บางส่วนของความรู้สึก -1
พู่กันของหูกวาง
เรือ่งบางเรือ่งยากที่จะเรียนรู้...
กว่าผมจะใช้เวลาเรียนรู้มันได้ กลับต้องแลกกับการสูญเสียอะไรบางอย่างไป...
และผมเองก็เป็นคนธรรมดาที่มีความรู้สึกไม่ต่างากใคร รู้ว่าไม่มีวันได้ทุกอย่างมาอย่างที่เคยคาดหวัง...
ชีวิตทุกคนล้วนเป็นไปตามเส้นทงของาตัวเอง บางครั้งเดียวดาย บางครั้งมีเพื่อนร่วมทาง แต่สุดท้ายก็ต้องแยกจากไปสู่เส้นทางเดิมที่แตกต่างกัน...
คุณรู้สึกกับมันบ้างไหม...คุณกับผม ยังมีบางอย่างที่ดูคล้ายผูกพันกัน สิ่งที่เคยผ่านมา ผมเคยอยู่รับรู้ และผ่านพ้นมาด้วยกันกับคุณ..
ผมอาจะเสียใจ ที่วันนี้กลับทำได้เพียงแค่ ยืนมองดูอยู่ห่าง ๆ เพราะผมเริ่มไม่วางใจความรู้สึกของตัวผมเอง
เพราะผมยังเข้มแข็งไม่พอ ยังยอมรับในสิ่งที่คุณเป็นไม่ได้...
ความห่วงใยจากผมไม่เคยลดน้อยลงเลยจากวันนั้น กลับยิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ เป็นเท่าทวี
คน ๆ นี้ยังมีอะไรบางอย่างที่บอกใครไม่ได้...
ยังไม่รู้ว่าวันไหน จะเป็นตอนสุดท้ายของละครที่ผมไม่ใช่ตัวเอกของเรื่อง
แต่ละวัน มันช่างสับสน..วิถีชีวิตคนเรามองดีดี มันช่างต่างกันจนน่าใจหาย...
ผมกับคุณ ท้ายสุดแล้ว เหมือนไม่เข้าใจอะไรกันเลยสักอย่าง
ผมยังรอเวลานั้นอยู่..วันที่ผมแลกกับการสูญบางสิ่งเพื่อให้ได้มาซึ่งความเข้าใจบทเรียนของความรู้สึก..จนรู้จักที่จะยอมรับ...
ความห่วงใย และอาทรของผม จะยังเก็บไว้ให้คุณ
จนกว่าสักวัน ..เราจะได้ร่วมเดินทางด้วยกัน อีกครั้ง...