ตั้งแต่เด็กจนถึงปัจจุบัน ฉันยอมรับนะว่าฉันชอบ... ...ถ้าหากจะมีใครมายื่นตุ๊กตาให้ฉันสักตัว... แน่หละ...ไม่ว่าตุ๊กตาตัวนั้นจะตัวเล็ก... หรือใหญ่... จะสีอะไร... จะมีรูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไร... ฉันบอกได้คำเดียวว่า....ขอให้เป็นตุ๊กตาเถอะนะ.... ฉันเอาหมด.... หากใครจะให้... แถมฉันยังรักคนให้เพิ่มเป็นทวีคูณ ^ - ^ แต่รู้ไหม นะเวลานี้.... ...ฉันก็ยังมีความรู้สึกอยากได้ตุ๊กตาเหล่านั้น แต่ฉันไม่ต้องการ.....ได้มันมาอีกแล้วหละ เพราะอะไรนะหรือ???? เพราะตุ๊กตาในห้องของฉัน มีคนให้มามากมาย... แต่ไม่เคยมีคนใดเลย... ...ที่ได้อยู่ใกล้ชิดฉัน หลังจากให้ตุ๊กตามานะซิ เช่น คุณลุงที่ฉันรัก.... ซึ่งตอนนั้นฉันบอกว่า ฉันอยากได้ตุ๊กตาสักตัว ...ท่านก็ใจดีพาไปซื้อให้ สุดท้ายหลังจากฉันได้ตุ๊กตาของท่านไม่นาน ท่านก็ประสบอุบัติเหตุ... และจากฉันไป พอต่อมา ญาติห่าง ๆ ของฉันคนหนึ่ง ซึ่งตอนนั้นฉันยังอยู่ในช่วงวัยรุ่น ฉันอยากตุ๊กตา ใช่ ๆ ตุ๊กตาอีกแล้ว พี่จ๋า... ซื้อตุ๊กตาให้น้องหน่อยซิ นะ นะ ตุ๊กตาหมีสีดำที่มีลูกน้อย ๆ ด้วยนะ มันน่ารักมาก นะ นะ พี่ ซื้อให้น้องหน่อย.... น้องอยากได้.... ซึ่งแน่นอน ฉันก็ได้อีกตามเคย และ เพียงไม่นาน พี่เขาก็จากฉันไปอย่างไม่มีวันเก่า เมื่อพี่เขาขับรถประสบอุบัติเหตุพุ่งชนข้างทาง และสุดท้ายซึ่งฉันอยากให้เป็นคนสุดท้ายจริง ๆ ที่ต้องจากฉันไปอย่าไม่มีวันกลับหลังจากที่ให้ตุ๊กตาฉัน ... ...ซึ่งคนนี้เป็นคนที่ฉันผูกพันและรักมาก และก็ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก แฟนของพี่สาวของฉันเอง ซึ่งพี่เขาเป็นคนที่รักฉันมาก ตามใจฉันทุกอย่าง ฉันอยากได้ตุ๊กตาหมาที่เห่าได้ คุณคิดว่าเขาจะซื้อให้ฉันไหมหละค่ะ??? แน่นอน พี่เขาไม่มีวันปฏิเสธแน่... ....ใช่ค่ะ เขาซื้อตุ๊กตาตามที่ฉันต้องการให้.... และผลสุดท้ายก็เหมือนเคย พี่เขาประสบอุบัติเหตุ โดนรถชนตาย และเหตุการณ์เหล่านี้ ยังไม่รวมถึงเจ้าของตุ๊กตาตัวอื่น ที่ฉันผูกพันและรักใคร่ ได้ห่างหายจากฉันไป ฉันจึงได้รู้ว่า.... หากฉันอยากจะได้ตุ๊กตาสักตัว ฉันจะไม่ร้องขอจากใคร ฉันจะซื้อมันด้วยเงินของฉันเอง เพราะฉันกลัวเหลือเกิน.... กลัวคนที่ให้ตุ๊กตาฉัน จะห่างหายหรือตายจากเหมือนที่ผ่านมา และหากฉันทำได้ ...ฉันอยากจะย้อนเวลากลับไป ....คืนตุ๊กตาให้พวกเขาเหล่านั้น เพื่อให้เขาเหล่านั้นกลับมาอยู่กับฉันเหมือนเดิม.....
