เราคงยังเด็กอยู่จริง ๆ

แสงไร้เงา

เราคงยังเด็กอยู่จริง ๆ
ภาพประกอบจาก หนังสือพิมพ์เดลินิวส์ 
เคยสักครั้งไหมที่คุณรู้สึกอ่อนแอ ท้อแท้ จนอยากย้อนเวลากลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง กลับไปเพื่อหาความสนุก กลับไปเพื่อหาความสบาย และกลับไปเพื่อใช้เวลาให้ผ่านไปวัน ๆ ลืมฝันร้ายที่กำลังเผชิญอยู่ ลืมความรู้สึกแย่ ๆ ที่คุณมักเฝ้าถามตัวเองเสมอยามที่ก้าวพลาดว่า... 
ทำไมนะบางครั้งทำดีแทบตายกลับไม่มีใครเห็น แต่เมื่อใดที่พลาดแม้จะเป็นเพียงความผิดเล็ก ๆ โอ้โห! ทำไมบทเรียนมันช่างโหดร้ายขนาดนี้ ไม่เอาแล้ว ไม่อยากทำอะไรอีกแล้ว นี่มันเกิดอะไรขึ้น Forward Mail วันนี้จะพาคุณไปค้นหาคำตอบกับสิ่งที่กำลังเผชิญอยู่ 
มันคือ... ความอ่อนแอ
วันแต่ละวันที่เวียนเปลี่ยนไป
มันไม่ได้ทำให้เรารู้สึกโตขึ้นเลย
ตรงกันข้าม ทำไมเราถึงรู้สึกว่า...
ตัวเราเองอยู่กับที่ ดีไม่ดี
นิสัยบางอย่างในตอนเด็กมันยังกลับมาอีกด้วย
รู้สึกเลยว่าตัวเอง บางครั้งทำตัวเด็กมาก ๆ
ทั้ง ๆ ที่ความจริงมันสมควรจะโตขึ้น
ความคิดน่าจะเป็นผู้ใหญ่ซักที
หรือเป็นเพราะว่า...
เราอ่อนแอเกินไป อ่อนไหวกับสิ่งรอบข้างมากเกินไป
ปล่อยให้มันเข้ามามีอิทธิพลกับตัวเรา
จนบางทีเราก็รู้สึก ไม่เป็นตัวของตัวเอง เท่าที่ควร
เพราะปล่อยให้สิ่งรอบข้างและคนรอบข้างมาทำให้เราทำอย่างนั้นอย่างนี้
ที่จริงเราไม่ต้องทำก็ได้
แต่เมื่อถึงเวลานั้น
ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า ทำไมเราต้องทำ ต้องยอม
เราแพ้เหรอ แพ้ให้กับอะไรล่ะ 
เราคงแพ้ให้กับทุก ๆ อย่างที่อยู่รอบตัวเรา
สำหรับ สิ่งรอบข้าง เราคงไม่สามารถไปแก้ไขอะไรได้
มันจะเป็นยังไงก็ต้องปล่อยมันไป
ซึ่งหมายถึงว่าเราแคร์มันน้อยลงได้
แต่คนรอบข้าง
จะให้เราไม่แคร์ ไม่สนใจ เราคงทำไม่ได้
เพราะเราให้ความสำคัญกับคนรอบข้างมากเกินไป
นั่นมันคงทำให้ความเป็นเด็กมันเรียกร้องจะกลับเข้ามาในตัวของเรา
มันคงคิดว่า ถ้าโตแล้ว แต่ยังไม่สามารถทำตัวเองให้มีความสุขได้
เราซึ่งคือความเป็นเด็กในตัวเธอ จะทำหน้าที่นั้นเอง
เลยกลายเป็นว่า บางเวลาที่เราอ่อนแอ 
ความเป็นเด็กในตัวเรามันเลยถือโอกาสแสดงตัว
ซึ่งช่วงเวลานั้นมันก็ทำให้เรามีความสุขได้จริง ๆ แหละ
กับการเป็นเด็ก ไม่ต้องคิดอะไรมาก
อยากทำอะไรก็ทำ
ทำตัวเหมือนไม่ต้องกังวลกับอะไร
แต่เราก็คงเป็นเด็กไปตลอดไม่ได้
เพราะเมื่อถึงเวลา มันก็จะหายไป
และช่วงเวลาหลังจากนี้ นี่แหละ ที่เป็นความจริงที่เราต้องเจอ
ความจริงที่เราโตแล้วนะ
กลับมาจากโลกของความเป็นเด็กได้แล้ว
ถ้าอยากกลับไปอีกก็ได้นะ
แต่อย่าไปนาน อย่าหลงละเลิงกับมันมากนัก
เพราะเมื่อซักวันที่เรากลับมา เราอาจจะรับกับโลกของความจริงไม่ได้
เราคงยังเด็กอยู่จริงๆ