ด้วยตัวฉันเอง

สมการ

ท้องฟ้าคืนนี้ดูมืดครึ้มกว่าคืนก่อนๆ ไม่เห็นดวงจันทร์ ไม่เห็นแสงดาว เหมือนกับคนที่มืดมน ไร้ซึ่งแสงสว่าง มีเสียงฟ้าร้องมาเป็นระยะๆ เหมือนกับว่าหัวใจใครบางคนกำลังส่งเสียงร้องอยู่
เหมือนกับฉัน
สายลมที่พัดมาเอื่อยๆ เหมือนกับคนที่ไม่มีเรี่ยวแรง พัดมาอย่างสะเปะสะปะ ทิศโน้นบ้าง ทิศนี้บ้าง เหมือนกับคนที่ไม่รู้ว่าจะไปทางใด เหมือนกับคนที่กำลังสับสน
เหมือนกับฉัน
ต้นไม้ใบหญ้าหยุดนิ่ง ไม่มีการเคลื่อนไหว จะมีก็เพียงโบกพัดไปตามแรงลมเบาๆเท่านั้น เหมือนกับคนที่หยุดอยู่กับที่ ไม่ทำอะไร ไม่ยอมตัดสินใจใดๆ ไม่ยอมที่จะก้าวไปทางใด
เหมือนกับฉัน
จักจั่นเรไรที่เคยร้องเสียงดังระงมไปทั่ว คืนนี้ก็กลับไม่ได้ยินเสียงจากพวกมันเลย มันคงจะพักผ่อนกันอยู่ เหมือนกับคนที่เหนื่อยที่จะก้าวต่อ เหมือนกับคนที่ต้องการหยุดพัก
เหมือนกับฉัน
.
หัวใจฉันกำลังส่งเสียง 
เพราะฉันกำลังสับสน 
ฉันจึงหยุดอยู่กับที่ ไม่ก้าวไปทางใด
ฉันต้องการหยุดพัก
..........
ตะเกียงที่แทบจะไม่เคยได้ใช้งานเลยได้ถูกจุดขึ้น แสงไฟที่สว่างไสวงดงาม แม้จะเป็นเพียงตะเกียงดวงเล็กๆ แต่ก็คงพอแทนแสงดาวได้ และทำให้ท้องฟ้าดูสว่างขึ้นบ้าง
ตะเกียงถูกจุดขึ้นด้วยมือของฉัน
พัดใบลานที่ไม่เคยได้หยิบมาใช้ กลับมาอยู่ข้างกายฉันในตอนนี้ แม้จะเป็นเพียงลมเบาๆ แต่มันก็พอที่จะแทนสายลมของทุกๆวันได้ เพราะมันทำให้ฉันรู้สึกสบายขึ้น
พัดใบลานเกิดลมขึ้นได้ด้วยมือของฉัน
ตุ๊กตาไขลานที่เคยได้แต่ตั้งไว้ในตู้โชว์ ทว่าคืนนี้ มันกำลังเต้นรำอย่างสนุกสนาน การเริงระบำของมันคงจะทดแทนการโบกสะบัดของต้นไม้ใบหญ้าได้บ้าง
ตุ๊กตาไขลานเต้นรำได้ด้วยมือของฉัน
เพลงที่แทบจะไม่เคยฟังเลยได้ถูกเปิดขึ้นอีกครั้งหนึ่ง หลังจากครั้งสุดท้ายเมื่อนานมาแล้ว เพลงที่เข้ากับบรรยากาศของคืนนี้ได้ดีเหลือเกิน เสียงเพลงคงพอแทนเสียงจักจั่นได้
เสียงเพลงดังขึ้นมาได้ด้วยมือของฉัน
..........
หัวใจฉันหยุดส่งเสียง
เพราะฉันไม่สับสน
ฉันเลือกแล้วว่าจะไปทางใด
ฉันพร้อมที่จะก้าวต่อ
ด้วยตัวฉันเอง