เธอคือนักดนตรีที่รัก(ข้างเดียว) 10

วาวา

สักพัก ต้นตอ ก้อมาเคาะห้อง วาวา แล้วต้นตอก้อเอาหนังมาด้วย บอกว่าจะได้ดูด้วยกันไง เห็นเมื่อกี้งอน ถ้าเขาเป็นแบบนี้ตลอดก้อคงดีสินะ แต่นี่บางทีก้อร้ายบางทีก้อดี แล้วจะนอนกันยังไงล่ะนี่
"ทำไมมาช้าจังเลย จะนอนแล้วด้วยซ้ำไป"
"จะใจร้ายให้พี่ไม่มีที่นอนเหรอ"
"วาวา ไม่ได้ใจร้ายสักหน่อย นี่วาวาก้อรอพี่อยู่แล้ว แล้วพี่จะนอนตรงไหนล่ะ"
"นอนตรงไหนก้อได้ พี่นอนบนเตียง ส่วนเราก้อลงไปนอนข้างล่างโน่น"
"เรื่องอะไรล่ะ ก้อนี่มันห้องวาวานะ วาวานอนบนเตียง ส่วนพี่นอนข้างล่าง โอเค มันต้องเป็นอย่างนี้ชัวร์ แล้วพี่เอาหนังอะไมดูล่ะ"
"ก้อหนังจีน คงจะสนุกน่ะ แล้วอ่านหนังสือไปถึงไหนแล้วล่ะ เอามาไม่อ่านนี่โกรธจริง ๆ นะ "
"พี่ต้นตอ อุตส่าห์แนะนำทำไม วาวาจะไม่อ่านล่ะ วาวานะสำหรับพี่ต้นตอได้ทั้งนั้นแหละ แล้วนี่ไม่กินเบียร์กินเหล้ากันอีกหรอ"
"ไม่เอา เด๋วเมา ทำอะไรเราไม่รู้ด้วยนะ"
"มันไม่ได้ทำกันง่ายขนาดนั้นนะ ดูหนังกันดีกว่า พี่ต้นตอชวนคุยเรื่องอะไรก้อไม่รู้"
"คุยเรื่องอะไร ก้อเรื่องทั่ว ๆ ไป เรามันโตแล้วนะจะอายอะไรเล่าเรื่องแค่นี้เอง"
"ช่างมันเถอะ ดูหนังกันดีกว่า พี่น่ะนอนข้างล่างเลย เด๋ว วาวาจะปูที่นอนให้นะ แล้วเอาผ้าห่มป่าวละ  อ๊ะ ใครโทรมาตามพี่ต้นตอแน่ะ สายในไม่มีใครเพื่อนพี่แหละ"
"สวัสดีค่ะ ไคน่ะ"
"ไอ้ต้นตอนอนนั่นใช่ไหม"
"ค่ะ มีไรป่าวค่ะ จะคุยมั๊ย"
"ฮัลโหล มีอะไร "
"ที่นอนไม่พอ อยากจะมานอนด้วย"
"กรูไม่ใช่เจ้าของห้องนะโว๊ยต้องถามเจ้าของห้องเค้าโน่นว่าเขาจะให้มานอนรึป่าว"
"วาวา มันไม่ว่าอะไรหรอก แต่มรึงเถอะอยากอยู่กับน้องเขารึป่าว ถ้าอยากอยู่ กรูก้อทน ๆ นอนกันแคบ ๆ ที่ห้องนี่แหละ"
"มรึงจะลงมา มรึงก้อลงมาเลย มาพูดอะไร"
"เขินสิท่ามรึง แต่กรูคงลงไปล่ะ กรูทนไม่ไหวว่ะ ไอ้เก่งแมร่ง กรนเสียงดังอิ๊บอ๋าย "
"เออ ก้อลงมาละกาน เด๋วกรูจะบอก วาวา ให้"
"เด๋วพี่เซียมลงมานอนด้วยนะ ได้รึป่าว"
"ได้ซิ ไม่มีปัญหาอะไรนี่"
มีคนมาขัดจังหวะการอยู่สองต่อสองกับต้นตออีกแล้ว เซงเวย
"เด๋วพี่กับพี่เซียมนอนกันข้างล่างละกัน"
"อืมม ดูหนังเถอะ ถึงแล้วล่ะ"
"เป็นอะไรรึป่าว เราน่ะ"
"เปล่า"
ไคจะกล้าบอกล่ะว่าอยากอยู่กันแค่สองคนไม่อยากให้มีใครมาด้วยนี่
"เพื่อนพี่มาแล้ว ไปเปิดประตูซิ"
"มาแล้ว ๆ จะเคาะหา papa มรึงรึไง"
"ก้อประมาณบอกล่วงหน้าไง เผื่อมรึงทำอะไรกันอยู่ จะได้หยุดทันไง"
"มรึงจะให้พวกกรูทำอะไร ก้อแค่ดูหนังกัน"
"ว่าไงจ๊ะ วาวา คนสวย เมื่อกี้ทำอะไรกันอยู่ กว่าจะเปิดประตูนานเลยนะ"
