พ่อมีเวลาให้เราเสมอ พร้อมรับฟังทุกเรื่องราว แก้ไขปัญหาใหญ่-น้อย โดยไม่คิดมูลค่าเลย....ขอเพียงลูกเอ่ยปาก.. พ่อผ่านเรื่องราวในชีวิตมามากกว่า จึงบอกผ่านประสบการณ์เหล่านั้น...เล่าสู่ เพียงหวัง...เรื่องบางอย่างเจ้าจงระวัง จะได้ไม่พลั้งพลาดเหมือนที่พอเคยเป็น....บทเรียนราคาแพง.. พ่อเก็บความอ่อนแอไว้ภายใน ยามเมาบางครั้งจะระบายออกมา.. ด้วยคำพูดยาวๆ ให้รับรู้ ซึ่งในเวลาปกติ จะกลบเกลื่อนด้วยความสนุกสนาน...แบกรับ.. พ่อเป็นคนธรรมดา ในสายตาของผู้อื่น อาจเป็นแค่ชายสูงอายุคนหนึ่ง ซึ่งอาจไม่ดีพร้อม พอกับการยกย่องให้เป็นคุณพ่อตัวอย่าง แต่พ่อก็เป็นตัวจริง ในทุกช่วงชีวิตของลูกๆ .....ฝ่าฟัน... วันพ่อ....แค่วันหนึ่งในสัปดาห์ เศษหนึ่งส่วนสามร้อยหกสิบห้า....ใช่ไหม น้อยเกินไปหรือเปล่าที่เราจะระลึกถึง.... พ่อ..... คงไม่สายเกินไป...สำหรับคำว่ารัก.. บางทีความอึดอัด..กับการที่เอ่ยปากกับ.. คนที่ใกล้ชิดที่สุด...ผูกพันมากที่สุด..รวมทั้งรักคุณมากที่สุด.. จะได้ถูกระบายออกด้วย รอยยิ้มและคราบน้ำตา...หนูรักพ่อ... ...
3 ธันวาคม 2548 09:15 น. - comment id 88371
.. พ่อ ..
3 ธันวาคม 2548 12:10 น. - comment id 88372
มีความสุขครับ
3 ธันวาคม 2548 21:03 น. - comment id 88375
ซึ้งใจจ๊ะ
5 ธันวาคม 2548 12:46 น. - comment id 88391
อยากให้ลูกและพ่อทุกคนมีความสุข ในวันพ่อค่ะ อ่ะอ่ะ อย่าลืมแม่ด้วยนะค่ะ บอกรักพ่อแล้วอย่าลืมกอดแม่ด้วยน๊า... คุณกีกี๊... พ่อทำอะไรให้เรามากมาย...ท่านพูดเสมอว่าไม่ต้องให้อะไรท่านเลย..ซื้อมาทำไม สิ้นเปลือง พ่อบอกเสมอ..เชื่อฟังคำสั่งสอนของพ่อและแม่ ก็เพียงพอแล้ว...แต่เหนือกว่านั้นพ่อต้องการเวลาน่ะค่ะ...เวลาสำหรับครอบครัว เป็นสิ่งสำคัญมากค่ะ ยามไกลกัน โทรศัพท์หากันก็ยังดี ถามทุกข์สุขกันและกัน ..ว่าไหมค่ะ.. ................................................................... คุณยศ..แม่จิตร ขอบคุณค่ะ ความจริงอยากเขียนให้มากกว่านี้ แต่บางสิ่งยิ่งใกล้ตัว ยิ่งเขียนไม่ออกก็มีค่ะ..มันตีบตันและตื้นตัน ผสมผสานกัน..บอกไม่ถูกค่ะ.. ................................................................... เพื่อนภู.. ขอบคุณค่ะ...เขียนหน่อยน๊า..พักนี้เพื่อนๆ หลายคนผลงานน้อยมากเลย..แหะ แหะ ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเอง.. กุ้งติดตามอ่านผลงานของเพื่อนๆ อยู่เสมอ ตามแต่เวลาและโอกาส อาจไม่ได้คอมเมนต์งานของเพื่อนๆ บางท่าน บางหน้า บางตอนต้องขออภัยไว้ ณ.ที่นี้.. กุ้ง.. ....................................................................
5 ธันวาคม 2548 22:40 น. - comment id 88397
พ่อ..ที่จูงมือเราพาเดินไปดูหนังกลางแปลงแถวบ้าน แต่ขากลับพ่อต้องแบกเรากลับบ้านทุกทีเพราะเราหลับ พ่อ..ที่จ่ายค่าเสียหายให้กับร้านหมอ เนื่องจากเราอาละวาด ที่หมอไม่ยอมใช้เข็มฉีดยาเล็กสุด ข้าวของแตกเสียหายด้วยฤทธิ์โกรธของเรา พ่อ..คนที่เรา แอบค้นกระเป๋าเสื้อบ่อย ๆ เพื่อที่จะหยิบบุหรี่ไปแช่น้ำ และเพื่อนของพ่อจะต้องถูกเราค้อนขวับ ตอนที่ยื่นบุหรี่ให้พ่อ พ่อ..เงินของพ่อสองบาททำให้เราเงียบได้เสมอ ไอ้ที่ร้องไห้ขี้มูกโป่ง ปรากฏว่า อาการหายปลิดทิ้ง พ่อ..คอยดูต้นทางให้ เวลาที่แม่ถือไม้เรียวมา ..\" ไม้มาแล้ว หนีกันเร็ว\" จากนั้น พ่อก็จะโดนแม่เอ็ด ฐานเข้าข้างบรรดาลูกลิงทั้งหลาย พ่อ.. รูปถ่ายขาวดำของพ่อ อยู่ในกระเป๋าสตางค์ของเรา เสียดายที่ครั้งหนึ่งเปียกฝน ทำให้รูปถ่ายดูเลอะเลือนไปนิด แต่เรา จำพ่อของเราได้เสมอ พ่อ..จะมารับเรา เมื่อถึงวันที่เราไปหาพ่อ
6 ธันวาคม 2548 10:14 น. - comment id 88400
อยากให้ทุกวันที่พออยู่มีรอยยิ้มค่ะ.. เพื่อเก็บไว้ระลึกเมื่อเวลาที่เราต้องจากกัน... พ่อใจดีเสมอ.. ...............................................................
6 ธันวาคม 2548 20:14 น. - comment id 88415
แต่งได้ดีเหลือเกิน
7 ธันวาคม 2548 11:55 น. - comment id 88425
คุณโม.. ขอบคุณที่แวะทักทายค่ะ ... :)