ให้ผมช่วยนะ..........

วารินลับแล

ค่ำคืนเงียบสงบ 
ผมนั่งคิดถึงเรื่องที่ผ่าน 
ทันใดนั้น มีเสียงโทรศัพท์ ดังขึ้น ผมรับ
เป็นเสียงของเธอ ที่ผมพึ่งรู้จัก เธอ ร้องไห้.............ปัง!
........................................................................................................................
ผมมีโอกาสได้รู้จักเธอ
วันนั้นผมเดินทางกลับมาบ้านของผม 
หลังจากไปเที่ยว ผมมองเห็นเธอเดินขึ้นมาบนรถ 
เธอ เหลียวหาที่นั่ง เธอมองมาที่ผมแล้ว เธอก็เดินมา 
เธอเดินมา  ..เธอบอกว่านั่งได้ไหม ค่ะ 
ผมยิ้มเหมือนเป็นคำเชิญ แล้ว ตอบ ว่าได้เลย ครับ
เธอยิ้มแล้วนั่งลงข้างผม
ทุกอย่างดูเหมือนว่าไม่มีอะไรแต่แล้วเธอก็ พูดขึ้น
"ชื่ออะไรเหรอ ค่ะ"เธอถาม
ผมเลยบอกชื่อเธอไป
หน้าเธอของเธอดูยิ้ม ดูสดใส แต่ในแววตาของเธอ เศร้าๆอยู่
ทุกอย่างดูไปได้สวยแต่แล้วเธอก็พูดว่า
"คุณดื่มเหล้าไหม ค่ะ"ผมงงกับคำถามแล้วตอบไปว่า "ไม่ครับ"
ทันทีนั้นผมก็ถามเธอกลับว่า"แล้วคุณดื่มเหรอ"
 เธอตอบอย่างมั่นใจเลยว่าใช่
ผมได้ยินก็มีตกใจนิดๆ แต่ผมก็ไม่ใช่คนหัวเก่าจนเกินไปที่จะรับเรื่องผู้หญิงดื่มเหล้าไม่ได้  ผมยิ้ม ตอบเธอ
เธอขยับมาใกล้ผู้แล้วพูดใกล้ผมว่า"คุณสูบบุหรี่ไหม"ผมตกใจมากขึ้น คำเดิมที่ผมตอบ"ไม่ ครับ" ในตอนนี้ผมคิดว่าผมคงไม่ถามกลับเธอ ยังไงเธอก็คงไม่สูบ แต่แล้วเธอ พูดขึ้นว่า"ฉันสูบนะ"
ผมตกใจอย่างหนัก ไม่ได้ตกใจเพราะคำตอบที่ได้ยินแต่ตกใจที่ว่าเธอเล่าทำไม
ผมมองหน้าเธอ แต่เธอก็ยิ้มอย่างไม่รู้สึกว่าสิ่งที่เธอทำมันผิด 
ผมลองถามว่าเธอ สูบทำไม
เธอบอกผมว่า พ่อ แม่เธอแยกทางกัน เธอบอกอีกว่าความสุขที่เคยมีหายไป ในตอนนี้ ผมเริ่มเข้าใจเธอขึ้นมาหน่อย 
เธอเล่าต่อว่า เธอ ไม่มีใครและ เธอไม่รู้จะทำอะไร ให้เธอหายจากทุกข์ เธอบอกผมว่าเธอจึงเดินทางมาที่นี่ เพราะ เธอมีบ้านอยู่  ผมพูดบอกเธอว่า  คนเราไม่ได้หาความสุขได้แค่วิธีเดียวนะ วิธีที่ดูดีกว่านี้ก็ได้  เธอตอบผมว่า  เธอไม่รู้วิธีแล้วว่าจะทำอย่างไร ผมเงียบไม่รู้จะพูดยังไง
เธอพูดมาอีกว่า "เธอมีแฟนและชอบคบผู้ชายหลายคน "ผมได้ยินคำตอบนี้ ผมอยากจจะพูดอะไร สักอย่างแต่ผมพูดไม่ออก  ผมเงียบไป
พูดมาถึงตั้งแต่แล้ว บ้างคนที่ได้ยินอาจจะเดินหนีเธอ บ้างคนอาจจะว่าเธอ และดูถูกเธอ  
แต่ผม ไม่เพราะ "ผมอยากช่วยเธอ"
รถวิ่งมาหยุดที่จุดหมายของเรา
ก่อนลงจะจอดผมและเธอก็แลกเบอร์โทรกัน
ผมหวังว่าเราคงได้เจอกันอีก
ผมลงจากรถและเดินต่อไปที่บ้านของผม
ระหว่างเดินไป ผมคิดถึงเรื่องของเธอคนนี้ 
เรื่องของเธอ ดู หนักหนามากสำหรับผู้หญิงคนหนึ่ง
เธอเหมือนดูไร้หนทาง เหมือนอยู่ในที่มืด ผมอยากจะช่วยเธอ แต่ ไม่รู้จะทำอย่างไร
คืนนั้น  เสียงโทรศัพท์ ดังขึ้น ผมรับสาย 
เธอ โทร มา
เธอ บอกว่า เราเป็นแฟนกันนะ
ผมตกใจ  ทำไมเธอถึงกล้า ถาม
ผมอาจจะ ช่วยเธอได้ ผมตกลง
บนทางเดินระหว่างเรา ทุกอย่างดูใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
