เรื่องเล่าแอฟริกากลาง : ข้าวคลุกน้ำตา

..สายลมทะเล..

เพิ่งไปกินข้าวเย็นกับผู้บังคับบัญชาของค่ายฝึกกองกำลังป้องกันประเทศที่นี่ ที่จริงตั้งใจเชิญแค่ 3-4 คน แต่ ผบ. เขาขอพานายทหารสนิทๆ ไปด้วยอีก 20 เราได้แต่มองหน้าทำตาปริบๆ ใส่กัน...กระเป๋าฉีกอีกแล้วงานนี้
ใครบอกมาทำงานยูเอ็นกลับไปมีเงินเก็บเป็นล้าน ผมว่าไอ้ล้านที่ได้นะ มันจะเป็นหัวผมเสียมากกว่า ทีมอื่นเสร็จงานกลับบ้านตีพุงนอน ทีมเราเดี๋ยวมีนัดกินเบียร์กับกลุ่มโน้น เดี๋ยวมีนัดทานข้าวกับกลุ่มนี้ ...เจอกันแต่ละที กินยังกะปล้น 
กินอิ่มเมื่อไหร่ปากว่างมือไม้อยู่ไม่สุข เอาอีกแล้วขอยืมโทรศัพท์โทรหาญาติๆ ..ไม่รู้ญาติโกสมัยไหนขุดกันมาโทร เงินในโทรศัพท์มีเท่าไหร่ พ่อเจ้าพระคุณเวียนกันโทรจนหมดไม่มีเหลือ ..แล้วยังมีหน้ามาถาม มีบัตรเติมเงินอีกไหม ไอยังคุยไม่เสร็จ ไม่รู้เป็นอะไรกับยุ้ย..ญาติเยอะเสียจริงพ่อคุณ
ก็อย่างที่บอกล่ะครับ ผมนะเป็นที่รัก ด้วยความที่ยังหนุ่มฟ้อหล่อหลบ เด็กกว่าใครเขา ก็เลยโดนจับไปนั่งกลางวงนายทหารผู้ใหญ่ตลอด นัยว่าบรรยากาศจะได้ไม่เครียด คุยเรื่องสงครามกับการเมืองจนเกือบวางมวยกันอยู่แล้วเชียว หันมาเห็นหน้าผมนั่งบื้อยิ้มบ้าไม่รู้เรื่อง บรรยากาศเครียดๆ ก็กระจายเหมือนผายลม
................................................................................
ไก่เผาถูกยกมาเสิร์ฟ..มีดกับส้อมไม่ต้อง..ดูปร๊าดก็รู้ว่าเป็นไก่คงกระพัน อย่าหวังว่ามีดพร้าจะฟันแทงเข้า..เหนียวเหมือนหนังคนที่บ้านไม่มีผิด..สัตว์กินเนื้อตัวยงอย่างผมต้องยอมแพ้ เขี่ยทิ้งไว้ข้างจาน
ผู้พันข้างๆ เห็นผมเงียบไป ถามว่าไม่กินแล้วเหรอ ..ผมบอกไม่ไหว เคี้ยวไม่ออก ไม่อ่อนเหมือนหญ้าข้างบ้าน.. ท่านผู้พันรีบคว้าหมับ ..งั้นผมขอ ทันใดนั้นเอง..ท่านผู้บัญชาการที่ก้มหน้าก้มตาแทะกระดูกอยู่เงียบๆ ก็ตะปบไก่อีกครึ่งฟากจาน ..ต้องสารภาพจริงๆ ว่า ทีแรกผมนึกว่าเป็นมุขของผู้บัญชาการ แต่พอเห็นท่านคว้าไปกัดกร้วมๆ ถึงกระจ่าง
ไม่ได้จบแค่นั้นหรอกนะครับ เสธ.ฝ่ายอำนวยการซึ่งคงนั่งอดกลั้นอยู่นานเอ่ยขึ้นมาบ้าง ผบ.ขอผมครึ่งนึง ..โอ! จอร์ช เป็นไปได้ไง ลูกน้องขอแบ่งตีนไก่จากปากเจ้านาย ..เป็นทหารไทย โดนถีบกระเด็นไปหลังร้านล่ะครับ แต่ผู้บัญชาการก็ใจดีหักข้อตีนแบ่งส่งให้ไม่ว่าอะไรสักคำ
แพะย่าง เนื้อย่าง ทยอยมาเสิร์ฟเรื่อยๆ 
