>...ในส่วนลึก..ของหัวใจ...

Silky

ชีวิตของคนฉันเปรียบเหมือนเรือในความรู้สึกแล้วแต่ใครจะฝ่าพายุอุปสรรคกันได้มากน้อยแค่ไหน   เราจะดูแลเรือของเราให้แล่นตามทิศทางที่ต้องการได้อย่างไร   เรือชีวิตของฉันเคยเจอมรสุมมามากมายบางครั้งต้องแอบร้องไห้คนเดียวด้วยความทุกข์ทรมาน   รุ้สึกว่ามันยากเหลือเกินที่จะฝันฝ่าการต่อสู้ ในหลายๆเรื่องที่ทิ้งให้ฉันเผชิญและแก้ปัญหาเพียงลำพัง ในหลายครั้งฉันอยากจบชีวิต มันหนักและเหนื่อยล้าเต็มทนกับการอยุ่ในโลกใบนี้ แต่จะทำอย่างไรได้ ชีวิตคือชีวิต คงเหมือนเรือที่แล่นในท้องทะเลไม่ว่าจะเจอพายุคลื่นลมต้องฝ่าฟันเพื่อความอยู่รอด   แม้จะอ้างว้าง เหน็บหนาวหวาดกลัวกับภัยร้ายบางอย่างที่มองไม่เห็น คงมีแต่น้ำตาเป็นเพื่อน   ร่างกายบางครั้งออ่นแอ จนแทบจะยืนไม่ไหว  หัวใจบางครั้งออ่นล้าเต็มทน   คงมีกำลังใจเท่านั้นที่ยังแข็งแกร่งอยู่บ้าง
                     ฉันเคยคิดจะจอดเรือที่ฉันผ่านเกาะเล็กเกาะน้อยเพื่อหวังพึ่งพิงแต่ความหวาดกลัวความผิดหวังก็ยังติดตรึงในมโนภาพเรื่อยไป 
                         แล้วก็มีเรือชีวิตของเธอผ่านเข้ามา เหมือนฉันเห็นทางสว่าง ไม่เหงาไม่ทุกข์มีคนคอยให้กำลังใจปลอบประโลมมีแต่ความรุ้สึกที่ดีต่อกันเสมอมา
                        แต่ก็ไม่รู้ว่าใครจะคัดหางเสือของเรือจากกันไปก่อน  เรือของเราเล่นกันคนละมหาสุมทร ด้วยภาระด้วยหน้าที่ทำให้ไม่อาจละทิ้งสิ่งบางอย่างมาได้        กาลเวลา ความห่างไกล อาจจะทำให้คุณลืมเลือนฉันสักวัน  อีกไม่นานคุณคงค่อยๆห่างหายไปจากชีวิตฉัน   ไม่มีอะไรแน่นอนในโลกใบนี้ ฉันคงต้องประคองเรือชีวิตฉันตามลำพังดั่งเช่นที่ผ่านมาอีกครั้ง
               ท้องทะเลมีอะไรหลายอย่างในตัวคงจะเหมือนชีวิตแต่ละคนที่ต้องดำเนินทางผ่านไปให้ได้ให้ถึงจุดหมายแม้จะยากลำบากและเหนื่อยเต็มทนก็ตาม