17 ธันวาคม 2548 00:53 น. - comment id 88515
เรื่องจริงเหรอพี่ ถ้าเรื่องจริงๆ คนๆนั้น ต้องบวชน้า จะ ชี หรือพระ ก็ตาม อืมอืม
17 ธันวาคม 2548 00:58 น. - comment id 88521
ถึง คุณเด็กเอ๋อ หรือ Deowstar 17 เป็นเรื่องจริงของผู้แต่งค่ะ แต่บวชคงไม่บวชนะค่ะ เพราะมีคนเคยทายดวงว่า หากผู้หญิงไร้เงาบวช จะไม่ยอมสึก คุณแม่คุณพ่อเลยไม่ยอมให้บวช ทั้งที่เคยขอบวชมาแล้ว อิอิ เอาเป็นว่า อย่าคิดมากเลยค่ะ เพราะตอนนี้ สิ่งที่ทำอยู่คือ ไม่รับตุ๊กตาจากใครทั้งสิ้น อิอิ
17 ธันวาคม 2548 01:53 น. - comment id 88523
..ถ้าเจอแบบนี้เหมือนกัน.. ..คงรู้สึกผิดในใจ.. ..กลัวว่าจะเป็นต้นเหตุ.. ..ถ้าย้อนเวลาได้.. ..หลายๆสิ่งที่ทำแล้วไม่ดี.. ..ก็อยากจะห้ามเหมือนกัน.. .. .. เนอะพี่.. .. .. แวะมาอ่านค่ะ (เรื่องจริงยิ่งเศร้า) VeNuS ก่ะเจ้า
17 ธันวาคม 2548 02:30 น. - comment id 88525
รู้นะแต่ไม่พูด!!!
17 ธันวาคม 2548 08:35 น. - comment id 88529
........อ่านแล้ว...เหมือนจะแฝงแง่คิดอะไรซักอย่าง(คิดมากไปไหมเนี่ย) แต่ถ้าอ่านแบบไม่คิดเนี่ย น่าสงสารเด็กคนนี้จิงๆ แค่อยากได้ตุ๊กตาถึงกะต้องแลกด้วยชีวิตคนที่ตนรัก เฮ้อ...หรือว่า...จะเป็นตุ๊กตาผีสิง...บรื๋อออออ...พอดีก่าครับ ยิ่งเขียนยิ่งเลอะเทอะ อิอิอิอิ
17 ธันวาคม 2548 09:14 น. - comment id 88532
สวัสดีค่ะ...สวัสดียามเช้า..กำลังจะสายๆๆ.. เห็นด้วยทุกประการค่ะ.... แวะมาเยี่ยมค่ะ... หนาวแล้วดูสุขภาพนะค่ะ..
17 ธันวาคม 2548 09:43 น. - comment id 88533
อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ใครเล่าจะห้ามได้.. มองในมุมกลับกัน... การที่เราได้ทำอะไรให้คนที่เรารักก่อนตาย ก็ยังดีกว่า.. ตาย โดยที่ยังไม่ได้ทำอะไรให้เลย... นะคะ.. เสียดายจัง.. น่าจะได้เจอคุณอีกสักครั้ง คราวคุณมาระยอง... ด้วยหัวใจระลึกถึง
17 ธันวาคม 2548 11:56 น. - comment id 88540
บางครั้งมันาอจจะไม่เกี่ยวตุ๊กตาก็ได้นคะ มันเป็นโชคชะตา ที่เราก็มิอาจจะรู้ได้ว่า ทำไมมันจึงเกิด ^_^
17 ธันวาคม 2548 16:59 น. - comment id 88546
พี่ตูนงั้นเอมไม่ให้ตุ๊กตานะ ... เอมให้ พี่ตูนจารับเปล่าคะ คิดถึงพี่ตูนมาก ๆ เลยนะคะ วันนี้เอมแวะมาบ้านแม่ด้วยแหล่ะค่ะ แบบว่าคิดถึง + กับความเป็นห่วงอ่านะ ไปแหล่ะค่ะ ชักจะเย็นแล้วอ่ะนะ
17 ธันวาคม 2548 17:46 น. - comment id 88548
คนให้ตุ๊กตาก็มีอันแย่ด้วยนะ.. แรกๆ คิดว่าให้ด้วยความรัก .. สุดท้ายก็จากด้วยความร้างลา....... ยังจำเสมอ.....ตุ๊กตาคู่นั้น .
18 ธันวาคม 2548 12:26 น. - comment id 88555
คนดีน้องน้อย พี่พุดอ่านแล้วสะเทือนใจค่ะ และ พีพุดเพิ่งบริจาคตุ๊กตาไปให้เด็ก ทางอิสานสิบตัวได้ค่ะ หวังแค่เห็นเขาได้กอดอุ่นๆ ในยามหนาวค่ะ พี่พุดคิดถึงน้องมากนะ..
18 ธันวาคม 2548 12:44 น. - comment id 88556
เเวะมาเยี่ยมนะคะ .............. หนาวเเล้วนะคะ........ ดุเเลตัวเองด้วยค่ะ
18 ธันวาคม 2548 21:24 น. - comment id 88559
เฮ้ คุน ๆ นะ เรื่องนี้เคยเล่าให้เราฟังนี่นา อ่านไปตอนท้ายนึกว่า จะมีข่าวร้ายเพิ่มซะอีก โล่งใจไป อย่าคิดมากเลยตูน แค่บังเอิญน่ะ ....
