Light Of Hope University ( บทที่ 2 )

Mr. Hope

เมื่อเขาเดินออกจากห้องไปก็เจอกับพาเมล่าทีก่ำลังยืนรอเขาอยู่หน้าห้อง
	"ออกมาแล้วเหรอยะ" พาเมล่าถาม
	"แล้วยังเห็นฉันยืนอยู่ในอยู่รึไง" คาลบอก
	"เออๆ นี่เดี๋ยวฉันอธิบายเรื่อง เข็มกลัดให้ฟังนะ" พาเมล่าบอก
	แล้วเธอก็อธิบายซะยืดดดดยาวววว สรุปใจความสำคัญได้ว่า เข็มกลัดนี้ ถ้าจะใช้มันเพียงแค่กดตรงปุ่มสีขาวตรงกลางเท่านั้น
	"ลองกดดูดิ" พาเมล่าบอก แล้วคาลก็ปฏิบัติตาม เมื่อกด มันเป็นแผ่นกระดาษโฮโลแกรมสีฟ้าคราม มีรายการต่างมากมาย พาเมล่าบอกว่าเพียงแค่สัมผัสเมนูที่เราต้องการ มันก็จะขึ้นให้ทันที
	
	แล้วพวกเขาก็เดินออกจากตึกผู้อำนวยการ พาเมล่าบอกว่า จะพาไปดูเกมที่ฮิตๆกันที่มหาลัยก่อน และที่ๆเขาจะไปก็มีที่เดียวคือ Play Plate เมื่อพวกเขาไปถึงที่นั่นคาลก็ต้องตกใจเพราะที่พื้นของที่นั่น เป็น Warp Plate ทั้งหมด และไม่มีบันไดให้เลย ตึกPP(Play Plate)ดูจากภายนอกก็จะคล้ายๆ ห้างธรรมดาๆ แต่เมื่อเข้าไปกลับเป็นโลกที่แตกต่าง มันมีเกมมากมาย ทั้งแบบทีมและแบบเดี่ยว และแล้วพวกเขาก็เดินมาถึง Hit Zone ซึ่งมีเกมที่ฮิตที่สุดในมหาลัยตั้งอยู่เกลื่อนกลาด และเกมที่ว่าคือ เกม วอร์ไซน์เบอร์เพลนเกม ชื่อของมันคือ ไซน์คีน่า มันคือเกม
	"บังคับเครื่องบินเหรอเนี๊ย" คาลบอก
	"นึกว่าเกมตบแผะเหรอ" พาเมล่าพูด
	"อ่ะ เดี๋ยวฉันพาไปลงทะเบียนนะ ไปเลือกหุ่นด้วยกัน" พาเมล่าบอก
	"อ้าว เธอยังไม่ได้ลงทะเบียนอีกเหรอ" คาลพูด
	"ก็ฉันมาตอนที่เขาปิดเทอมพอดีนิ" พาเมล่าตอบพร้อมเริ่มมีน้ำโห
	"แล้วรักษาฉันได้ไง" คาลถามอย่างใสซื่อ
	"ก็ฉันบังคับควบคุมได้แล้วนี่ยะ แต่ยังไม่ชำนาญ และเผลอระเบิดพลังออกมาโดยไม่รู้ตัว เขาเลยนำตัวฉันมา" พาเมล่าบอก
	"อืมๆ รีบพาฉันไปลงทะเบียนเหอะ อยากเล่นใจจะขาด" คาลพูด
	"เออๆ" พาเมล่าตอบอย่างเหนื่อยหน่าย ในท่าทีเหมือนเด็กๆของเขา
	แล้วพวกเขาก็ลงทะเบียนกันที่แผนกลงทะเบียน พาเมล่าเลือกเครื่องบินรบแบบใหม่ เคลื่อนตัวได้รวดเร็ว แต่ใช้ได้แต่อาวุธประเภทลำแสง ส่วนของคาลเป็นเครื่องบินรบแบบใหม่แต่เก่ากว่าของพามล่า แต่ใช้อาวุธได้ทุกประเภท
