วันที่หัวใจอยากพัก..เราจึงพบกัน*14*

ความทรงจำ

ยัยแอ้ ไปช้อปเป็นเพื่อนหน่อยดิ ว่าจะไปซื้อเสื้อ แล้วก็พวกตุ้มหู สร้อย อะไรหน่อย
ได้ๆ แต่รอก่อนนะ ชั้นถ่ายแบบอยู่ ใกล้เสร็จแล้วล่ะ เมื่อนัดแนะสถานที่เสร็จ เธอก็รีบเรียกแท๊กซี่ตรงไปทันที
เออแก พี่ธิปไปด้วยนะ
ไปด้วย?
ก็ไปเดินด้วยน่ะ พี่เค้าเบื่อๆ เราก็เลยชวนมาด้วย
เธอก็เพียงพยักหน้า 
งั้นไปกันเลยดีกว่า อ้อแอ้เอ่ยปากชวน2หนุ่มสาวที่นั่งเงียบไม่พูดไม่จากันอยู่ครู่นึงแล้ว ให้ไปซื้อของ / 
อันนี้สวยเนาะไอ้แอ้ ผมได้ยินไมนัสเธอบ่นเป็นระยะๆ
เอ่อแก เดี๋ยวเราไปห้องน้ำก่อนนะ เอาไว้ไปเจอกันที่เลยแล้วกัน หิวละ
เธอก็เดินดูบรรดาของที่วางขายอยู่ แล้วก็ไปสะดุดเข้าที่ร้านขายเครื่องเงิน
อันนี้สวยมั้ยนาย เธอหยิบตุ้มหูสีเงินยาว ลายโบราณๆขึ้นมา
คลาสิคดี
เธอก็ได้มันมาเรียบร้อย 
นายคงเบื่อแย่มาเดินซื้อของกับผู้หญิง
ไม่หรอก ชินน่ะ ผิงก็เป็น
ผิง? ใครเหรอ น้องนาย?
เปล่า แฟนเก่าน่ะ เค้าชื่อผิง อยากเห็นหน้าเค้ามั้ยล่ะ
เสียงใสที่หัวเราะอย่างถูกใจค่อยๆหายไปเมื่อผมเอ่ยประโยคหลัง
ชั้นว่าไม่ดีกว่า เพราะไม่เห็นจะเกี่ยวไรกะชั้นนี่ มันเป็นเรื่องของคน2คน
ผมก็พาเธอเดินไปยังร้านขายหนังสือ และไปยังมุมขายนิตยสาร แล้วก็หยิบเล่มนึงขึ้นมาพลิกๆไปก่อนจะยื่นไปตรงหน้าเธอ
คนนี้ไง
น่ารักนี่!ถ่ายแบบด้วยเหรอ ขึ้นกล้องนะ ตัวจริงคงน่ารักแน่ๆ อายุเท่าไหร่ล่ะ
18 แต่ตอนถ่าย17เกือบๆ18
โห!เด็กจัง แต่ดูผู้ใหญ่กว่าชั้นอีก 555
ผมก็เก็บนิตยสารเข้าที่ก่อนจะหันมาถามเธอ
จะดูไรในนี้มั้ย เธอก็มองผ่านๆไปยังมุมนิตยสารแล้วก็เอ่ยเรียบๆ
ยังไม่มาน่ะ ไปเหอะ
จะซื้อเล่มไหน
sit satเดือนนี้ไง
สะสม?
