พรปีใหม่ ..

keekie

"สวัสดีปีใหม่ค่ะอาจารย์ .. "  
	ฉันยกมือไหว้ผู้ใหญ่ที่ฉันเคารพหลังจากส่งกระเช้าของขวัญปีใหม่ให้ท่าน
	"จ้า .. ขอบใจ .. ขอให้หนูประสบความสำเร็จในทุกด้าน 
	มีความสุขมากๆ นะ .. "   ท่านอวยพร 
	"ขอบคุณค่ะ .. "  
	"คุณแม่เป็นยังไงบ้าง? .. "  ท่านถาม
	"สบายดีค่ะ .. คุณแม่ฝากความระลึกถึงมาด้วยค่ะ ..
	แต่วันนี้คุณแม่มาไม่ได้ เพราะหนูต้องรีบไปทำงานต่อน่ะค่ะ .."  
	ท่านพยักหน้ารับ .. 
	"ปีใหม่อาจารย์ไปเที่ยวที่ไหนมาคะ? .. "  ฉันชวนคุย
	"อยู่บ้านนี่แหละ .. พักผ่อนกับครอบครัว .. หนูล่ะ? .."  ท่านถาม
	
	"ก็ไปต่างจังหวัดมาน่ะค่ะ .. "  ฉันตอบหลังจากนิ่งไปชั่วครู่
	"ไปเที่ยวที่ไหนมาล่ะ .. เล่าให้คนแก่ฟังบ้างได้ไหม? .. 
	จะได้รู้ว่าหนุ่มสาวสมัยนี้เค้าเที่ยวกันยังไงบ้าง? .. " ท่านถามต่อ
	"ก็เข้าไปเที่ยวป่าริมเขื่อนน่ะค่ะ .. "  ฉันตอบ
	"หืมม .. หนูเนี่ยนะเที่ยวป่า? .."  ท่านทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ
	ฉันได้แต่ยิ้ม .. 
	
	"หนุ่มสาวสมัยนี้มันรู้จักธรรมชาติกันด้วยหรือ? .. เห็นชอบแต่แสงสี ..
	ยิ่งคนเมืองด้วยแล้วยิ่งหนัก .. อยู่ได้แต่ในป่าคอนกรีต .. 
	จะพัก จะกิน จะนอนก็ต้องสะดวกสบาย .. ไอ้ที่จะเข้าป่าต้นไม้ได้น่ะหายากนัก .. 
	แล้วนี่ไปกันกี่คน พักกันที่ไหนล่ะ .. "  ท่านอรรถาธิบายแล้วก็ถามต่อ
	"หลายคนค่ะ .. กางเต๊นท์นอนกัน ส่วนพวกผู้ชายเขาก็นอนริมกองไฟ .."
	ฉันเล่า
	ท่านหันมาสบตาฉัน .. "นึกยังไงถึงเข้าป่าต้นไม้ .. " 
	ท่านเรียกแปลก .. ป่าต้นไม้ ..
	ฉันนิ่งคิดหาเหตุผล .. ทำไมถึงเข้าป่า? .. 
	"เพราะต้องการความสงบ หรือเข้าไปเพื่อศึกษาธรรมชาติ .. " 
	ท่านถามนำ คงเพราะเห็นฉันเงียบไปนานมั้ง
	"ไม่ทราบสิคะ .. ทราบแต่ว่าอยากเข้าป่า .. "  ฉันจนด้วยเหตุผล
	"หนูคิดว่าเข้าป่าแล้วจะได้อะไรล่ะ .. ถึงอยากเข้าไป .. "  ท่านซัก
	ฉันนิ่ง .. นั่นสิ อีตอนไปเนี่ยคิดหวังไว้ว่าจะได้อะไรกลับมาหนอ? ..
	"ไม่อยากได้อะไรค่ะ .. แค่อยากเข้าไปเท่านั้น .. "  
	นี่ถ้าฉันตอบท่านว่ากะจะเข้าไปหาหนุ่มตองเหลืองแต่งงานด้วยซักคน ..
	ท่านจะว่ายังไงนะ ..
	"หึหึหึ .. แล้วได้อะไรออกมาบ้างหรือเปล่าล่ะ? .. "  ท่านถามต่อ
	ไม่รู้เหมือนกันว่าท่านสงสัยอะไรนักหนา .. 
	ฉันนิ่งนึก .. 
	"ก็ได้ความสงบมั้งคะ .. แม้ชั่วครู่ก็ยังดี .. ชีวิตประจำวันในเมือง
	มันวุ่นวายเหลือเกินค่ะ .. "  ฉันตอบ
	"หึหึหึหึ ... "  ท่านส่งเสียงหัวเราะ ..
	"ผมเคยเข้าไปอยู่ในป่าสามเดือน .. ของที่ติดตัวยังไม่ครบปัจจัยสี่เลยหนู ..
	ต้องไปหาเอาข้างหน้า เช่น อาหาร ที่หลับที่นอน .. 
	สิ่งที่ผมได้กลับมาจากป่าคราวนั้นก็คือ .. ได้รู้ว่าตัวเองฟุ้งซ่าน ว้าวุ่นมากแค่ไหน ..
	ได้รู้ว่าธรรมชาติแห่งป่ามีความสงบและเราสามารถซึมซับความสงบนั้นได้
	ด้วยความสงบแห่งจิตใจของเราเท่านั้น .. ถ้าใจเรายังว้าวุ่น 
	แม้จะพาตัวเข้าไปอยู่ในภาวะสงบเพียงใด .. ก็ไม่มีวันสงบได้หรอก .. "  
	ท่านอธิบายยืดยาว .. 
	ฉันนิ่งคิด .. 
	ฉันได้ความสงบนั้นติดตัวติดใจกลับมาบ้างไหมหนอ? ..
	"ความว้าวุ่นมันอยู่ในใจเรา .. ถ้าเราไม่กำจัดที่ต้นเหตุ ..
	ต่อให้หนีไปที่ไหนๆ .. มันก็ติดตัวเราไปทุกแห่งหนนั่นแหละ .. 
	หนียังไงก็หนีใจตัวไม่พ้น .. "  ท่านพูดด้วยรอยยิ้ม ..
	ฉันนิ่ง .. 
	นึกถึงวันกลับจากป่า ..
	ฉันสะพายเป้เดินมาถึงหน้าบ้าน .. 
	ฉันยืนนิ่งอยู่เป็นนาน .. มองบ้านหลังเดิม ..
	รถคันเดิม .. มองต้นไม้ต้นเดิม .. 
	จำได้ว่าตอนนั้นมีหนึ่งคำถามผุดขึ้นในใจ ..
	"เราไปไหนมา (ฟะ) เนี่ย??? "
	แล้วสักพักก็ได้คำตอบสำหรับคำถามนั้นว่า .. 
	
