ไดอารี่ฉบับคนคิดมาก..(และในที่สุด)

grofai-penguin

ฉันเป็นคนที่มีเพื่อนสนิทผู้ชายเยอะคะ เพราะอะไรก็ไม่รู้ อาจเป็นเพราะพวกมันไม่เรื่องมากมั้งคะ เป็นความคิดในตอนแรกคะ ซึ่งจริงๆแล้วพวกมันเรื่องมากกว่าผู้หญิงเสียอีก ฉันเป็นคนไม่เรียบร้อยดั่งผ้าพับไว้ เวลาทำอะไรก็มักจะโดนเพื่อนชายว่ากล่าวเสมอ คำอุทานเพื่อนชายฉันเหมือนผู้หญิงมากกว่าฉันเสียอีกคะ มันบอก ของฉันก็แค่ เฮ้ย เองนะคะ ฉันมักมีอคติกับแฟนเพื่อนชายเสมอ ไม่ว่าเพื่อนคนใดปรึกษาเรื่องแฟน ฉันมักด่าเพื่อนก่อนแล้วค่อยให้คำปรึกษาจนเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมีใครกล้าเล่า และมาปรึกษาแล้ว ก็ไม่ให้ด่าได้ไงคะ เวลามาปรึกษาแต่ละเรื่อง ฉันมักจะพูดคำๆนี้ว่า ฉันบอกแกแล้ว มีเพื่อนชายคนหนึ่ง เขาเรียนคนละที่กับฉัน ฉะนั้นเราจึงได้แต่ติดต่อกันทางโทรศัพท์ 
แล้ววันนึงฉันโทรไป แต่แฟนมันรับพูดจาไม่รู้เรื่อง ถามว่าเพื่อนมันไปไหน ก็ไม่บอก แล้วแฟนมันก็ถามว่าฉันเป็นใคร ฉันบอกว่า เพื่อนสมัยเรียน แล้วก็วางสาย จากนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อกันหลาย
เดือน  จะโทรหามันทั้งทีต้องคอยนึกเดาเอาเองว่า มันจะอยู่กับแฟนรึเปล่า มันจะว่างรับสายเรารึเปล่า เอาว่ะ ตัดใจไม่โทรไปหามันแล้ว ติดแฟนเหลือเกิน ความที่มันติดแฟน มันก็ลืมเพื่อนคนนี้ไป 2-3 เดือน และวันหนึ่งมันก็ส่ง sms มาว่า Yesterday: I was your FRIEND Today: Im still your FRIEND dont worry about Tomorrow: ILL always be your FRIEND! That is a PROMISE
 -forever-  = FRIENDS= ได้รับข้อความนี้ อ่านปุ๊บ คือขำก๊ากคะ ไม่ได้โมโหมันเลยที่มันหายไปนานขนาดนั้น คือเพื่อนนะคะ เราก็รู้นิสัยมันพอสมควร แต่ความรักมันเข้าตา มันก็ตาบอดเป็นธรรมดา อันนี้มันยอมรับเองคะ และวันต่อมาก็โทรมาคุยกับฉันถึงเรื่องราวความเป็นไปที่ผ่านมา เมื่อเพื่อนคิดได้ เพื่อนคนนี้ก็ยินดีที่จะรับฟังทุกเรื่องของเพื่อนเสมอ ฉันมักมีเรื่องกับเพื่อนชายเสมอ ไม่ใช่เรื่องอะไรหรอกคะ มีเรื่องไม่กี่เรื่อง เรื่องแรกผู้หญิง รองลงมากินเหล้า เที่ยว และเรื่องเรียน ฉันเป็นห่วงมันหรอกถึงได้จู้จี้ขนาดนี้ แต่ไม่ได้ลงลึกว่าทำอะไรต้องบอก ไปไหนกับใครต้องบอก อันนั้นก็ไม่อยากรู้คะ บางครั้งเราเป็นฝ่ายหายไปเองพวกมันก็โทรมา มันหายไปฉันก็โทรไป ฉันรู้ว่าเขาก็รู้ว่าฉันเป็นห่วง แต่ในบางสถานการณ์คนเราก็มักมีสิ่งเร้าอื่นที่ทำให้มองข้ามสิ่งที่เพื่อนหวังดีไป พวกมันรู้ดีว่าฉันเป็นคนแคร์เพื่อนมาก หากฉันเตือนไม่ได้ฉันก็จะไม่ยุ่งกับเพื่อนคนนี้เลย รับได้รับไม่ได้ ให้รู้กันไป คบกันแล้วก็ให้นึกถึงใจเขาใจเรา ไม่ว่าเพื่อนจะทำอะไรที่เราไม่ชอบลงไป ก็ลองใช้เหตุผลว่าเขาทำเพราะอะไร ไม่ร้ายแรงก็ให้อภัยเขาเถอะคะ หรือแม้แต่ร้ายแรงแต่ฉันก็ยังให้อภัยคะแต่ไม่ลืม เพราะฉันคิดว่าหากวันใดฉันทำอะไรผิดพลาดไป ฉันก็อยากให้มีใครสักคนให้โอกาสฉัน ยืนเคียงข้างฉัน ณ ตอนนั้นเหมือนกัน หากคุณมีใครที่คอยจู้จี้จุกจิกกับคุณ ภูมิใจเถอะคะเขาแคร์คุณมากนะคะแม้มันจะมากเกินไปจนคุณรำคาญก็ตาม แล้ววันใดหากเขาไม่จู้จี้จุกจิกกับคุณแล้ว คุณอาจสูญเสียคนที่แคร์คุณก็เป็นได้นะคะ.....................(กรอฝ้าย-เพนกวิน)