.. ลุ่มแม่น้ำแคว ..

keekie

เรือยนต์ลากแพพร้อม 4 ชีวิตที่หลงรักความสงบเงียบแห่งลุ่มแม่น้ำแคว .. 
	เทียบริมตลิ่งอันล้อมรอบด้วยหุบเขาที่มีหมอกปกคลุมจางๆ ..				

บรรยากาศแห่งความสงบ .. 

	ต่างคนก็ต่างอยู่ในโลกของตัวเอง ..				

เช่นเขาคนนี้ ..				

หรือเขาคนนั้น ..				

และเธอคนนี้ .. 
	' สุดที่รักโทรมาช่วยรับหน่อย .. ' 
	นี่เป็นเสียงริงโทนโทรศัพท์มือถือของเธอจริงๆ นะ .. 
	(ป่าวแซวนะน้องเด้อ ..)				

ส่วนโลกของฉันคนนี้ไม่มีเป็นภาพมายืนยัน ..
	เพราะ .. โลกของฉันคือการสอดแนมโลกของผู้ร่วมชะตากรรม ..
	แล้วเอามาเล่าให้ฟังอยู่นี่งัยเล่า .. 	

	เราซึมซับบรรยากาศธรรมชาติอันสงบเงียบ ..
	จากบ่ายจนเย็น ..				

ดวงอาทิตย์กำลังจะลาลับขอบฟ้า .. 

	คันเบ็ดหกคัน .. 
	เหลือเพียงห้าคัน .. 
	คงถึงคราวของปลาบ้างที่จะเอาคืน ..
	พวกมันโดนคันเบ็ดเย่อจนกลายเป็นอาหารของคนมานักต่อนัก .. 
	.. คราวนี้ .. คันเบ็ดกลายเป็นเหยื่อของพวกมันเสียมั่ง ..
	.. โดนมันลากตกน้ำหายจ๋อมไปต่อหน้าต่อตาหนึ่งคัน .. 
	.. เจ้าของคันเบ็ดโอดครวญยิ่งนัก .. ' มาทริปนี้แพงชะมัด '				

อาทิตย์ลาลับขอบฟ้าไปแล้ว ..
	คันเบ็ดสามคันวางดาย .. คล้ายแม่สายบัวแต่งตัวรอเก้อ ..				

แต่เขายังคงวิริยะ ..				

อุตสาหะ .. 
	เขาน่าจะชื่อนายมานะ ..				

เรามีโลกใบเล็กๆ ร่วมกัน .. 
	คนเล่นกีต้าร์ได้เล่นไป .. ใครเป่าเม้าส์ออแกนได้ก็เป่าไป ..
	ใครร้องเพลงได้ก็ร้องไป .. อู๊ดๆ .. 
	และใครแอบนั่งทำมิวสิคซาบซึ้งกับเพลงได้ก็อินไป .. 

	โลกใบเล็กๆ ที่ทำให้เราได้ใช้เวลาร่วมกัน .. 
	จนท้องฟ้ามืดมิด .. 

	นายมานะร้องหายาพาราเซตามอล .. 
	แล้วก็แอบไปนอน .. เสียงกรนสนั่นแพ .. 

	ปล่อยให้อีกสามชีวิตนั่งซักชีวประวัติเพื่อเพิ่มความรู้จักกันมากขึ้น .. 

	' กรีกรี้เริ่มเข้ามาเขียนกลอนเมื่อไหร่ ' 

	' มิถุนายน 2547.. ท่านเดาอังคันล่ะ '	
	
	' ธันวาคม 2547 ' 

	เราคุยกันไป จิบกันไป กระดกแก้วกันไป ไม่มีใครสักคนแสดงอาการว่า ..
	จะถูกแอลกอฮอล์เข้าครอบงำ ..
	
	' เดี๋ยวมา .. '   ฉันบอกคู่สนทนา ..

	หลังจากนั้นเหมือนความทรงจำของฉันขาดหายไป ..
	ได้ยินเสียงคล้ายท่านเดาอังคันเรียกแว่วๆ ปลายหู ..

	' กรีกรี้ .. กรีกรี้ .. '  แต่ฉันก็ได้แต่ปล่อยให้มันดังแว่วอยู่ปลายหู ..
	เพราะโงหัวไม่ขึ้น .. ไม่สามารถขานตอบท่านได้ .. 

	
	รู้สึกตัวอีกที .. แสงอาทิตย์แยงตา .. 
	นกการ้อง .. 

	ภาพแรกที่ปรากฎแก่สายตา .. ทำให้ฉันต้องขยี้ตาซ้ำแล้ว ..
	ฉันฝันไปหรือป่าวนี่? ..				

ชายหนุ่มผู้นั้นเป็นใคร .. เสร่อ เอ๊ย โสร่งลายสีม่วงบาดตาบาดใจ .. 
	จนฉันต้องรีบลุกขึ้นคว้ากล้อง ..				

หันมองอีกด้านของแพ .. 
	หญิงสาวผู้กำลังเก็บภาพบรรยากาศของลุ่มแม่น้ำแควตอนเช้า .. 

	' ผู้หญิงฉี่ม่วงอนุญาตให้เอารูปนี้ลงได้ .. เพราะ .. ..'  
	เอาน่าเก็บไว้รู้กันสองคนกับฉันก็พอ ใครอยากรู้ถามเธอเอาเอง ..

	ฉันหันหลังเดินมุ่งหน้าจะเข้าครัว ..				

หนึ่งชายหนุ่ม .. ยืนหันหน้าหาดวงตะวัน .. 
	มือยังคงถือคันเบ็ด .. 

	สมชื่อ .. นายมานะ .. 