	"ทำไมถึงเลือกรุ่นนี้ล่ะ เก่ากว่าฉันอีก ฉันน่ะรุ่นใหม่เชียวนะ" พาเมล่าถาม
	"ถึงเก่ากว่า แต่มันก็อัพเกรดได้ทีหลังนี่ แถมของฉันก็ใช้อาวุธได้ทุกประเภท ไม่เหมือนเธอนี่ใช้ได้แต่ลำแสง" คาลอธิบายฃ
	"ลืมคิดไปได้ไงเนี๊ย" พาเมล่าพูดกับตัวเอง แล้วเขกหัวตัวเองครั้งนึง ตอนนี้เธอคิดจะเปลี่ยนแต่ก็เปลี่ยนไม่ได้ เพราะเลือกแล้วเลือกเลย 
	เมื่อพวกเขาลงทะเบียนเสร็จพวกเขาก็เล่นทันที อาวุธที่คาลได้มาตอนแรกคือ ปืนกลคานาส 1 กระบอกพร้อมกระสุนอีก 350 นัด มิสไซสว่าน  10 ลูก ระเบิด 5 ลูก ปืนลำแสงไนตรอน 1 กระบอก และเชื้อเพลิง ส่วนของพาเมล่า ปืนลำแสงไนตรอน 2 กระบอก (สำหรับปีกทั้ง 2 ข้าง)ปืนลำแสงเพลิง 1กระบอก ปืนเลเซอร์ 1 กระบอก และเชื้อเพลิง
	"ว้า... ฉันได้แต่อาวุธลำแสงดูเธอดิ ได้แทบทุกอย่าง" พาเมล่าบอก
	"ไม่รอบคอบเอง ช่วยไม่ได้" คาลบอก ขณะที่คำพูดของเขาทุกพยางค์เปรียบเสมือนท่อนฟืนใส่ลงไปในไฟแค้น
	"เล่นกันเหอะ" พาเมล่าชวน เมื่อเริ่มใจเย็นลงแล้ว
	 เมื่อเขาเข้าไปในห้อง เกมนี้เล่นได้ 2 แบบคือ ระบบทีม และเดี่ยว ซึ่งเขากับพาเมล่าขอเล่นระบบทีม ซึ่งเขาและพาเมล่าได้นั่งประจำที่เรียบร้อย แล้วกำลังฝึกฝนกับโปรแกรม จนผ่านออกมาได้ แล้วพวกเขาก็เริ่มเล่น
	"นี่พาเมล่า เห็นอะไรผิดปกติไหม" คาลถาม
	"ยังไม่เห็น ดูเองไม่เป็นไง" พาเมล่าตอบไป
	"อ้าวๆ พูดงี้ก็ Beautiful ดิ" คาลตอบกลึบอย่างมีน้ำโห
	"เชอะ" แล้วพาเมล่าก็พุ่งออกไปด้วย x2 Booster โดยมีคาลตามมาติดๆ
	"พาเมล่า ระวัง" คาลเตือนเมื่อเห็นมิสไซพุ่งมาใส่พาเมล่า
	บึ้ม
	"อู๊ย...เกือบไป ถ้าฉันไม่ยิงสกัดอ่ะนะ ป่านนี้ไม่รู้รอดไหม" คาลบอก
	"เป็นน้ำใจยิ่งนัก กระหม่อมขอบอบคุณ" พาเมล่าประชด
	"เออๆ" คาลตอบ
	"ป่ะๆ ฉันเห็นศัตรูเรามาแล้ว รู้สึกจะเป็นสัตว์นะ" คาลบอก พูดยังไม่ทันขาดคำ มันก็พุ่งมาทันที
