เรื่องของคนบ้า ๆ

<-:-SaYoNaRa-:->

นี่เป็นเรื่องของเราโดยเฉพาะ เป็นเรื่องของเรากับเพื่อน ๆ อีกมากมายหลายคน แต่ว่าเป็นเรื่องที่เป็นความลับนะ ห้ามไปบอกใคร
    ฉันเองที่เริ่มมีความรักกับชาวบ้านเขา ก็เกิดความรู้สึกกล้า ๆ กลัว ๆ ที่จะบอกรักเขาคนนั้น แต่ในที่สุดก็บอกจนได้ *-* โล่งใจชะมัดเลย แต่ว่าหลังจากนั้นสิ ทั้ง ๆ ที่เราเป็นเพื่อนร่วมห้องที่ไม่ค่อยสนิทกันอยู่แล้ว ก็กลับกลายเป็นว่าไม่ได้พูดกันเลย เขาไม่ยอมแม้แต่จะมองมาหา ฉันเองก็ได้แต่เพียงเศร้าสร้อย
    1  ปีที่เรารู้จักเป็นเพื่อนกัน มันยาวนานนัก แล้วก็ว่าไปว่าเขารักเรา เรารักเขา ยังไงก็เป็นเพียงรักแรกหล่ะน่า ฉันเองก็ไม่ได้ว่าอะไร เพียงแค่เศร้าไปนิด ๆ เท่านั้นเอง และแล้วเขาก็ไปเรียนที่อื่น ที่ ๆ ฉันตามไปหาเขาไม่ได้
    หลังจากนั้นฉันก็ได้แต่จมอยู่กับความเศร้านั้น "เหมือนคนบ้าชะมัด" ในใจก็พูดอย่างนั้นอย่างนี้ แต่ก็ช่วยไม่ได้อ่ะนะ คนมันรักไปแล้วนี่ ฉันรู้จักเพื่อนเพิ่มขึ้น เพื่อนที่ย้ายเข้ามา เพื่อนคนนั้นดันชื่อเล่นเหมือนคนที่ฉันรักเข้าซะงั้น -*- มันเลยทำให้ความรู้สึกเก่า ๆ มันโผล่ขึ้นมา แต่รู้ไหม ... ทั้ง ๆ ที่ไม่อยากรู้จัก ฉันก็ได้เป็นเพื่อนกับเขาจนได้ และฉันเองคิดว่าเขาสำคัญกับฉันมาก ๆ ถึงแม้เขาจะไม่เคยคิดเช่นนั้นก็ตาม เพราะเขาเป็นคนร่าเริง ไม่กลัวสิ่งใด จะว่าไปแล้ว คนที่นิสัยแตกต่างกันสุดขั้วอย่างฉันกับเขา ถึงกลายเป็นเพื่อนกันได้หล่ะ ....
    บางครั้งนิสัยไม่ได้ตัดสินทุกอย่าง เขาเป็นทอมที่ห้าวมาก ๆ แต่ยังไงเสีย ฉันยังเห็นเขาเป็นผู้หญิงคนนึงในสายตาของฉันหล่ะ เพราะเขาแตกต่างจากพวกทอมที่ฉันเคยรู้จักมาก ๆ เขามีความรักกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ทะเลาะกันบ้าง ดีกันบ้าง ฉันเองก็อิจฉาเขา แต่ฉันมีคนรักอยู่แล้ว ...
    จนกระทั่งฉันรู้ว่าคนที่ฉันรักมีคนอื่น ฉันจึงเลิกรักเขา พร้อม ๆ กับที่เพื่อนชายกับเพื่อนทอมของฉันเลิกจากแฟน แต่เป็นการเลิกที่แปลกมาก ๆ คือ ฉันไม่ได้เป็นแฟนกับเขาคนนั้น แต่เพื่อนชายกับเพื่อนทอมของฉันเป็นแฟนเขาแล้ว ทั้งสองคนนั้นฉันคิดว่าเขาเข้ากันได้นะ มันไม่แปลกเลยที่ฉันจะรู้สึกเช่นนั้น เพราะความจริงเรา 3 คนมีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน
    เพื่อนทอมของฉันเป็นเพื่อนที่ดี คอยปลอบใจที่แสนจะบอบบางไว้เสมอ บางครั้งหลายคนอาจเห็นว่าฉันเป็นคนเข้มแข็ง ที่หาได้ที่ไหนหล่ะ ฉันเองรู้ตัวเองดี ถึงเขาจะว่าอย่างนั้นฉันไม่ว่าหรอกนะ แต่เพื่อนทอมของฉัน ช่วงนี้เขาเป็นอะไรไม่รู้ ทำตัวเหมือนกับงอนอะไรบางอย่าง
    ฉันอยากจะบอกเขา แต่ฉันไม่อยากให้เป็นเหมือนปีก่อนนะที่เขานั้นโกรธ จนไม่อยากคุยกับฉันเลย ครั้งนี้แย่เข้าไปใหญ่ เขาไม่มาให้ฉันเห็นหน้าเลย "เราทำอะไรผิดใจเขาเหรอ" ฉันคิดในใจ ถ้าหากเขาได้อ่านก็อยากบอกเขาว่า 
    "ถ้าหากเราได้ทำสิ่งไหนให้เธอโกรธ เราขอโทษเธอนะ อย่าไปจากเราเลย เธอเป็นคนสำคัญที่เรามีในตอนนี้ ในขณะที่เรารอคนที่เราจะสามารถรักได้ และคนที่รักเราได้ เธอจะอยู่เป็นเพื่อนกับเราได้ไหม?" ...
    "ฉันเองที่สูญเสียความรักไป และรอรักครั้งใหม่ ฉันรอคอยคนที่จะนำความรักมาให้ แม้จะพูดเหมือนเอาแต่ใจ แต่รู้ไหม ฉันเจ็บปวดมากนะ" ...