...วันนี้ ...พระศุกร์ที่ ๙ ธันวาคม ๒๕๔๘ ... ...เธวีที่คิดถึง ...สวัสดีครับ ...เมื่อเช้าอากาศหนาวนะ ทางคุณหละ หนาวบ้างหรือไม่ ...ผมไม่ใคร่แน่ใจนักครับว่า ...วันไหนในธันวาหนาวเช่นนี้เมื่อหลายปีก่อน ...ความรักได้ตัดรอน และบอกลาความสัมพันธ์ ที่เคยฝันวาดปรารถนาที่เรามีต่อกันไป ...
...รู้เพียงว่า ....ทุกปีที่ล่วงมา ถึงธันวาคราวใด ...ใช่เพียงลมหนาวที่เท่านั้น ที่ทำความหวั่นนัยให้โหยหา ...ในทุกคราที่อยู่เพียงลำพัง ...ในโลกที่ยังมีคุณ แต่ไร้หวังที่ได้ชิดใกล้กันอีก เช่นนี้ ...ทุกหนาวของธันวา ...จึ่งยากที่จะหลีกพ้น ความท้นทรมาน รานร้าวหัวใจ ที่ไม่เคยใคร่คะนึงหา
... ....หลายหนาวของธันวาที่ล่วงมา ...อาจเป็นปรารถนาหนาวที่หลายใครปรารถนา ...แต่ สำหรับผม ...แม้ไม่นึกรังเกียจ ...ก็ไม่คิดอยากสัมผัสเท่าใดนัก ...เธวีที่รัก ...ธันวานี้ ลมหนาวทำคุณคิดถึงสิ่งใด ... ...ผมรู้ครับ ...คงมีหลายอย่างให้คิดคำนึง ...แต่คงไม่มีผมซิน่ะ
... ...เธวี ...สองสามเช้านี้ ...ทุกตื่นขึ้นมา กว่าผมจะถึงที่ทำงาน ไม่ง่ายเลย ...ไม่ใช่เพราะทางไกล แต่เพราะความหนาวนัยเมื่อลมหนาวพัดสัมผัสกาย ...ทำใจให้นึกอยากกลับไปหลับใต้ผ้าหุ้มอุ่นเหลือเกิน ...อยากกลับนอนหลับฝัน ...อยากได้ยินคำนั้น ว่า เธวีคิดถึงคุณจัง
... ...คุณรู้ไหมเธวีคนดี ...ความสุขที่ได้คิดถึงคุณในหลายธันวาที่ล่วงมา ...หลายครั้งที่หัวใจชาย ...มิอาจซ่อนน้ำนัยที่ไหลออกให้ได้อายใครใครอยู่เสมอเสมอ ...ดั่งนั้น ถ้าเลือกได้ ...ถ้าขณะกำลังคิดถึงคุณตอนผมกำลังอุ่นนอนฝัน ...ผมคงไม่ต้องมีใครไหนให้ต้องกระดากอายอีกต่อไป ... ...เธวีที่รัก ...ผมขออภัย ...มิได้ตั้งใจส่งความรู้สึกให้คุณสงสาร สมเพช เวทนา ...เพียงแต่อยากบอกคุณว่า ผมคิดถึงจัง
.... ...เธวีของผม ...ในความเป็นไปของคุณในธันวานี้ ...คงเป็นเช่นหลายธันวาหนาวอันลำพังของผม ...ที่คุณคงมีใครให้อุ่นอิง ...ขอให้มีความสุขกับรักละไมอุ่นตรงหน้านะคนดี ... ...ตระคองกอดกันให้สุขเท่าที่ใจคะนึงนะคนดี ... ...อีกไม่กี่วันแล้วหละ ...หนาวธันวาคงล่วงไปเหมือนเคยเป็น ...ผมก็คงคลายทรมาเพราะธันวาเช่นที่เคย ...ที่เคยเจอ ...ในหลายปีที่ล่วงมา ...
