สื่อรัก...เกมส์ออนไลน์(ต่อ)

จีด้า

ฮาโหลนี่เราเอง ไปห้างกันเถอะจ๊ะที่รัก เหอๆๆ เธอต้องไม่ปฏิเสธเราแน่ๆ เพราะเราไปห้างกันบ่อยๆ ทุกครั้งที่ฉันโทรไปชวน แต่แล้ว โอ้ไม่นะเธอตอบกลับมาน้ำเสียงเปี่ยมสุขว่า เราเล่นเกมส์อยู่ กรี๊ดดดดด.....เกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนทั้งสองของฉันเนี่ย เล่นเกมส์งั้นเหรอ จริงเหรอที่เพื่อนทั้งสองของฉันจะติดเกมส์อ่ะ โห เกมส์นี้มันต้องหลอกลวง มอมเมา มีสื่อลามกอนาจารเพียบแน่ๆเลย โฮ่ๆ(ประมวลผลจากสองคนสวยอย่างฉันเอง อิอิ) แงแล้วฉันจะไปห้างกะใครอ่า??
        หลังจากที่เดินหอบ ขาลาก กลับมาจากห้างคนเดียว ฉันก็ตรงมาที่หอพักเพื่อนล้มตัวลงนอนเอาแรงไว้สู้รบปรบมือกับรายงานของอาจารย์ที่ตองอยู่บนโต๊ะ
แค้นก้แค้นที่ต้องไปเดินคนเดียว แต่ก้ช่างเถอะเดินๆ ไว้จะได้ชิน ก้ไอ้เรามันตัวคนเดียวนี่นาเหอๆ ไม่มีแฟนอย่างคนอื่นเค้าก็สบายอย่างนี้แหละ อยากไปไหนก้ไป วันๆ ไม่ต้องเจียดเวลาทำการบ้านไปกินข้าว ดูหนัง ฟังเพลงกะใคร สบายจะตาย คิดได้อย่างนี้ก้โล่งอกหน่อยเฮ้อ.....ทำการบ้านต่อดีกว่าเราชีวิตนักศึกษามหาวิทยาลัยมันก้อย่างนี้ล่ะ ยอมเหนื่อยวันนี้ เพื่อนสิ่งดีๆ ในวันหน้า
หลังจากที่เพื่อนๆทั้งสองของฉันหายหน้าไป 1 อาทิตย์เต็มๆ ก้มีเสียงเรียกเข้ามาที่โทรศัพย์ของฉันที่นานๆ จะมีคนหลงโทรเข้ามาทีนึง
ฮาโหล ว่าไงจ๊ะยัยแจน ได้ยินข่าวว่าไปช็อปปิ้งคนเดียวสนุกไหมล่ะ++
สนุกกะผีอะไรล่ะ หน็อยนี่ยัยเนมเธอประชดฉันเหรอ ชิ เลิกคบ
โอ๋ๆๆ เราล้อเล่นน่ะจ๊ะแหม เพื่อนของเราสวยแล้วอย่างอนสิจ๊ะ
อ๊ะ อะไรนะว่าฉันสวยเหรอ อิอิ งั้นฉันยกโทษให้ก้ได้ แหม ! มาชมกันได้ ฉันยิ่งแพ้คำๆนี้อยู่ อิอิ แล้วนี่โทรมาทำไม ฉันเริ่มคิดได้ว่าเพื่อนอาจจะมีธุระ 
อ๋อ ไม่มีอะไรหรอกจี แค่คิดถึงน่ะ จะชวนไปกินข้าว
ข้าวเหรอ ไปสิ ไปๆ ที่ไหนอ่ะ
อ้อ งั้นเจอกันที่เดิมนะ แจนโทรชวนอีฟด้วยสิ 
โห คุณเธอสั่งเราซะด้วยสิ
อือ...ได้ๆ เดี๋ยวเราจะโทรไปบอกอีฟ งั้นเดี๋ยว ทุ่มนึงเจอกันที่เดิมนะจ๊ะ
จี เจอกัน บายนะ
บาย...