19 ธันวาคม 2548 15:29 น. - comment id 88565
สวัสดีค่ะ พี่หญิงฯ ไม่เอาน่ะ อย่าคิดมาก ไม่เป็นไรนะค่ะ รักษาสุขภาพนะคะ คิดถึงเสมอค่ะ
19 ธันวาคม 2548 21:36 น. - comment id 88569
ถึง คุณVeNuS ไม่รู้จะบอกอย่างไรนะ แต่สิ่งที่เกิดขึ้น มันย้ำว่าเราผิดเต็ม ๆ เลย ไม่อยากให้เกิดเรื่องเช่นนี้อีกแล้วในความทรงจำ กี่ครั้งแล้วไม่รู้ ที่กอดตุ๊กตาแล้วร้องไห้ แต่ไม่ว่าจะอย่างไร ขอบคุณนะค่ะที่เข้าใจความรู้สึกที่มี คิดถึงคุณเสมอนะค่ะ ถึง คุณคนนอนไม่หลับ รู้ใจเค้าจริงนะตัวเอง แต่เอ๊ะ ไม่บอก ไม่พูด ไม่กล่าว แล้วเราจะรู้หรือเปล่าหละเนี่ย ว่าตัวเองรู้จริงหรือไม่จริง อิอิ พูดสักหน่อยไม่ได้หรือจ๊ะคนดี ถึง คุณปักษาวายุ ข้อคิดในเรื่องนี้ ถ้าพูดไป สำหรับคนอื่น น่าจะน้อยเต็มที แต่ก็ยินดีนะค่ะที่คุณได้ข้อคิดไป เพราะจริง ๆ แล้ว เรื่องนี้ผู้หญิงไร้เงาเขียนเตือนตัวเอง ว่าหากอยากได้สิ่งใด ก็ต้องพยายามเก็บเงินไว้ซื้อเอง เพื่อไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีกนะค่ะ ถึง คุณแสงไร้เงา สวัสดียามค่ำคืนนะค่ะ วันนี้ผู้หญิงไร้เงาไม่ค่อยสบาย คงไม่ได้แวะไปทักงานคุณแน่ แต่อย่างไรซะ คิดถึงคุณเสมอเช่นกัน และขอบคุณสำหรับความห่วงใยที่มอบให้กันนะค่ะ ถึง คุณผู้หญิงช่างฝัน คำพูดของคุณทำให้ความรู้สึกของตูนดีขึ้นเยอะเลยค่ะ และสิ่งหนึ่งที่ตูนอยากจะบอกคุณนะค่ะ อย่าเสียดายที่เราไม่ได้พบกันครั้งที่ผ่านมา (ระยอง พัทยา 10 12 ธันวาคม 2548 เพราะอย่างไรซะ ตูนมั่นใจ ตูนจะต้องได้พบคุณอีกครั้งแน่ในไม่ช้านี้ แล้วพบกันนะค่ะ คนดี และขอบอกดีใจที่เรามีความรู้สึกที่คล้ายกันเสมอมาค่ะ ถึง คุณลอยไปในสายลม น้องแววจ๋า พี่ไม่รู้จะอธิบายอย่างไรนะค่ะ แต่สิ่งหนึ่งที่พี่รู้สึก คือพี่ผิด และสะเทือนใจทุกครั้งที่เห็นตุ๊กตาเหล่านั้น เอาเป็นว่าพี่จะพยายามคิดว่าเป็นเรื่องโชคชะตาอย่างที่เราว่านะค่ะ เผื่อบางทีจะทำให้พี่ดีขึ้นบ้าง ถึง คุณทะเลใจ ใจน้องเอมพี่รับอยู่แล้วหละ แต่เอ๊ะ ให้มาทั้งดวงหรือเปล่าเอ่ย อิอิ เอาน่า รับแล้วจะส่งต่อให้.......ด้วย ขอรอรับอยู่แล้วเช่นกัน เขาบอกว่าจะดูแลรักษาอย่างดีจ้า ส่วนพี่จิ๋ง พี่โทรหานะ แต่ไม่ติด ว่าง ๆ ว่าจะโทรไปหาใหม่อีกสักที เอาเป็นว่าดูแลตัวเองด้วยแล้วกัน ด้วยรักและห่วงใยจ้า ถึง คุณ plaing_piu คนที่ให้ตุ๊กตาคงให้ด้วยความรักและผูกพันค่ะ แต่ตุ๊กตาเหล่านั้นเหมือนจะมีอาถรรพ์หรือเปล่าไม่รู้ แต่อย่างไรซะ ตุ๊กตาทุกตัวที่มี ยังมีค่าเสมอในความผูกพันค่ะ ถึง คุณพี่พุด ขอบคุณค่ะพี่พุดที่เข้าใจความรู้สึกของน้อง