... ...ผมยังไม่รู้เลยเธวี ...พรุ่งนี้รู้สึกผมจะเป็นเช่นไร ...รู้แต่วันนี้ ...คิดถึงคุณน่ะเธวี จากหัวใจ / แทนคุณแทนไท
แทนคุณแทนไท 9 ธ.ค. 2548 15:01 น. - ID 6174 
2484
2
0
10 ธันวาคม 2548 01:43 น. - comment id 87932
วันเวลาที่ผ่านมา ชั่วระยะเวลาหนึ่งของชีวิต ผู้คนมากมายผ่านเข้ามา บางคนผ่านมาเพียงเพื่อจะผ่านไป แต่กลับบางคนกลับไม่เป็นเช่นนั้น จากคนแปลกหน้า กลายเป็นคนรู้จัก คนคุ้นเคย ล่วงเลย ไปถึงกลายเป็นคนรักกัน เวลาเปลี่ยน สถานการณ์เปลี่ยน สถานภาพทางความรู้สึกของเราก็อาจมีการเปลี่ยนแปลงตามไปด้วย บางคนยังคงความเป็นคนแปลกหน้า ยังรักษาระยะห่างของการเป็นคนรู้จักคนคุ้นเคย หรือ คนรักกันไว้ได้อย่างคงที่ บางคน เปลี่ยนแปลงจากคนแปลกหน้า กลายเป็นคนคุ้นเคย จากคนเคยคุ้น กลายมาเป็น คนรักกัน .... ทำลายระยะห่างของความรู้สึกให้สั้นลงอย่างรู้สึกได้ และเมื่อนั้น เรื่องราวดี ๆ สวยงามทางความรู้สึกจึงเกิดขึ้น ... แต่ในทางกลับกัน... ระยะห่างของบางคน อาจห่างไกลออกไปจนสุดหูสุดตา จากคนเคยรัก คนเคยคุ้น ....กลายเป็นแค่คนเคยรู้จัก ... กลายเป็นคนแปลกหน้าทางความรู้สึกไป ... แน่นอนว่า ระยะห่างของคนรู้จัก กับ คนรัก ย่อมไม่เท่ากันเป็นแน่ แต่นั่นแหละ ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปได้เสมอ... ฉันเชื่อในเรื่องของการเปลี่ยนแปลงของเวลา พอ ๆ กับเชื่อในเรื่องของการเปลี่ยนแปลงของความรู้สึก... ไม่มีมาตราวัดใด ๆ ที่จะใช้วัดระยะห่างของความรู้สึกได้ และระยะห่างในแต่ละสถานภาพทางความรู้สึกในแต่ละคนก็คงจะไม่เท่ากัน... เราระบุชัดไม่ได้ว่า 1 เท่ากับ 1 ในความรู้สึกของอีกคน 1 ในความรู้สึกของคนหนึ่ง อาจจะเป็น 100 ในความรู้สึกของอีกคนก็เป็นได้ ... และในเมื่อการคบหากันเป็นปฏิสัมพันธ์ของคนสองคน .... เราจึงมองเห็นความไม่ลงตัว เห็นระยะห่างที่ไม่เท่ากันของคนสองคนได้เสมอ กับคนบางคน เราอยากเป็นมากกว่าคนรู้จัก เราก็จะพยายามที่จะทำให้ระยะห่างของเรามันสั้นลง กับคนบางคน เราอยากเป็นน้อยกว่าที่เป็นอยู่ . ....... เราก็จะพยายามที่จะทำให้ระยะห่างของเรายาวไกลออกไป... แต่กลับบางคนเรากลับอยากจะรักษา ระยะห่าง ตรงกลาง ไว้ให้คงที่ ไม่ให้ห่างหาย จางหนี หรือ เข้ามาใกล้จนเรารู้สึกอึดอัด.... เคยรู้สึกใช่ไหมว่า ... ขณะที่เราเดินเข้าหา บางคนกลับกำลังเดินหนี กับบางคนเรากำลังเดินหนี บางคนกลับเดินตาม กับบางคนเราก็ต้องการระยะห่างประมาณหนึ่ง ไม่ต้องใกล้มาก แต่ไม่ต้องการห่างหายไปไหน... ขณะที่บางคนวิ่งตาม ล้มลุกคลุกคลาน เจ็บปวดกับระยะห่างของอีกคนที่ทิ้งไว้ตรงหน้า ขณะเดียวกันกับที่อีกคนก็วิ่งหนี โดยไม่คิดจะหันกลับมามองความเจ็บปวดของอีกคน อะไรก็เกิดขึ้นได้ กับความรู้สึกคน... เหนื่อยแสนเหนื่อย ล้าแสนล้า .... แต่สุดท้ายก็ยังพยายาม พยายามที่จะยื้อยุดฉุดดึงอยู่เช่นนั้น บางคนปล่อยความรู้สึกของอีกคนไว้ บนความห่าง ห่างจนลับตา ... ไม่เคยหันกลับมามองหรือรับรู้ความเป็นไปของอีกคน ไม่เคยรับรู้ว่า ... ระยะห่างที่เขาทิ้งไว้อีกคนมันสร้างความเจ็บปวดได้ประมาณไหน แต่ก็มีบางคนที่เหนื่อยล้ากับระยะห่างที่พยายามรักษาไว้เพียงแค่นั้น ไม่ต้องห่างไป แต่ เข้าใกล้กว่านี้ไม่ได้ ... ต้องการเพียงเส้นขนานที่ไม่มีทางมาบรรจบ การทำลายระยะห่างของคนสองคนอาจไม่ใช่เรื่องยาก แต่ก็ไม่ได้ง่ายดายนักสำหรับอีกหลาย ๆ คน บางคนพยายามมาเกือบทั้งชีวิต.... ระยะห่างที่ว่าก็ยังคงห่างอยู่เช่นเดิม.... ขณะที่บางคนอยู่นิ่ง ๆ ไม่วิ่งหนี ไม่วิ่งตาม ปล่อยทุกอย่างให้เป็นหน้าที่ของเวลา ไม่เรียกร้องให้เกิดความคาดหวัง ไม่ปล่อยละเลยจนเหมือนชาเฉย ระยะห่างนั้นกลับขยับเข้ามาใกล้ราวปฏิหาริย์... เอาใจช่วยสำหรับคนที่กำลังพยายามเดินเข้าหา... ให้อีกคนหันกลับมามองบ้าง ระยะห่างจะได้สั้นลง พยายามต่อไป เพราะวันหนึ่งคุณอาจรู้สึกว่าความพยายามของคุณมิได้ไร้ค่า ร้องขอสำหรับคนที่กำลังเดินหนี ให้หันกลับมามองความรู้สึกของอีกคนบ้าง เพราะบางทีคุณอาจจะสูญเสียอะไรดี ๆ ไป เพราะระยะห่างที่คุณทิ้งไว้ให้อีกคน เห็นใจกับการรักษาระยะห่างให้คงที่สำหรับบางคน เพราะบางทีมันก็ทรมานมากกว่า การพยายามเดินเข้าใกล้หรือห่างหนี...เสียอีก... แล้วคุณ ๆ เล่า เคยนึกย้อนกลับมามอง ระยะห่าง ของคุณกับผู้คนรอบตัวกันบ้างไหม... เคยรู้สึกไหมว่าบางที ความห่างไกล กับ ระยะห่างของความรู้สึกเป็นกลับเป็นตัวแปรผกผันกัน เคยรู้สึกได้ถึงระยะห่างทั้งที่ตัวอยู่ใกล้ๆ หรือรู้สึกใกล้กันแล้วทางความรู้สึกทั้งที่ตัวอยู่แสนไกล กันบ้างไหม.... เคยคิดกันบ้างไหมว่า ระหว่างคนพยายามเดินหนี คนที่พยายามเดินตาม และคนที่พยายามยังไงระยะห่างกลับเท่าเดิม คนไหนเจ็บปวดไปกว่ากัน... จำไม่ได้ว่าเอามาจากไหน save เก็บไว้ อ่าน เตือนใจ ... จะจำขึ้นใจ...
10 ธันวาคม 2548 05:21 น. - comment id 87934
สวัสดีค่ะ...คุณแทนคุณแทนไท... บางทีการที่เราคิดถึงใครบางคน .. มันก็ทำให้เราอบอุ่นนะ ว่าไหม..? ..อ่านแล้วเคร้าจังเล้ยยยยย....ตอนนี้คนอ่านก็กำลังหนาวมาก..และ.. กำลังคิดถึงใครบางคนอยู่เหมือนนะค่ะ....อิอิอิ... ........... ...ยิ่งหนาวแล้ว ดูแลสุขภาพนะค่ะ...
10 ธันวาคม 2548 08:44 น. - comment id 87936
* รักเธอ.. กอดคนอื่น* เมื่อรักใครคนหนึ่ง.. ไม่สำคัญเลยว่า.. เราจะได้กอดกันหรือไม่.. ความรักบางอย่างในชีวิตคนเรา.. เอื้อมไม่ถึง.. สัมผัสไม่ได้.. เหมาะสำหรับเอาไว้มองดู ไว้ชื่นชมอยู่ไกล ๆ ด ว ง ไ ฟ ป ร ะ ภ า ค า ร ส ว ย ล้ำ ค่ า ยามที่เราล่องเรืออยู่ในทะเลลึก จนหาทางกลับไม่ได้ แต่เราจ้องดูดวงไฟเพียงให้รู้ว่า ควรเดินหน้าไปในทิศทางใด ใช่ว่าเราต้องเบนเรือ เพื่อมุ่งไปจอดเทียบท่าหน้าประภาคาร... เสียเมื่อไหร่ ได้รักเธอ... ประภาคารก็ดูสวยดี คนที่ฉันกอด.. ก็ทำให้รู้ว่าโลกนี้สดชื่น.. สว่างไสว... ...อย่าสนใจเลยว่ารักเธอแล้ว... ...ฉันคนนี้... จะกอดใคร... ............................................................. good words good feeling * ดีเจนภาพร* ............................................................. ความงามแสนเหงา.. กับความเหงาแสนงาม... บางครั้ง..แทบจะแยกกันไม่ออกค่ะ
9 ธันวาคม 2548 16:28 น. - comment id 88497
สวัสดีค่ะ พี่แทนฯ (แทนคุณแทนไท) ...คุณคงมีใครให้อุ่นอิง ...ขอให้มีความสุขกับรักละไมอุ่นตรงหน้านะคนดี ขอให้คุณ...มี แม้ว่าฉันจะไม่มีก็ตาม...
19 ธันวาคม 2548 23:04 น. - comment id 88571
23 พฤษภาคม 2549 18:19 น. - comment id 90858
มีเพียงความหนาวเหน็บกอดเก็บเราไว้
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