อ้าได้เวลาโทรไปหาอีฟแล้วสิเนี่ย ยิ่งไม่มีตังค์โทรออกอยู่เหอๆ
ฮาโหล อีฟไปกินข้าวกันเถอะ
หาที่ไหนอ่ะ แจน สาวอีฟเพื่อนสาวเสียงสวยถามฉันอย่างตื่นเต้น
ก้ที่เดิมอ่ะ นัดเนมไว้แล้วนะ
เหรอๆ ไปสิ กี่โมงอ่ะ
ก้ทุ่มนึงเหมือนเดิมนั่นล่ะ งั้นเจอกันนะจ๊ะ เงินแจนจะหมดแล้วอ่ะ
ยัยงก...แค่นี้ก้เปลืองเหรอโทรหาเพื่อนนะยะ
ฉันรีบชิงวางก่อนที่คุณเธอจะบ่นฉันไปมากกว่านี้ รีบกุลีกุจอไปอาบน้ำแต่งตัว ไปยังสถานที่นัดหมายทันที
     ที่ร้านเจ้าประจำฉันอีกนั่นล่ะที่ไปถึงก่อน และตามมาด้วยอีฟเหมือนเคย
เราสองคนจึงสั่งอาหารอันประกอบไปด้วยส้มตำ ไก่ย่าง น้ำตก และซุปหน่อไม้เหมือนเดิม เพราะเรารู้ว่าอีก 30 นาทีกว่าคุณเนมเธอจะมา อิอิลาบปากฉันแอบฉกกินก่อนจนจะหมดจานแล้ว55++
30 นาทีผ่านไปเนมก้มาอย่างที่คาดการณ์ไว้เลย คุณเธอก็ขอโทษขอโพยตามทำเนียอย่างทุกทีแล้วรีบมาโซ้ย ข้าวเหนียว ส้มตำกันอย่างเมามัน
หลังจากหนังท้องตึงหนังตาอิ่ม ฉันก้รีบซักไซ้เรื่องที่ฉันข้องใจตลอด 1 อาทิตย์
นี่ได้ข้าวว่าติดเกมส์กันเหรอจีสองคนน่ะ 
อีฟและเนมมองหน้าและสบตากันด้วยสายตาประหลาด
เออ แจนเนี่ยพวกฉันก้ว่าจะมาเล่าเรื่องนี้ให้เธอฟังแหละ หนึ่งในสองสาวตอบ แล้วมันเป็นยังไงมายังไงล่ะจ๊ะ ก้รีบๆ เล่ามาสิ รอฟังอยู่เนี่ย ฉันตอบมือก้สาละวนฉีกเนื้อไก่ย่างเข้าปาก (ไม่ค่อยจะโลภเลยนะเธอ: ผู้แต่ง)  เออเนี่ยเพื่อนเราแนะนำเกมส์นี้ให้เราเมื่อ2  เดือนก่อนน่ะสิ เกมส์ตีกอล์ฟสนุกมากเลยนะแจน
เนมเพื่อนสาวนักศึกษาวิศวกรรมศาสตร์ตอบด้วยแววตาเป็นประกาย
ใช่ๆๆ สนุกมากเลย มีแชทด้วยนะ ตัวละครก้น่ารักสุดๆ ไปเลยล่ะ อีฟ เพื่อนสาวคณะเทคโนโลยีตอบบ้าง
นี่พวกเธอจะบ้าเหรอ มาติดเกมส์อะไรกันเนี่ย เดี๋ยวก้เรียนไม่จบกันพอดี ตัวอย่างก็มีออกเยอะแยะไป ฉันแย้ง
โอ๊ยน้อยๆ หน่อยจ๊ะแม่คุณ เราแยกแยะ และแบ่งเวลาได้นะ ดูสิคะแนนมิเทอมของฉันไม่ได้ตกไปเลยนะ อีฟกับเนมพร้อมใจกันตอบอย่างเสียงดังจนคนทั้งร้านเริ่มส่งสายตาพิฆาตมาทางโต๊ะเรา
แหะๆ ขอโทษค่ะ ฉันกล่าวเบาๆ และหันไปดุเพื่อนๆ ก่อนที่จะสงบศึกการโต้วาที และก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับหลังจากอิ่มและเสียเงินไปมากโขกับข้าวเหนียวส้มตำ ก่อนกลับเพื่อนทั้งสองคนยังกำชับอีกว่าให้ฉันลองเล่นดูสักตั้ง แล้วฉันอาจจะติดใจอย่างพวกเธอทั้งสองคนก้ได้ เหอะๆ คนอย่างฉันเนี่ยจะจะเล่นเกมส์
