ห่างไกลกัน...กับวันเก่าๆ

zilver

เพราะวันนี้เราอยู่ห่างไกลกันมาก...จขนบางครั้งก็อดที่จะคิดถึงวันเก่าๆไม่ได้..คิดถึงวันที่เรนาเคยชิดใกล้..คิดถึงเพลงลูกทุ่งที่เธอชอบร้องอยู่เป็นประจำเราก็เคยว่าให้เธอว่า..ร้องเพลงลูกทุ่งเหมือนคนแก่เลย..แต่ท้ายที่สุดฉันก็เผลอร้องตามทุกที...ก็เพลงมันเปิดบ่อยเข้าๆ ...จนมันซึมซับล่ะมั๊ง....คิดถึงเวลาที่เราไปเที่ยวไหนต่อไหน...ด้วยกัน..เธอชอบไปเที่ยวน้ำตก..แต่ว่าเธอกลับว่ายน้ำไม่เป็นไปทีไรก็ได้แต่มองเราอยู่ข้างบน...เราก็ไม่อยากไปเพราะว่าเราไม่อยากเล่นน้ำ...แต่พอไปถึงคนที่อยากไปกลับไม่ลงน้ำ..แต่คนที่ไม่อยากไปกลับเล่นน้ำอย่างสนุกสนาน...
......คิดถึงรั้วอุดมศึกษา..ที่เราเคยเรียน..ไม่รู้ว่าป่านนี้จะยังเหมือนเดิม..ใหมหรือว่าจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงบ้าง...เพื่อนทุกคนตอนนี้จะเป็นอย่างไร..จะทำอะไรอยู่ที่ไหน..การงานเป็นอย่างไรบ้าง...ฉันก็เข้าใจนะว่าชีวิตของคนเราต้องทำงานกันทุกคน...ต้องดิ้นรน..ต้องสู่เพื่อสิ่งที่ดีกว่า..แต่ฉันสัญญาว่าจะไม่มีทางที่จะลืมเรื่องของพวกเรา..ที่เคยสนุกสนานร่วมกัน...เคยเล่นเคยร้อง...คิดถึงกีตาร์ตัวเก่าๆ...ยี้ห้อนี้..เล่นที่ไหนก็มีเรื่องที่นั้น..แต่กีตาร์...ก็ไม่ยักพังซักที...ทั้งๆที่อยากให้พัง..แต่ก็ไม่เป็นผล....สุดท้ายหากมีเวลาจะกลับไปยังถิ่นเก่าที่เคยพักอาศัยที่เคยร่วมฝัน...อย่างแน่นอน...คิดถึงเธอ