เกี่ยวกับงานของชั้นน่ะ ไปดูเสื้อผ้ากันดีกว่า
 กว่าจะเดินมายังร้านอาหารที่นัดกับอ้อแอ้ไว้ มือผมก็เต็มไปด้วยถุงอีกหลากหลายใบ หลายขนาด
กินไรดีนาย
ไม่รู้สิ สั่งกันเองดีกว่านะ พี่ทานได้หมดแหละ 
ผมปล่อยให้การตัดสินใจเป็นของหญิงสาวทั้งคู่ และเมื่อทานอาหารเสร็จพวกเราก็แยกย้ายกันกลับ ผมกำชับให้พวกเธอโทรมาหาผมด้วยเมื่อกลับถึงบ้านเรียบร้อย ส่วนตัวผมเองก็ขับรถมายังร้านกาแฟที่ผิงทำงานพิเศษอยู่ ผมสั่งกาแฟและลิ้มรสมันไปได้เกือบหมดก็ยังไม่เห็นวี่แววเธอ
พี่ธิปรึเปล่าค่ะ
คับ มีอะไรเหรอคับ
พอดีเป็นเพื่อนผิงน่ะคะ คิดว่าพี่น่าจะมาหาผิง ถ้าเป็นอย่างนั้นคงไม่เจอ เพราะว่าวันนี้ผิงกลับก่อนน่ะคะ
คับ ขอบคุณมาก
เธอไม่อยู่..ทำไมใจหายอีกแล้ว เมื่อไหร่ผมจะทำใจได้นะ ผมจึงกดโทรออกหาเธอ
ฮัลโหล เธอกรอกเสียงลงมา
ผิง นี่พี่นะ
คะ จำได้ มีอะไรเหรอค่ะ
พอดีพี่มาหาผิงที่ร้าน
มาหาผิง? มีไรด่วนรึเปล่าค่ะ น้ำเสียงก็ไม่ค่อยดีเลย
ก็..แค่..ใจหายน่ะ เวลามาแล้วไม่เจอผิง
พี่ธิปค่ะ เราต้องทำใจนะคะ ต้องอยู่โดยไม่มีคำว่าเราให้ได้
ขอบคุณนะผิง ผมกดวางสายแล้วก็ขับรถกลับบ้าน
พี่ธิปค่ะ แอ้ถึงบ้านแล้วนะคะ รถติดสุดๆเลย แค่นี้ก่อนนะคะ 
คำรายงานจาก1ใน2สาวที่พูดไว้เมื่อประมาณ10นาทีก่อนดังแว่วเข้าโสตประสาท ผมเลยตัดสินใจโทรหาไมนัส
ว่าไงนาย นี่เธอคงเซฟเบอร์ผมไว้แล้วล่ะ
อยู่ไหนแล้ว
ยังไม่ถึงบ้านเลย ติดไฟอยู่ ไฟโคตรนาน แถมเขียว3วิ ใครจะไปขับพ้น ไม่รู้ติดอีกกี่รอบจะพ้นเนี่ยรถก็โคตรติด 
เป็นชุดเลยแม่คุณ
แอ้ก็บอกว่ารถติด
นายล่ะ นอนไปรึยัง
ยังไม่ถึงบ้านเลย พอดีไปร้านกาแฟมาน่ะ
ร้านกาแฟ? ไปไม่ชวนเลยเหรอตาบ้า
ก็ไม่นึกว่านัสอยากไปน่ะ
เออ..นาย ไปฮ่องกง อยากได้ของฝากไรรึเปล่า
ใครไป?
ชั้นไง จะไป อยากได้ไรมั้ย
ไม่มี
งั้นก็..