	"ว้าย มันเฉี่ยวปีกฉัน โชคดีไม่เป็นไรมาก" พาเมล่าบอก แล้วกดปุ่มคำว่า Repair ซึ่งเป็นปุ่มซ่อม ซึ่งจะทำให้เป็นเป้านิ่ง เนื่องจากต้องลอยกลางอากาศซ่อมเอา
	"เดี๋ยวฉันไปจัดการมันก่อน จากที่เครื่องฉันตรวจสอบนะ มันคือ มันโตรเมตัสน่ะ เป็นมังกรเกล็ดมันป้องกันอาวุธประเภทลำแสงได้ และ สามารถพ่นไฟร้อนที่สามารถทำให้เราเกือบเดี้ยง" คาลบอก
	"เธออยู่นี่ล่ะ ขืนไปสู้ก็แพ้มัน เพราะเธอใช้ได้แต่อาวุธลำแสงนิ" คาลบอก แล้วเขาก็พุ่งไป
	"มาม่ะ ป๋ามาแล้ว เอานี่ไปกิน" คาลพูดแล้วกดใช่ปืนกลกราดยิงใส่พวกมัน จนตายไปหลายตัว แต่ก็เหลือกระสุน 200 นัด แต่เขาก็เปลี่ยนมาใช้มิสไซสว่านยิงใส่มัน ตอนแรกๆ เขายิงไม่ถูกแต่มิสไซนั่นกลับตามไปติดๆ จนเจาะมันจนตาย เขาคำนวนไว้ ตอนนี้เหลือ 7 นัด ตาย 7 ตัว ปืนกลคานาสก็เหลืออยู่ 185 นัด เขาจึงกราดยิงจนเกลี้ยง ไม่เหลือกระสุน ไม่เหลือ มิสไซสว่านสักนัด แต่มันยังเหลืออยู่  15 ตัว แต่เขาเห็นมันเป็นสีที่แตกต่างกว่า ตัวที่แล้วเป็นสีดำ ตัวนี้เป็นสีเทาออกขาว
	เปรี้ยง
	"นี่เธอ เธอแยกไม่ออกรึไง ว่าตัวสีดำน่ะตัวผู้ป้องกันลำแสงได้ แต่ตัวเมียป้องกันกระสุนได้ แต่ป้องกันลำแสงไม่ได้ ยิงเลย เธอมีปืนลำแสงไนตรอน เดี๋ยวฉันจะเป็นกำลังเสริมนะ" พาเมล่าบอก เมื่อเธอบอกเสร็จ คาลก็เปลี่ยนมาใช้ปืนลำแสงไนตรอนทันที ซึ่งต้องชาร์ตพลังงาน กว่า 15 นาทีกว่าจะเต็มจนยิงได้ ในเวลานั้นพาเมล่าจึงใช้ปืนเลเซอร์ซึ่งไม่ต้องชาร์ตพลังงานยิงไปก่อน จนเหลือ แต่ 8 ตัว และพอดีคาลชาร์ตพลังงานเสร็จ
	"พาเมล่าถอยไป ฉันจะยิงลำแสงแล้ว" คาลบอก
	"เอานี่ไปกินซะ" คาลพูดแล้วเขาก็ยิงลำแสงนัดแรกออกไป แต่ก็ทำลายได้แต่ครื่งเดียว แต่ตอนนี้หารู้ไม่ว่า พาเมล่าชาร์ตปืนลำแสงเพลิงอยู่ จนในที่สุด
	"คาลถอย" พาเมล่าบอก แล้วไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไร เธอยิงออกไปทันที มันเป็นเพียงลำแสงเส้นเล็กๆ เมื่อเธอยิงใส่ครบทั้ง 4 ตัวแล้ว มันก็ปืนเธอก็เริ่มแผลงฤทธิ์ ตรงลำแสงที่เธอยิงใส่มัน มันเริ่มเป็นไฟ ลามไปทั่วร่างของมังกร แต่พวกเขาไม่เห็นเท่านั้น เห็นแต่ไฟที่วูบวาบภายในเพราะ ลำแสงได้ทะลวงเข้าไปในผิวหนังมัน และลามไปเรื่อยๆ จนทั่วร่างมังกร และขีดพลังชีวิต ก็ลดลงเรื่อยๆ จนในที่สุด