วางหาย..วางหาย..เหมือนผีหลอก ผมหันไปดูคุณหมอประจำค่ายที่เพิ่งคุยกันเมื่อกี้
หมอไม่สูบบุหรี่ ไม่ดีต่อสุขภาพ..เราเป็นหมอต้องเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับทหาร 
ตอนนี้คุณหมอหมดสภาพ นั่งตาฉ่ำยิ้มให้ขี้แพะ..เบียร์ครึ่งลังท่วมถึงคอหอย
อิ่มจนพุงกาง เสธ.ตบพุงโบกมือให้พนักงานเสิร์ฟ..นึกว่าจะถามทางไปห้องน้ำ..ที่ไหนได้ ขอเมนูของหวาน..มันน่าฆ่าไหมเนี่ย ระหว่างนั่งรอ เห็นคนอื่นส่งมือถือ(ที่ใช้จนเงินหมด) คืนกลับมาให้ผม สวยดีนะ ขอได้ไหม ..พูดไม่มีคิดเลยนะพ่อ ไม่ได้หรอก ผมต้องใช้ งั้นเดี๋ยวตอนคุณลากลับไปพักที่เมืองไทย ซื้อมาฝากผมเครื่องนึงแล้วกัน ผมไม่ทันตอบ เพื่อนในทีมอีกคนซึ่งคงนั่งหมั่นไส้มานานก็โพล่งขึ้นด้วยฤทธิ์เบียร์ กัปตันซูซื้อไม่ไหวหรอก นี่ก็โดนไถไปหลายเครื่องแล้ว คนประเทศนี้ไม่รู้เป็นอะไรนะครับท่าน แม่งขอยันเลย ผมละอายแทนประเทศชาติ ท่าน เสธ.ถูกทุบหัวปลาดุกเลยเงียบไป
ผมลุกไปเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าพอสร่างโค้ก เดินกลับออกมาเจอผู้กองยืนงุ่นง่านดักรออยู่
เป็นไง สบายดี ผู้กองทัก
สบายดี ผมตอบภาษาอังกฤษอันลื่นไหลของผู้กองอย่างทันควัน
พอดีเพื่อนน้องสาวไม่สบายอยู่ต่างจังหวัด น่าสงสารมาก ขอตังค์ไปช่วยเขาหน่อยซิ
พอจับใจความได้ว่าขอตังค์ ภาษาอังกฤษของผมเผ่นเข้าหม้อไปในบัดดล..
เอ่อ อ่า ไอ..โน..อิงลิช..โน..ท้อค..โซลเจอร์..โน..โน..อิงลิช
ผมอาจเป็นคนใจอ่อนก็จริง แต่ก็ปากแข็งนะครับ (ที่เห็นแตกบ่อยก็เพราะจิ๊กโก๋แถวบ้านอยากพิสูจน์นั่นแหล่ะ) 
ระหว่างหันรีหันขวาง นึกหาข้อความตอบโต้ให้น่าฟัง หัวหน้าทีมซึ่งหลบมุมดูทีท่าอยู่ก่อนแล้วก็เข้ามาช่วยชีวิต เราไม่ใช่องค์กรการกุศล เราต้องวางตัวเป็นกลาง ไม่สามารถช่วยเหลือใครเป็นการส่วนตัวอย่างนั้นได้ มันดูไม่เป็นการยุติธรรมต่อฝ่ายอื่น แต่ถ้าเพื่อนหรือคนรู้จักตายนั่นก็เป็นอีกเรื่องนึง
เจ้าตัวพูดเนิบๆ สีหน้าจริงจังตามสไตล์ ซึ่งแปลเป็นไทยได้ว่า..ถ้ามึงตาย กูยินดีจะช่วยเงินค่าทำศพ.. เจ้าผู้กองเลยถอยกรูดไปอย่างรวดเร็ว
นี่ดีนะ ถ้าอยู่ต่อ ได้เจอขุนเข่าไร้น้ำใจ มวยไทยกระชากวิญญาณ..ขอบอก ให้รู้กันไปบ้างไผเป็นไผ ..ผมขยับคอกร๊อกแกร๊ก พับแขนเสื้อมาชนไหล่..แต่คงช้าไป เพราะเจ้าผู้กองเดินลับขอบกำแพงไปก่อนหน้า
รอดตัวไป..ไม่งั้นล่ะอึง