"ปล่าว ไม่ได้ทำอะไรกันนะ ก้อนั่งดูหนังอยู่เนี่ย แล้วก้อเกี่ยงกันว่าใครเป็นคนไปเปิดประตูก้อเท่านั้นเอง"
"พี่ก้อไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย ทำกินปูนร้อนท้องไปได้"
"พี่เซียมน่ะบ้าไปแล้ว"
"มรึงจะนอนเลยรึปล่าว"
"ให้กรูรีบนอนมรึงจะทำอะไรเหรอ"
"มรึงคิดเป็นอยู่เรื่องเดียวรึไง"
"แล้วจะให้คิดเรื่องอะไรอีกละวะ กรูไม่กวนพวกมรึงหรอก กรูไม่แอบดูหรอก"
ตอนนี้วาวามานั่งอยู่ใกล้ต้นตอมากเลยล่ะ วาวา ดีใจจัง ไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้ เรานั่งหยอกล้อกัน ได้จับมือต้นตอ ดีจังเน๊อะ ผู้ชายมันน่าจะรู้สึกว่าได้เปรียบมากกว่าแต่นี่เราเป็นผู้หญิงแท้ ๆ แล้วจะทำไงดีล่ะ ใจนึงก้อคิดเรื่องที่ว่าเราเป็นผู้หญิงแต่อีกใจนึงก้ออยากอยู่ใกล้กว่านี้อีก อยากนอนข้าง ๆ ต้นตอ อยากจะได้เห็นหน้าใกล้ ๆ กัน เฮ้อ แต่ในที่สุดเราก้อไม่กล้าที่จะทำให้มันเกินเลยไปกว่านั่งจับมือ แค่นี้ก้อดีแล้ว มากกว่านี้ถ้าสุดท้ายเขาไม่รักเราเราจะเสียเปรียบเอง แล้วคนที่จะมาเปงแฟงเราล่ะ คิดอย่างนี้แล้ว เศร้าใจจัง เราจะได้เปงแฟงกับต้นตอไหมเนี่ย รู้สึกรักต้นตอมากขึ้นทุกที ทุกที
พี่เซียมนอนน่ารักจัง แต่ต้นตอนอนน่ารักกว่า น่าหอมแก้มมากเลย เรานอนไม่หลับเลย ทำไมใจเรามันเต้นแรงขนาดนี้นะ ดูปากนั่นสิ ถ้ามันมาประกบกับปากเรามันจะเปงไงบ้างน๊า จมูกนั่นน่าหยิกเสียเหลือเกิน ขนตางอน ๆ ที่ดูดื้อ ๆ ของต้นตอ มันชวนหลงไหลเสียเหลือเกิน ดูท่านอนซิเหมือนเด็ก ๆ เลย ถ้าตื่นมาไม่กวนตีนก้อคงดีพิลึก แล้วเราล่ะ ไม่น่ารักแถมยังตัวเล็ก ๆยังกะคนแคระ ต้นตอพอจะมีใจให้กับเราบ้างไหม
แต่ตอนนี้เราได้ก้าวมาไกลมากแล้ว ถอยกลับตอนนี้มันก้อเจ็บ เดินหน้าต่อไปถ้าหากว่าไม่ได้ดังที่ใจคิดมันก้อเจ็บ แต่อย่างน้อยเราก้อได้ทำตามใจเราต้องการแล้ว ถ้าหากสมหวังในรัก ยังไงตอนนี้ถอยกลับก้อไม่ทันแล้ว เราไม่สามารถบอกได้ว่าทำไมเราถึงได้ชอบเขามากขนาดนี้ ทั้ง ๆ ที่เขาก้อไม่ค่อยจะใยดีอะไรกับเรามากนัก แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้เรายิ้มได้คือ เขายิ้ม เขาทักทาย เขาล้อ สิ่งเหล่านี้ทำให้ชีวิตของเรามีความสุขแล้วล่ะ ถึงว่าวันหนึ่งเราไม่ได้อยู่กับเขาแต่อย่างน้อยเราก้อได้ทำตามที่เราอยากทำ
ความฝันคือสิ่งที่สวยงาม มันจะไม่สวยงามขึ้นมาเมื่อมันเป็นความจริงที่ไม่เป็นดังฝัน มันจะรู้สึกเจ็บปวดเมื่อฝันนั้นแตกสลาย สิ่งที่ต้องทำตอนนี้คือทำยังไงก้อได้ให้ต้นตอมาชอบเรา