ฉันรับได้.*.แล้วเธอหล่ะ

grofai-penguin

 ก่อนที่ฉันกับเธอจะสนิทกันในวันนี้ เราต่างคุยแลกเปลี่ยนความคิดกัน
ทำให้ได้รู้จักตัวตนของกันและกันมากขึ้น ทำให้รู้ว่าเราสามารถที่จะคบเป็น
เพื่อนกันได้ไหม เราก็ต่างพอจะเดาออกว่า เธอเป็นคนยังไง ชอบหรือไม่ชอบอะไร เมื่อคุยกันถูกคอเราจึงสนิทกันมากจนถึงทุกวันนี้
    เธอจำได้รึเปล่า ที่เธอเคยพูดว่า ถ้าเธอเป็นอย่างนั้น เป็นอย่างนี้ ฉันจะ
รับได้ไหม และฉันก็บอกเธอว่าฉันรับได้เสมอ และไม่ได้พูดแค่ลอยๆ เธอก็น่าจะรู้ เพราะฉันรับเธอที่เป็นเพื่อนสนิทฉันได้ โดยไม่ต้องใช้ความพยายามอะไรเลย
เพราะฉันเต็มใจที่จะรับ สิ่งไหนดีไม่ดีก็คอยเตือนกันไป พูดกันตรงๆ ไม่เข้าใจกันก็ถามกัน
    แล้วเธอหล่ะ...รับฉันได้บ้างรึเปล่า ขอโทษด้วยหากความรู้สึก และการ
กระทำของฉันที่ให้เธอมันมากเกินไป แต่ฉันไม่รู้จริงๆว่าการกระทำแบบไหนที่
เรียกว่าเกินเลย เพราะฉันเองก็ไม่เคยมีแฟนซะด้วย กลัวเธอเหินห่างเพราะคิดว่าฉันชอบเธอแบบนั้น 
    สิ่งหนึ่งที่อยากให้เธอรับได้คือความขี้น้อยใจ และคิดมากของฉัน ฉันมัก
จะคิดว่าเธอเบื่อฉันแล้วบ้าง ไม่สนใจบ้าง อันที่จริงแล้วฉันรู้ว่ามันไม่ใช่ ในความเป็นจริงเธอเข้าใจฉันมากกว่าที่ฉันเข้าใจเธอซะอีก แต่ก็แก้ไม่หายสักที ฉันบอกเพื่อนคนอื่นว่าเธอเงียบหายไปเลย ไม่ยอมติดต่อมาเลย แต่อันที่จริงฉันก็เว่อร์ไปเองแหล่ะ เธอหายไปแค่
4-5 วันเอง เฮ้อ...ก็คิดไปซะ แล้วมาทุกข์เองเป็นประจำ
    ช่วงนี้เธอทำงานด้วย กลับจากงานก็นอนยาวเลย ฉันก็คิดอีกว่าตั้งแต่เธอทำงาน ลืมเพื่อนคนนี้เลยนะ แต่ลืมนึกไปว่า เออเธอเหนื่อยนะ ต้องการพักผ่อน เป็นห่วงสุขภาพเธอด้วย ยิ่งผอมแห้งอยู่ด้วย เอาเป็นว่าฉันจะปรับตัวนะ มันไม่ใช่ว่าต้องปรับหรอก และไม่ใช่การพยายาม แต่ฉันอยากปรับตัวเองในส่วนนี้เองต่างหาก ไม่อยากให้เธอกังวลกับความรู้สึกของฉัน
    ในความเป็นเพื่อนระหว่างเรา มีทั้งความรัก ความผูกพัน ความเข้าใจ และส่วนประกอบย่อยๆอีกมากมายที่ทำให้เราได้เป็นเพื่อนสนิทกัน