เธอยิ้ม  ผมยิ้ม เรายิ้มด้วยกัน
ทุกอย่างดูเหมือนจะเป็นไปตามที่ผมคิด
แต่แล้ว.......วันหนึ่ง ผมเห็น เธอ ดื่มเหล้า สูบบุหรี่ อย่างหนัก เธอร้องไห้
ผมรีบวิ่งเข้าไปหาแล้วถามว่าเธอเป็นอะไร  เธอบอกว่า แฟนเธออีกคนทิ้งไป
เธอบอกว่าเธอไม่เหลือใคร  ผมอยากจะตะโกนบอกเธอดังๆว่าผมนี้ไง
แต่ผมพูดไม่ออก  ผมนั่งลงข้างเธอ จับมือเธอไว้  บอกเธอใกล้ๆว่า ผมอยู่ตรงนี้นะ
ค่ำคืนดู มืดมน ไร้จันทร์ ดูเหมือนใจเธอในวันนี้ที่ดู มืดมน
ผมพาเธอไปส่งที่บ้านเธอ แล้วผมก็กลับบ้าน
ผมนั่งคิดถึงเรื่องที่ผ่าน 
ทันใดนั้น มีเสียงโทรศัพท์ ดังขึ้น ผมรับ
เป็นเสียงของเธอ  เธอ ร้องไห้ ผมบอกว่า "ไม่เป็นไรนะ อย่างไง เขาคนนั้นก็โง่อยู่ดีที่มองข้ามเธอไป " ผมพูดจบ เธอเงียบไป
สักพักเธอบอกว่าเธออยากตาย เสียงลมหายใจของผม แทบไม่ได้ยิน ผมตกใจเหลือเกิน ที่ได้ยินคำนั้น
 ผมคิดรู้สึกในใจลึกๆว่าที่เธอมาที่นี่ ไม่ได้มาอยู่คนเดียวแต่เธอมา"ฆ่าตัวตาย"  ผมบอกเธอว่า อย่าใจร้อนนะ เดี๋ยวผมไปหา เธอพูดคำเดียวว่า "ไม่" แล้ว เสียงที่คุณคงไม่อยากได้ยินก็ดังขึ้น ปัง.....
ผมเกือบหยุดหายใจ ในเวลานั้นเหมือนผมตกลงไปในที่มืดมน ไร้ทาง
แต่แล้วผมก็วิ่งไปหากุญแจรถแล้วรีบไปหาเธอ  ผมเร่งรถเต็มที่ ถึงแม้จะรู้ว่า ฝนตก จนไม่เห็นทาง รถจอดหน้าบ้านของเธอ ผมเรียกเธอ ไม่มีเสียงของเธอ
ผมจำได้ ผม ข้ามรั้ว บ้านเธอ และ พังประตู แล้วสิ่งที่ผมเห็น.คือ.............ร่างของเธอ นอนอยู่บนพื้นในมือถือปืน  แต่แล้วผมต้องประหลาดใจ เมื่อเธอยังหายใจแล้วเสียงปืน ล่ะ ผมรีบวิ่งไปหาเธอดึงเธอมากอด แล้ว พูดว่า ทำไมเธอถึงทำแบบนี้ เธอค่อยๆมาขึ้นมาที่หน้าผม ทำไมตอนนี้ ใบหน้าของเธอ ไม่มีความเศร้าเลย
ทั้งที่ ก่อนหน้านี้เธอ ร้องไห้  เธอหลับตาแล้วพูดว่า"ขอบใจนะที่เธอมา"
ใบหน้าที่ผมเห็นเป็นภาพที่เธอดูอ่อนล้า แต่เธอ ยัง ยิ้มได้ เธอยังพูดอีกว่า
"ฉันรู้แล้วว่า ฉันไม่ได้ไม่มีใคร ขอบใจนะที่เธอมา ช่วย ฉัน จากความมืด"
"ฉัน....ขอบใจจริงๆ"
ผมเงียบไป ผมคิดว่าผมไม่เคยกอดใครแล้วมีความรู้สึกแบบนี้เลย
และผมได้ยินคำนั้นจากเธอ น้ำตาไหลมาจากตาผม 
เช่นกันน้ำตาเธอไหล จากที่ตาเธอลงมาที่พื้น 
มีคำหนึ่งที่บอกเธอในเวลานั้น ผมพูดว่า"ผมรักคุณ"
ทุกอย่างเงียบ  ไม่ได้ยินแม้เสียงลม คืนนั้น ผมนอนที่พื้นเพื่อว่าผมจจะอยู่เป็นเพื่อนเธอ ทั้งคืน
เช้าวันใหม่ ผมตื่นขึ้น ลืมตามา เห็นเธอ นั่งอยู่มองมาที่ผมแล้วยิ้ม
รอยยิ้ม ใบหน้า ของเธอ ในตอนนี้ เป็น ภาพที่ผมไม่เคยเห็นเลยตั้งแต่ที่คบกัน
มองดู มีความสุขมากๆ  เธอยืนขึ้นแล้วเดินมาหาผม ยื่นมือมาหาทางผม
ผมยื่นมือตอบ เราจับมือกันแล้วเธอ พูดด้วยเสียงใสๆว่า "ฉันตัดสินใจแล้วนะ
ฉันจะเลิกทุกอย่างเพื่อเธอ "     เธอดึงมือผมขึ้น แล้วเธอ 
พูดว่า" เราจะเดินไปด้วยกันนะ "................
"อดีตไม่ใช่คำตอบ  แต่อนาคตนี่ซิคำตอบ"
"ทางเดินอาจจะไกล แต่หัวใจฉัน  วันนี้   ขอสู้   ไปพร้อม เธอ"
ขอให้ทุกคนโชคดีครับ