	บึ้ม
	"เย่ส" พวกเขาร้อง เมื่อเคลียร์ Lv.1ได้
	"พอเหอะ คาล เดี๋ยวฉันพาเธอไปดูหอพักนะ" พาเมล่าบอกผ่านทางเครื่องสื่อสาร
	"แล้วแต่เธอดิ" คาลตอบกลับ แล้วทั้ง 2 ก็เอาเครื่องลงจอด ก็หมายถึงเลิกเล่นหรือซ่อม หรือซื้อของ
	แล้วพวกเขาก็ออกมาจาก PP พาเมล่าพาเขาเดินไปจนถึงที่แห่งนึง มันเป็นตึกสูง พอๆกันตึกผู้อำนวยการ มี 2 ประตู ประตูแรกเขียนไว้ข้างบนว่า หอพักชาย ประตูที่ 2 ก็หอพักหญิง พาเมล่าบอกว่า มีกฏห้ามชายเข้าหอพักหญิง ห้ามหญิงเข้าหอพักชาย และเธอก็บอกว่า เวลาจะเข้าห้องก็ใช้เข็มกลัดหันด้านตราออกมา แล้วประทับลงไป แล้วถ้าหาห้องไม่เจอก็หาเอาในเข็มกลัด แล้วเธอก็เดินเข้าหอพักเธอไป และเขาก็เข้าหอพักไป เมื่อเข้าไป เขาก็พบมินิมาร์ท 24 ชม. ร้านอาหารนานาชาติ และแน่นอนทุกที่เป็น Warp Floor ซึ่งเขาก็เริ่มชินและสนุกกับมันแล้ว แต่เขาก็คิดอะไรสนุกๆ เลยพูดว่า
	"ไปห้องของคาล" คาลพูดแล้วเขาก็หายไป ต่อมาเขาก็ยืนอยู่หน้าห้องนึง เลขห้องคือ 153 เขาจึงลองเปิดหาในเข็มกลัดดู ก็พบว่าเป็นห้องของเขาจริงๆ เขาจึงเอาเข็มกลัดออกมาประทับลงไปที่ช่องที่มีเลเซอร์ตรวจสอบเข็มกลัด แต่ก็พบอะไรที่ช่องประทับ มันมี 2 ช่อง เมื่อเขาประทับเสร็จ ก็มีเสียงตอบรับ "ยินดีต้อนรับคุณ คาล คารีอัสค่ะ" เมื่อเขาเข้าไป
	"จ๊ะเอ๋" ชายผมสีน้ำเงิน รูปร่างสูงผอม แต่ดูๆ ก็เป็นคนแข็งแรง หน้าตาจัดอยู่ในพวก หล่อ
	"นายเป็นใคร" คาลถาม
	"ก็รูมเมทนายไง ฉัน มาโค โซลาคีรัส เรียกว่า มาร์คก็ได้ นายล่ะ" มาโคถาม
	"ฉัน คาล คารีอัส" คาลแนะนำตัว
	"ยินดีที่ได้รู้จักนายนะ" ทั้งสองพูดพร้อมกัน
	"นี่นายเล่นเกม ไซน์คีน่า ป่าว" มาร์คถาม
	"เล่นๆ สนุกมากๆ แต่ก็ยากดี ต้องเจอกับพวก มันโตรเมตัส เกือบตายแน่ะ เล่นเอาซะ" คาลพูดอย่างออกรสชาติ
