.. สายเกินไป ?..

keekie

ฝนซาขาดเม็ด .. 
	ฉันเปิดประตูก้าวลงจากรถหลังจากนั่งรออยู่พักใหญ่ .. 
	หยิบถุงใส่ของสองสามถุงติดมือมาด้วย ..
	ที่นี่ฝนคงจะตกทุกวัน .. ต้นหญ้าสูงเกือบท่วมศีรษะ ..
	เมื่อพฤษภาคมที่ผ่านมามันยังไม่สูงเท่านี้เลย ..
	พฤษภาคมของปีก่อนๆ ก็เช่นกัน .. 
	ฉันเดินฝ่าพงหญ้า .. ก้าวขึ้นไปบนทางซีเมนต์ .. 
	มอง .. คอนโด .. ที่ตั้งเรียงกันเป็นแถบ .. 
	ฉันมองรูปเจ้าของคอนโด .. ที่ติดไว้ด้านหน้า .. พลางนึกในใจ .. 
			
	.. ขออนุญาตเดินผ่านหน่อยนะคะ ..
	.. หนูจะมาหาคุณยายค่ะ .. 
	เดินจนสุดทาง .. ห้องสุดท้าย .. สีฟ้า .. 
	ฉันมองรูปขาวดำที่ติดไว้ด้านหน้า ..
	
	.. สวัสดีค่ะ .. หนูคิดถึงคุณยายจัง ..
	.. นี่ .. สาลี่ที่ยายชอบ .. อ้อ กี้ซื้อน้ำเขียวมาฝากด้วยนะคะ ..
	.. สมัยนี้มันใส่กระป๋องแล้วนะคะยาย .. อย่า งง ล่ะ .. 
	.. ดื่มซะนะคะ .. กี้เสียบหลอดไว้ให้แล้ว .. 
	
	พลันภาพในอดีตแจ่มชัด .. 
	เสียงคุ้นเคยดังก้องในโสตประสาท .. 
	
	"กี้เอ้ย .. ไปซื้อน้ำเขียวให้ยายขวดนึง .. "  
	"เดี๋ยวค่ะ .. หนูออกจากที่ซ่อนไม่ได้ค่ะ .. เดี๋ยวก้องหาเจอ .." 
	เสียงตะโกนดังจากโอ่งมังกรใบโต .. 
	จะออกไปได้ยังไงเล้าาาา .. เดี๋ยวก็โดนแปะโป้งกันพอดี .. 
	เจ้าน้องชายตัวดีมันอยู่ใกล้ๆ นี่เองซะด้วย .. 
	แหม .. มานึกอยากกินอะไรกันตอนนี้นะ .. คนกำลังเล่นซ่อนหา .. 
	"จะออกมาดีๆ .. หรือจะต้องให้ใช้ไม้นาบฮ้าเจ้ากี้ .. "
	เพียงเท่านั้น .. เด็กตัวดำๆ ก็ตุปัดตุป่องปีนออกมาจากโอ่งมังกร .. 
	เดินไปคว้ากะตังค์จากมือคุณยาย .. กระแทกเท้าปังๆ ไปซื้อน้ำเขียว .. 
	เห็นแก่ไม้หวายเหนียวๆ หรอกนะ .. เฮอะ .. ทำมาขู่ .. 
	ฉันยิ้มให้กับภาพในมโนนึก .. 
	เด็กน้อยในวันนั้นห่วงแต่เล่น .. 
	วันนี้ .. เด็กน้อยคนนั้นโตขึ้น .. และคิดถึงคุณยายมาก .. 
	จนต้องขับรถมาไกลถึงนี่ .. เอาน้ำเขียวมาฝากคุณยาย .. 
	.. อร่อยไม๊คะคุณยาย? .. 
	ฉันหยิบดอกมะลิซ้อนที่เด็ดมาจากต้นที่บ้านปักใส่แจกัน .. 
	ถอนหญ้าที่ขึ้นรกเรื้อหน้า .. คอนโด .. ของคุณยาย .. 
	
	"กี้เอ้ย .. กวาดบ้านให้หน่อย .. ฝุ่นมันเยอะ .." 
	"เดี๋ยวค่ะยาย .. นกหงส์หยกมันกำลังฟักไข่ .. ให้มันฟักไข่เสร็จก่อนนะคะ .. แป๊บเดียว"    ตะโกนตอบ .. สายตายังไม่ละจากรังนกหงส์หยกในกรง .. 
	"แล้วเมื่อไหร่มันจะฟักเสร็จ .. ไม่มะรืนนี้หรอ .. ก้องเอ้ย .. ไม้หวายยายอยู่ไหน? " 
	เท่านั้น .. เด็กตัวผอมๆ ก็กระโดดผึงจากกรงนกหงส์หยก .. คว้าไม้กวาดทันควัน ..
	แทบจะกวาดบ้านทั้งน้ำตา .. แหม .. บ้านมันไม่หนีไปไหนหรอก .. กวาดเมื่อไหร่ก็ได้ ..
	แต่นกสิ .. เดี๋ยวก็อดดูตอนมันเกิดพอดี .. กวาดมันส่งๆ ไปแหละ .. ยายไม่รู้หรอก .. 
	.. วันนั้น .. เด็กน้อยหนีไม่พ้นไม้หวายยาย .. 
	.. วันนี้ .. เด็กน้อยคนนั้นโตขึ้น .. 
	.. และกำลังตั้งใจทำความสะอาดบ้านให้คุณยาย .. 
	.. คุณยายเห็นไม๊คะ ? .. 
	"ยายคะ .. เมื่อเช้าหนูทะเลาะกับคุณพ่อค่ะ .. "  
	มือถอนหญ้าในขณะที่ปากเล่าความเป็นไปในเช้าวันนี้ให้คุณยายฟัง .. 
	"ทำไมคุณพ่อต้องบอกให้หนูทำนั่นทำนี่ด้วยคะ .. 
	ถ้าหนูอยากทำ .. หนูก็ทำเองแหละ .. ทำไมคุณพ่อชอบบังคับหนูเรื่อยเลยคะ .. 
	หนูรู้ว่าหวังดี .. แต่หนูยังไม่อยากทำนี่นา"   ถ้อยคำพรั่งพรูออกมาด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ
	"สักวัน .. ถ้าหนูอยากทำ .. หนูจะทำ .. "  ฉันเงยหน้ามองรูปขาวดำ ..
	เหมือนให้รู้สึกว่า .. ได้ยินบางเสียงก้องในโสตประสาท .. 
	"เมื่อไหร่ล่ะกี้ .. ต้องรอวันที่คุณพ่อหนูมาอยู่กับยายหรือลูก? .. หนูถึงจะทำให้คุณพ่อ"  
	เหมือนฉันได้ยินคุณยายถามฉันว่าอย่างนั้น .. 
	 .. น้ำตาฉันร่วงพรู .. ตาทอดมองรูปขาวดำนิ่ง .. 
	"วันนี้ค่ะยาย .. วันนี้เลย .. มันยังไม่สายไปใช่ไม๊คะ? ..