น้องยอมรับนะค่ะว่า น้องสะเทือนใจ กับเรื่องตุ๊กตามาก แต่อย่างไรซะ น้องดีใจนะค่ะที่ได้รู้จักพี่พุด พี่สาวที่มีแต่ให้ น้องยินดีแทนน้อง ๆ ที่ได้รับตุ๊กตา เพราะน้องเชื่อว่า ตุ๊กตาเป็นสิ่งหนึ่งที่เด็ก ๆ ใฝ่หา อยากให้ได้มาในอ้อมกอดค่ะ ยังไงซะ ดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ คิดถึงพี่พุดเช่นกันค่ะ ถึง คุณยายฟ้าใส หนาวแล้ว แบบนี้เห็นที ต้องหาคนช่วยดูแลหัวใจดีกว่าไหมจ๊ะ จะได้หายหนาว อิอิ ดูแลตัวเองด้วยนะ เป็นห่วงเป็นใยเสมอเช่นกันจ๊ะ ถึง คุณดาวอังคาs นายเคยได้ยินทางโทรศัพท์ เราเคยเล่าให้นายฟังนานมากแล้ว ดีใจนะที่นายยังจำได้ และเราคิดว่า คงไม่มีเหตุการณ์เกิดขึ้นมากกว่านี้แน่ เพราะตอนนี้เราไม่รับตุ๊กตาที่ใครให้มาแล้ว ขอบใจนะเพื่อนสำหรับความห่วงใย ดูแลตัวเองด้วยแล้วกัน อากาศหนาวแล้ว เดี๋ยวจะไม่สบาย เป็นห่วงนายเสมอนะ ถึง คุณแมงกุ๊ดจี่ สวัสดีจ๊ะน้องมะกรูด พี่จะเลิกคิดมากสำหรับเรื่องนี้แล้วจ๊ะ ขอบใจที่เป็นห่วง และคอยดูแลห่วงใยกันเสมอมานะจ๊ะ ดูแลตัวเองด้วย ด้วยรักและห่วงใยเช่นกันค่ะ ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาชมผลงานค่ะ
20 ธันวาคม 2548 16:54 น. - comment id 88577
เป็นเรื่องเศร้านะ...คุณตูน...
21 ธันวาคม 2548 09:25 น. - comment id 88584
ถึง คุณสลักเสลา ใช่แล้วค่ะคุณหยี เป็นเรื่องเศร้า ที่ตูนยังไม่เคยลืมได้เลย เพราะเวลามองตูนตาบนหัวนอนทีไร ก็รู้สึกนึกถึงเรื่องนี้ทุกที เหมือนเราผิดอย่างไงอย่างนั้นเลยค่ะ เฮ้อ ยิ่งพูดก็ยิ่งเศร้า เอาเป็นว่า แล้วพบกันตอนสังสรรค์ครั้งหน้านะค่ะ จะพยายามหาทางไป แต่ที่รู้ ๆ จะพยายามหาทางไปงานพี่ภูด้วย รายละเอียดเขายังไม่แจ้งมา ถ้าว่างนะ จะไม่ยอมพลาดทั้งสองงานเลย ดีเปล่าค่ะคุณหยี
21 ธันวาคม 2548 19:35 น. - comment id 88587
ถึง ผู้หญิงไร้เงา คือเรื่องเศร้ากับการสูญเสียคนที่เรารัก ไม่มีใครที่ไม่เคยสูญเสีย แต่น้ำตาที่คุณเสียให้คนที่คุณรักทำให้คุณเข้มแข็งขึ้น ฉันคนนี้ขอเป็นกำลังใจให้คุณ จาก เพื่อนใหม่
22 ธันวาคม 2548 10:45 น. - comment id 88592
ถึง คุณกัลปังหา ขอบคุณสำหรับมิตรภาพที่มอบให้ค่ะ ยินดีมากที่คุณให้เกียรติเป็นเพื่อนกับเรา และขอบคุณอีกครั้งสำหรับความเข้าใจความรู้สึกถึงความเศร้าภายในใจที่เรามี จริง ๆ อยากจะบอกว่า เหตุการณ์ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มันเหมือนภาพที่ฉายแล้วฉายซ้ำ หรือนำกลับมาฉายใหม่ อยากให้ภาพเหล่านี้จบจากใจไปนะค่ะ เลยบรรยายเป็นตัวอักษรแทนการบอกเล่า เผื่อว่าตัวเองจะดีขึ้นบ้างก็เท่านั้น