	"เหอๆ นายเจอแค่นั้น ฉันน่ะเจอ คีโนมาลัส เป็นพวกสัตว์ปรสิต เวลามันเกาะก็จะลดพลังงานเรื่อยๆ จนเราตก มีททางเดียวคือ ต้องมีบาเรีย ตัวมันเป็นเมือกๆ เหนียวๆ ลื่นๆ คล้ายเสมหะ  อูแหวะ" มาร์คพูด แล้วทำท่าอาเจียน
	"อืมๆ ถ้าเราเห็นกับตา เราคงอ้วกเหมือนนาย" คาลบอก
	"นี่ เดี๋ยวพาดูรอบห้องนะ" มาร์คบอก แล้วเขาก็พาเดิน เริ่มจากห้องรับแขก มีโซฟาที่มีนุ่นฟองน้ำยัดข้างใน นอกเป็นพลาสติกเปลี่ยนสีได้ จากที่มาร์คอธิบายมันสามารถเปลี่ยนสีได้ ทีวีจอแบนพลาสม่าติดผนัง ตู้เย็นที่สามารถสั่งของได้เพียงแค่บอก คอมพิวเตอร์รุ่นใหม่ล่าสุด 2 เครื่อง เครื่องเสียงสเตอริโอ พร้อมลำโพง 3D ผนังห้องเปลี่ยนอากาศ มันจะสามารถเปลี่ยนอากาศได้เช่น เราเปลี่ยนเป็นทะเล มันก็จะมีอากาศเหมือนทะเล ไปที่ห้องน้ำ มีอ่างจากุซซี่ สระว่ายน้ำ ที่สั่งของ ( มาร์คบอกว่า เวลาพวกสบู่ แชมพู ครีมอาบน้ำ ครีมนวดผม โฟมล้างหน้า หมด ก็เบิกเอาจากที่นี่ ) ห้องนอน เตียงที่ยัดนุ่น ฟองน้ำ ทำให้มันนิ่มสบายยย ทีวีจอยักษ์พร้อมเครื่องเสียง 3D และแน่นอนห้องนี้ต้องมีผนังหรับอากาศ( ซึ่งเขาเรียกย่อๆ ว่า ผนังอากาศ )
	"ว้าวว สุดยอด ไม่เคยได้อะไรแบบนี้ในชีวิตเลย" คาลบอก
	"ว่างั้นล่ะ มัน พระเจ้าประทานเลยย" มาร์คเสริม
	"อืม นี่นายเรียนสาขาไหน ธาตุอะไร" คาลถาม
	"อืม ธาตุน้ำแข็ง สาขาการต่อสู้ ห้องปีหนึ่ง ห้อง 1" มาร์คบอก
	"ฉัน ได้ทุกธาตุ สาขาการต่อสู้ปี 1 ห้องอะไรไม่รู้ นายหาไงอ่ะ" คาลบอก
	"ก็หาในเข็มกลัดนี่ล่ะ แล้วก็พรุ่งนี้เรียนแล้วนะ มีตารางสอนในนั้น" มาร์คบอก
	เมื่อเขาเปิดมันขึ้นมาสัมผัสที่ปุ่มห้องเรียน ก็พบว่า
	"นายอยู่ห้องไหนอ่ะ" มาร์คถาม
	"อืม ไม่รู้เป็นไรอ่ะ ทำไมฉัน..." คาลพูดแล้วตีหน้าเศร้า
	"อ้าว นายไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับเราเหรอ" มาร์คพูดมีน้ำเสียงเศร้าปนอยู่หน่อย เนื่องจากเขาอยากให้คาลมาอยู่ห้องเดียงกันมาก
	"ถึงต้องอยู่ห้องเดียวกับนาย" คาลบอกเบาๆ แต่มาร์คก็ได้ยิน
	"ไอ้บ้านี่ เดี๋ยวงานนี้มีคน mouth has color แน่ๆ" มาร์คพูดแล้วชกคาลเบาๆ