     หลังจากวันนั้นก็ผ่านมา 2 อาทิตย์เต็มๆ ฉันได้แต่นั่งโล่งใจที่สามารถเคลีรย์งานที่คั่งค้างมาแรมเดือนได้เป็นผลสำเร็จ ฉันจึงให้รางวัลกับตัวเองโดยการไปช็อปปิ้งในวันเสาร์อาทิตย์ตอนบ่ายแก่ๆ ฉันก้ไม่ลืมที่จะโทรหาเพื่อนสนิททั้งสองเช่นเคย 
หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามาถติด่อได้ในขณะนี้ค่ะ sorry, the number u have call....(เฮ้ยทำไมมีฝรั่งรับสายนะ .....แหะๆล้อเล่นน่ะค่ะ :ผู้แต่ง)   
สายไม่ว่าง เอ ไปไหนของเค้านะ งั้นเบอร์นี้ดีกว่า ฉันรีบกดอีกเบอร์ทันที
sorry the number you have call ....อ๊ะ อะไรอ่ะ ไม่ว่างทั้งสองคนอีกแล้วเหรอเนี่ย
แง ฉันต้องไปคนเดียวอกแล้ว แต่ช่างเถอะวันนี้ฉันอารมณ์ดี สบายอยู่แล้วเรื่องไปคนเดียว
ขากลับฉันแวะซื้อพวงกุญแจน่ารัก 2 อันไปฝากเพื่อนสาวของฉันด้วยแน่ะ(เห็นมั้ยล่ะว่าฉันไม่ได้งก55*_*) และหลังจากที่ฉันกลับมาถึงหอพักได้ไม่ถึง 25 นาทีดี หนุ่งในสองเพื่อนสาวคนสนิทก้โทรมา และบอกว่าเพิ่งตื่น กรี๊ดดดด...
นี่มัน 6 โมงเย็นนะ ไม่ใช่ 6 โมงเช้า เพิ่งตื่นได้ยังไง ฉันสวดเพื่อนเพราะกำลังลืมตัวเพราะคิดว่าตัวเองเป็นแม่มัน.....
เนมตอบเสียงอ่อยว่า เล่นเกมส์ทั้งคืน เพิ่งกลับมาจากร้านตอต 6 โมงเช้านี่เอง โหๆๆ อะไรกันเนี่ย เพื่อนฉันเป็นไปได้ถึงเพียงนี้เชียวเหรอเนี่ย
ไม่ได้ๆ ในฐานะเพื่อนที่ดีฉันก้อดเตือนด้วยความเป็นห่วงไม่ได้ 
แล้วอีฟล่ะอย่าบอกนะว่าไปด้วยกัน ฉันถามเสียงขุ่น
ช่าย..ไปด้วยกันอ่ะ
เวรกรรม ฉันชักจะอยากรู้แล้วสิว่าเพื่อนฉันเล่นเกมส์อะไรกันแน่ถึงขนาดทำให้ติดงอมแงมกันขนาดนี้ ด้วยความอยากรู้อยากเห็นอย่างมาก ฉันจึงโพล่งออกไปว่า พรุ่งนี้พาไปเล่นเกมส์ด้วยหน่อยสิ
หา...อะไรนะแจนจะไปเล่นเกมส์จริงๆ เหรอเนี่ย เนมพูดอย่างไม่เชื่อหุตัวเอง
จริงสิ เราอยากเล่นแล้วอ่ะ อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะสนุกขนาดไหนกันนะ พวกเธอถึงยอมอดหลับอดนอนกับมันเป้นอย่างที่สองรองจาก การอ่านหนังสือสอบน่ะ
ฉันตอบออกไปอย่างนึกสนุก และไม่คิดว่าเกมส์นี้มันจะทำให้พื้นที่ว่างในหัวใจองฉันจะถูกบุกรุกจากคนแปลกหน้ามาก่อน หลังจากนัดกัเสร็จฉันก้จัดการทำธุระก่อนเข้านอน และไม่ลืมที่จะเขียนไดอารี่เหมือนอย่างทุกวัน
อีๆ ฉันก้ไม่ลืมที่จะสวดมนต์ไหว้พระก่อนนอนด้วยนะ เพราะฉันทำมันจนเป็นนิสัยซะแล้วล่ะสิ
โปรดติดตามตอนต่อไป