	"จะไปไหนมาก็ช่างมันเหอะ .. 
	ยังไงซะ .. ตอนนี้เรายืนอยู่ที่เดิม .. "
	"อารมณ์คนเราน่ะ มันมีหลากหลาย ... " เสียงท่านว่าต่อ 
	ดึงความคิดฉันกลับมาสู่ปัจจุบัน .. 
	"อารมณ์รัก หนูคิดว่าจิตเรารู้ไหมว่า รัก? .. "  ท่านถาม
	ฉันพยักหน้าแทนคำตอบ .. 
	"อารมณ์ใคร่ จิตก็จับติดว่าใคร่ .. อารมณ์โกรธจิตเราก็รู้ว่าโกรธ ..
	แต่อารมณ์หลง .. หนูคิดว่า จิตจะจับติดไหม? .. "  
	ฉันนิ่งคิดใคร่ครวญ .. "จับยากค่ะอาจารย์ .. ไม่งั้นโบราณคงไม่บอกว่า ..
	หน้ามืดตามัว .. รอให้ตาสว่างจึงจะรู้ว่าอยู่ในอารมณ์หลง .. "
	
	"อืม .. สติธรรมดาจับอารมณ์ได้ทุกอย่าง ยกเว้นอารมณ์หลง ..
	มันต้องใช้มหาสติจึงจับติด .. " ท่านบอกด้วยรอยยิ้ม
	"ถ้าเราปราศจากแม้สติ .. จิตคงไม่สามารถจับอารมณ์อะไรได้เลย ..
	เราจะไม่รู้ตัวเอง .. เพราะฉะนั้น .. ทำอะไรขอเพียงมีสติ .. "  
	ฉันยิ้มรับพรปีใหม่ .. 
	"ค่ะ .. คราวหน้าหนูจะจับมหาสติยัดใส่เป้เข้าป่าไปด้วยนะคะ .. จะได้กลับมาเล่าให้อาจารย์ฟังว่าหนูเข้าป่าไปเพื่ออะไร .. และได้อะไรกลับมาบ้าง ..ขอบคุณค่ะ .. "