล่าวอำลา ชั่วชีวาสองมือจบอย่าพบเจอ .. คุณแสงไร้เงา .. เป็นเช่นนั้นค่ะ ในวงวัฏ คุณคนตัวเล็กฯ.. :) เสียเวลามานานที่รานร้าว หัวใจเศร้าทั้งหมดจำปลดเปลื้อง ไม่มีแม้นปราโมทย์หรือโกรธเคือง ขอจบเรื่องทุกอย่างอย่างทรนง คุณกีกี้ .. บางทีคนที่อยู่ใกล้ตัวเรา .. มันเป็นเพียงกายเท่านั้นที่ยังอยู่ หัวใจมันล่องลอยไปไกลแล้ว อย่าเสียเวลาที่จะยื้อยุดต่อไปอีกเลย อย่างน้อย คุณค่าแห่งหัวใจของเรา ยังควรค่าต่อการทะนุถนอม คุณpat@19.com .. เรามิกล้าบังอาจคิดวาดฝัน สิ่งเหล่านั้นเหมือนไกลเกินไขว่หา ความหมายเพื่อนบางครั้งยากรั้งมา แม้ใจล้าบางหนอดทนเอา ไม่มีคำวิงวอนยอกย้อนเอ่ย ทุกถ้อยเผยทั้งหมดมิปดเขา มิตรภาพจบกันวันสิ้นเรา กระทั่งเงาที่ทาบไว้ยังไม่มอง อัลมิตรายังแปลกใจกับความหวังดีของบางใครที่มีเงื่อนไข กระทั่งทุกวันนี้ ก็ยังไม่เข้าใจบางใครสักเท่าไหร่ การที่อัลมิตรายอมแบกรับความรู้สึกที่หนักหน่วง อัลมิตราก็ยังตอบตัวเองไม่ได้ว่า .. เพื่ออะไร และจะต้องทนอีกนานแค่ไหน ในเมื่อต่างก็มีเส้นทางของตนเอง การจากกัน .. จึงเป็นเรื่องธรรมดามาก เพราะเมื่อถึงเวลา ก็ต้องจากกันอยู่ดีค่ะ คุณสีน้ำฟ้า .. อืมม เศร้านะ ตอนที่เขียนนี้ อัลมิตราคิดถึงเพื่อนคนหนึ่ง เพื่อนที่อัลมิตราไม่รู้ว่า .. ตอนนี้เขายังคงคิดว่าอัลมิตราเป็นเพื่อนอยู่หรือเปล่า ดูเหมือนว่า อัลมิตราจะถูกลืมค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