พรุ่งนี้ว่างไปร้านกาแฟที่นัสเคยไปเจอพี่ได้มั้ย จำได้รึเปล่า
ได้ ก็อยู่ใกล้ที่ทำงานชั้น
นะ เอาไว้เจอกันตอน4โมงครึ่งได้มั้ย ว่างรึเปล่า
อืมมม.. ชั้นก็ไม่รู้ ก็น่าจะว่างนะ เอาเป็นว่าชั้นโทรไปบอกนายเองดีกว่า
เอางั้นก็ได้ หลับฝันดีนะนัส
ฝันดีเช่นกันพี่ธิป / 
เดี๋ยวให้น้องเค้านั่งบนเก้าอี้หวายนะ ดึงจุดเด่นมั่ง ไม่งั้นทำมาเสียเที่ยว เธอบ่นๆๆเป็นชุด แล้วก็เดินไปดูฉากต่อไป
นัส เดี๋ยวมาดูหน่อยนะว่าม่านเอาดำหรือสีใสดี เธอก็พยักหน้าพร้อมจดลงสมุดโน้ตเล่มหนาที่ถืออยู่ในมือ
คิวพรุ่งนี้ใช่มั้ยพี่ งั้นเอาไว้ตอนบ่ายๆวันนี้นัสทำให้นะ เธอพูดจบก็เดินไปฉากต่อไป
พัดลมพอมั้ยพี่ ฉากนี้เป็นฉากที่ต้องใช้ลมเยอะ ทำให้ต้องหาพัดลมมาวางเป็นระยะๆ
พอๆ ระวังปลั๊ก3ตาด้วยไอ้นัส 
เธอเกือบเตะไปแล้วจึงได้แต่หัวเราะแฮะๆ
ทำไมไม่แอบไปข้างหลังล่ะ
สายไม่ยาวพออ่าดิ เลยต้องเตือนทุกคนที่เข้ามาใกล้
555 แล้วเสียงโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้นมา
ขอตะวเดี๋ยวนะพี่ ว่าแล้วเธอก็เดินไปยังห้องเก็บอุปกรณ์ก่อนจะกรอกเสียงลงไป
ว่าไง
ตกลงเองไงคับนัส ตอนนี้จะบ่ายแล้วนะ
ตายแล้ว!จริงด้วย นัสลืมไปเลยอ่ะ พี่ธิปรออยู่ใช่มั้ยอ่ะ โทษทีนะ พอดีนัสยุ่งๆอยู่น่ะ มันวุ่นๆ ลืมไปสนิทเลย
งั้นแปลว่ายังไม่ได้ทานข้าว
อืม ลืมเวลาไปเลย
ทำงานหนักไปเปล่า
ไม่หรอก เอาเป็นว่า4โมง45เจอกัน ครึ่งคงไม่ทันอ่ะ
ยุ่งมากไม่ต้องก็ได้ 
 ไม่ๆ ชั้นเผื่อเวลาเดินไปอีก
พี่ไปรับมั้ย
ไม่เอาอ่ะ ไปเองได้ เอาเป็นว่า เวลานั้นแหละนะ เดี๋ยวเจอกัน แค่นี้นะ เธอก็กดวางสายแล้วก็เดินไปเลือกม่านพลาสติกก่อนที่จะนำไปติด
16.25 เธอก็เดินมาทิ้งตัวลงที่เก้าอี้เท้าแขนผนักนุ่มอย่างหมดแรง แล้วก็ขยับเม้าท์ทำให้ภาพรูปพระอาทิตย์ตกดินและมีชายหนุ่มนั่งกอดเข่ามองอยู่ปรากฏขึ้นมาแทนที่ภาพขนมหวานที่เธอเอามาใช้เป็นภาพพักหน้าจอ และเธอก็เขาไปเช็คอีเมล์
นัสจ๊ะ โมทย์จะกลับหลังกำหนดสัก2อาทิตย์ นัสจะมารับโมทย์รึเปล่า ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นไรนะ เจอกันคราวหลังก็ได้จ๊ะ 
เธอมองไปยังปฏิทินตั้งโต๊ะ 2อาทิตย์ที่เขาว่านั้นตรงกับวันที่เธอจะต้องไปฮ่องกงพอดี เธอไป2วันกาอนที่เขาจะกลับมาพอดี
สงสัยคงจะไปรับไม่ได้นะ พอดีนัสติดงานอยู่ที่ฮ่องกง เอาไว้ค่อยเจอกันตอนนัสกลับมานะ
เมื่อเธอส่งเมล์เสร็จ เธอก็เปิดดูคิวของนักร้องที่ต้องมาถ่ายในวันพรุ่งนี้ เธอคงไม่ต้องไปดูการถ่ายทำหรอก เพราะมันไม่ใช่หน้าที่ของเธอ ถ้าไปก็อาจจะเป็นตัวเกะกะได้ แต่เธอคงต้องไปตรวจดูความเรียบร้อยตอนเช้า แล้วก็เตรียมเซ็ทฉากใหม่ - - - 
โทษนะที่ให้รอ พอดี..นั่งคิดงานเพลิน
นราธิปก็ยิ้มให้เธอ
สั่งเลม่อนปั่นให้แล้วนะ
ดีๆ ร้อนชะมัด เธอพูดจบก็คว้าแก้วทรงสูงขึ้นไปดื่ม
วันนี้ทำไมแต่งตัวแปลกๆ
เสียงทักของเขาทำเอาเธอรีบก้มลงสำรวจตัวเองทันที
แปลกยังไงล่ะ
เธออยู่ในชุดเสื้อยืดสีฟ้าทับด้วยแจ็คเกตผ้ายีนสีดำพร้อมลายธงชาติอเมริกา เข็มขัดสีเงินเส้นบางก็ทอประกายล้อเลียนแสงไฟอยู่บนกางเกงยีนส์สีดำและผ้าใบสีขาวมอมๆ
ก็..เหมือนไปเที่ยวมากกว่าทำงานน่ะ
ออฟฟิศชั้นไม่บังคับการแต่งตัวน่ะ พอดีวันนี้ต้องลุยก็เลยใส่แบบนี้ เออนาย!ชั้นจะไปฮ่องกงช่วงกลางเดือนหน้านะ ไม่อยู่
อืม
เออนาย
หืม?
