เงื่อนงำ..

กุ้งหนามแดง

ปราง, บูชิตตายแล้ว พี่น้ำมนต์เพื่อนบ้านรายงานให้ทราบหลังจากฉันก้าวลงจากรถ Taxi และจ่ายสตางค์ให้คนขับ สองมือกำลังถือกระเป๋าเพื่อมาเปิดประตูหน้าบ้าน  บ้านพี่น้ำมนต์อยู่ตรงข้ามกับบ้านฉัน ขณะฉันลงจากรถมาเห็นพี่แกกำลังรถน้ำต้นไม้อยู่พอดี   ฉันวางกระเป๋าไว้ที่หน้าประตูและสนทนากับแกก่อนเพราะเพิ่งกลับมาจากต่างจังหวัดไม่ทราบว่าเขามีเหตุอะไรกันบ้าง ช่วงที่ฉันไม่อยู่ อ้าว! ไหนบอกว่าอาการดีขึ้นแล้ว ฉันถามกลับไป ไม่ตกใจ แต่ใจหายนิดหน่อย 
เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว บูชิตทะเลาะกับภรรยา ด้วยเรื่องภายในครอบครัวกลางดึก บ้านเราอยู่ติดกันทำให้ฉันรับรู้ถึงสาเหตุนั้น  บูชิตถูกแทงหนึ่งแผลเท่าที่รับรู้มา ญาติๆ เรียกรถพยาบาลมารับตัวไปหลังจากเลือดท่วมร่างและบูชิตหยุดหายใจ   ภายหลังเสียงหวอๆ ของรถพยาบาลเงียบลง บูชิตถูกนำเข้าไปรักษาในห้องไอซียู หลังจากปั๊มหัวใจขึ้นมาให้มีชีวิตอีกครั้ง และมีเครื่องช่วยหายใจตลอดเวลา  ทราบจากบรรดาญาติที่กลับมาในตอนเช้า บูชิตพ้นขีดอันตรายแล้ว...
ปรางได้ยินว่าเขามีปากเสียงกัน แต่ไม่นึกว่าจะรุนแรงขนาดนี้.. ได้ยินว่าเขาถูกแทง แต่ก็พ้นขีดอันตรายแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงตายได้ ฉันถามรายละเอียดพี่น้ำมนต์อีกครั้ง พี่น้ำมนต์เล่าให้ฟังว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่บูชิตถูแทง แต่มันเป็นครั้งที่สามแล้ว 
โธ่! บูชิต ไม่น่าเลย....ฉันพึมพำ 
บูชิตอาการดีขึ้นพูดคุยได้แล้ว แต่เมื่อคืนนี้ เขาแน่นหน้าอกหายใจไม่ออก ยังบอกให้ไอ้จืดไปซื้ออีโนมาขับลมให้ แต่มันยังไม่ทันมา เขาก็จากไปแล้ว ไอ้จืดเป็นเด็กเฝ้าไข้ของเขา..พี่น้ำมนต์เล่าต่อ 
หมอตรวจอย่างละเอียดพบว่า เส้นเลือดส่วนสำคัญที่จะไปเลี้ยงหัวใจถูกตัดขาด.....
..				

ย้อนไปเมื่อสิบปีที่แล้ว....เวลาย่ำค่ำ..

"กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง" เสียงกริ่งจักรยานไล่หลังเด็กสาวมัธยมปลาย คนหนึ่ง เธอกำลังเดินเข้าซอย หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจเล่าเรียนประจำวันแล้ว ด้วยท่าทางระโหยโรยแรงเพราะต้องซ้อมวอลเล่ย์บอลต่อหลังเลิกเรียน ยังไม่ได้แตะอะไรเลย เธอหันไปมองเสียงนั้น  ..
ปราง กระเป๋าหนักไม๊  เราช่วยถือน่ะ นั่นเป็นประโยคแรกที่บูชิตทักทายฉัน 
ไม่เป็นไรหรอกบูชิต จะถึงบ้านอยู่แล้ว แค่นี้เองเราถือได้ ขอบคุณมากน่ะบูชิต บูชิตยิ้มๆ แล้วขี่จักรยานล่วงหน้าไปก่อน  ตั้งแต่นั้นมาเขาก็ไม่มาตอแยอีกเลย เพียงแต่ทักทายกันตามประสาเพื่อน ซึ่งฉันรู้สึกกับเขาเท่านั้นจริงๆ เพื่อนชายยังอีกนานนัก รักในวัยเรียนเป็นสิ่งต้องห้าม...หรือผู้ใหญ่จะมีสายตายาวไกล..				

ฉันไปฟังสวดศพงานของเขา นึกย้อนไปถึงตอนช่วงกระโปรงบาน ขาสั้น.. ถ้าฉันเลือกเขา คนที่ต้องหนีตำรวจหัวซุกหัวซุนด้วยข้อหาพยายามฆ่า คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากฉัน...เพราะบูชิตเปลี่ยนไป นิสัยในวัยเด็กที่ไม่ตอแย กลับกลายเป็นย้ำคิดย้ำทำขึ้นมา ... นี่ถ้าเขาไม่เมาซ้ำซากหาเรื่องทะเลาะกับภรรยาอยู่บ่อยๆ ละก็ ตัวเขาคงไม่เจ็บปวดและทรมานแบบนี้....อย่างน้อยนัดเดียวคงเห็นผล กว่าสามครั้งยังรอหมอเป็นแน่แท้....
..