	' ซื้อเกลือมาเยอะ .. จะเตรียมหมักปลาเอากลับบ้าน .. ' 
	อ้อ .. ลืมบอกไป .. นายมานะมีชื่อเล่นว่า .. นายสมรักษ์ .. 
	.. ไ ม่ ไ ด้ โ ม้ น า ..				

หันไปมองต้นเหตุที่ทำให้ความทรงจำหลังสามทุ่มของฉันขาดหาย ..
	อืมมม .. เพราะเป็นยี่ห้อใหม่ไม่คุ้นเคยนี่เอง .. 
	สงสัยต้องทำความคุ้นเคยหน่อยเสียแล้ว .. 
	คราวหน้าจะได้ไม่พลาดท่า ..
	ปล่อยให้มันทำความทรงจำฉันขาดหายไปอีก ..				

นั่งดื่มกาแฟแก้วแรกของวัน ..

	แมลงปอปีกบาง ..
	เจ้ากางปีกสวย ..
	ลมพัดระรวย .. 
	ต้านแรงแห่งลม .. 


	ต่างคนยังอยู่ในโลกส่วนตัว ..				

' น้าาาาาา .. อาหารของผู้หญิงฉี่ม่วงเหลือแค่นี้เองหรอ? ..
	ว้า .. มัยน้าเห็นปลาสำคัญกว่าผู้หญิงฉี่ม่วงล่ะ .. แค่นี้จะอิ่มได้งัยเล่า .. '
	เธอยังคงตามล่าหาของกิน ..				

เขาหมดแรงเล่น .. แต่เขาคือ .. นายมานะ .. ไม่มีอะไรหยุดยั้งเขาได้ ..
	เล่นฆ่าเวลารอปลากินเบ็ด .. ไ ม่ ไ ด้ โ ม้ น า ..				

เอ .. แล้วอีกคนหายไปไหน? ..
	ฉันจิบกาแฟไป .. พลางนึกได้ .. 

	 .. ฉับพลัน ..
	จมูกก็เริ่มได้กลิ่นแปลกๆ .. 
	เอ .. หนูตายหรือช้างเน่าบนแพหรือป่าวหนอ? ..
	
	ฉันเปลี่ยนโหมดกล้องถ่ายรูปเป็นวีดีโอ ..
	เตรียมถ่ายทำสารคดี .. ตามล่าหาต้นตอ .. 
	กลิ่นมันมาจากไหน? ..
	
	ฉันจับภาพรอบๆ แพ .. แต่ไม่พบสิ่งผิดปกติ ..
	เปิดประตูห้องนอนห้องที่หนึ่ง .. มันก็ไม่มีอะไร ..
	เปิดประตูห้องนอนห้องที่สอง .. นี่ก็ไม่มี .. 

	แพนกล้องไปบริเวณห้องครัว .. ค้นทุกซอกทุกมุม ..
	ไม่มีหนูตายนี่นา .. แต่น่าจะคลำถูกทางแล้วล่ะ ..
	เพราะกลิ่นเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ .. 

	เหลือเพียงห้องสุดท้าย .. ห้องน้ำ ..
	ฉันเอื้อมมือไปหมุนลูกบิดประตู .. มันล็อค!!! ..
	
	' เฮ้ยยย !! ใครอ่ะ .. '  เสียงคุ้นๆ คล้ายคู่กระดกแก้วกับฉันเมื่อคืนเลย ..
	
	' อย่าเล่นดิ่ .. กว่าจะบิวท์อารมณ์ได้ .. หายหมด .. ' 
	เสียงท่านโวยวายมาจากในห้องน้ำ ..

	แค่นั้นฉันก็หมดความสงสัยใคร่รู้อีกต่อไป ..
	หยิบกล้องชูสูงขึ้นเหนือประตู .. 
	เพื่อเก็บภาพ .. หนูตาย - ช้างเน่า .. ในห้องน้ำ ..
	เฮ่อ .. สงสัยต้องเอากล้องถวายวัดซะล่ะมั้งนะ ..				

เป็นอันว่า .. เช้าวันนี้เราเริ่มต้นด้วยการอยู่ในโลกของตัวเอง .. 
	และเราก็ใช้เวลาในโลกใบเล็กๆ ร่วมกันอีกครั้ง .. 
	ร้องเพลง ..				

สองหนุ่มแถมท้ายด้วยการ .. ลงแช่น้ำ ..				

คนนี้สมแล้วที่ท่านมาจากดาวอังคาร ..				

' รูปนี้ก็อนุญาตให้เอาลงเวปได้ .. '  ไม่รู้ว่าจะบรรยายรูปนี้ยังไง .. 
	ก็ท่านอนุญาตมายังงั้น ก็เลยลงให้ยังงี้ .. ฮี่ๆๆๆ ..				

และนี่ก็ต้องขอขอบคุณท่านเดาอังคัน .. 
	ที่ทำให้มีภาพเบื้องหลังของผู้ถ่ายทำ .. มาปิดท้ายรายการ .. 

	ขอบคุณสองวันหนึ่งคืนอันแสนสงบ .. 
	ริมแม่น้ำแคว .. 

	คราวหน้า .. จะมาอีก .. 

	' เฮ้ยยยย .. ตอนขับรถกลับถ้าเห็นร้านขายปลาริมทาง ..
	บอกด้วยนะ .. อุตส่าห์ซื้อเกลือมาตั้งแยะ .. เสียดาย .. ' 
	เสียงนายมานะตะโกนบอก .. 

	.. ไ ม่ ไ ด้ โ ม้ น า ..				

.. สวัสดีลุ่มแม่น้ำแคว ..