เลี้ยงไอติมชั้นหน่อย น๊า..
เฮ้ย!เลี้ยงไม พี่ไม่ได้ติดหนี้นัสนี่
ก็..อยากกิน
เดินไปซื้อเอง
ไม่เอา เหนื่อย นี่ชั้นอุตส่าห์รีบมาหานายเลยนะ เหนื่อยเท่าไหร่เนี่ย แค่ไอติม..
โอเคๆ เอารสไร
ช็อคกล้วย
รออยู่นี่นะคับคุณหนู
คุณหนู คำที่มีคนเรียกเธอแค่คนเดียว คนที่เป็นเจ้าของใจของเธอ
มาแล้วขอรับคุณหนู เขาเอ่ยล้อๆแล้วก็ยื่นไอศครีมสีเหลืองนวลๆปนน้ำตาลอ่อนๆมาตรงหน้า
ขอบใจนะ เธอฝืนยิ้มสดใสไปให้เขา
มีไรรึเปล่านัส
ไม่มีนี่ เธอก็ตักไอติมเข้าปาก
นายชอบร้านกาแฟร้านนี้ด้วยเหรอ
อืม น่านั่งและมีความหลัง
กับแฟนเก่านาย
ความหลังและสิ่งที่ทำให้พี่ไม่เจ็บมากนัก
หืม?
ผิงเค้าทำงานที่นี่
ทำงานที่นี่? คนไหนเหรอ
คนที่รับออเดอร์อยู่ไง
เธอมองไปยังหญิงสาวผู้นั้น แม้ว่าผมของหล่อนจะยาวกว่าตอนที่เธอเห็นในนิตยสารนั้น แต่โครงหน้าก็ยังคงเหมือนเดิม เมื่อได้เห็นหน้าผิงเข้าจริงๆ เธอก็พอจะเข้าใจว่าทำไม เขาผู้ชายตรงหน้าเธอถึงได้ยังรักและตัดใจไม่ได้สักที
มาดูเค้าทุกวัน มันไม่เจ็บกว่าเหรอ ไอ้อาการที่ว่า อยู่ใกล้แต่สัมผัสไม่ได้อีกแล้วน่ะ
แค่ยังรู้ว่าเค้าสบายดี ไม่เสียใจเหมือนพี่มันก็ดีและมีความสุขกับพี่มากแล้ว
นายนี่ น่าสงสาร เธออดคิดในใจอย่างเป็นห่วงไม่ได้ 
แผลใจของนายคงลึกน่าดู และท่าทางนายจะไม่ยอมรักษาซะด้วย
มาใช้บริการพี่ได้นะ ถ้าวันไหนขี้เกียจกลับเอง
หืม?
ก็เดี๋ยวพี่พาไปส่งบ้านไง
อ๋อ อืม เออ...นาย ไปเดินเล่นกันมั้ย หรือว่าอยากนั่งต่อ
ไป 
เธอและเขาก็ลุกเดินออกไปจากร้านโดยที่มีสายตาและรอยยิ้มของผู้หญิงอีกคนมองตามไปอย่างเอ็นดู /