	"แต่ไอ้ที่นายใช้ได้ทุกธาตุอ่ะคือไงอ่ะ" มาร์คถาม
	"ก็คือ ได้ทุกธาตุจริงๆอ่ะ คือ ไฟ น้ำ ลม น้ำแข็ง สายฟ้า ครบ 5 ธาตุเลย" คาลบอก
	"งี้ นายก็ชนะทุกคนได้เลยอ่ะดิ" มาร์คพูด
	"ไม่รู้ดิ ถ้าเขาเก่งกว่า เขาก็ชนะไป" คาลบอก
	"นี่เราลงไปกินข้าวดีกว่านะ ฉันหิวแล้ว" คาลตัดบท
	"อืมๆ ก็ได้ นี่เรามากินร้านข้างล่างเป็นครั้งแรกเลยนะ" มาร์คบอก
	"อืม เราก็เหมือนกัน" คาลบอก
	"ป่ะ ไปกัน" มาร์คชวน เมื่อพวกเขาลงไปที่ร้านอาหารนานาชาติ พวกเขาก็เริ่มสั่งอาหารทันที
	"เอา ส้มตำ กับเครื่องเคียงนะครับ พิเศษ" มาร์คสั่ง
	"นี่กินด้วยกันนะ ฉันสั่งเผื่อนายด้วย" มาร์คบอกคาล
	"อืมๆ" คาลตอบ ผ่านไป 1 นาที
	"ว้าว น่าทาน หอมอีกต่างหาก" มาร์คบอก เมื่อเห็นโฉมหน้าของส้มตำ ( ซึ่งเขายังไม่รู้ฤทธิ์ )  เครื่องเคียงคือ ไก่ย่าง ที่ส่งกลิ่นหอม และข้าวเหนียวที่พวกเขาคิดว่าเป็นข้าวผสมกาวซะนี่ ซึ่งถามพวกพนักงานเขาก็บอกว่าเป็นตามปกติของมัน กินได้แน่นอน
	"กินเหอะ" แล้วพวกเขาก็เริ่มลงมือ
	"ซี๊ดดดด เผ็ดว่ะ ไอ้ส้มตำนี่ แต่ถ้ากินกะข้าวเหนียวก็อร่อยดีนะ" มาร์คบอก แล้วทำปากซี๊ดด้วยความเผ็ดร้อน ซึ่งตอนนี้หน้าเขาแดง น้ำตาคลอ
	"อืม ฉันว่าข้าวเหนียว กินกะไก่ย่างอร่อยนะ" คาลบอก แล้วพวกเขาก็ลงมือ ทึ้งต่อ เมื่อกินเสร็จ
	"พี่ครับ เก็บเงินด้วยครับ" มาร์คตะโกนบอกบอกพนักงาน หลายรอบ
	"นี่พวกนายน่ะ ไม่รู้เลยเหรอว่าทุกอย่างที่มหาลัยอ่ะ ฟรี" เด็กหนุ่มคนนึงที่อยู่โต๊ะถัดไปบอก
	"อ๋อเหรอ ขอบใจนะ เธอชื่ออะไรเหรอ" มาร์คถาม
	"ฉัน จอร์น     มาโฮนิค" เด็กหนุ่มคนนั้นบอก
	"พวกนายล่ะชื่ออะไรกันบ้าง" จอร์นถาม
	"ฉัน มาโค     โซลาคีรัส เรียกสั้นๆว่า มาร์ค ก็ได้นะ" มาร์คแนะนำตัว
	"ฉัน คาล คารีอัส" คาลแนะนำบ้าง
	"นี่ๆ พวกนายอยู่ห้องไหนกันบ้างเหรอ" จอร์นถาม
	"ปี 1 ห้อง 1" พวกเขาตอบพร้อมกัน
	"งั้นพวกเราก็เจอกันแน่ๆ ฉันก็ ปี 1 ห้อง 1" จอร์นบอก
	"พรุ่งนี้เจอกันนะ" พวกเขาบอกลากัน แล้วพวกเขาก็แยกย้ายกันไปนอน